Писмени состави,семинарски...

Изменето од mamamd - 25.Март.2009 во 18:42

Ajde kolku za pocetok, a prosiruvanje na prethodnoto (timskata rabota e vidna)
Панонски легенди
Св. Кирил и Методиј на Словените им го дале најсилото оружје во борбата против асимилацијата-азбуката. Нивните најистакнати ученици, доследни на делото на своите учители, со успех го продолжиле ширењето на словенската писменост и култура.На патот на писменоста како моќно оружје го користеле напишаното дело Едно од првите оригинални дела напишани на словенски јазик е Панонски легенди.
Композицијата на двете житија  е мошне добро изградена. Тие содржат воведен дел во кој се слават величината на господ, изложување   во кој е раскажан животниот пат на браќата по хронолошки ред, а во завршниот дел се искажани цитати од Евангелието. Изобилуваат со компарации, епитети, раторички прашања, а стилот е разбирлив за сите Панонски легенди содржат две житија  Житието на Св. Кирил и Житието на Св Методиј. Во овие житија познати уште и како Моравски легенди најопширно е опишан животот и работата на словенските браќа во Панонија, односно Моравија. Житието на Св. Кирил почнува со опис на животот на св. Кирил од неговите детски години и неговата наклонетост кон науката и мудроста,
“ ...Кога почна да оди на училиште, Константин напредуваше  во учењето најмногу од сите ученици...“
и продолжува со опис на неговото школување во Магнаурската школа, потоа како библиотекар во црквата Св. Софија. Авторот опширно ги објаснува мисите  на св. Кирил, времето на пишувањето на азбуката. Посебно место зазема неговиот престој во Моравија, радоста на Словените за можноста за учење на мајчин јазик. Авторот ја опишува и зависта и клеветите на германските свештеници пред папата, како и борбата за одбрана на словенската писменост. Во Житието за Методи опишан е животот и делото на постариот брат Методиј. Во двете житија, односно во Панонски легенди основната идеја е да се докаже  и одбрани правото на Словените на свој јазик, писменост и култура. Авторот двајцата браќа ги нарекува, раби божји, прикажувајки ги како апостоли и светци, божји избраници за големи дела кои не сакале ништо за себе. Овие учени  луѓе го одбраниле своето дело со мудрост: Зарем Сонцето не не грее сите?”. Поради тоа папата ги ослободил, а луѓето ги сакале и  на секој чекор им ја искажувале својата љубов.
Панонски легенди се од извонредно значење за историјата, литературата и постоењето на словенските народи. Тие беа, се и ќе бидат најбогатиот извор од кои се црпат податоци за првите словенски просветители, творците на првата словенска азбука.

