Писмени состави,семинарски...

Било што,а
Еве една песна од мене

Ми треба состав интерпретација на Силјан Штркот ако може некој да ми помогне

Изменето од Sergio - 06.Декември.2016 во 11:09

Valentin007: Dali mozi da mi napise nekoj esej na tema "Sto bi mu preporacale na covestvoto " ili "Kako mozis da go smenis svetot na pozitivno"

Изменето од Valentin007 - 12.Декември.2016 во 08:56

Вашите податоци е многу корисно, благодарениеmxq pro tv box wintel box

Носталгијата на Константин Миладинов
Носталгија- мраз во душата. Опседнатост со тешки мисли, единствено желбата ја грее душата, па си мислиш има ли поубаво нешто од мојот крај, заслепено мечта не шета низ нашите улици, тие улици кои ги запишале спомените на нашето детство и останале како лузни низ тротоарите каде некогаш се слушал нашиот детски џагор... А одеднаш, друга околина, друга улица, без некои сеќавања од неа... Носталгија...Најсилните чувства на носталгија можеме да ги забележиме во стиховите на песната Т’га за југ, каде впечатливо се чувствува душевната состојба на поетот Константин Миладинов, поради престојот во мрачната и студена Москва.
Константин е роден во Струга во 1830 година. Писменост и образование стекнува од постариот брат Димитар, кога бил во Охрид и Струга. Школувањето го продолжува со финансиска помош од Димитар во познатата гимназија во Јанина. Во 1856 година заминал на студии по словенска филологија во Москва, со надеж дека покрај стекнувањето на солидно образование, ќе успее да го отпечати Зборникот на македонски народни умотворби. Но за жал поетот е разочаран од неотстварените идеални, физичко го нарушува здравјето и песимистички расположениот Константин се стремел што побргу да се ослободи од суровата московска природа: „не, ја неможам овде да седам“. Единствен спас да се ослободи од неа и да се најде во прегратките на родната земја гледаше во добивањето на орелски крилја: „Орелски крилја как да си метнех,
и внаши ст`рни да си прелетнех!“ кои се издржливи и се најбрзо решение да летне во облаците, да го помине растојанието за да дојде што побргу на „наши ст`рни“, на „наши места“. Да ја почувствува повторно светлината, оној животворен лач, онаа топлина што толку многу му била потребна на поетот во далечната студена туѓина „да видам дали с`нце и тамо / мрачно угрејват, како и вамо“. Тој знел во каква положба ја оставил својата татковина, поробена и обесправена и готов е да лета во облаците се дотогаш додека не најде таква земја во која ќе ја дочека слободата каде „с`нцето светло угрејват“ и „небото ѕвезди посејват“. Во неговата земја го влече неговото болно и очајно срце, спомените од детството, роднините, прекрасната раскошна природа: „тамо зората греит душата, / и с`нце светло зајдват в гората“; го влече и вербата во слободата што треба да дојде. Тој ја напушта Русија. Климата била поразлична не можел да остане во таа туѓа земја, тамо снцето мрачно светит а тој има желба слободен да умре во својот крај, во родниот крај ишаран со светли бои, за жал таа желба не му се отстварува. Неговата носталгија му дава тешки мисли. Во туѓината јасно ја забележува темната магла која ја покрива земјата, мразот, снегот, пепелниците, силните ветришта и виулици кои му ја разбрануваат душата па му даваат немир.
Песната е напишана во 1860 година во Москва, кога поетот таму студира и во песната ја искажува својата љубов кон својот роден крај. Таа љубов и тој копнеж го натерале и да ја напише оваа песна. За него Русија претставувала затвор во кој нема слобода ја слика со темни бои и тешки тонови. Тогаш поетот е нападнат со тешка болест, туберколоза, која во минатото била тешка болест за уметниците. Копнее за да го види својот роден крај. Јасно е дека поради лошите временски услови пишува без надеж и големо разочарување за оние за кои се надевал и кај кои дошол да му помогнат да го издаде зборникот.

Дали некој може да ми помогни за есеј на тема градот Охрид. Благодарам од напред

Ако ти е итно види таму од географија или активирај го гугл кога почнува есента и некои други податоци и во кратки црти ќе го започнеш составот. Па ќе пишиш дека како ни едно друго годишно време есента има најмногу бои. Па дрвја, ливчиња, капките дожд, чадорите на минувачите по улиците, па ќе се префрлиш на есенските плодови и на пазарите, на спремањето зимници...