IDIVIDI forum Веб сајт
почетна страница почетна страница > Стил на живот > Образование
  Активни теми Активни теми RSS - Писмени состави,семинарски...
  најчести прашања најчести прашања  Пребарувај форум   Настани   Регистрирајте се Регистрирајте се  Влез Влез

Писмени состави,семинарски...

 Внеси реплика Внеси реплика страница  <12345 113>
Автор
Порака
 Оцена: Оцена на тема: 3 Гласови, Просечно 3,00  Тема Пребарувај Тема Пребарувај  Опции за темата Опции за темата
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (2) Благодарам(2)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 25.Март.2009 во 18:29
Апсолутно мора едно да е јасно, ова е само појдовна идеја а понатаму модифицирање по сопствено креирање. Што правиме ако 10 души го напишат ова?голема%20насмевка

Борбата против злото, моралното распаѓање на личноста се воид со добро воспитување. Родителите се првите воспитувачИ на своите деца, потоа улогата ја превземаат државните образовни институции. За сирачето, детето без родители ова веднаш го превземаат државните институции, но не со љубов туку од обврска.
    Во романот Големата вода ги согледуваме И разоткриваме душевните преживувања И доживувања на воените сирачиња од втората светска војна. Се запознаваме со претставниците на државата кои на овие сирачиња треба да има дадат слободен живот достоен за човекот. Го гледаме домот за сирачиња кој треба д аим биде семеен дом, татковина, а големата вода слобода. Овие сирачиња прибрани се од полињата, по градините. Донесени се во домот во кој  наликува на зандана. Ги одвојуваат од некој свој кој барем малку ги сака. Лем го одвојуваат од вујко му, кој го сака но неможе да го одгледа во тие тешки повоени години. Му ветува дека чим ќе смогне малку економска моќ ќе го врати во својот дом.  Заминува во домот, каде со својот домски другар ја гледаат Големата вода-сонот за подобро утре, А во домот, се разочаруваат од големиот татенце, управителот на домот Аритон Јаковлески. Непедагошките мерки на овој татко, на другарката Оливера Срезоска, животот во нечистотија , сиромаштија, непедагошките мерки, физичките казни раѓаат омраза заради згазеното чвечко достоинство. Но сонот за големата вода ги носи напред. Сакаат да откраднат дрво И од него да направат Кејтанова мајка . Од неа да  проговори за несреЌното детство без мајка, за детство без детство., но И за еден стар тврдоглав догматичар кој на крајот ја увидел својата грешка. Ги увидел непедагошките мерки спрема децата на кој војната им го одзела најмилото, родителите, љубовта, грижата.Овој борец против фашистите касно ја увидел својата грешка. Сватил дека освен службената должност, на децата не им понудил ништо повеќе. Ги демнеше, ги следеше бараше причина да ги казни овие млади сирачиња.  Зедно со воспитачката Оливера на овие мали сирачиња кои си направија мајка можеа многу д аим дадат. Но не дадо. Само им развија омраза.
    Овие партиски чиновници, овие преставници на државата не успееја воените сирачиња да ги помират со злото, да ги спасат од моралното распаѓање на личноста. Погрешно ги воспитуваа, ги мачеа, казнуваа. А, можеа само со малку љубов да ..,




Изменето од mamamd - 25.Март.2009 во 18:42
Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 28.Април.2009 во 21:15
ajde i ova ako pomagaнамигнување
Јордан Хаџи Константинов Џинот
Труд ми е името
Најсилно од сé човекот ја сака слободата и силно се бори против непријателот кој посега по неа. Борбата против поробителот е борба против неправдата во секаква форма. Немирниот и бунтовен дух не може да трпи неправда врз себе и врз својот народ. Таков борец со немирен и бунтовнички дух бил и основоположникот на македонската драмска литература, народниот просветител и филозоф  Јордан Хаџи Константинов Џинот.
Роден е во 1821 година во Велес во семејството на клисарот на црквата Св. Спас каде и завршил келијно училиште. На 15 години бил испратен во Самоков да го продолжи школувањето, а потоа во Солун каде го изучувал грчкиот јазик и најновите наставни методи кои подоцна ќе ги применува во својата учителска работа. По завршувањето на школувањето ја започнал својата плодна просветителска дејност, најпрво во Велес, а потоа во Скопје и Прилеп. Заради своите заложби за воведување на народниот јазик во училиштата се судрил со владиците и бил принуден да замине на Света гора, Химос и Патмос.  Наклеветен од битолскиот и велешкиот владика бил протеран во заточение во Мала Азија. По долги години во прогонство се вратил во родниот Велес каде се зафатил со просветителска дејност, но и со преводи на античката грчка книжевност. За потребите на училиштата и осовременување на наставата  ја превел Доситеевата Ижица, а го напишал и првиот буквар наречен Таблица перваја  Како автор на првите драмски текстови ги поставил темелите на македонската драмска литература. Тој е основач и на првата драмска дружина, составена претежно од неговите ученици. Оваа драмска дружина изведувала драмски изведби на народни приказни, како и драми напишани од  Џинот.  Покрај ова Џинот се занимавал и со пишување поезија. Иако неговата поезија нема никаква уметничка вредност и во основа е рационална , студена и без никакви поетски чувства значајна е по тоа што преку нејзе Џинот подучувал, воспитувал, а неговите песни се првите публикувани песни на македонски јазик.
Една од нјпознатите песни на Џинот е песната Труд ми е името. Основен мотив во оваа песна е размислувањето за човечките добродетели: мудроста, љубовта и трудот. Ова поучна песна без уметнички квалитети, но со воспитна улога е составена од 10 катрени. Содржински може да се подели на три целини. Во првата, во која влегуваат првите пет строфи Џинот настојува да им даде сликовита форма на поимите: мудрост, љубов и труд, претставувајки ги како убави девојки кои пеат и свират на флејта. Во наредните три строфи кои ја сочинуваат втората целина Џинот го искажува својот став кон мудроста, љубовта и трудот, нагласувајки дека ги сака сите, но кога би морал да бира би го одбрал трудот. Во последните две строфи ја искажува користа од трудот.
Џинот е човекот кој во мрачниот 19 век ги палеше светли огнови на сенародното просветување, го штитеше народот од туѓата асимилација  и ги кршеше камењата на цврстата и заостаната турска империја.  

Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 30.Април.2009 во 11:33
Ajde kolku za pocetok, a prosiruvanje na prethodnoto (timskata rabota e vidna)голема%20насмевка
Панонски легенди
Св. Кирил и Методиј на Словените им го дале најсилото оружје во борбата против асимилацијата-азбуката. Нивните најистакнати ученици, доследни на делото на своите учители, со успех го продолжиле ширењето на словенската писменост и култура.На патот на писменоста како моќно оружје го користеле напишаното дело Едно од првите оригинални дела напишани на словенски јазик е Панонски легенди.
Композицијата на двете житија  е мошне добро изградена. Тие содржат воведен дел во кој се слават величината на господ, изложување   во кој е раскажан животниот пат на браќата по хронолошки ред, а во завршниот дел се искажани цитати од Евангелието. Изобилуваат со компарации, епитети, раторички прашања, а стилот е разбирлив за сите Панонски легенди содржат две житија  Житието на Св. Кирил и Житието на Св Методиј. Во овие житија познати уште и како Моравски легенди најопширно е опишан животот и работата на словенските браќа во Панонија, односно Моравија. Житието на Св. Кирил почнува со опис на животот на св. Кирил од неговите детски години и неговата наклонетост кон науката и мудроста,
“ ...Кога почна да оди на училиште, Константин напредуваше  во учењето најмногу од сите ученици...“
и продолжува со опис на неговото школување во Магнаурската школа, потоа како библиотекар во црквата Св. Софија. Авторот опширно ги објаснува мисите  на св. Кирил, времето на пишувањето на азбуката. Посебно место зазема неговиот престој во Моравија, радоста на Словените за можноста за учење на мајчин јазик. Авторот ја опишува и зависта и клеветите на германските свештеници пред папата, како и борбата за одбрана на словенската писменост. Во Житието за Методи опишан е животот и делото на постариот брат Методиј. Во двете житија, односно во Панонски легенди основната идеја е да се докаже  и одбрани правото на Словените на свој јазик, писменост и култура. Авторот двајцата браќа ги нарекува, раби божји, прикажувајки ги како апостоли и светци, божји избраници за големи дела кои не сакале ништо за себе. Овие учени  луѓе го одбраниле своето дело со мудрост: Зарем Сонцето не не грее сите?”. Поради тоа папата ги ослободил, а луѓето ги сакале и  на секој чекор им ја искажувале својата љубов.
Панонски легенди се од извонредно значење за историјата, литературата и постоењето на словенските народи. Тие беа, се и ќе бидат најбогатиот извор од кои се црпат податоци за првите словенски просветители, творците на првата словенска азбука.

Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 01.Мај.2009 во 08:24
Како беше она- Вашата желба за нас е заповед голема%20насмевка И немојте од збор до збор, па на писмена сите со еден составизненадување
Неспоивоста во карактерот на Татјана и Евгениј Онегин
     
Романот во стихови “Евгениј Онегин” е дело во кој поетот ја влејал сета своја страст,  своето животно и творечко искуство. Построен е врз мошне напната и впечатлива перипетија и сложени односи, конфликти и спротивни карактерни особености.
    Централните ликови, Евгениј Онегин и Татјана Ларина се личности со неспоив карактер. Онегин е типичен претставник  на монденските кругови од своето општество кој во детството добил површно и несистематско образование. На деветнаесет години станал сопственик на голем имот. Онегин е човек без визии за  животот и незаинтересиран за крепосните селани на својот имот. Сиот свој интерес го насочил кон поканите за ручеци, вечери, балови и забави.Овој површен млад човек  целосно се оддава на навиките на пороците, ги покажува својствата на необична личност. Човекот без емоции  грубо ја отфрла љубовта на идеалната и поетична селска девојка Татјана. Каприциозно се поигрува со нејзината сестра и го убива човекот што искрено ја сака.
Наспроти него, Татјана е типичен претставник на руска жена, со цврст, монолитен и единствен  карактер.Во неа нема колебања, со своите ставови стои цврсто на земјата.Нејзината природа е силна и длабока. Нејзе  и е туѓо лошото однесување. Таа силно и со непосредна  спонтаност ги искажува љубовните чувства кон Онегин. Нејзината длабочина ја прави поумна од него. Нејзиниот благороден инстинкт ја води напред, а ја сопира кога треба. Не се променила ни во изменетите животни околности. Ги зачувала својствата на  поетична  и силна природа кои ја красеа и како селска девојка и како отмена  дама од високото друштво. Не се променил ниту нејзиниот однос кон љубовта, која за неа е основен извор на среќата и несреќата.Тоа свето чувство во најголема мера го определува карактерот на Татјана и  по основ на него таа не бара компромиси. За неа во љубовта нема средина. Иако му признава на Онегин дека сеуште го сака смело му соопштува дека не верува во трајноста на неговите чувства.
    Пушкин во својата бесмртна  и недостижна поема преку својот јунак Онегин паралелно ни ја изнесе историската судбина на рускиот човек-скитник и неоспорната убавина во личноста на руската жена.

Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Мај.2009 во 18:43
ЃОРЧЕ ПЕТРОВ
    Името и делото на Ѓорче Петров неразделно е врзано за Македонската Револуционерна Организација (МРО) Тој е еден од првите основачи и најпопуларниот водач и теоретичар. Него уште го нарекуваат и Идеологот на Внатрешно-Македонската Револуционерна Организација (ВМРО).
    Ѓорче Петров бил познат по тоа што приоѓал критички и ги разгледувал патиштата и начините на народната револуција. Слободно можеме да кажеме дека Ѓорче Петров е највидниот и најзаслужниот револуционер во Македонија чие име и место треба да биде сместено заедно со Гоце Делчев, Јане Сандански, Димо Хаџи Димов, Пере Тошев, Петар Поп Арсов и др. Животниот пат на Ѓорче Петров е патоказ на едно светло и постојано служење на идеате за државно-политичко осамостојување на Македонија. Целиот свој живот го посветил на возвишеното дело за ослободување на Македонија и никогаш не отстапил од тој принцип, принципот на самостојно и потполно независно Македонско Револуционерно движење без никакво мешање од туѓина.
    Роден е во село Варош, Прилеп во 1864 година. Основно образование завршува во Варош, а потоа продолжува во Прилеп. Школувањето го продолжува во гимназијата во Софија, но набргу се враќа во родното село и работи како бакал со неговиот татко. Во 1881 година се запишува во Битолската гимназија, а потоа во Солун каде се школувале сите повидни Македонци. Тука се поврзува со напредните младинци и учествува во ученичкиот бунт, поради кое е исклучен од гимназијата. Се префрлува во градот Пловдив, во Бугарија за да го доврши своето школување. Се враќа во Македонија и работи како учител во Скопје. Тука се бори за остварување на својот висок идеал-еманципација на Македонија и нејзино тргнување по врвиците на цивилизираните општества т.е. демократија и самостојност. Се бори против религиозниот расцеп на својот народ, против егзархијата и патријаршијата т.е. бугарското и грчкото влијание и воопшто против сите мешања од надвор.
    Во 1894 година во Битола се среќава со Пере Тошев. Двајцата образуваат револуционерен кружок од млади и напредни луѓе. Слични револуционерни кружоци  почнуваат да се организираат низ цела Македонија: Штип, Прилеп, Охрид, Кукуш, Велес, Солун, Гевгелија и други места. Така МРО почнала да работи консолидирано т.е. овие формирани кружоци да работат поврзано, раководени од Централниот Комитет кој е во Солун.
    Една од познатите акции на Ѓорче Петров е познатото испраќање на кираџијата Доне со пратка бомби од Штип за Битола. За ова говори и народната песна “ Ми товари Дончо три вреќи ориз”. Ѓорче смета дека паѓањето на Дончо во затвор е првата проверка на издржливоста и моралната цврстина на Македонецот. Така се создаде традицијата- еден друг  да не поткажува, да не се издава ништо и никого.
    Во 1895 година Ѓорче Петров доаѓа во Солун каде е избран за член на Централниот Комитет на ВМРО. Него ин а Гоце Делчев им е зададена задача да изработат програмски доцумент, односно да ги изработат Правилникот и Уставот. Првиот член на тој доцумент гласи: ВМРО има за задача да ги обедини во едно сите незадоволни елементи од Македонија и Одринско, без разлика на вера и народност и издвојување преку револуција полна политичка автономија на овие две области.
Ѓорче многу често ја акцентирал Гоцевата концепција дека ослободувањето  на Македонија лежи исклучиво во добро организирано внатрешно востание. Тој заедно со Гоце Делчев , Даме Груев и други членови на ВМРО категорички се спротивставиле на решението за кревање на Илинденското Востание. Исто како Гоце сметал дека најпрво народот добро да се подготви и наоружа и потоа во исто време на повеќе места да се дигне востание. Неможејки ништо да промени, посебно по смртта на Гоце Ѓорче се вклучува во востанието со својата чета, војувајки во Прилепско и Мариовско. По неуспехот на Востанието повторно се враќа во Софија.
    По поделбата на Македонија во 1912/13 година Ѓорче Петров вели:
-    Над главата стојат џелати со ножеви во рацете за да ја сечат на парчиња, целата во лузни нашата Македонија. Повторно таа паѓа во сеништата на нови ропства.
Разочаран Ѓорче останува да живее во Софија и активно работи во Македонската  левица.
На 21 јуни 1921 година во приквечерината, во теророт и масовните убиства на Македонските идеолози на Софиските улици е убиен Ѓорче Петров од раката на заведениот атентатор, помакот Реџеп од Царев Двор кој подоцна е ликвидиран за да се избришат сите траги.
Со смртта на Ѓорче Петров умира живата историја на Македонското Ослободително дело. Овој самороден титан на МРО историјата ќе го признае за еден од четирите столбови на големата епопеја на злосреќниот мал народ, во еден ред со Даме Груев, Гоце Делчев и Пере Тошев.  

Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Мај.2009 во 18:44
ПЕРЕ ТОШЕВ
Тој и припаѓа на генерацијата на Гоце Делчев, Ѓорче Петров, Петар  Поп-Арсов, Крсте Мисирков, Васил Главинов и уште многу други борци, визионери кои во своите мечти и во своите акции за прв пат ги удрија темелите на нашава денешница.Таа млада генерација ја презеде на себе историската одговорност да го поведе народот во решавачка борба против пет вековниот поробувач, да го поведе во непомирлива и организирана борба, во свесна борба за живот и смрт.  Генерација која основа организирано движење- револуционерна организација која го организираше народот во борба за слобода. Пере Тошев припаѓа на  онаа генерација која го формираше ВМРО и беше во нејзиниот Централен Комитет.
Роден е во 1865 година во Софија, каде што ја организирал познатата “ Млада македонска книжевна дружина” во која освен него учествувале И Даме Груев И Петар Поп Арсов.. Во 1894 година во Битола се среќава со Пере Тошев. Двајцата образуваат револуционерен кружок од млади и напредни луѓе. Слични револуционерни кружоци  почнуваат да се организираат низ цела Македонија: Штип, Прилеп, Охрид, Кукуш, Велес, Солун, Гевгелија и други места. Така МРО почнала да работи консолидирано т.е. овие формирани кружоци да работат поврзано, раководени од Централниот Комитет кој е во Солун.

Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Мај.2009 во 18:45
ПЕТАР ПОП АРСОВ

    Петар Поп Арсов е основоположник на Македонската Револуционерна Организација, повеќе годишен член на Централниот Комитет на Тајната Македонско-Одринска Револуционерна Организација (ТМОРО), задрграничен претставник на огранокот на Организацијата, како и автор на една забележиелна книга, со цел да ја разоткрие штетната Бугарско-егзархиска политика во Македонија. Тој е исто така истакнат деец на Македонската Револуционерна Организација.
    Роден е во 1868 година во село Богомила, Велешко. Се школувал во родното село, а продолжил во Солун, Белград и Софија, каде што ја организирал познатата “ Млада македонска книжевна дружина” во која освен него учествувале и Даме Груев и Пере Тошев. Ова друштво се залагало за афирмација на македонската самобитност, односно биле против туѓите пропаганди во Македонија. Петар Поп Арсов работел како учител во Скопје, Солун, Прилеп и во  Штип. По Виничката афера во 1891 година бил затворен. По излегувањето од затвор земал активно учество во работата на Рилскиот конгрес.
    На овој конгрес тој најтесно соработува со Јане Сандански. Неговата книга “Стамболштината во Македонија и нејзините  претставници “ е објавена во Виена во 1894 година. Книгата ја објавува под псевдонимот Вардарски. Во својата книга тој јасно ја отсликува и разобличува непријателската улога на Бугарската Егзархија спрема македонскиот народ. Во неа меѓу другото тој пишува:
    “Тој тиранин (мисли на Стамболиев, претседателот на бугарската влада) за задоволувањер на својата жед за власт посака да се послужи и со училишното дело во Македонија. Тој блудник, се поигрува со честа, со животот и имотот на своите сонародници во кнежевството (Бугарија), па посака истото да го стори и со нас Македонците, за во сопствената наша татковина Македонија ...
    Нашите вековни господари никогаш не задирале во нашето општинско самоуправување. Макар и под грчките владици, во општините нашиот народ бил слободен во издржувањето и уредувањето на училиштата, црквите, манастирите и во други народно-општествени прашања. Тука во тоа свето гнездо, народот се воспитувал во општественост, во хуманизам и на својот му давал повозвишен éлан, престанувајки да се грижи само за својот личен опстанок. Тука, во тој наш единствен наш Парламент, се чувал и се зајакнувал стариот словенски демократски дух на нашиот народ- основата на патријархалниот словенски свет. И токму таа наша (македонска) општина- единствената народна установа  ја зачува нашата национална и човечка физономија низ петсто годишниот период. Егзархијата, со секакви средства, сака да ја претвори во нула нашата општина, да ја задуши, да го задуши народот !
    Може лид а има поголемо злосторство од тоа?
-    Кој ти ги извади очите?
-    Брат ми!
-    Затоа толку длабоко ти ги извртел!
Токму таква е нашата положба: ни даваат пари за да не убијат.
Најважните служби владици, директори, учители и т.н.  Егзархијата им ги доверува на Бугари и од егзархиски служби ги остранува совесните Македонци. За да бидат изгонети од родната земја против нив се користат сите дозволени и недозволени средства...”
Петар Поп Арсов е ден од основачите на ВМОРО и блескаво ја завршува поставената задача. Тој како член на Младата македонска книжевна дружина се борел заедно со другите револуционери за слободата на Македонија. Во 1892 година дружината започнала да го издава списанието Лоза. Отами членовите меѓу кои бил и Петар Поп Арсов биле наречени лозари. Во списанието се пишувало со големи отстапувања од бугарскиот јазик односно на македонски јазик.
Лозарите, се стремеле македонскиот јазик да го издигнат на степен на литератутен јазик. Главна цел им била да го засилат националното сознание кај Македонците ид а ја потикнат борбата за ослободување на Македонија. Затоа тоа енергично ги разобличувало тогашните пропаганда на буржоазијата на соседните земји. Движењето на лозарите предизвикувало негодување и гнев во редовите на бугарската буржоазија. Тие биле остро напаѓани. Поради тие причини тие престанале да го печатат списанието.
Петар Поп Арсов како член на ТМОРО е познат по тоа што во 1894 година го напишал и Уставот на ТМОРО. Во него тој истакнува дека Организацијата се бори за Автономна Македонија во рамките на Турската империја, секако во почетокот тоа било преодна фаза, до конечното ослободување од Турција и создавање своја сопствена држава.
Петар Поп Арсов по Балканските војни, особено по Првата светска војна, односно по поделбата на Македонија емигрира во Бугарија. Разочаран по целата своја макотрпна работа се повлекува од јавниот живот.
Умира во 1941 година недочекувајки да ја види слободна својата родна земја.

Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Мај.2009 во 18:46
ДАМЕ  ГРУЕВ

Историските заслуги на Даме Груев се од големо значење на Македонскиот народ. Тој и припаѓа на генерацијата на Гоце Делчев, Ѓорче Петров, Петар  Поп-Арсов, Крсте Мисирков, Васил Главинов и уште многу други борци, визионери кои во своите мечти и во своите акции за прв пат по одредено време ги затемелиле темелите на нашава денешница.Таа млада генерација ја презеде на себе историската одговорност да го поведе народот во решавачка борба против пет вековниот поробувач, да го поведе во непомирлива и организирана борба, во свесна борба за живот и смрт. Идеолог,организатор и непосреден водач на таа прва свесна  борбена организација на Македонскиот народ, покрај другите е и Даме Груев. Неговата безрезервна оддаденост на револуционерното дело е меѓу првите примери на најчист хероизам, на свесна саможртва, на подвиг. Даме Груев е пример на прв генијален организатор на народните маси, пример на голем Македонец. Затоа со својот  апел до Македонците кој излезе во првиот број на “Лоза” Даме Груев напишал ... “ навистина, има ли посреќно, има ли поблагородно, од тоа да служиш и да работиш за татковината, за општонародното добро, од кое зависи и личната наша среќа?”    
 Даме Груев е роден во с. Смилево Демирхисарско 1871 година,
По завршувањето на основното училиште  во родното село оди на учење во Битола, тогаш значаен центар на европскиот дел од Турција.Таму завршл  со голем успех, а потоа заминува во Солун, во тогашна бугарска(егзархиска)гимназија, каде што  ги завршува И и ИИ клас. Во тоа време во бугарската гимназија во Солун се школува идната македонска  интелегенција, која наскоро ќе ја превземе судбината на својата земја во сопствени раце. Даме Груев после две годишно учење 1888 година со поголема група Македонци преминува  во Белград. Истата година во јануари е и бунтот на учениците, во кои учествува и Даме Груев. Исклучени се 19 ученици од ИИИ клас,бидејки излегле со барање дека  не можат да работат на бугарскиот јазик, туку сакаат да работат и да им се предава на нивниот домашен македонски дијалект  .  Така за Даме Груев почнува времето на немири.Тој оди во Солун-Белграт-Софија-Солун и така разочаран пак се враќа во Македонија. Во Софија 1889 година Даме Груев и Петар Поп-Арсов го организираат македонското гласило списанието   “Лоза”  .Револуционерното дело и јавниот настап преку печатот,тогаш како по правило оделе заедно,а Даме се ориентира за

револуционерниот пат. Даме Груев како студент по историја на Универзитетот во Софија донесе цврсто решение да се врати во својата татковина зошто таа има потреба од него. Уште тогаш тој е посебен со мислата  за политички реализам: се да се решава според објективните можности. Во текот на 1893 година додека беше ВИИ клас во Солунската гимназија Даме Груев работеше во кружокот. Тој се трудеше да се подготват добри учителски сили и апостоли на револуцијата и да се задржат за подолг временски период во Македонија. Таквото размислување Даме Груев го пренесуваше на учениците како учител во родното село, а потоа и во Прилеп. На 23 октомври 1893 година во куќата на книжарот Иван Хаџи Николов, Даме  ги собира сите оние за кои смета дека ќе и се посветат на борбата. Подоцна на Божиќ 1894 година се конституира раководството на Организацијата. Даме Груев станува нејзин прв секретар. Од тогаш па се до неговата херојска смрт тој ќе ја крстосува Македонската земја вдолж и вшир, да се организира, буди и повикува на сеопшта борба за слобода. Во 1894 година доаѓа во Штип како главен учител во третокласното училиште во градот. Тука се среќава со Гоце Делчев, кој се вратил во Македонија да и служи како народен будител. По смртта на Гоце Делчев, Даме Груев ја презема во свои раце судбинската одговорност за востанието. На 17 април во Смилево се одржува Смилевскиот конгрес на Организацијата, а Даме Груев е избран за претседавач на Конгресот. На 2 август 1903 година Македонскиот народ заедно со сите останати народи кои живеат во Македонија се кренаа на востание на отворена борба на живот и смрт. Илинден го затекнува Даме Груев во Смилево како прв предводник на организираниот бунт. Даме останува до крај со народот да го теши во невољите, “ Слобода без крв не се стекнува”. Во октомври 1905 година се одржува општ конгрес на Организацијата познат под името Рилски конгрес, на кој Даме Груев  е избран  за претседател со тајно гласање. Решенијата на Рилскиот конгрес ја враќаат вербата во силата на организацијата. Идеите на Гоце Делчев сеуште се живи, но Даме Груев го води една единствена мисла, да се врати во Македонија. Тоа и го прави. На пат кон Македонија, во село Русиново кое било силно упориште на Организацијата. На 11 декември 1906 година е опколен од турскиот аскер.. Откако загинува Сандо Китанов, кој му е верен придружник, и влечејки го на грб ранетиот комита Корчев, Даме прифаќа нерамноправна борба со аскерот, надевајки се дека ќе побегне кон планината. По самоубиството на Корчев, Даме останува сам. Неговата смрт до ден денес е мистерија-смрт или самоубиство за да не падне жив во рацете на турскиот аскер. Неговиот живот згаснува 1906 во с.Русиново. Селаните го носат мртвото тело во селото и го закопуваат во дворот на селската црква. Подоцна неговите посмртни останки се пренесени во неговото родно село Смилево.

Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 04.Мај.2009 во 18:48
ГОЦЕ ДЕЛЧЕВ
Гоце Делчев е роден 23 Јануари 1872 г. во Кукуш.По завршеното основното училиште  во родното место, тој образованието го продолжил во Солун во егзархиската школа. Во Солун тој добил можност да се запознае со голем број на луѓе кои живеело со духот на револуцијата, Македонското ослободување и патриотизмот. Со неговиот карактер и интерес Делчев брзо станал член на тајните кружоци, а потоа и претседател на еден од нив.
По завршувањето на училиштето во Солун, образованието го продолжил во Софија во военото училиште. Иако животот таму бил построг, неговиот интерес кон Македонија останал силен.Своето слободно време го користелк се подобро да се запознае со тематиката и негови истомисленици, посебно прогресивните мислители. Не му биле непознати идеата за народноослободителна борба . Оваа атмосфера му била позната уште во Солун, но тука имал можност поконкретно да се запознае со неа.
Во Софија се запознал со основачот на македонската социјалистичка група Васил Главинов. Социјалистичките идеи му биле блиски, и во нив го гледал спасот за македонскиот народ. Поради своите убедувања, на 24 Септември 1894 г. Гоце Делчев бил избркан од академијата под обвинение дека е социјалист.
По исклучувањето од академијата, тој заминува за Штип, каде станува учител. Понесен од идеате за ослободување, тој веднаш се приклучил во ВМРО. Во својата втора година, во Организацијата се случило големо нешто, Гоце Делчев влегол во Организацијата.
До влегувањето на Делчев во Организацијата, примањето на нови членови се одвивало само со бирање од побогатите градски класи. Сето тоа одело премногу споро и се одвивало само во неколку града во Македонија. Било потребна промена доколку Организацијата сакала да опстане.
На тие потреби одговорил Делчев.Уште во првите денови на неговиот престој во Штип, Делчев вниманието го свртел кон селската маса. Ја отфрлил практиката  да им приоѓа на луѓето поединечно, и енергично се фрлил во ширењето на идеологијата на ВМРО. На луѓето им приоѓал смело, отворено и
со доверба.Тоа го подигало самочуството и редовите на ВМРО брзо се ширеле. Црковните дворови и неделните вечерни училишта се покажале плодно место за регрутирање на нови луѓе. Летните распусти биле можност да се допатува до подалечните села. За упатување во тајните на движењето се користело примерите на соседните народи, а често се употребувале и како пример големите сили.
Оваа практика веднаш родила со резултати. Организацијата ги прескокнала градските ѕидишта, и ја опфатила целата штипска
околија. Продрела и до соседните поголеми центри Виница и Радовиш. Штип станал центар на револуционерната практика и пропаганда. Овде се сретнале и двете најголеми личности на ВМРО, Гоце Делчев и Даме Груев. Едниот отворен, искрен, дружељубив, простосрдечен, што горел во револуционерен оган, а другиот систематичен, одмерен, трпелив, истраен, логичен. Нивната средба имало големо значење за понатамошниот развој на ВМРО.Тука се градела стратегијата и тактиката за понатамошните револуционерни дејности.Делот од вниманието било насочено кон матрејалните проблем и на револуционерната дејност. Овде  се вовел нов метод на регруитирање кој подоцна се прифатил во сите окрузи на ВМРО.
Истоивремено со растењето на ВМРО, Делчев работел и на создавање на канали за транспорт на луѓе и средства се до Ќустендил во Бугарија.За успешност на пунктовите, одговорноста била предавана на локални луѓе како Никола Зоографски во Ќустендил, Никола Малешевски во Даушница и др. Отворени се канали за Разлог, Џумаја, Царево Село ид р. Каналите станале главни трансмисиони средста на Организацијата.
Гоце Делчев својата сериозност во борбата за слободна Македонија ја покажал со убедувањето дека Организацијата треба да излезе од своите тесни националистички рамки ид а се отфори за сите поробени. Тој со многу револуционеи ( 16 истакнати) го свикале  Солунскиот Конгрес во 1896 год. Заедно со Пере Тошев, Даме Груев, Ѓорче Петров, Петар Поп Арсов, Иван Хаџи Николов, Христо Матов и други истакнати дејци извршиле анализа на досегашните активности. Гоце Делчев и Ѓорче Петров биле задолжени да изработат проекти за Устав и Правилник на Организацијата. Посебно место му се дало на принципот на истакнување дека Организацијата се бори за слобода на сите без разлика на вера и националност. Се донела одлука Македонија да биде поделена на 6 револуционерни окрузи а центар да биде Солун.
Голем проблем за развивањето на револуционерното движење било и вооружувањето на Организацијата . Од почетокот овие револуционери се надевале на помош од бугарската војска, но на крај сватиле дека изворите на финансирање  мора да ги бараат меѓу богатите и влијателни православни луѓе ширум Македонија.  Таква  одговорна задача му била доверена токму на Гоце Делчев. Тој со својата чета ја започнал мисијата на собирање средства за оружје. Овој способен револуционерен теоретичар и практичар со својата умешност успеал за кратко време илегално да ја прошета Македонија од Пирин до Битола, од Солун до Скопје . Неговите индивидуални методи во собирање средства за оружје оделе дотаму што не презал и од
организирање отмици на  бегови за кои се барало откуп. Неговата максима била дека само добро организиран и вооружен народ може да се избори за својата слобода. Ова негово убедување не го делеле многу негови соборци. Подбуцнати и потпомогнати од врховистите многу членови на Организацијата биле убедени дека во Македонија треба веднаш да се дигне востание. Гоце Делчев бил против таквото брзање. Со своето остро спротивставување на таквите размислувања и ставови станал камен сопилник на врховистите. Масовно почнале да размислуваат за негова ликвидација. На три месеци пред подигањето на Илинденското востание успеваат во тоа. На 4 мај 1903 година Гоце Делчев бил во село Баница. Предаден на турскиот аскер, загинал во опколеното село во нерамна борба.
Неговите посмртни останки 43 години по неговата смрт, во 1946 година биле пренесени во неговата слободна татковина, во Скопје во црквата Св. Спас.

