sstip напиша: Zdravo, mi treba nesto za prosvetitelstvoto vo makedonija, kako sostavce.. ve molam za malce pomos, odnapred fala

CST напиша: Уште  1 состав  на тема  Каде се гледам после 10 години Many people assume that because of who I am, I have this laid out plan for the future. “What are your plans 10 years down the road?” is a very frequent question I would get. The career path question always bothered me. I’ve always had the problem of not seeing myself devote my life just one sole thing, but experincing many different paths. Our society promotes the ‘career lifestyle’, where it is assumed that you must have some kind of longterm career path in your later years to be considered successful. I can tell you that many in college do not know this answer, and it’s troubling that an answer must be expected, lest someone frowns upon them. I’ve struggled to find an acceptable answer for years; I can always say I plan to do this-or-that, but such plans are never permanent; I always have felt that I’ve lied in a way when making an answer. It was only until recently that I was able to find my answer with the assistance with one of my college professors in a Meaningful Life course, where I had to write about where I saw myself years down the road. It was a huge issue for me, that I had to discuss with her about how to write it because I was so unsure about my future plans. My professor is aware that I am multitalented, and my potential for many different career paths is possible. She came up with the most elegent, and simple solution ever: “Then just write that in ten years, you continue to keep flexible; you continue to learn, to experience, to adapt to new situations, which will allow you to follow any career path that you would find interesting.” Yes, I definately see myself keeping flexible; as more time passes, my interests grow, the jobs I take will differ, and my experiences will allow me to take on various jobs that will be significant and meaningful even if they are not related. So, if someone asks you, where do you see yourself in so many years, and you lack a proper answer, let them know that it’s undecided, but only because new opportunities arise constantly, and that you see yourself adapting to them. There is absolutely nothing wrong if you never find yourself in some kind of career path; there are many paths that leads to success and happiness; the career path is just the common route most people desire to take.

ABE ostaj ti na angliski daj napisi na makedonski btw i mene mi trebat istite tekstoj kako na onaj krculo :d

Споредба на ликивоте Арсо и Глигор во романот Пустина

Охридска книжевна школа

Од Википедија, слободна енциклопедија

Најстарата средновековна македонска книжевна школа е Охридската книжевна школа формирана во 886 година од Климент Охридски, а од 893 година му се придружил и Наум Охридски. Остатоците од оваа школа не се зачувани, но се лоцира во охридската месност Имарет. Како обележје на оваа школа е што ја зачувала кирилометодиевската глаголска традиција. Во Охридската школа кирилицата ќе почне да се применува дури по XII век.

Во рамките на оваа школа се подготвувал образовен кадар кој бил испраќан во учителска, проповедничка и свештеничка дејност во сите делови на Западна Македонија, во денешна Албанија и во други делови на средновековна Бугарија.

Во најстарите зачувани ракописи се вбројуваат глаголските ракописи како: Асеманово евангелие, Синајски псалтир, Синајски еухологиј. Од понов период се ракописите со кирилско писмо како што се: Добромирово евангелие, Битолски триод, Охридски апостол, Болоњски псалтир.

По смртта на свети Климент и свети Наум книжевната школа ја продолжиле нивните ученици. Тие главно се занимавале со препишување на творбите на светите учители. Многумина од нив од смирение, понизност и почит пред нивното големо дело останале анонимни и непознати. Меѓу непознатите автори се и составувачите на нивните житија. Ова експлицитно е наведено од анонимниот биограф на свети Наум, кој вели дека по наредба на Деволскиот епископ Марко, се зафатил со пишување на житијата на охидските светители и просветители. По повод годишнината од смртта на свети Климент еден друг анонимен автор составил Служба, мошне поетска, која претставува ретко убав споменик на македонската книжевност од овој ран период.

Меѓу непосредните ученици на свети Климент и на свети Наум е и Константин Презвитер, подоцна епископ Преславски. Тој е познат по неговите творби Азбучна молитва и Проглас кон Светото Евангелие. Негови се и делата Поучно Евангелие и преводите на Четирите слова против аријанството од свети Атанасиј Велики и Катехизисот на св. Кирил Ерусалимски и многу други.