ЃОРЧЕ ПЕТРОВ
    Името и делото на Ѓорче Петров неразделно е врзано за Македонската Револуционерна Организација (МРО) Тој е еден од првите основачи и најпопуларниот водач и теоретичар. Него уште го нарекуваат и Идеологот на Внатрешно-Македонската Револуционерна Организација (ВМРО).
    Ѓорче Петров бил познат по тоа што приоѓал критички и ги разгледувал патиштата и начините на народната револуција. Слободно можеме да кажеме дека Ѓорче Петров е највидниот и најзаслужниот револуционер во Македонија чие име и место треба да биде сместено заедно со Гоце Делчев, Јане Сандански, Димо Хаџи Димов, Пере Тошев, Петар Поп Арсов и др. Животниот пат на Ѓорче Петров е патоказ на едно светло и постојано служење на идеате за државно-политичко осамостојување на Македонија. Целиот свој живот го посветил на возвишеното дело за ослободување на Македонија и никогаш не отстапил од тој принцип, принципот на самостојно и потполно независно Македонско Револуционерно движење без никакво мешање од туѓина.
    Роден е во село Варош, Прилеп во 1864 година. Основно образование завршува во Варош, а потоа продолжува во Прилеп. Школувањето го продолжува во гимназијата во Софија, но набргу се враќа во родното село и работи како бакал со неговиот татко. Во 1881 година се запишува во Битолската гимназија, а потоа во Солун каде се школувале сите повидни Македонци. Тука се поврзува со напредните младинци и учествува во ученичкиот бунт, поради кое е исклучен од гимназијата. Се префрлува во градот Пловдив, во Бугарија за да го доврши своето школување. Се враќа во Македонија и работи како учител во Скопје. Тука се бори за остварување на својот висок идеал-еманципација на Македонија и нејзино тргнување по врвиците на цивилизираните општества т.е. демократија и самостојност. Се бори против религиозниот расцеп на својот народ, против егзархијата и патријаршијата т.е. бугарското и грчкото влијание и воопшто против сите мешања од надвор.
    Во 1894 година во Битола се среќава со Пере Тошев. Двајцата образуваат револуционерен кружок од млади и напредни луѓе. Слични револуционерни кружоци  почнуваат да се организираат низ цела Македонија: Штип, Прилеп, Охрид, Кукуш, Велес, Солун, Гевгелија и други места. Така МРО почнала да работи консолидирано т.е. овие формирани кружоци да работат поврзано, раководени од Централниот Комитет кој е во Солун.
    Една од познатите акции на Ѓорче Петров е познатото испраќање на кираџијата Доне со пратка бомби од Штип за Битола. За ова говори и народната песна “ Ми товари Дончо три вреќи ориз”. Ѓорче смета дека паѓањето на Дончо во затвор е првата проверка на издржливоста и моралната цврстина на Македонецот. Така се создаде традицијата- еден друг  да не поткажува, да не се издава ништо и никого.
    Во 1895 година Ѓорче Петров доаѓа во Солун каде е избран за член на Централниот Комитет на ВМРО. Него ин а Гоце Делчев им е зададена задача да изработат програмски доцумент, односно да ги изработат Правилникот и Уставот. Првиот член на тој доцумент гласи: ВМРО има за задача да ги обедини во едно сите незадоволни елементи од Македонија и Одринско, без разлика на вера и народност и издвојување преку револуција полна политичка автономија на овие две области.
Ѓорче многу често ја акцентирал Гоцевата концепција дека ослободувањето  на Македонија лежи исклучиво во добро организирано внатрешно востание. Тој заедно со Гоце Делчев , Даме Груев и други членови на ВМРО категорички се спротивставиле на решението за кревање на Илинденското Востание. Исто како Гоце сметал дека најпрво народот добро да се подготви и наоружа и потоа во исто време на повеќе места да се дигне востание. Неможејки ништо да промени, посебно по смртта на Гоце Ѓорче се вклучува во востанието со својата чета, војувајки во Прилепско и Мариовско. По неуспехот на Востанието повторно се враќа во Софија.
    По поделбата на Македонија во 1912/13 година Ѓорче Петров вели:
-    Над главата стојат џелати со ножеви во рацете за да ја сечат на парчиња, целата во лузни нашата Македонија. Повторно таа паѓа во сеништата на нови ропства.
Разочаран Ѓорче останува да живее во Софија и активно работи во Македонската  левица.
На 21 јуни 1921 година во приквечерината, во теророт и масовните убиства на Македонските идеолози на Софиските улици е убиен Ѓорче Петров од раката на заведениот атентатор, помакот Реџеп од Царев Двор кој подоцна е ликвидиран за да се избришат сите траги.
Со смртта на Ѓорче Петров умира живата историја на Македонското Ослободително дело. Овој самороден титан на МРО историјата ќе го признае за еден од четирите столбови на големата епопеја на злосреќниот мал народ, во еден ред со Даме Груев, Гоце Делчев и Пере Тошев.  

