IDIVIDI forum Веб сајт
почетна страница почетна страница > Стил на живот > Образование
  Активни теми Активни теми RSS - Писмени состави,семинарски...
  најчести прашања најчести прашања  Пребарувај форум   Настани   Регистрирајте се Регистрирајте се  Влез Влез

Писмени состави,семинарски...

 Внеси реплика Внеси реплика страница  <1 23456 113>
Автор
Порака
 Оцена: Оцена на тема: 3 Гласови, Просечно 3,00  Тема Пребарувај Тема Пребарувај  Опции за темата Опции за темата
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 13.Мај.2009 во 22:12
Одамна ја немам читано ама колку што памтам спаѓа во видот љубовни песни во која поетот ја опева својата љубов спрема момата Бисера.
Бисеро моме Бисеро
што носиш бисер на грло
твоето грло убаво и од дребниот бисер
илјада пати поубавоголема%20насмевка
Во оваа строфа поетот ја прекорува Бисера зошто носи бисери на вратот кога таа е поубава од нив а и нема потреба да ја истакнува својата убавина со украси.
Втората не ј памтам цела ама знам дека нешто беше околу покривањето на грлото со бисери бидејки тој не сака бисери да бацува туку момински грло бело.
И во третата строфа нешто беше за мажачка, спремање дарови.
Го памтам ова
Јас не сакам бисери за дарови туку ја сакам мома Бисера.
Тука ја опева својата искрена љубов кон мома Бисера. И кажува дека материјалните добра (бисерите ) не му значат ништо, дека неговата љубов и чиста и искрена.
Толку памтамголема%20насмевка
Кон врв
Lithium Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 01.Декември.2008
Статус: Офлајн
Поени: 9407
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Lithium Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Мај.2009 во 16:38
Originally posted by sstip sstip напиша:

Zdravo, mi treba nesto za prosvetitelstvoto vo makedonija, kako sostavce.. ve molam za malce pomos, odnapred fala
 
Македонскиот современ јазик потекнува од т.н старословенски јазик кој за време на периодот кога живееле браќата Кирил и Методија, бил разбирлив за сите Словени. Старословенскиот јазик е најстариот литературен словенски јазик. Старословенскиот јазик е писмено забележан со првите преводи на библиските текстови кои ги направиле браќата Кирил и Методиј за мисионерските цели - ширење на христијанството меѓу Словените. Но на преводите им претходело создавањето на писмото/азбуката како средство со кое се извршил преводот на Библијата од грчки јазик.
Во 9 ти век Кирил ја создал азбуката за овој јазик и заедно со војот брат Методиј ги превел основните текстови за ширење на христијанството меѓу словенскиот свет.
Кирил ја направил старословенската азбука откако ја добил поканата од Моравскиот кнез Ростислав да му помогне во ширењето на хрстијанството на словенски јазик. Кнезот Ростислав ова го презел поради опасноста од германизацијата која ја спроведувале германските христијански свештеници.
Мисионерската работа на браќата Кирил и Методиј меѓу Словените всушност, почнала токму од Моравија, а продолжила во Панонија..
Писменоста на Словените, оформена во 9ти век, се базира врз јужномакедонското наречје. И тоа врз некој од јужномакедонките говори од околината на Солун од каде што потекнувале Кирил и Методиј.
Старословенскиот јазик има две писма/азбуки. Се смета дека глаголицата е постара, дека таа е азбуката што ја измислил Кирил, а дека дури подоцна во Преславската школа е измислена кирилицата. Сведоштво за староста на глаголицата се т.н палимпсести - текстови пишувани на пергамент ( средство врз кое се пишувало ) на кој е изгребан постариот слој за да се обезбеди нова површина за пишување. Постојат докази дека постариот, изгребаниот слој содржи глаголица, а дека кириличниот текст е напишан врз неа.
Граматиката и речникот на старословенскиот јазик се реконструирани од неколку црковни тектови од периодот од 10 до 11 век. Тие текстови се: Киевските ливчиња, Зографското, Асемановото и Маринското евангелие, Синајскиот псалтир, Синајскиот еухологиј и др.
Најстарите зачувани ракописи на старословенски јазик се всушност преводи на црковни книги, неопходни за изведување на христијанскиот црковен ритуал - литургијата. Овие преводи се направени на старословенски јазик во Македонија. Тоа е видливо според јазичните белези преземени од македонските народни говори кои ги внеле препишувачите како белези на сопствениот роден говор.
Во историјата на словенската писменост се определуваат два историски периоди: СТАРОСЛОВЕНСКИ ( од 9ти до 11ти век ) и ЦРКОВНОСЛОВЕНСКИ ( од 12ти до 18ти век ).
Црковнословенскиот јазик кој содржи елементи од македонските говори се нарекува македонска варијанта на црковнословенскиот јазик.
Словенската писменост во Македонија се остварува преку две книжевни школи: Охридската и Лесновската.
Во нив се зацврстува македонската варијанта на црковнословенскиот јазик. Таа има свои карактеристични правосписни и јазични особености особености наспрема другите варијанти и се карактеризира со традиционален однос спрема старословенсата писменост.
 
доста е? среќа
You think you are perfect? Well, try walking on water...
Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 16.Мај.2009 во 16:11
Уште како ученичка го преименував во Чорбаџи Давадосголема%20насмевка и сега ми е мнгу тешко да го именувам како Теодос.изненадување
Да се отсликува ликот на Теодос значи да се направи серија на лица од грдаската аристократија, богати, пораснати во услови малку поинакви од обичните луѓе. За нивниот лагоден живот се грижеле момоци и слугинки. Чорбаџи Давадос овие вредни работници полни со дух ги третирал како нешто пониско од себе.Неговата џангрлива природа секогаш искажувала незадоволство од сите завршени работ. навикнати на неговата џангрливост членовите на неговиот дом а и негоите слуги навикнале да биде се како под конец, да штедат односно од едно да прават две. Комичноста почнува кога неговиот пријател (Арсо ) мислам дека беше, наумил да го симне од пиедесталот на кој сам Давадос се качил и да го направи цигански кум. знаејки з аусталените навики на овој циничен, скржав џангрлавец чорбаџија му мести средба со разиграната циганска тајфа која бара кум денот кога чорбаџијата оди да види каков род ке му роди лозјето.
Сценариото тече како подмачкано, Давадос паѓа во мрежата и така станува цигански кум.