Црноризец Храбар, чие вистинско име е непознато е исто така продолжувач на делото на свети Климент и на свети Наум. Негови дела се: О писменех, кое е апологија на македонската писменост и тој овде ја брани македонската азбука и го заштитува македонското културно дело од страна на горделивите грчки асимилатори. Тој во ова дело напишал: „Македонските букви се посвети и се повеќе за почит, бидејќи се обработени од свет човек, а грчките ги создале Елините, кои биле пагани и незнабошци“.

[уреди] Почетоци на Охридската книжевна школа

Историските податоци и современите анализи извршени врз старословенскиот јазик утврдуваат факти што погледот кон природата на старословенскиот јазик е насочен кон сосема друг правец. Едено од прашањата што биле важни за понатамошно истражување на јазикот било утврдувањето на кој јазик или дијалект се засновал старословенскиот јазик. Бидејќи старословенскиот јазик бил главниот јазик во Охридската книжевна школа било од исклучителна значајност да се утврди ова прашање. Светските и македонските слависти сосема ја отфрлиле панонаската теорија за потеклото на старословенскиот јазик и со тоа се потврдила теријата за јужномакедонските говори. Така, славистите утврдиле дека старословенскиот јазик се базирал на говорите од Јужна Македонија особено врз говорите од Сухо и Високо.

Тесно поврзана со Охридската Школа е и појавата на првата словенска азбука- глаголицата. Таа е создадена со цел да се преведуваат светите книги и различни литературни творби на јазикот кој народот би ги разбрал. Пред создавањето на македонската и сѐсловенската азбука, македонските словени и словенските народи што биле во близина на Грција и Апенинскиот Полуостров користеле грчки и латински букви за запишување на своите мисли. За ваквата ситуација сведочат и записите на монахот Црноризец Храбар, според кој таквата ситација имало сѐ додека не Свети Кирил не ја создал глаголицата.

Еве ти за Тартиф

Со величенствен стил и поетска имагинација Молиер во Тартиф ја предал сликата на едно буржоаско семејство, пред се карактерот на еден општествен тип кој во тоа време имал големо политичко знаење.Дали да се биде верен слуга на нормите и правилата што општеството ни ги поставува или да си креираме свои макар тоа би значело јавно
понижување и расипаност?
Лицемерието, како една од најголемите етички маскаради на човекот е добро позната и "плодна" тема, од која се црпи инспирација и се надополнува естетската страна на човековата слабост. Еден од најеклатантните примери на ваква драматургија, која остава неизбришлив траг во историјата на сценската уметност, е бездруго Молиеровиот "Тартиф". Овој лик е интересен бидејќи постоел, постои и ќе постои се додека човековата несовршена природа е присутна во Светот. Оттаму е сценското "сликање" на Тартиф како мотив да се "ѕирне" во човечката несовршеност.
Самиот Тартиф останува нејасен до крајот. Неможеме да најдеме одговор на прашањето дали е тој вистински свештеник, језуит, лаик во калуѓерск облека, агент на тајната полиција или некој скитник- измамник. Сепак е јасно дека тој не потекнува од високите кругови на општеството па и затоа можеби се впуштил во ваков подвиг, изфрустриран од своето постоење на маргините на општеството и својата сопствена беда. Притоа тој решил да заигра на црното, единствената боја на својата епоха.
Тартиф си ја ставил набожната маска само да може на лесен начин да дојде до богатството, а во Оргон го нашол токму она лице што му овозможи да ја постигне својата цел. Тој успеал толку да го заслепи Оргон што овој не само му ја отвара ширум вратата од својата кука туку му ја дава за жена својата ќерка и му го препишува цел свој имот. Дури тогаш кога е скриен под масата самиот ја гледа моралната нискост на Тартиф, кој сака да ја заведе неговата жена.
Но Молиер ниту мислел да даде слика на лицемерството воопшто. Тој всушност сакал да го стави својот прст на општествената рана што се јавувала во тој период, а која оличена во оној тип набожник кој, имал задача да ги води луѓето во недрата на црквата. Во најголем број случаи овие раководители ги злоупотребувале своите функции за трупање пари од верниците. Токму затоа Тартиф се претставува како сатира на лажната набожност, сатира на самата религија.
Молиер ја создал реалистичната комедија која кипи од веселост и животна радост и здрав и народен хумор. Комедиите на Молиер ги носат најнапредните идеи на неговата епоха. Затоа се запишал во историјата до Корнеј, Расин и Лафонтен.