ПЕТАР ПОП АРСОВ

    Петар Поп Арсов е основоположник на Македонската Револуционерна Организација, повеќе годишен член на Централниот Комитет на Тајната Македонско-Одринска Револуционерна Организација (ТМОРО), задрграничен претставник на огранокот на Организацијата, како и автор на една забележиелна книга, со цел да ја разоткрие штетната Бугарско-егзархиска политика во Македонија. Тој е исто така истакнат деец на Македонската Револуционерна Организација.
    Роден е во 1868 година во село Богомила, Велешко. Се школувал во родното село, а продолжил во Солун, Белград и Софија, каде што ја организирал познатата “ Млада македонска книжевна дружина” во која освен него учествувале и Даме Груев и Пере Тошев. Ова друштво се залагало за афирмација на македонската самобитност, односно биле против туѓите пропаганди во Македонија. Петар Поп Арсов работел како учител во Скопје, Солун, Прилеп и во  Штип. По Виничката афера во 1891 година бил затворен. По излегувањето од затвор земал активно учество во работата на Рилскиот конгрес.
    На овој конгрес тој најтесно соработува со Јане Сандански. Неговата книга “Стамболштината во Македонија и нејзините  претставници “ е објавена во Виена во 1894 година. Книгата ја објавува под псевдонимот Вардарски. Во својата книга тој јасно ја отсликува и разобличува непријателската улога на Бугарската Егзархија спрема македонскиот народ. Во неа меѓу другото тој пишува:
    “Тој тиранин (мисли на Стамболиев, претседателот на бугарската влада) за задоволувањер на својата жед за власт посака да се послужи и со училишното дело во Македонија. Тој блудник, се поигрува со честа, со животот и имотот на своите сонародници во кнежевството (Бугарија), па посака истото да го стори и со нас Македонците, за во сопствената наша татковина Македонија ...
    Нашите вековни господари никогаш не задирале во нашето општинско самоуправување. Макар и под грчките владици, во општините нашиот народ бил слободен во издржувањето и уредувањето на училиштата, црквите, манастирите и во други народно-општествени прашања. Тука во тоа свето гнездо, народот се воспитувал во општественост, во хуманизам и на својот му давал повозвишен éлан, престанувајки да се грижи само за својот личен опстанок. Тука, во тој наш единствен наш Парламент, се чувал и се зајакнувал стариот словенски демократски дух на нашиот народ- основата на патријархалниот словенски свет. И токму таа наша (македонска) општина- единствената народна установа  ја зачува нашата национална и човечка физономија низ петсто годишниот период. Егзархијата, со секакви средства, сака да ја претвори во нула нашата општина, да ја задуши, да го задуши народот !
    Може лид а има поголемо злосторство од тоа?
-    Кој ти ги извади очите?
-    Брат ми!
-    Затоа толку длабоко ти ги извртел!
Токму таква е нашата положба: ни даваат пари за да не убијат.
Најважните служби владици, директори, учители и т.н.  Егзархијата им ги доверува на Бугари и од егзархиски служби ги остранува совесните Македонци. За да бидат изгонети од родната земја против нив се користат сите дозволени и недозволени средства...”
Петар Поп Арсов е ден од основачите на ВМОРО и блескаво ја завршува поставената задача. Тој како член на Младата македонска книжевна дружина се борел заедно со другите револуционери за слободата на Македонија. Во 1892 година дружината започнала да го издава списанието Лоза. Отами членовите меѓу кои бил и Петар Поп Арсов биле наречени лозари. Во списанието се пишувало со големи отстапувања од бугарскиот јазик односно на македонски јазик.
Лозарите, се стремеле македонскиот јазик да го издигнат на степен на литератутен јазик. Главна цел им била да го засилат националното сознание кај Македонците ид а ја потикнат борбата за ослободување на Македонија. Затоа тоа енергично ги разобличувало тогашните пропаганда на буржоазијата на соседните земји. Движењето на лозарите предизвикувало негодување и гнев во редовите на бугарската буржоазија. Тие биле остро напаѓани. Поради тие причини тие престанале да го печатат списанието.
Петар Поп Арсов како член на ТМОРО е познат по тоа што во 1894 година го напишал и Уставот на ТМОРО. Во него тој истакнува дека Организацијата се бори за Автономна Македонија во рамките на Турската империја, секако во почетокот тоа било преодна фаза, до конечното ослободување од Турција и создавање своја сопствена држава.
Петар Поп Арсов по Балканските војни, особено по Првата светска војна, односно по поделбата на Македонија емигрира во Бугарија. Разочаран по целата своја макотрпна работа се повлекува од јавниот живот.
Умира во 1941 година недочекувајки да ја види слободна својата родна земја.