Ај нешто уште некој. Јас толку се сеќавамнамигнување
изненадување
Кон врв
macoulavcoek Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член


Регистриран: 19.Мај.2009
Статус: Офлајн
Поени: 1
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај macoulavcoek Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 19.Мај.2009 во 14:44
Originally posted by CST CST напиша:


Уште  1 состав  на тема  Каде се гледам после 10 години среќаMany people assume that because of who I am, I have this laid out
plan for the future. “What are your plans 10 years down the road?” is a
very frequent question I would get.

The career path question always bothered me. I’ve always had the
problem of not seeing myself devote my life just one sole thing, but
experincing many different paths. Our society promotes the ‘career
lifestyle’, where it is assumed that you must have some kind of
longterm career path in your later years to be considered successful. I
can tell you that many in college do not know this answer, and it’s
troubling that an answer must be expected, lest someone frowns upon
them.


I’ve struggled to find an acceptable answer for years; I can always
say I plan to do this-or-that, but such plans are never permanent; I
always have felt that I’ve lied in a way when making an answer.


It was only until recently that I was able to find my answer with
the assistance with one of my college professors in a Meaningful Life
course, where I had to write about where I saw myself years down the
road. It was a huge issue for me, that I had to discuss with her about
how to write it because I was so unsure about my future plans.


My professor is aware that I am multitalented, and my potential for
many different career paths is possible. She came up with the most
elegent, and simple solution ever:


“Then just write that in ten years, you continue to keep
flexible; you continue to learn, to experience, to adapt to new
situations, which will allow you to follow any career path that you
would find interesting.”


Yes, I definately see myself keeping flexible; as more time passes,
my interests grow, the jobs I take will differ, and my experiences will
allow me to take on various jobs that will be significant and
meaningful even if they are not related.


So, if someone asks you, where do you see yourself in so many years,
and you lack a proper answer, let them know that it’s undecided, but
only because new opportunities arise constantly, and that you see
yourself adapting to them.


There is absolutely nothing wrong if you never find yourself in some
kind of career path; there are many paths that leads to success and
happiness; the career path is just the common route most people desire
to take.






ABE ostaj ti na angliski daj napisi na makedonski btw i mene mi trebat istite tekstoj kako na onaj krculo :d
Кон врв
G1RL Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 09.Мај.2009
Статус: Офлајн
Поени: 103
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај G1RL Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 20.Мај.2009 во 15:23
EVE NESTO ZA SERDAROT SE NADEVAM KOLKU-TOLKU KE TI POMOGNE ...


Сердарот (на грчки: Ο Αρμάτωλος) е најпознатото дело на македонскиот поет и преродбеник Григор Прличев. Делото е напишано во 1860 година, а на 25 март истата година тоа учествува во натпреварот за најдобра поема на грчки јазик (што секоја година се одржувал во Атина), и ја добива наградата „Ловоров венец“, како и парична награда. Поради силниот впечаток што ја оставила оваа поема, Прличев бил наречен „Втор Хомер“. Наградата не останува долго во негови раце, затоа што одбива да се изјасни како Грк, и да ја прифати стипендијата за студии во Берлин или Оксфорд.

За успехот што го направил со Сердарот, Прличев во својата Автобиографија, ќе каже: "... тогаш усетив во мене неописиво волнение, какво што никогаш не сум осетувал. Тогаш никој не би ме познал: бев надвор од себеси. Очигледно, мој беше венецот".

Поемата е оригинално напишана на грчки јазик, под насловот О Арматолос (Ο Αρματωλος), но при крајот на животот Прличев ќе направи обид да ја преведе на македонски јазик. Единствениот зачуван дел од авторовиот превод се следниве стихови (се гледаат јасни отстатоци од старословенскиот јазик):

    


Карактеристики на делото

Во основа, во Сердарот се раскажува за смртта на македонскиот херој Кузман кој ги заштитувал селаните од бандите на Гегите. Дејството во оваа поема се случува кон средината на 19 век, век во западна Македонија, односот регионот помеѓу Галичник, Река (област), и селото Стан.

Сердарот е средно голема епска творба, составена од 8 песни. Тоа е поема, што значи дека во неа може да се најда и лирски и епски моменти. Всушност, се раскажува во стихови, на еден живописен, својствен на Прличев, поетски стил.

Содржина

Поемата започнува со опишувањето на мајката на Кузман, Неда, која замислено седи на прагот од куќата и го очекува својот син да се врати од планина. Гегите го носат мртвиот Кузман и се слушаат "пискотници од Галичник во Река" (алузија на жалоста на народот):

    Пискотници се слушаат од Галичник во Река.
    Што тешка несреќа ги збра,
    и мажите и жените та гласи тажна ека
    и навева сал коб и зла?



Мајката Неда која нестрпливо го очекува Кузман да се врати и кога ги слуша пискотниците се запрашува што се случило, а веднаш потоа помислува и на најлошото. Четворица Геги го донесуваат мртвото тело во куќата, и тензијата на Неда прераснува во меланхолично оплакување на синот. Таа сака да им се одмазди на оние што го убиле, но сепак вели дека сеуште не е момент. Самите Геги кои заедно со разбојникот Махмуд го убиле Кузман, со восхит и почит раскажуваат за неговото јунаштво. Тие и велат на Неда дека везден и да плаче, тој нема да се врати, но сите ќе се сеќаваат на неговите дела. Поради преголемата љубов на свршеницата Марија кон него, таа се заветува дека нема да заљуби друг маж и станува калуѓерка.
TODAY COULD BE YOUR BEST, WORST OR LAST DAY IN YOUR LIFE...
Кон врв
Lithium Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 01.Декември.2008
Статус: Офлајн
Поени: 9407
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Lithium Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 21.Мај.2009 во 20:13