Кратка содржина на драмата Тартиф од Молиер


Според видот драмата е комедија во која постојат елементи на фарса, комедија на карактери и комедија на нарави.Комедијата "Тартиф" е сатира насочена против религијата и лицемерството на христијанскиот морал,што ги застапуваат луѓето и од нив прават марионетки. Ликови во комедијата се Тартиф-лицемерен богомолец,Оргон-богат граѓанин, Елмира-негова жена, Маријана-негова ќерка, Дамис-негов син, Клеант-брат на Елмира, Валер-свршеник на Маријана, слугинката Дорин и г-ѓа Пернел-мајка на Оргон. Тартиф е превеан измамник во попска мантија со сложена тактика при измамување на луѓето, и со помош на лицемерството ги искористувал луѓето за остварување на свои цели.Оргон го доведува Тартиф во својата куќа и почнува слепо да му верува.Неговата лажна побожност ја откриваат Демис и Клеант,но Оргон не им верува.За да ја докаже својата приврзаност кон Тартиф,Оргон му ја ветува ќерка си за жена и му ја препишува куќата, и на еден начин станува негова марионета.Во меѓувреме Тартиф и изјавува љубов на Елмира,со чија помош Оргон го открива вистинското лице на Тартиф.Кралот кој бил справедлив и знаел кој е добар а кој измамник го лишил од слобода Тартиф а на Оргон му ја вратил куќата.
Во ликот на Тартиф Молиер го олицетворил лицемерството на христијанската црква.Свештениците кои проповедале: љубов кон ближниот,милосрдие, некористољубивост, всушност биле лицемери со ниски користољубиви побуди.

Za Neda neshtoo a za Marija nemozev da najdammm:(

``Неда е централен лик во поемата Сердарот. Таа е мајка на јунакот но и самата е јунак. Таа е храбра, гордо ја поднесува смртта на својот син, бестрашно им се спротивставува на непријателите, подготвена е и самата да се бори и да ја поведе борбата - да стане водач. Јасно е изразена нејзината решителност и чесност. Но освен овие возвишени атрибути, таа е сепак мајка, чувствителна, која безмерно го љуби своето единствено дете. Нејзиниот крик и плач е мајчин, зашто нема ништо пострашно од смртта на детето. Но и во таа болка Неда не мисли само на себе, туку и на целиот нејзин народ кој останал незаштитен и кој треба да преземе дел од таа болка.
Во ликот на Неда Прличев го насликал и ликот на својата мајка кон која чувствувал голема љубов и почит.``

и од ова подолу можеш да напишеш нешто ( иако е многу слично со првото ):

``Неда - мајката на Кузман Капидан е силна, јака, јадра, достојна жена. Таа една ноќ сонила еден сон, страшен и многу чуден. Сонила како нејзината куќа, голема, стара, потпрена на скршени греди се срушила. Неда се исплашила и во тој момент се разбудила од сонот. Истата таа вечер, стоела пред прагот на својата куќа и со смуртено чело го чекала својот син да се врати од некое место за кое ни таа самата не знаела од каде.....Чекала само на најлошото.
Во еден момент таа видела како од далеку го носат мртов нејзиниот единствен син. Нејзината болка и тага биле преголеми....но таа се помирила со својата судбина и со судбината на својот син. Пискотници се слушале од нејзиниот дом....
Но сепак, некаде длабоко во душата таа собрала сила и храброст да изговори неколку зборови. Да ги натера луѓето коишто го носат молкум нејзиниот син да се заколнат дека веќе нема никогаш да вршат таков терор и да бидат причина за солзите на македонскиот народ. Ако не го сторат таа, таа изустила само дека повторно ќе се роди јунак којшто ќе продолжи да чекори по делотот на Кузман Капидан.``
Силината на зборовите на Неда се во обраќањата кон убијците на своето дете кога им соопштува дека таа како мајка на јунакот иако е жена би можела да земе кама во рака и да тргне во одбрана на честа на својот народ.
Исто така и кон оние кои пиштат и плачат за смртта на нејзиниот син. Таа им кажува дека не треба да го плачат нејзиниот син туку треба да си ги плачат своите ќерки и невести бидејки останаа без заштитник. како да им порачува да не ги веднат главите, не да чекаат друг да ги брани туку тие самите да се ок*ражат водени од јуначката смрт на Кузмана и да тргнат против тиранијата и злосторот.

