Религиозноста- расте или опаѓа?

Во изминативе дваесетина години кај нас, јас забележувам привидно растење на религиозноста и сметам дека е тоа резултат на големиот број безнадежни луѓе кои се свртеа кон религијата бидејќи не можат да се справат со секојдневните проблеми и бараат "Бог" да ги решава проблемите, тие не се верници, тие се безнадежни луѓе кои прават гужва по црквите и во голема мера им пречат на вистинските верници. Сум слушнал молитви кои не се однесуваат на "спасување на душата", туку молитви од типот: да ми се омажи ќерката, да се вработи син ми, да ми ја зголемат платата ......итн.
Ова е мое мислење и не значи дека е исправно.

Asya напиша: Pa, jas li sum vinovna za toa shto nekoj nasproti site izlozheni fakti prodolzhuva da kokodaka?

„Јас сум крив за се.“ Така барем учат Светите Отци на православната Црква. Протестантите од друга страна, имаат погрешна претстава за покајанието, со што, многу често сметаат дека не се виновни, а ако евентуално се - вината пак ја префрлаат на некои надворешни фактори (слично како што Адам ридаше против Господ: Жената која ми ја даде Ти, ме натера да вкусам од плодот).

Така што.. дали сме виновни или не.. треба да си процениме самите, или евентуално да разговараме со духовниот отец. Ако не можеме да го сведочиме Христос на луѓето кои не` опкружуваат, односно тие луѓе во нас не видат љубов, за кој тоа ние сведочиме?

Тоа значи, самите ние сеуште сме заробени од гревови и лаги, не сме го очистиле сеуште срцето од страстите... и не сме го разбудиле духовниот плач, за да ги измиеме духовните отрови насобрани во нас...

Asya напиша: Ako nekoj ne vnimava na svoeto odnesuvanje i mi se obrakja vo bezumna sostojba na isforsirana histerija, pravilno e da go ukoram.

Повторно не. Правилно е да се молиме за таквиот. Светите Отци советуваат да ја кажуваме Исусовата молитва, најпрвин заради нас самите, за да не би осудиле некого, а потоа и за соговорникот, ако мислиме дека не е како што треба, не НИЕ да го укориме, туку да го измолиме Господ да го вразуми. Има многу примери од Старечникот, сега да не ги прелистувам страниците и да ти постирам што правеле Отците на нашата Црква.

Е да, има случаи и кога Отците биле дури и сурови во укорите. Ама! Треба да имаме на ум дека тој што бил таков, веќе го имал разбудено внатрешниот човек, па дури и самиот соговорник, до кој што бил укорот, ќе ја почуствува љубовта во тој укор, а не уште повеќе да се разгневува.

Ќе ми ги спомнеш мачениците во првите векови. Да, ама невкусно е да се споредуваме со маченици, а соговорниците да ги осудуваме дека се гонители на Црквата.

Ако се сметаме за маченици... не сакам ни да помислам во каква духовна состојба сме отишле...

И на крај, едно е братско љубовно укорување, а друго е сурово и бездушно укорување. Пак да се навратам на светителите. Тие додека укорувале, во себе се молеле.

Asya напиша: Ako, pak, nekoj e neiskren, jas ne mozham da lazham deka e iskren, nitu smeam da go prifakjam negovoto ochevidno prepravanje.

Можеби си во право, но повторно зависи во каква духовна состојба ќе се најдеме притоа, а и во каква духовна состојба би го ставиле тој некој. Светите Отци повторно би ставиле акцент на молитвата, да оставиме Господ да делува, а не НИЕ.

Asya напиша: Za tvoja informacija, nadmen e toj shto umuva, a ne toj shto posochuva kon nepotrebnosta i opasnosta od umuvanje.

Да, ама и тоа е умување.

Asya напиша: Eve, jas ponizno ve molam da ne umuvate nasproti postoechkite fakti, bidejki pred se, ne e dobro za vas.

Ова пак е позиција на надменост, а згора на тоа и супериорност, затоа што ги делиш луѓето на „вас“ и „јас“. Верувај, ниеден Свет Отец не рекол за себе „јас“, а за другите „вие“.

Asya напиша: Ako nekoj se chuvstvuva navreden od realnosta na negovite sopstveni postopki i mislenja, toa ne e poradi mene,

И повторно неправилно поимање на православието. Демек, јас не сум крив. Се изземам од секаква одговорност. Нека му ја мислат другите. Пак ќе речам, тоа е патот на протестантите (сори гајс, знам дека сега и вие ќе се умешате). Православието познава плачење за сите, од Адам до последниот човек.

И тоа нели, пак зависи од духовниот степен на кој се наоѓаме.

Опитен пред некој ден убаво ги постави работите, кога гo подели односот на човекот со Бог на: робовски, наемнички и синовски. Изземање на одговорноста секако не е синовски однос, а не знам кои се аргументите да би се сместило и во наемничкиот однос.

Оној кој печали за да има плодови од овој свет (слава, позиција (пред шефот, во општеството и сл), и тн), многу лесно може да ги загуби плодовите од оној свет.