Споредба на ликивоте Арсо и Глигор во романот Пустина

Надворешен опис:
Арсо - нема надворешен опис
Глигор - добро граден, со јадро тело, горделиво исправена глава, виткана коса, јак врат
 
Пред акцијата:
Арсо:
- добар ученик, чита книги,
- добар син и брат
- ги почитува жените
- идеали за подобар живот
- го мрази ропството и опустошениот дух на неговиот народ кој намерно се држи во незнаење
- не отстапува од сопствените цели
- цврст и во телото и духот
Глигор:
- не се навраќа на минатото
- тој е целиот устремен кон иднината
 
На судењето:
Арсо:
- тивок и мирен, едвај чека да заврши судењето и дадојде смртта која го одминала за време на акцијата
- не слуша и не го следи текот на судењето
Глигор:
- се држи одважно и храбро
- им пркоси на судиите
- ги презира и со сарказам и цинизам одговара на прашањата
- не чувствува вина
- од него зрачи силен дух
- го привлекува вниманието на сите
 
Во затворот во Мала Азија:
Арсо:
- има грижа на совест што останал жив
- својот живот го сфаќа како предавство
- не ја прифаќа реалноста
- не го прифаќа новиот живот
- за него смртта е спас
- живее во минатото кое е најсреќен период од неговиот живот
- не отстапува од ветеното
- се овесува - умира
Глигор:
- се соочува со грижата на совест
- не епредавство туку сплет на околности
- ја прифаќа реалноста
- го прифаќа новиот живот ( за него тоа е нова можност )
- живее во сегашноста
- отстапува од ветеното
- бега, не сака да биде обичен атентатор, туку борец за својот народ и во иднина
 
Како што е напишано погоре, се забележува дека ликовите на Арсо и на Глигор се многу спротивни среќа
 
 
You think you are perfect? Well, try walking on water...
Кон врв
Lithium Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 01.Декември.2008
Статус: Офлајн
Поени: 9407
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Lithium Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 21.Мај.2009 во 21:32
Доста Рожденката е еден од главните ликови во романот. Таа е мариовска селанка која видела бел свет работејќи извесно време во Солун кај солунскиот конзул. Била убава и стројна, но со својата облека и градски навики таа не им се допаднала на Мариовци. Им пречи на Мариовци нејзиниот културен однос, нејзиното поздравување со ``добро утро`` и ``добар ден`` како и тоа што си го брише носот со шамивче. Тие и завидуваат на убавите и нови градски јадења што ги приготвува, на прекрасните шарени килими што ги ткае, но за неа нема препреки, решена е убавото и новото да го донесе во селото. Не се обѕирнува на озборувањата, туку си продолжува по својот пат. Нејзин најголем и најхрабар чекор ќе биде тоа што ќе ја испрати својата ќерка во училиште.
Како и на сите жени, нејзината најголема желба е да има семејство и поколение, како и да му обезбеди на тоа поколение што поудобен живот. Во тој поглед таа не се разликува од јатрва и` Митра. И таа сака да го земе имотот на Трајко за своите деца, но тоа го прави на поубав, поитар и поинтелигентен начин.
 
Митра е типична мариовска селанка, неука, проста, суеверна и на моменти мошне злобна. Таа посакува нова снаа во куќата, но само заради тоа да има помош, а не заради среќата на деверите. Кон Доста се однесува лицемерно, но нејзината лажна љубезност набрзо ќе прерасне во отворена омраза и љубомора. Таа и завидува на умешноста, и завидува на породот, и завидува на среќата и љубовта која Доста ја има со Илко. И завидува што нејзините деца се секогаш чисти и дотерани. И завидува што и двете ќе ги прати на училиште. Но сепак најгрозно е тоа што ја посакува смртта на нероденото бебе, па дури помислува да стане и убиец. Тоа е врв на нејзината лошотија и злоба.
You think you are perfect? Well, try walking on water...
Кон врв
Andjelina Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Miss High Hill’s

Регистриран: 07.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 14129
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Andjelina Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 22.Мај.2009 во 14:14

Охридска книжевна школа

Од Википедија, слободна енциклопедија

Скокни на: навигација, барај

Најстарата средновековна македонска книжевна школа е Охридската книжевна школа формирана во 886 година од Климент Охридски, а од 893 година му се придружил и Наум Охридски. Остатоците од оваа школа не се зачувани, но се лоцира во охридската месност Имарет. Како обележје на оваа школа е што ја зачувала кирилометодиевската глаголска традиција. Во Охридската школа кирилицата ќе почне да се применува дури по XII век.

Во рамките на оваа школа се подготвувал образовен кадар кој бил испраќан во учителска, проповедничка и свештеничка дејност во сите делови на Западна Македонија, во денешна Албанија и во други делови на средновековна Бугарија.

Во најстарите зачувани ракописи се вбројуваат глаголските ракописи како: Асеманово евангелие, Синајски псалтир, Синајски еухологиј. Од понов период се ракописите со кирилско писмо како што се: Добромирово евангелие, Битолски триод, Охридски апостол, Болоњски псалтир.

По смртта на свети Климент и свети Наум книжевната школа ја продолжиле нивните ученици. Тие главно се занимавале со препишување на творбите на светите учители. Многумина од нив од смирение, понизност и почит пред нивното големо дело останале анонимни и непознати. Меѓу непознатите автори се и составувачите на нивните житија. Ова експлицитно е наведено од анонимниот биограф на свети Наум, кој вели дека по наредба на Деволскиот епископ Марко, се зафатил со пишување на житијата на охидските светители и просветители. По повод годишнината од смртта на свети Климент еден друг анонимен автор составил Служба, мошне поетска, која претставува ретко убав споменик на македонската книжевност од овој ран период.

Меѓу непосредните ученици на свети Климент и на свети Наум е и Константин Презвитер, подоцна епископ Преславски. Тој е познат по неговите творби Азбучна молитва и Проглас кон Светото Евангелие. Негови се и делата Поучно Евангелие и преводите на Четирите слова против аријанството од свети Атанасиј Велики и Катехизисот на св. Кирил Ерусалимски и многу други.