Кон врв
G1RL Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 09.Мај.2009
Статус: Офлајн
Поени: 103
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај G1RL Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 11.Мај.2009 во 08:34
Еве нешто за ЕГЕНИЈ ОНЕГИН
Главен лик во романот е Евгениј Онегин. Тој е претставник на градската благородничка средина.Тој е и многу самоуверен човек кој умее да го прикрие своето незнаење и површно образование.Неговите стремежи и чувства се нестабилни.Тој се обидува од здодевноста да избега со пишување поезија и читање книги,но не успева.Ништо не го интересира-забавите му стануваат здодевни и животот на село му е здодевен и дружбата со Ленски му е здодевна,а љубовта на Татјана му претставува товар.Навикнат да се однесува кон жените ладнокрвно,тој и кон неа е таков.Нејзиното писмо не го допира премногу,а кога ја одбива за да не ја навреди,се обвинува себеси и своето сфаќање за слободен живот.Сепак,настапува џентлменски бидејќи веројатно чувствуванекаква симпатија и сожалување кон неа штом не ја искористува нејзината љубов,како што тоа го правел многупати претходно.
Најнегативно е неговото однесување на именденот,кога за да го направи Ленски љубоморен,тој цела вечер танцува со Олга.И зошто ? Само затоа што му била здодевна љубовта на Татјана.Уште пострашно е што избрзува и не размислува за последиците .Од истите причини го прифаќа двобојот во кој го убива својот пријател.Тврдоглавоста и глупавоста го прават убиец.Меѓутоа,не е рамнодушен на тоа што го прави.Го гризе совеста и сосема се повлекува одејќи во непознат правец.
Кога повторно ја сретнува Татјана,тој не може да се помири што таа е туѓа и недостижна.Не може да се помири со нејзиното студенило и одбивање и затоа лудачки се вљубува во неа-до разболување.Но,Онегин не би бил свој кога на крајот не би се помирил и вратил на претходните идеали,на распуштениот и безделнички живот,тешејќи се дека времето може да излечи се.
TODAY COULD BE YOUR BEST, WORST OR LAST DAY IN YOUR LIFE...
Кон врв
G1RL Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 09.Мај.2009
Статус: Офлајн
Поени: 103
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај G1RL Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 11.Мај.2009 во 12:12
EVE NESTO NABRZINA

Neg i poz osobini so koi se odlikuvaat lugeto, sekoj covek sekoj od nas gi karakteriziraat lugeto kako razumni sustestva.Edna od negativnite karakteristiki so koi se karakteriziraat lugeto e i zavista. Zavista kako osobina e najdobro pretstavena vo deloto Slovo zaradi zavist- napisano od J. Kr4ovski. Spored nego zavista e loso, odbivno i pogubno 4uvstvo. 4uvstvo koe e izvor na sekoe zlo, prokletstvo koe na momenti vladee so svetot, i na neboto i na zemjata. Vo ova slovo avtorot ni kazuva kako nastanala taa i koi se posledicite od nea. Spored legendata taa se pojavila na neboto megju angelite.1 angel koj svetel kako sonce mu zavidel na boga na negovata mok no bidejki taa ne mozel da ja ima se pretvoril vo gjavol. Za kazna se nasol vo pekolot. Taka se raga zavista koja ne miruva . Gavolot im zavidel na Adam i Eva se pretvoril vo zmija i ja nagovoril Eva da zeme od zabranetoto ovosje - jabolknicata. Za kazna ja izgubile besmrtnosta. Vo zavrsniot del se kazuva za posledicite od nea. Se kazuva deka taa nosi samo bolka i stradanje. Bolka koja e tesko izleciva i stradanje koe moze da bide vecno. Site se prasuvame zosto se javuva ova cuvstvo. Mozebi odgovorot nikoj ne go znae, ne go znael i nikogas mikoj nema da go doznae no se nadevame vo idnina zavista ke postoi pomalku, tolku malku sto1 den celosno ke iscezne a so toa i svetot ke stane podobro mesto za ziveenje.


PS: ova e spored deloto na J.Krcovski
TODAY COULD BE YOUR BEST, WORST OR LAST DAY IN YOUR LIFE...
Кон врв
Lithium Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 01.Декември.2008
Статус: Офлајн
Поени: 9407
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Lithium Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 12.Мај.2009 во 17:50
Ликот на Неда во поемата Сердарот

``Неда е централен лик во поемата Сердарот. Таа е мајка на јунакот но и самата е јунак. Таа е храбра, гордо ја поднесува смртта на својот син, бестрашно им се спротивставува на непријателите, подготвена е и самата да се бори и да ја поведе борбата - да стане водач. Јасно е изразена нејзината решителност и чесност. Но освен овие возвишени атрибути, таа е сепак мајка, чувствителна, која безмерно го љуби своето единствено дете. Нејзиниот крик и плач е мајчин, зашто нема ништо пострашно од смртта на детето. Но и во таа болка Неда не мисли само на себе, туку и на целиот нејзин народ кој останал незаштитен и кој треба да преземе дел од таа болка.
Во ликот на Неда Прличев го насликал и ликот на својата мајка кон која чувствувал голема љубов и почит.``