Данте Алигиери, наречен уште il padre Dante , се смета за татко на италијанската книжевост во целина...Најзначаен,најплоден и најдобар автор кој италијанската книжевност воопшто некогаш го имала...Потекнува од благородничко семејство од областа Тоскана а се смета дека е од Фиренца...Младоста ја поминува со своите родители во Фиренца а уште кога имал 10 години неговото семејство склучило нотарски договор за брак со Гема Донати со која тој подоцна ќе има 3 деца...Уште како млад започнува да се интересира за науките и за образованието па завршува теологија и философија во Болоња и Падова...Сепак ,тоа не го привлекува многу иако во неговите дела ќе зборува за теми што се многу блиску до овие 2 науки...Во поглед на политичката определба, неговиот татко бил благ симпатизер на гвелфите кои во тоа време се залагале за превласт врз Италија со помош на папата...Сепак, доаѓа до раздор во таа партија и во времето кога Данте политички се активирал тие се делат на бели и на црни гвелфи ...Данте застанува на страната на белите и додека е со нив тој се активирал како еден од 6-те приори т.е. старешини на Фиренца,луѓе кои што управувале со градот и кои имале доста големи овластувања...Сепак, црните гвелфи биле посилни и успеале да ги поразат белите во неколку борби во кои и самиот Данте учествувал...Во тоа време таа партија што ќе дојдела на власт ги протерувала политичките противници па така било и во овој случај и Данте се нашол во прогонство...Дотогаш успеал да собере животно искуство и образование кои биле единствените нешта покрај неговите книги кои ги земал додека бегал од политичките противници...Патува претежно по Северна Италија и се засолнува на дворовите на неколку благородници за кои работи како писар или пак преговарач со другите дворски кралства...Умира од треска при едно патување по таквите дворови ,тотално заборавен од сите и е погребан во Равена...Се уште се водат полемики дали гробот на Данте треба да биде во Равена каде што починал или пак во Фиренца која што го прославила ...

Творештвото на Данте не може да се класифицира во една гранка...Тој во младоста припаѓал на школата на Слаткиот Нов Стил и бил еден од нејзините основачи ...Пишувајќи претежно љубовна поезија насочена кон неговата вечна инспирација Беатриче во овој правец се прославува со делото Нов живот...Дело во кое опишува како ја запознал неа, како се заљубил во неа , како таа се однесувала кон него и се што е поврзано со неговата љубов кон неа...Се задржува структурата според која тој секогаш се раководел а исто така и симболиката со Светото Тројство која подоцна ќе биде еден вид на водилка во Комедијата...Имал 9 години кога за првпат ја видел Беатриче (3x3), по 9 години повторно ја видел и се заљубил во неа а всушност во ова дело тој прави своевидна апотоеза т.е. најава на тоа што ќе го опишува во Божествената Комедија...Делото е составено од 4 канцони(начин на пишување на песна која Данте сметал дека е најпогодна), 42 прозни поврзувања кои се во согласност со канцоните и 25 сонети на љубовта...Им се обраќа на жените кои умеат да ја разберат љубовта бидејќи само тие би можеле со своето благородно срце(стилновистички елемент) да разберат како тој се чувствува...
Другите дела на Данте се поделени на тие што се напишани на народен јазик и оние што се напишани на латински јазик...Комедијата,Гозба,Епистолите се напишани на италијански волгаре и во нив тој сака да го приближи јазикот до народот а во тие што се на италијански да им стави до знаење на интелектуалците дека би требало да постои единствен италијански јазик кој ќе биде достапен за целото население а не само за свештенството...


Божествената Комедија е најкапиталното дело на Данте...Со цврста структура од 100 песни и 3 дела по 33 песни ја поддржува средновековната симболика на бројот 3 кој го симболизирал светото тројство и 100-ката која била совршен број...Тројката се повторува како симбол и во тоа што има 3 земски лика,стихот е терцина, 3 дела на пеколот, 9 неба во рајот,9 круга во Пеколот....Во комедијата е опишан грешниот пат на човекот, на самиот Данте како човек кој бил изгубен во таа шума која била неговиот грешен живот...Тоа што е таму опишано има 2 значења...Едното е буквално а другото е алегориско т.е. преносно за кое треба да се има увид во целата тогашна ситуација и состојба во Италија....