ГОЦЕ ДЕЛЧЕВ
Гоце Делчев е роден 23 Јануари 1872 г. во Кукуш.По завршеното основното училиште  во родното место, тој образованието го продолжил во Солун во егзархиската школа. Во Солун тој добил можност да се запознае со голем број на луѓе кои живеело со духот на револуцијата, Македонското ослободување и патриотизмот. Со неговиот карактер и интерес Делчев брзо станал член на тајните кружоци, а потоа и претседател на еден од нив.
По завршувањето на училиштето во Солун, образованието го продолжил во Софија во военото училиште. Иако животот таму бил построг, неговиот интерес кон Македонија останал силен.Своето слободно време го користелк се подобро да се запознае со тематиката и негови истомисленици, посебно прогресивните мислители. Не му биле непознати идеата за народноослободителна борба . Оваа атмосфера му била позната уште во Солун, но тука имал можност поконкретно да се запознае со неа.
Во Софија се запознал со основачот на македонската социјалистичка група Васил Главинов. Социјалистичките идеи му биле блиски, и во нив го гледал спасот за македонскиот народ. Поради своите убедувања, на 24 Септември 1894 г. Гоце Делчев бил избркан од академијата под обвинение дека е социјалист.
По исклучувањето од академијата, тој заминува за Штип, каде станува учител. Понесен од идеате за ослободување, тој веднаш се приклучил во ВМРО. Во својата втора година, во Организацијата се случило големо нешто, Гоце Делчев влегол во Организацијата.
До влегувањето на Делчев во Организацијата, примањето на нови членови се одвивало само со бирање од побогатите градски класи. Сето тоа одело премногу споро и се одвивало само во неколку града во Македонија. Било потребна промена доколку Организацијата сакала да опстане.
На тие потреби одговорил Делчев.Уште во првите денови на неговиот престој во Штип, Делчев вниманието го свртел кон селската маса. Ја отфрлил практиката  да им приоѓа на луѓето поединечно, и енергично се фрлил во ширењето на идеологијата на ВМРО. На луѓето им приоѓал смело, отворено и
со доверба.Тоа го подигало самочуството и редовите на ВМРО брзо се ширеле. Црковните дворови и неделните вечерни училишта се покажале плодно место за регрутирање на нови луѓе. Летните распусти биле можност да се допатува до подалечните села. За упатување во тајните на движењето се користело примерите на соседните народи, а често се употребувале и како пример големите сили.
Оваа практика веднаш родила со резултати. Организацијата ги прескокнала градските ѕидишта, и ја опфатила целата штипска
околија. Продрела и до соседните поголеми центри Виница и Радовиш. Штип станал центар на револуционерната практика и пропаганда. Овде се сретнале и двете најголеми личности на ВМРО, Гоце Делчев и Даме Груев. Едниот отворен, искрен, дружељубив, простосрдечен, што горел во револуционерен оган, а другиот систематичен, одмерен, трпелив, истраен, логичен. Нивната средба имало големо значење за понатамошниот развој на ВМРО.Тука се градела стратегијата и тактиката за понатамошните револуционерни дејности.Делот од вниманието било насочено кон матрејалните проблем и на револуционерната дејност. Овде  се вовел нов метод на регруитирање кој подоцна се прифатил во сите окрузи на ВМРО.
Истоивремено со растењето на ВМРО, Делчев работел и на создавање на канали за транспорт на луѓе и средства се до Ќустендил во Бугарија.За успешност на пунктовите, одговорноста била предавана на локални луѓе како Никола Зоографски во Ќустендил, Никола Малешевски во Даушница и др. Отворени се канали за Разлог, Џумаја, Царево Село ид р. Каналите станале главни трансмисиони средста на Организацијата.
Гоце Делчев својата сериозност во борбата за слободна Македонија ја покажал со убедувањето дека Организацијата треба да излезе од своите тесни националистички рамки ид а се отфори за сите поробени. Тој со многу револуционеи ( 16 истакнати) го свикале  Солунскиот Конгрес во 1896 год. Заедно со Пере Тошев, Даме Груев, Ѓорче Петров, Петар Поп Арсов, Иван Хаџи Николов, Христо Матов и други истакнати дејци извршиле анализа на досегашните активности. Гоце Делчев и Ѓорче Петров биле задолжени да изработат проекти за Устав и Правилник на Организацијата. Посебно место му се дало на принципот на истакнување дека Организацијата се бори за слобода на сите без разлика на вера и националност. Се донела одлука Македонија да биде поделена на 6 револуционерни окрузи а центар да биде Солун.
Голем проблем за развивањето на револуционерното движење било и вооружувањето на Организацијата . Од почетокот овие револуционери се надевале на помош од бугарската војска, но на крај сватиле дека изворите на финансирање  мора да ги бараат меѓу богатите и влијателни православни луѓе ширум Македонија.  Таква  одговорна задача му била доверена токму на Гоце Делчев. Тој со својата чета ја започнал мисијата на собирање средства за оружје. Овој способен револуционерен теоретичар и практичар со својата умешност успеал за кратко време илегално да ја прошета Македонија од Пирин до Битола, од Солун до Скопје . Неговите индивидуални методи во собирање средства за оружје оделе дотаму што не презал и од
организирање отмици на  бегови за кои се барало откуп. Неговата максима била дека само добро организиран и вооружен народ може да се избори за својата слобода. Ова негово убедување не го делеле многу негови соборци. Подбуцнати и потпомогнати од врховистите многу членови на Организацијата биле убедени дека во Македонија треба веднаш да се дигне востание. Гоце Делчев бил против таквото брзање. Со своето остро спротивставување на таквите размислувања и ставови станал камен сопилник на врховистите. Масовно почнале да размислуваат за негова ликвидација. На три месеци пред подигањето на Илинденското востание успеваат во тоа. На 4 мај 1903 година Гоце Делчев бил во село Баница. Предаден на турскиот аскер, загинал во опколеното село во нерамна борба.
Неговите посмртни останки 43 години по неговата смрт, во 1946 година биле пренесени во неговата слободна татковина, во Скопје во црквата Св. Спас.