Црноризец Храбар, чие вистинско име е непознато е исто така продолжувач на делото на свети Климент и на свети Наум. Негови дела се: О писменех, кое е апологија на македонската писменост и тој овде ја брани македонската азбука и го заштитува македонското културно дело од страна на горделивите грчки асимилатори. Тој во ова дело напишал: „Македонските букви се посвети и се повеќе за почит, бидејќи се обработени од свет човек, а грчките ги создале Елините, кои биле пагани и незнабошци“.

[уреди] Почетоци на Охридската книжевна школа

Историските податоци и современите анализи извршени врз старословенскиот јазик утврдуваат факти што погледот кон природата на старословенскиот јазик е насочен кон сосема друг правец. Едено од прашањата што биле важни за понатамошно истражување на јазикот било утврдувањето на кој јазик или дијалект се засновал старословенскиот јазик. Бидејќи старословенскиот јазик бил главниот јазик во Охридската книжевна школа било од исклучителна значајност да се утврди ова прашање. Светските и македонските слависти сосема ја отфрлиле панонаската теорија за потеклото на старословенскиот јазик и со тоа се потврдила теријата за јужномакедонските говори. Така, славистите утврдиле дека старословенскиот јазик се базирал на говорите од Јужна Македонија особено врз говорите од Сухо и Високо.

Тесно поврзана со Охридската Школа е и појавата на првата словенска азбука- глаголицата. Таа е создадена со цел да се преведуваат светите книги и различни литературни творби на јазикот кој народот би ги разбрал. Пред создавањето на македонската и сѐсловенската азбука, македонските словени и словенските народи што биле во близина на Грција и Апенинскиот Полуостров користеле грчки и латински букви за запишување на своите мисли. За ваквата ситуација сведочат и записите на монахот Црноризец Храбар, според кој таквата ситација имало сѐ додека не Свети Кирил не ја создал глаголицата.

Преземено од "http://mk.wikipedia.org/wiki/
ајде на Википедија и размрдај ги малку вијугитенамигнување

Никогаш не научив дали е подобро да носиш патики или штикли кога ќе тргнеш во потрага по делот од душата кој ти недостасува

Кон врв
Andjelina Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Miss High Hill’s

Регистриран: 07.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 14129
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Andjelina Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 26.Мај.2009 во 23:32
Originally posted by CST

Еве за Пустина од Ѓорѓи Абаџиев среќа

Пустина започнува со диск*рс кој застапува една наследна наративна „придавка“: постои една состојба на работите, од претходно дејство: Арсо и Глигор, двајцата преживеани од акцијата на солунските атентарори се наоѓаат во затвор; нив ги изведуваат на судење и паралелно со текот на судењето, во ретроспекција се дава текот на акцијата. Пресудата е првото јадро во романот: оние што се бореле за слобода се осудени на смрт со бесење. Втората глава се случува во еден малоазиски затвор.
(..) Тука станува збор за наративна единица од типот на чекање (пресудата ќе се изврши или не), која ќе му послужи на нараторот да исцрта цела една галерија престапници во затворот.
(..) Се трага по смислата на злосторот и од гледна точка на ликовите се обидува да се оправда тој кога е во функција на позитивна антрополошка вредност (револуцијата на Глигор и Арсо).

Конечно крајот на втората глава отвара простор за ново јадро: добиено е ветување од еден човек дека ќе ги изведе Глогора и Арсо од затворот. Се отвара бинарна алтернатива: ликовите или ќе избегаат од казната што ги очекува, или ќе останат во затворот. Сижето се наоѓа пред нова критична точка“; проблемот е во тоа што новото јадро, ветувањето не е само дистрибутивна, ами и интегративна функција која упатува и на вертикално читање: јадрото станува и индиција за моралната состојба на ликот Арсо: „Може ли и каде да се избега од совеста, тој необичен тиранин?“.
Од тоа јадро натаму (бегство = слобода) Арсо и Глигор имаат различни наративни цели: Глигор ја гледа слободата во животот, додека Арсо гледа конечно ослободување во смртта (прави план да се убие). Тоа го носи третото јадро во романот: бегството кое само делумно е успешно – Глигор успева да избега низ отворот на пештерата, а Арсо останува внатре.

Четвртата глава („Пак заедно“) Арсо и Глигор се повторно заедно и тоа отвора можност за нова наративна програма. Арсо е во нов затвор веќе две-три години, кога, еден ден Глигор влегува во неговата ќелија: бегството на Глигор било од „времен“ карактер. Следува ретроспекција: се соопштуваат случките на Глигор со јатакот Едип, потоа љубовната епизода со Арапката Смарагда.

Повторно бегство, Глигор е на излезот, Арсо веќе се има обесено пред излезот, внатре. Паралелизам со претходното дејствие, само што овој пат Арсо одлучува да си го одземе животот и да стави крај, вистински финиш на својата револуционерна приказна.
Тоа повтроно бегство на Глигора на наратот само му служи да го докомплетира ликот на Глигора, да го оправда неговиот витален став кон животот, додека пак, за Арсо, неговата одлучност и поврзаност од животен карактер кон идеалот и целта што ги поставува пред себе.

Пустина е во вистинска смисла на зборот роман на ликот, дури, би можело да се рече дека тој е роман со само еден лик, лик на револуционер во кој остро се јавува моралната дилема: револуција (смрт) или живот (ропство). И Арсо и Глигор сакаат да се слободни, само станува збор за различни интерпретации на еден ист наративен субјект – слободата.

Во разговорот со ладнокрвниот убиец Џемаил-Ага, тој не може да ја сфати смислата на убивањето во револуцијата, па ја поистоветува неа со обичниот злостор. Арсо, за разлика од Глигор кој е активен лик, доживува грозно измачување на совеста, тој е пасивен лики. Дури и кога разговараат за љубовта Арсо (во сеќавањата за Ана) се залага за „духовна“ , а Глигор за „телесна“ љубов. Ана на Арсо е видно интелектуализирана, соучесник во револуцијата и во дебатите на смислата на животот и слободата, додека Смарагда на Глигора е егзотично еротизирана.