и од ова подолу можеш да напишеш нешто ( иако е многу слично со првото ):

``Неда - мајката на Кузман Капидан е силна, јака, јадра, достојна жена. Таа една ноќ сонила еден сон, страшен и многу чуден. Сонила како нејзината куќа, голема, стара, потпрена на скршени греди се срушила. Неда се исплашила и во тој момент се разбудила од сонот. Истата таа вечер, стоела пред прагот на својата куќа и со смуртено чело го чекала својот син да се врати од некое место за кое ни таа самата не знаела од каде.....Чекала само на најлошото.
Во еден момент таа видела како од далеку го носат мртов нејзиниот единствен син. Нејзината болка и тага биле преголеми....но таа се помирила со својата судбина и со судбината на својот син. Пискотници се слушале од нејзиниот дом....
Но сепак, некаде длабоко во душата таа собрала сила и храброст да изговори неколку зборови. Да ги натера луѓето коишто го носат молкум нејзиниот син да се заколнат дека веќе нема никогаш да вршат таков терор и да бидат причина за солзите на македонскиот народ. Ако не го сторат таа, таа изустила само дека повторно ќе се роди јунак којшто ќе продолжи да чекори по делотот на Кузман Капидан.``


You think you are perfect? Well, try walking on water...
Кон врв
Lithium Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 01.Декември.2008
Статус: Офлајн
Поени: 9407
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Lithium Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 13.Мај.2009 во 14:51
Likot na Kuzman Kapidan vo poemata Serdarot
 
Kuzman e zaginat uste na pocetokot na poemata, zatoa za nego doznavme preku raskazuvanjeto na drugite likovi, retrospektivno preku navrakanja. Toj e olicetvorenie na vozviseno junastvo koe e pocituvano duri od neprijatelot. Silen i hrabar vo borbite so nego. Toj e zastitnik na narodot i svojot zivot go zrtvuva za dobroto na site. I kaj nego se gledaat obicnite covecki osobini kako ljubovta i pocitta kon majkata, kako i ljubovta kon devojkata Marija so koja sakal da go mine ostatokot od zivotot i da osnova semejstvo.
 
Znam deka e malku ama ne mozev da najdam poveke samo za likot.
Ako ti treba analiza na celata poema kazi, za toa imam povekeсреќа
You think you are perfect? Well, try walking on water...
Кон врв
mamamd Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)
Почесна конзулка

Регистриран: 02.Ноември.2007
Статус: Офлајн
Поени: 25679
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mamamd Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 13.Мај.2009 во 15:23
Originally posted by Lithium Lithium напиша:

Ликот на Неда во поемата Сердарот

``Неда е централен лик во поемата Сердарот. Таа е мајка на јунакот но и самата е јунак. Таа е храбра, гордо ја поднесува смртта на својот син, бестрашно им се спротивставува на непријателите, подготвена е и самата да се бори и да ја поведе борбата - да стане водач. Јасно е изразена нејзината решителност и чесност. Но освен овие возвишени атрибути, таа е сепак мајка, чувствителна, која безмерно го љуби своето единствено дете. Нејзиниот крик и плач е мајчин, зашто нема ништо пострашно од смртта на детето. Но и во таа болка Неда не мисли само на себе, туку и на целиот нејзин народ кој останал незаштитен и кој треба да преземе дел од таа болка.
Во ликот на Неда Прличев го насликал и ликот на својата мајка кон која чувствувал голема љубов и почит.``

и од ова подолу можеш да напишеш нешто ( иако е многу слично со првото ):

``Неда - мајката на Кузман Капидан е силна, јака, јадра, достојна жена. Таа една ноќ сонила еден сон, страшен и многу чуден. Сонила како нејзината куќа, голема, стара, потпрена на скршени греди се срушила. Неда се исплашила и во тој момент се разбудила од сонот. Истата таа вечер, стоела пред прагот на својата куќа и со смуртено чело го чекала својот син да се врати од некое место за кое ни таа самата не знаела од каде.....Чекала само на најлошото.
Во еден момент таа видела како од далеку го носат мртов нејзиниот единствен син. Нејзината болка и тага биле преголеми....но таа се помирила со својата судбина и со судбината на својот син. Пискотници се слушале од нејзиниот дом....
Но сепак, некаде длабоко во душата таа собрала сила и храброст да изговори неколку зборови. Да ги натера луѓето коишто го носат молкум нејзиниот син да се заколнат дека веќе нема никогаш да вршат таков терор и да бидат причина за солзите на македонскиот народ. Ако не го сторат таа, таа изустила само дека повторно ќе се роди јунак којшто ќе продолжи да чекори по делотот на Кузман Капидан.``



Силината на зборовите на Неда се во обраќањата кон убијците на своето дете кога им соопштува дека таа како мајка на јунакот иако е жена би можела да земе кама  во рака и да тргне во одбрана на честа на својот народ.
Исто така и кон оние кои пиштат и плачат за смртта на нејзиниот син. Таа им кажува дека не треба да го плачат нејзиниот син туку треба да си ги плачат своите ќерки и невести бидејки останаа без заштитник. како да им порачува да не ги веднат главите, не да чекаат друг да ги брани туку тие самите да се ок*ражат водени од јуначката смрт на Кузмана и да тргнат против тиранијата и злосторот.
Кон врв
 Внеси реплика Внеси реплика страница  <12345 113>
  Сподели тема   

Скок до Овластувања Кликни и види ги опциите

Forum Software by Web Wiz Forums® version 10.03
Copyright ©2001-2011 Web Wiz Ltd.

Страницата е генерирана за 0,375 секунди.