Австралија или Канада да се оди?

Messenger напиша: Чисто како илустрација, како оди животот на запад кога семејството добива дете... ... ако до тогаш родителите живееле во гарсоњера или еднособен (ваму еднособен подразбира една спална, додека двособен е стан со две спални, дневна соба, кујна и терпезарија) стан за релативно кусо врем ќе мора да се пресели во двособен стан (поголема кирија). Во исто веме ќе треба да се размислува и за околинaта во која се живее. Ако до тогаш родителите биле спремни да живеат во понесугорна средина за да имаат помала кирија, сега ќе размислуваат да се преселат во поголем стан и во подобар кварт на градот за да можат да му обезбедат на детето посигурна средина и друштво од зградата. Следат трошоци за градинка кои ќе изедат во просек најмалу половина од една плата. Кога ќе се засметаат трошоците за градинката заедно со сите оние кои се потребни за детето излага дека едниот родител ќе работи само за да го покрие нив.  Со други зборови, со доаѓањето на детето на овој свет едниот родител ќе работи само за него. Една "нормална" плата едноставно нема да биде доволна за таквото трочлено семејство. Kога ќе дојде време за одење во училиште ќе мора да ги разгледаат опциите кои им стојат на располагање : да оди во училиштето кое им припаѓа според местото на живеење или да бираат друго училиште доколку оноа првото не е баш на најдобар глас според дисциплината или средините од кои доаѓаат учениците. А тоа е затоа што најважното нешто во животот на децата воопшто , а особено на запад, е во каква училишна средина ќе расне детето. Тоа е поважно дури и од квалитетот на наставата. Е, поради тоа родителите ќе имаат опција да бираат друго училиште - државно или приватно. Ако поради економските прилики мораат да одберат некое друго државно училиште тогаш ќе мораат да го менуваат своето место на живеење (селење во друг стан) <span>з</span>а да добијат право да го користат тоа ново училиште. Ако имаат доволно приходи тогаш ќе имаат шанса да бираат приватно училиште во било кој крај на градот. Трошоците <span>з</span>а одење во приватно училиште во просек доаѓаат до половина од една нето "нормална" плата. Но тоа не е само така едноставно... новото училиште и новото место на живеење значи најчесто нова економска средина... не само поскап стан и поголеми трошоци на секојдневното живеење, туку детето ќе биде соочено со другарчиња кои имаат подруги погледи на квалитетот на живеење кои резултираат со начинот на облекување, бавење со спортови, балет, музика, одење на родендени (посетување и соочување со домови на поимуќни деца), забави, поседување електронски играчки, следење на секакви трендови... а тоа значи додатни рас<span>х</span>оди за семејниот буџет доколку родителите не сакаат детето да го направат да се чвствува како последна дупка на свирчето во таквата средина и така да го направат понесреќно отколку да било во средината на деца кои потекнуваат од сиромашни и проблематични семејства. Следењето на младешката мода од неговата средина, членувањето во спортски клубови, следењето на приватни часови по музика и балет, додатни приватни часови по училишни предмети доколку заостанува од другарчињата во класот, одењето на летни и зимски кампови... може лесно трошоците само за него да ги качат на ниво на вкупните лични трошоци на двата родители заедно. А тоа е само за едно дете... За одењето на факултет и енормните трошоци како последица од тоа воопшто не почнувам муабет. Врти-сучи, сметајте и пресметувајте како сакате, за нормално живеење на четиричлено семејство во америкиве и австралисјкиве зеланди треба да се има вкупен приход од барем 100.000. Помалу од тоа значи сериозен компромис ...

Браво Меси! Ни самиот ова не ќе можев подобро да го срочам.

Колку само постапките на луѓето се предвидливи иако сме одалечени илјадници километри еден од друг. Застрашувачки, нели?

Прашањето е како можеш некому да му дадеш, ако дотичниот несака да прими?!

Кога ќе почнеме да ги собираме сите трошоци 100те илјади нема да бидат доволни. Зборуваме за квалитетен живот

Изменето од Platenik - 24.Јули.2012 во 03:25

Рошелије јавно изјави дека не ја напушта земјата по никоја цена.