Во најголем дел од романот гледната точка е онаа на Арсо (со исклучок на епизодата со судењето во кое на неколку странички се допушта гласот на нараторот да раскажува гледајќи со очите на Глигор, како и некои други помалку важни партии). Нараторот е многу помалку со Глигор, тој дури кога настанува физикално разделување на двата лика се решава за гледната точка на Арсо, а потем, откако Глигор е фатен и вратен, самиот лик раскажува за своите доживувања низ пустината. Значи, нараторот покажува извесна склоност кон гледната точка на Арсо; тоа е оној ефект што Ејтен Сурио, пишувајќи за драмските ситуации го нарече ефект на „симпатичен лик“.

eve ti nesto za Pustina,napisano od CSI ...go imas 4 strani nanazad
prvo razgledajte dali toa sto ve interesira go ima na temata pa potoa barajte pomosголемо%20гушкање
Никогаш не научив дали е подобро да носиш патики или штикли кога ќе тргнеш во потрага по делот од душата кој ти недостасува

Кон врв
jellenaa Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член


Регистриран: 16.Ноември.2008
Статус: Офлајн
Поени: 8
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај jellenaa Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 28.Мај.2009 во 19:45
Еве ти за Тартиф

Со величенствен стил и поетска имагинација Молиер во Тартиф ја предал сликата на едно буржоаско семејство, пред се карактерот на еден општествен тип кој во тоа време имал големо политичко знаење.Дали да се биде верен слуга на нормите и правилата што општеството ни ги поставува или да си креираме свои макар тоа би значело јавно
понижување и расипаност?
Лицемерието, како една од најголемите етички маскаради на човекот е добро позната и "плодна" тема, од која се црпи инспирација и се надополнува естетската страна на човековата слабост. Еден од најеклатантните примери на ваква драматургија, која остава неизбришлив траг во историјата на сценската уметност, е бездруго Молиеровиот "Тартиф". Овој лик е интересен бидејќи постоел, постои и ќе постои се додека човековата несовршена природа е присутна во Светот. Оттаму е сценското "сликање" на Тартиф како мотив да се "ѕирне" во човечката несовршеност.
Самиот Тартиф останува нејасен до крајот. Неможеме да најдеме одговор на прашањето дали е тој вистински свештеник, језуит, лаик во калуѓерск облека, агент на тајната полиција или некој скитник- измамник. Сепак е јасно дека тој не потекнува од високите кругови на општеството па и затоа можеби се впуштил во ваков подвиг, изфрустриран од своето постоење на маргините на општеството и својата сопствена беда. Притоа тој решил да заигра на црното, единствената боја на својата епоха.
Тартиф си ја ставил набожната маска само да може на лесен начин да дојде до богатството, а во Оргон го нашол токму она лице што му овозможи да ја постигне својата цел. Тој успеал толку да го заслепи Оргон што овој не само му ја отвара ширум вратата од својата кука туку му ја дава за жена својата ќерка и му го препишува цел свој имот. Дури тогаш кога е скриен под масата самиот ја гледа моралната нискост на Тартиф, кој сака да ја заведе неговата жена.
Но Молиер ниту мислел да даде слика на лицемерството воопшто. Тој всушност сакал да го стави својот прст на општествената рана што се јавувала во тој период, а која оличена во оној тип набожник кој, имал задача да ги води луѓето во недрата на црквата. Во најголем број случаи овие раководители ги злоупотребувале своите функции за трупање пари од верниците. Токму затоа Тартиф се претставува како сатира на лажната набожност, сатира на самата религија.
Молиер ја создал реалистичната комедија која кипи од веселост и животна радост и здрав и народен хумор. Комедиите на Молиер ги носат најнапредните идеи на неговата епоха. Затоа се запишал во историјата до Корнеј, Расин и Лафонтен.


Кратка содржина на драмата Тартиф од Молиер


Според видот драмата е комедија во која постојат елементи на фарса, комедија на карактери и комедија на нарави.Комедијата "Тартиф" е сатира насочена против религијата и лицемерството на христијанскиот морал,што ги застапуваат луѓето и од нив прават марионетки. Ликови во комедијата се Тартиф-лицемерен богомолец,Оргон-богат граѓанин, Елмира-негова жена, Маријана-негова ќерка, Дамис-негов син, Клеант-брат на Елмира, Валер-свршеник на Маријана, слугинката Дорин и г-ѓа Пернел-мајка на Оргон. Тартиф е превеан измамник во попска мантија со сложена тактика при измамување на луѓето, и со помош на лицемерството ги искористувал луѓето за остварување на свои цели.Оргон го доведува Тартиф во својата куќа и почнува слепо да му верува.Неговата лажна побожност ја откриваат Демис и Клеант,но Оргон не им верува.За да ја докаже својата приврзаност кон Тартиф,Оргон му ја ветува ќерка си за жена и му ја препишува куќата, и на еден начин станува негова марионета.Во меѓувреме Тартиф и изјавува љубов на Елмира,со чија помош Оргон го открива вистинското лице на Тартиф.Кралот кој бил справедлив и знаел кој е добар а кој измамник го лишил од слобода Тартиф а на Оргон му ја вратил куќата.
Во ликот на Тартиф Молиер го олицетворил лицемерството на христијанската црква.Свештениците кои проповедале: љубов кон ближниот,милосрдие, некористољубивост, всушност биле лицемери со ниски користољубиви побуди.
Кон врв
tanjam Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член


Регистриран: 30.Мај.2009
Статус: Офлајн
Поени: 3
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај tanjam Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 30.Мај.2009 во 17:26
ETE NESHTO ZA ALUMINIUM :)SE NADEVAM KE TI POMOGNE :)


Алуминиумот е еден од најроспрастранетите метали. Се претпоставува дека 8% од Земјината кора припаѓа на алуминиумот. Меѓутоа, алуминиумот во природата не можеме да го најдеме чист, бидејќи секојпат е соединет со различни материи кои се наоѓаат во карпите и во почвата. Научниците морале да решат тежок проблем како да се добие алуминиумот од неговото соединение и тоа што поевтино и во поголеми количества.