Пеколот како посебно дело се обработува глеам...Пеколот се отвара како бездна во близина на Ерусалим и се спушта надолу преку 9 концентрични кругови се до центарот...Најпрвин се минува низ Портата т.е. низ предворјето каде што се сместени неодлучните т.е. оние кои што не заслужувале да се најдат ниту во Пеколот...Во првиот круг т.е. лимбот се сместени некрстените т.е. сите оние кои што живееле пред христијанството, во вториот се блудните души т.е. прељубниците и тука се споменати голем број на ликови од историјата...Во третиот круг се лакомците ,во 4-от расипниците и скржавците, во 5-от гневните и мрзливите , во 6-от се еретиците,безбожниците ,епик*рејците, во 7-от се насилниците,убијците, во 8-от се измамниците и тука тој претежно се осврнува на папите за кои смета дека се големо зло...Во последниот круг тој ги сместил предавниците бидејќи сметал дека предавството е најголемото зло кое може да се направи....Заедничка казна за сите што се во пеколот е што се лишени од надеж ,круговите се чувани од митолошките суштества ...На дното се наоѓал Луцифер а казните кои што требале да се извршат биле обратни на гревот...Во 33-те пеења Данте се осврнува на политичката состојба, на сопствените ставови во однос на многу работи, има тука приказни од антиката , средби со мртвите души кои се движат....Тоновите кои што преовладуваат се претежно темни,лоши,застрашувачки и Данте имал многу лоши моменти додека се наоѓал таму бидејќи неколку пати дури се онесвестувал од силината на болката што морал да ја претрпи....Се меша односот Данте-лик и Данте-поет...


Од Пеколот Данте преминува во Чистилиштето...Со Вергилиј излегува на една плажа ,на остров од кој се пружа глетка на планина која е всушност чистилиштето кое треба да се помине за да се стигне до рајот...Чистилиштето е поделено на 3 дела, претчистилиште, вистински чистилиште и рај на чистилиште...Душите се прочстуваат на 3 начини , со казна обратна на гревот кои тие се способни да ја примат, со пеење на хорски молитви и со пеење на поучни песни од антиката...На овој начин и Данте се прочистува...Боите се различни од пеколот, тука преовладува сивило, неопределност и тука се има чувство за време бидејќи душите чекаат да се прочистат...Чувствата се носталгични,меланхолични, смирени за разлика од пеколот каде што владееше тотална несмиреност...Чистилиштето уште се нарекува и Книга на Дантеовите спомени и се смета за најава на Рајот, на совршенството каде е присутна Беатриче ...

Рајот е најразличен од првите 2 дела бидејќи тука приказната прекинува за да се опише амбиентот кој владее , нешто што за Данте било најтешко да го направи...Тука душите се заедно , нема ликови бидејќи тие се опишани амбиентално , со елементи од природата ..Исто така, нема нарација...Владее светлина, божествена атмосфера во очекување на видението на Господ...Тука атмосферата е естетски совршена а поезијата е најсовршена поради сублимацијата на повеќе стилови и совршенствата...Структурално е слично како и претходните 2 дела а тука исто така се споменуваат голем дел на средновековните мислители како Тома Аквински...Се е подредено на очекувањето да се види господ, совршенството што сјае од сите страни и што никој и ништо не може да го засени...Ангелите се претставени како ликови со блескав сјај , пламени крилја, бела облека но сепак со сета своја светлина не успеваат да го засенат Господ...Тука Данте во недостиг на зборови да го опише тоа што го видел на помош го повикува Аполон а при крајот кога доаѓа до самиот господ нему му помага Св.Бернард кој ја моли Богородица да му помогне на тој што веќе стигнал до таму да го види Господ.....


Ја Комедијава не ја прочитав пошо не ми беше задолжително али затоа иам доста големо знаење за неа и у секое време можам да напишам 3 вакви текста ,проширени со обајснувања на пеењата во секој од трите дела....Али мислам, дека и ова е доволно за запознавање со најголемото дело на италијанската книжевност...

ова е се одприлика за Пеколот и за Данте се надевам ке ти помогне