EVE NESTO NABRZINA

Neg i poz osobini so koi se odlikuvaat lugeto, sekoj covek sekoj od nas gi karakteriziraat lugeto kako razumni sustestva.Edna od negativnite karakteristiki so koi se karakteriziraat lugeto e i zavista. Zavista kako osobina e najdobro pretstavena vo deloto Slovo zaradi zavist- napisano od J. Kr4ovski. Spored nego zavista e loso, odbivno i pogubno 4uvstvo. 4uvstvo koe e izvor na sekoe zlo, prokletstvo koe na momenti vladee so svetot, i na neboto i na zemjata. Vo ova slovo avtorot ni kazuva kako nastanala taa i koi se posledicite od nea. Spored legendata taa se pojavila na neboto megju angelite.1 angel koj svetel kako sonce mu zavidel na boga na negovata mok no bidejki taa ne mozel da ja ima se pretvoril vo gjavol. Za kazna se nasol vo pekolot. Taka se raga zavista koja ne miruva . Gavolot im zavidel na Adam i Eva se pretvoril vo zmija i ja nagovoril Eva da zeme od zabranetoto ovosje - jabolknicata. Za kazna ja izgubile besmrtnosta. Vo zavrsniot del se kazuva za posledicite od nea. Se kazuva deka taa nosi samo bolka i stradanje. Bolka koja e tesko izleciva i stradanje koe moze da bide vecno. Site se prasuvame zosto se javuva ova cuvstvo. Mozebi odgovorot nikoj ne go znae, ne go znael i nikogas mikoj nema da go doznae no se nadevame vo idnina zavista ke postoi pomalku, tolku malku sto1 den celosno ke iscezne a so toa i svetot ke stane podobro mesto za ziveenje.


PS: ova e spored deloto na J.Krcovski

Likot na Kuzman Kapidan vo poemata Serdarot