Во февруари 1886 година, младиот хемичар Чарлс Мартин Хол го решил овој проблем и така почнало новото метално доба – ерата на алуминиумот. Хол го истопил минералот криолит, го помешал со оксидот на алуминиум и низ таа смеса пуштил електрична струја. По кратко време почнале да се појавуваат мали парчиња на метал од алуминиум. Ова е првиот процес на добивање на метали. Криолитот се наоѓа само на Гренланд и е многу редок минерал. Затоа алуминиумот се произведува од боксит, кој може да се најде во многу земји. Алуминиумот е сребренасто-бел, сјаен метал, три пати полесен од железото. Може да се извлекува во жици толку тенки како човечките влакна. Може да се кова во плочи кои се многу пати потенки од листовите на било која книга. Врз алуминиумот штетно делуваат некои киселини, иако во нормални услови алуминиумот не подлегнува на нагризување. Кога ќе се помеша со некои други метали се добиваат легури кои може да бидат силни и поиздржливи од самиот алуминиум.

Алуминиумот е идеален материјал за правење на кујнски садови, бидејќи одлично ја спроведува топлината, лесно се чистат и одржуваат. Поради неговата мала тежина од алуминиумот се прават безброј корисни производи од електрични кабели па се до автомобилски мотори. Доприносот во современата индустрија на алуминиумот се гледа по тоа што се употребува во изработка на трупот, крилја и пропелери на авионите. Во денешно време и моторите за локомотивите се изработуваат од алуминиум. Секоја година се откриваат нови начини како да се употреби алуминиумот. Алуминиумот сомелен во ситен прав се меша со масло да се направи квалитетна боја. Од алуминиум се прават туби за пасти за заби, а во најново време алуминиумот се употребува во индустријата за мебел и во градежништвото. Без алуминиумот денес не може да се замисли ниту индустријата за електронски и електрични апарати. Што значи, алуминиумот стана незаменлив во готово сите гранки на човештвото.
Кон врв
tanjam Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член


Регистриран: 30.Мај.2009
Статус: Офлајн
Поени: 3
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај tanjam Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 02.Јуни.2009 во 17:10
Za Neda neshtoo a za Marija nemozev da najdammm:(

``Неда е централен лик во поемата Сердарот. Таа е мајка на јунакот но и самата е јунак. Таа е храбра, гордо ја поднесува смртта на својот син, бестрашно им се спротивставува на непријателите, подготвена е и самата да се бори и да ја поведе борбата - да стане водач. Јасно е изразена нејзината решителност и чесност. Но освен овие возвишени атрибути, таа е сепак мајка, чувствителна, која безмерно го љуби своето единствено дете. Нејзиниот крик и плач е мајчин, зашто нема ништо пострашно од смртта на детето. Но и во таа болка Неда не мисли само на себе, туку и на целиот нејзин народ кој останал незаштитен и кој треба да преземе дел од таа болка.
Во ликот на Неда Прличев го насликал и ликот на својата мајка кон која чувствувал голема љубов и почит.``

и од ова подолу можеш да напишеш нешто ( иако е многу слично со првото ):

``Неда - мајката на Кузман Капидан е силна, јака, јадра, достојна жена. Таа една ноќ сонила еден сон, страшен и многу чуден. Сонила како нејзината куќа, голема, стара, потпрена на скршени греди се срушила. Неда се исплашила и во тој момент се разбудила од сонот. Истата таа вечер, стоела пред прагот на својата куќа и со смуртено чело го чекала својот син да се врати од некое место за кое ни таа самата не знаела од каде.....Чекала само на најлошото.
Во еден момент таа видела како од далеку го носат мртов нејзиниот единствен син. Нејзината болка и тага биле преголеми....но таа се помирила со својата судбина и со судбината на својот син. Пискотници се слушале од нејзиниот дом....
Но сепак, некаде длабоко во душата таа собрала сила и храброст да изговори неколку зборови. Да ги натера луѓето коишто го носат молкум нејзиниот син да се заколнат дека веќе нема никогаш да вршат таков терор и да бидат причина за солзите на македонскиот народ. Ако не го сторат таа, таа изустила само дека повторно ќе се роди јунак којшто ќе продолжи да чекори по делотот на Кузман Капидан.``
Силината на зборовите на Неда се во обраќањата кон убијците на своето дете кога им соопштува дека таа како мајка на јунакот иако е жена би можела да земе кама во рака и да тргне во одбрана на честа на својот народ.
Исто така и кон оние кои пиштат и плачат за смртта на нејзиниот син. Таа им кажува дека не треба да го плачат нејзиниот син туку треба да си ги плачат своите ќерки и невести бидејки останаа без заштитник. како да им порачува да не ги веднат главите, не да чекаат друг да ги брани туку тие самите да се ок*ражат водени од јуначката смрт на Кузмана и да тргнат против тиранијата и злосторот.
Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 15.Август.2009 во 05:53
Nabrzina krpeno, pozajmuvanoтага
Крпен #ивот 
Романот  ˝ Крпен живот ˝ од Стале Попов  е дело-слика, панорама, историја, живот на македонскиот народ и неговите обичаи. . Во него  се дефинира  нашиот човек, неговата природа, нашиот и неговиот историски пат, сите драми на тој пат, но и индивидуалните и колективните тревоги, народната психологија, обичаите, навиките, карактерите, духовните и душевните хоризонти. многу страници во ˝ Крпен живот ˝ носат во себе богати етнографски и фолклорни содржини што се добиваат од разновидни датални описи на материјалниот народен живот, на народните традиции и обичаи.   Освен богатите сведбени обичаи,  место заземаат и народните верувања, а тие неразделно се поврзани со обичаите, маѓиите, соништата и другите форми на народниот живот.
 Наизглед тоа е приказна за едно село, зафрлено, далечно и скриено од светот, а во нејзиното средиште опишан е животот на едно обично селскво семејство. Но, од друга страна, Крпен живот е и своевидна хроника, многу поширока слика на мекедонското село од почетокот на  минатиот век отколку само на животот во Мариово. Во овој роман, кој ќе биде главната драматуршка основа на  пиесата Крпен живот, авторот Стале Попов ја проследува историјата на новосоздадено семејство на Иљко Сукалов, кој живее во семејна заедница со своите браќа.
 Таа историја започнува некаде кон крајот на  19-ти век, уште од времето кога македонскиот народ се уште бил под тешко отоманско ропство.  Главниот машки лик, Иљко Сукалов на својата четирисет годишна возраст останува вдовец, без деца. Исчекувајќи да поминат три недели од смртта на сопругата, време кое задолжително треба да помине, за да се добие црковна дозвола за склучување нов брак, решава  да се прежени по секоја цена,  речиси за која и да е жена што сака да се зацрни со човек на негови години. Но, ни одддлеку не е лесно да се реализира едно такво решение, затоа што мажи самци има на претек, додека слободни жени не се наоѓаат ни преку десет села. Проблемот сепак ќе го реши сводникот кој работата ќе ја заврши за добри пари. Така ќе се формира ново семејство кое ќе живее  еден буквално крпен живот: заедница на обичен селски вдовец со необична, ни селска  ни градска вдовица. Нивната приказна  се раскажува спокојно, со многубројни животни детали, со изобилство животни податоци. Дејствието на романот минува низ секојдневни збиднувања, а во тоа секојдневие луѓето ораат, сеат, жнеат, вршат, ги полнат и празнат амбарите, го носат житото на мелење, ги наводнуваат и окопуваат градините, косат, собираат сено, берат сливи, оскоруши, варат ракија, хранат гуденца, топат маст, собираат дрва, молзат овци, стрижат, прават сирење, летуваат во бачилата, зимуваат во селото и пак заминуваат кај овците, слегувајќии само за погреби и празници за да се пресоблечат, да направат или да крстат дете итн.  Притоа луѓето знаат да бидат и верни и  неверни, да гинат за своите блиски, да ги невредуваат до коска, да прават лоши маѓии за да се отстранат непожелните од куќата или од светот. Иљко Сукалов, жена му Доста од Рожден, јатрва и Митра, сводникот дедо Петко, старата вражалка и мегепсница, стариот свештеник, син му Крчо, идната снаа на попот, Нешка Рожденката и многу други ликови. Меѓу нив има возбудливи конфликти како меѓу поединци, како што се  Доста и Митра, така и меѓу етнички колективитети, ако Македонци и Турци. Всушност целата фабула на Крпен живот открива една грчевита борба за егзистенција во која чиовекот се бори со земјата, со времето, со душманите од секаков вид, често служејќи се со магија, клетва, баење и слично.
    