Па така, ако му речеме на шефот, ама јас не сум крив, колегата не ми ги достави материјалите на време, секако е наше изземање од одговорноста, и си ја задржуваме нашата позиција пред шефот, но, од духовен аспект губиме многу.

Најпрвин, го губиме нашето внатрешно смирение (за ова имаме пишувано на тема смирение), а губејќи го смирението - веднаш ни доаѓа себељубието.

Потоа, и она малку што сме го спечалиле со молитва (ако воопшто сме спечалиле?!?) - се уништува. Нашето срце повторно останува заробено. Не знам кој беше, старец Ефрем или Свети Силуан (сеедно!) вели (парафразирам): Нашето срце е како овенат цвет, а за да процвета треба да се полие со солзи и молитва.

Asya напиша: ami zaradi negovata dushevna hiperchuvstvitelnost, koja shto e sosem sprotivna na trezvenata duhovnost. I jas li sum vinovna za takvata sostojba na lugjeto?

Прочитај погоре.

Asya напиша: Pa, shto mislish ti, kako se steknuva smirenie?

Ако сакаш да дознаеш, можеш да прочиташ тука.

Asya напиша: "No, kakvo e vasheto monashtvo"? Ne e nikakva osuda, tuku postaveno prashanje! Ne e tochno deka site se duhovno oprelesteni, shto ne znachi deka nekoj ima imunitet na prelesta. Jas, rekov deka rasuduvam vrz osnova na realni fakti i dadeni zakoni, a za razlika od vas, niednash ne se pofaliv so nishto, nitu gi iznesuvam javno moite emocii, kako shto chinite vie.

И пак испревртуваш. Хистеријата и желбата за одвраќање секому се исто така емоции.

Е да, и повторно истата категорија: „јас“ и „вас“.

Asya напиша: Povtoruvam: Mojata kritika se odnesuva na chovechkite mislenja i postapki, i ne e osuda na lichnosti.

Да се преиспитуваме прво, и да се консултираме со опитен духовен отец. Тенка е границата помеѓу „критика на човечки постапки“ и осудата.

Asya напиша: Zatoa, ti, koj sakash da vadish raska od tugjoto oko, dodeka ne si vo sostojba da ja vidish gredata vo svoeto oko,

Еве, ти велиш:

Asya напиша:  I se, samo zatoa shto sami ne mozhete da gi obuzdate sopstvenite stasti.

Епа сега, пак те прашувам за какви раски и греди збориш?

Еве си пак:

Asya напиша: A zoshto ne gi opomenesh drugite, koishto napagjaat i ismevaat lichnosti vo otsustvo na argumenti, i po obichaj temata ja pretvoraat vo neshto sosem drugo? Ajde, odgovori, vo shto se sostoi mojot prekrshok?

Asya напиша: vo tvojot posleden post upaten kon mene, bez oko da ti trepne,

Asya напиша: ja napagjas mojata lichnost.

Еве ја твојата емоционалност. Значи и ти не ја криеш? Ама полесно е да гледаме кон другите, отколку кон себе, нели?

Патем, малце претеруваш со осудата, во ниеден момент на ја напаќам твојата личност, туку давам критика на твојот човечки однос кон „нас“. Внимавај, ова се твои зборови.

Asya напиша: I se, samo zatoa shto vo svoeto "smirenie"

Осуда, навреда и супериорност. Три ин уан.

Asya напиша: nemozhesh da ja obuzdash sopstvenata sueta.

Раска и греда.

Asya напиша: Zgora, javno demonstrirash licemerie!

Осуда и испревртување.

Asya напиша: PPS. Za da se sochuva chovekot od prelest, treba cvrsto da se drzhi za vistinata i realnosta, nadevajki se samo na Boga. Zashto koga chovekot kje se polozhi na svoeto mislenje, pagja vo prelest.

Затоа „ние“ постојано се повикуваме на Светите Отци, духовници, старци, односно опитни луѓе, кои го поминале патот на очистување од страстите, а „ти“ се повикуваш на твојот здрав разум и на некои проектирани вистини кои „ти“ си ги замислуваш, што не мора по автоматизам да се вистини на православната Црква.

Asya напиша: Sekoe umuvanje i fantaziranje, osobeno shto se odnesuva na verata, e opasno za chovechkata dusha.

За да се спасиме од ова, Отците препорачуваат да се молиме што почесто.

Како прво, пак изразуваш емоции, односно ја имаш несогорливата желба да реплицираш. Тоа мила моја, не е добро.

Asya напиша: Svetite Otci nemaat nekoe svoe uchenje, tuku go propovedaat Hristovoto.

Баш затоа се повикуваме на нив. Дека го проповедаат Христовото, а што е уште подобро, сигурни сме (од нивниот опит), дека го пренесуваат правилно.

Не смееме и не можеме ние самите да си ги толкуваме работите. Особено не, ако не сме се очистиле од страстите. Можеби звучам досадно со ова очистувањето од страстите, ама шо да се прави, тоа е патот до вкусувањето на слобода. Мислам на слободата од гревот.