Останува на бојното поле докрај, надевајќи се дека со инает и критиката ќе ја промени општествената свест. И кај народот,и кај власта!

Здравственото осигурување е универзално во Австралија, барем така велат. Тоа повеќе важи за примараната медицина. За се нешто што е поспецифично и поспецијализрано тогаш се плаќа.

Системот наречен Medicare покрива дел од трошоците, а процентот на покриеност зависи од сериозноста на болеста и установениот приоритет. Забарските услуги и некои други специјализрани медицински услуги не се покриени.

Некои категории на луѓе се ослободени од партиципација, но мнозинството не.

Секој еден вработен плаќа 1,5% така наречен medicare surcharge од својата бруто плата за оваа намена. Оние кои заработуваат над 75000 плаќаат дополнителен surcharge доколку немаат приватно осигурување. Значи парите секако ќе ти бидат земени и е озаконет рекет.

Приватното осигурување е опција и како секое осигурвање нуди можности да го прилагодиш на своите потреби. Дури и да избереш се’ незначи дека ќе бидеш 100% покриен. За да платиш помалку, го избираш она кое според твоето убедување ќе ти биде најпотребно.

Моето приватно осигурување ме чини 312 долари месечно и тоа по добиениот поспуст од 30% кој го дава админситрацијата. На име забарски услуги можам да побарувам 1500 долари годишно по член на семејство. Другото, се разбира, од џеп. Има некои данаочни ослеснувања кои стапуваат на сила одкако ќе ги потрошиш првите 1500, сопствени пари.

Пример. Забната протеза на ќерками чинеше 6500 од кои осигурувањето покри 1500, а за другите се испруживме. За артроскопската операција на коленот која ја направив пред извесно време платив 1800 долари, додека остатокот го покри Medicare и приватното осигурување. Целата сметка беше некаде околу 5500 долари. Единствена предност кога имаш приватно осигурување е дека нема потреба да одиш на листа на чекање и можеш да го избереш својот доктор.

За ваква операција, која не е опасна по живот листата на чекање е многу долга. Се чека и до 24 месеци, се разбира доколку сакаш трошоците да бидат покриени од фондот. Во меѓувреме или ќе треба да смениш спортот или воопшто да не се бавиш со спорт.

Значи не е само до храната односно, јајцата, млекото и лебот!

Овде на западот се вели users pay или по наше, простачки, плати, па клати!



Изменето од Platenik - 24.Јули.2012 во 07:18

хм ладно изгледа во канада

Ви ги читам дечки постовите и со некој работи се согласувам со некој не.Во Австралија,Канада,Нов Зеланд и сеуште Америка има добар квалитет на живот.Високи се можности за успех поради шо во секоја фирма има хоризонтална и вертикална диверзификација на работните места шо значи дека ако си квалитетен и стручен имаш големи шанси за напредок во кариерата.Навистина се проблем кириите но и ако имате кука плакате данок.Тоа значи дека потрошувачкото опшество ве тера да ги задоволите апетитите со тоа шо или ке работите додатна работа или ке треба да земите кредит и отпочните сопствен бизнис.И да не се лажиме ,не можи со 5-6 години работа да се направи капитал,потребно е време и првата генерација е жртва,таа го носи цел товар за втората или третата генерација да има услов за ширење на капиталот.

бе доста бе

замрзнав

Диверзификација по хоризонтала и вертикала значи дека можиш да напредуваш со кариерата во одделот каде шо работиш но и можиш да бидиш префрлен во друг оддел како линиски менаџер,менаџер на маркетинг или во унапредување на квалитет.Тоа е она шо кај нас го нема колку и да си способен и креативен и затоа многу високо стручни кадри заминаа надвор од земјата.
А за за богаташите во источниот блок навистина многу брзо се создадоа но генерално тоа се луге кои имаа корени во политиката и службите за разузнавање од 70-80 години но таму како брзо се создава капиталот брзо и се умира.