       Драматизацијата на Крпен живот, или поточно драмата напишана по мотиви на Крпен живот и другите дела на Стале Попов, во основа ќе биде витраж од шарени крпчиња душа, кој ќе се составува на сцената низ погреби и крштевки, низ магии и обреди, низ љубов и омраза. . .Секоја сцена ќе почнува со погреб и ќе завршува со погреб, зашто да се живее значи да се крпат спомените меѓу оние што сигурно умреле и оние што секако ќе умрат. Што е животот, ако не она што се помни?
 
 
Кон врв
Tamufka Кликни и види ги опциите
Нов член
Нов член


Регистриран: 09.Септември.2009
Статус: Офлајн
Поени: 1
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Tamufka Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Септември.2009 во 16:00
Данте Алигиери, наречен уште il padre Dante , се смета за татко на италијанската книжевост во целина...Најзначаен,најплоден и најдобар автор кој италијанската книжевност воопшто некогаш го имала...Потекнува од благородничко семејство од областа Тоскана а се смета дека е од Фиренца...Младоста ја поминува со своите родители во Фиренца а уште кога имал 10 години неговото семејство склучило нотарски договор за брак со Гема Донати со која тој подоцна ќе има 3 деца...Уште како млад започнува да се интересира за науките и за образованието па завршува теологија и философија во Болоња и Падова...Сепак ,тоа не го привлекува многу иако во неговите дела ќе зборува за теми што се многу блиску до овие 2 науки...Во поглед на политичката определба, неговиот татко бил благ симпатизер на гвелфите кои во тоа време се залагале за превласт врз Италија со помош на папата...Сепак, доаѓа до раздор во таа партија и во времето кога Данте политички се активирал тие се делат на бели и на црни гвелфи ...Данте застанува на страната на белите и додека е со нив тој се активирал како еден од 6-те приори т.е. старешини на Фиренца,луѓе кои што управувале со градот и кои имале доста големи овластувања...Сепак, црните гвелфи биле посилни и успеале да ги поразат белите во неколку борби во кои и самиот Данте учествувал...Во тоа време таа партија што ќе дојдела на власт ги протерувала политичките противници па така било и во овој случај и Данте се нашол во прогонство...Дотогаш успеал да собере животно искуство и образование кои биле единствените нешта покрај неговите книги кои ги земал додека бегал од политичките противници...Патува претежно по Северна Италија и се засолнува на дворовите на неколку благородници за кои работи како писар или пак преговарач со другите дворски кралства...Умира од треска при едно патување по таквите дворови ,тотално заборавен од сите и е погребан во Равена...Се уште се водат полемики дали гробот на Данте треба да биде во Равена каде што починал или пак во Фиренца која што го прославила ...

Творештвото на Данте не може да се класифицира во една гранка...Тој во младоста припаѓал на школата на Слаткиот Нов Стил и бил еден од нејзините основачи ...Пишувајќи претежно љубовна поезија насочена кон неговата вечна инспирација Беатриче во овој правец се прославува со делото Нов живот...Дело во кое опишува како ја запознал неа, како се заљубил во неа , како таа се однесувала кон него и се што е поврзано со неговата љубов кон неа...Се задржува структурата според која тој секогаш се раководел а исто така и симболиката со Светото Тројство која подоцна ќе биде еден вид на водилка во Комедијата...Имал 9 години кога за првпат ја видел Беатриче (3x3), по 9 години повторно ја видел и се заљубил во неа а всушност во ова дело тој прави своевидна апотоеза т.е. најава на тоа што ќе го опишува во Божествената Комедија...Делото е составено од 4 канцони(начин на пишување на песна која Данте сметал дека е најпогодна), 42 прозни поврзувања кои се во согласност со канцоните и 25 сонети на љубовта...Им се обраќа на жените кои умеат да ја разберат љубовта бидејќи само тие би можеле со своето благородно срце(стилновистички елемент) да разберат како тој се чувствува...
Другите дела на Данте се поделени на тие што се напишани на народен јазик и оние што се напишани на латински јазик...Комедијата,Гозба,Епистолите се напишани на италијански волгаре и во нив тој сака да го приближи јазикот до народот а во тие што се на италијански да им стави до знаење на интелектуалците дека би требало да постои единствен италијански јазик кој ќе биде достапен за целото население а не само за свештенството...


Божествената Комедија е најкапиталното дело на Данте...Со цврста структура од 100 песни и 3 дела по 33 песни ја поддржува средновековната симболика на бројот 3 кој го симболизирал светото тројство и 100-ката која била совршен број...Тројката се повторува како симбол и во тоа што има 3 земски лика,стихот е терцина, 3 дела на пеколот, 9 неба во рајот,9 круга во Пеколот....Во комедијата е опишан грешниот пат на човекот, на самиот Данте како човек кој бил изгубен во таа шума која била неговиот грешен живот...Тоа што е таму опишано има 2 значења...Едното е буквално а другото е алегориско т.е. преносно за кое треба да се има увид во целата тогашна ситуација и состојба во Италија....

Пеколот како посебно дело се обработува глеам...Пеколот се отвара како бездна во близина на Ерусалим и се спушта надолу преку 9 концентрични кругови се до центарот...Најпрвин се минува низ Портата т.е. низ предворјето каде што се сместени неодлучните т.е. оние кои што не заслужувале да се најдат ниту во Пеколот...Во првиот круг т.е. лимбот се сместени некрстените т.е. сите оние кои што живееле пред христијанството, во вториот се блудните души т.е. прељубниците и тука се споменати голем број на ликови од историјата...Во третиот круг се лакомците ,во 4-от расипниците и скржавците, во 5-от гневните и мрзливите , во 6-от се еретиците,безбожниците ,епик*рејците, во 7-от се насилниците,убијците, во 8-от се измамниците и тука тој претежно се осврнува на папите за кои смета дека се големо зло...Во последниот круг тој ги сместил предавниците бидејќи сметал дека предавството е најголемото зло кое може да се направи....Заедничка казна за сите што се во пеколот е што се лишени од надеж ,круговите се чувани од митолошките суштества ...На дното се наоѓал Луцифер а казните кои што требале да се извршат биле обратни на гревот...Во 33-те пеења Данте се осврнува на политичката состојба, на сопствените ставови во однос на многу работи, има тука приказни од антиката , средби со мртвите души кои се движат....Тоновите кои што преовладуваат се претежно темни,лоши,застрашувачки и Данте имал многу лоши моменти додека се наоѓал таму бидејќи неколку пати дури се онесвестувал од силината на болката што морал да ја претрпи....Се меша односот Данте-лик и Данте-поет...


Од Пеколот Данте преминува во Чистилиштето...Со Вергилиј излегува на една плажа ,на остров од кој се пружа глетка на планина која е всушност чистилиштето кое треба да се помине за да се стигне до рајот...Чистилиштето е поделено на 3 дела, претчистилиште, вистински чистилиште и рај на чистилиште...Душите се прочстуваат на 3 начини , со казна обратна на гревот кои тие се способни да ја примат, со пеење на хорски молитви и со пеење на поучни песни од антиката...На овој начин и Данте се прочистува...Боите се различни од пеколот, тука преовладува сивило, неопределност и тука се има чувство за време бидејќи душите чекаат да се прочистат...Чувствата се носталгични,меланхолични, смирени за разлика од пеколот каде што владееше тотална несмиреност...Чистилиштето уште се нарекува и Книга на Дантеовите спомени и се смета за најава на Рајот, на совршенството каде е присутна Беатриче ...

Рајот е најразличен од првите 2 дела бидејќи тука приказната прекинува за да се опише амбиентот кој владее , нешто што за Данте било најтешко да го направи...Тука душите се заедно , нема ликови бидејќи тие се опишани амбиентално , со елементи од природата ..Исто така, нема нарација...Владее светлина, божествена атмосфера во очекување на видението на Господ...Тука атмосферата е естетски совршена а поезијата е најсовршена поради сублимацијата на повеќе стилови и совршенствата...Структурално е слично како и претходните 2 дела а тука исто така се споменуваат голем дел на средновековните мислители како Тома Аквински...Се е подредено на очекувањето да се види господ, совршенството што сјае од сите страни и што никој и ништо не може да го засени...Ангелите се претставени како ликови со блескав сјај , пламени крилја, бела облека но сепак со сета своја светлина не успеваат да го засенат Господ...Тука Данте во недостиг на зборови да го опише тоа што го видел на помош го повикува Аполон а при крајот кога доаѓа до самиот господ нему му помага Св.Бернард кој ја моли Богородица да му помогне на тој што веќе стигнал до таму да го види Господ.....


Ја Комедијава не ја прочитав пошо не ми беше задолжително али затоа иам доста големо знаење за неа и у секое време можам да напишам 3 вакви текста ,проширени со обајснувања на пеењата во секој од трите дела....Али мислам, дека и ова е доволно за запознавање со најголемото дело на италијанската книжевност...

ова е се одприлика за Пеколот и за Данте се надевам ке ти помогне
Кон врв
 Внеси реплика Внеси реплика страница  <1 23456 113>
  Сподели тема   

Скок до Овластувања Кликни и види ги опциите

Forum Software by Web Wiz Forums® version 10.03
Copyright ©2001-2011 Web Wiz Ltd.

Страницата е генерирана за 0,188 секунди.