Asya напиша: Samo, ti nishto ne razbirash,

Осуда!

Asya напиша: a se isprevrtuvash

Испревртување.

Asya напиша: i pogreshno tolkuvash.

Раска и греда.

Asya напиша: Ako vekje se povikuvash na Svetite Otci, povlechi se vo svojata "tajna soba" i tamu bezmolvno molitvaj,

Супериорност (ми кажуваш што да правам)!

Asya напиша:  a ovoj e forum na diskusija, kade shto se sobiraat lugje za da opshat.

Што подразбираш ти под оштење? На сите да им велиш дека се глупаци, а само ти си паметна и во себе ја имаш апсолутната вистина?

Верувај, сите ние сме опрелестени.

Asya напиша:  Imeno, tvojot problem se sostoi od tvoite nepravilni svakjanja za neshatata.

Раска и греда, осуда и супериорност. Три ин уан аген.

Asya напиша: Sakate drugi da pouchuvate za molitvata, ljubovta, i sl, t.e. nekako mnogu zborite od vasheto bezmolvie, no pogreshno e toa shto sami ne ja primate naukata, koja shto ja propovedate,

Осуда со подзнак на „вашите“.

Asya напиша: a vash*te dela svedochat neshto drugo.

„Вашите“!

Asya напиша: Znaesh, i gjavolot znae molitvi naizust, i povekje od toa, ama badijala e, koga sam ne gi prima i odbiva da mu sluzhi na Boga.

Знам.

Asya напиша: A vie, kako mu sluzhite na Boga vo raskol,

Твојата омилена тема!

Asya напиша:  i kako steknuvate Bozhji darovi,

„Вие“.

Asya напиша: so kakvi se falite javno,

Божјите дарови не се за фалење, и самиот Господ рече: не радувајте се на тоа дека духовите ви се покоруваат, а радувајте се шо имињата ваши се напишани на небесата.

А Свети апостол Павле исто вели: да имам пророчки дар и да ги знам сите тајни, да ги имам сите знаења за сите работи, а и така силна вера што и планини да поместувам - ако љубов немам, ништо не сум.

А тој што го читал старец Софрониј, можеби се сеќава на настанот за кој што тој пишува, кога индиректно се пофалил за неговиот внатрешен подвиг, и сето тоа му било одземено.

Asya напиша:  koga odbivate da se potchinite na crkovniot kanonski poredok, i toa vo ime na nacijata?

Не одбиваме.

Asya напиша: Za kakva hristijanska ljubov mozhe da stanuva zbor vo eresta na etnofiletizmot?

Не може. Затоа Србите и Грците треба да не` прифатат како Македонци.

Asya напиша: Ili, mislish deka vashata licemerna ljubov e opravdana, samo zatoa shto i drugi narodi patat od istata bolest?

Осуда на цели народи...

Е сега, ако се изанализираат овие неколку преписки, и луѓето кои само го читаат форумот, и не земаат активно учество (т.е. не пишуваат), а само се интересираат за верата, каква љубов ќе видат?

Само се напаѓаме и надмудруваме, и даваме „критики на човечките постапки“.

И на крај, религиозноста дали расте или опаѓа? Тоа не знам, но ако опаѓа, јас сум крив за тоа.

Всушност, јас сум крив за се`!

Asya напиша: Pogledni vnimatelno pogore, na shto lichi tvoeto sitnicharenje i prepiranje?

Не миличка, само си играм на раска и греда.

Многупати досега велиш: „вие“ немате право да се мешате во мојата интима - секогаш кога некој ќе ти противречи.
Ти пак, се сметаш за повикана, и дека имаш право да се мешаш во нечии интими. Некому да велиш дека не се молат, затоа што „киснале на интернет“, е недолично, и секако мешање во туѓи интими.

Но, ајде уште малце да „ситничарам“. Како ти успеваш да се грижиш за своето семејство, кога и „ти“ по цел ден „киснеш на интернет“?

Asya напиша: Ne se razlikuva mnogu od toa na EvAngelos i drugite sektanti. Taka e toa, koga nekoj nema realni argumenti, pa se obiduva da te zalazhuva so sitnici.

Да ја кажам ли прикаската за ситните гревови и големот грев? Онаа кога старецот на едниот му рекол да пренесе голем камен, а на другиот еден куп ситни камења?

Многумина паѓаат поради ситниците.

Asya напиша: Se chini, tebe ti e polesno da se drzhish za tugji emocii, otkolku da se borish protiv svojata hiperemocionalnost.

Асја мила моја, ти си најхиперемоционалната личност која што ја имам сретнано. Само твоите емоции имаат малку подруг облик.

Asya напиша:  Mojata prichina za repliciranje, e moja lichna rabota, a tvoe pravo e da me ignorirash ako sakash.

Не мила моја, ова е јавна дискусија, и како што погоре реков, ти се мешаш во сечиј живот. Нема да те игнорирам, затоа што тоа не е патот на православните.

Asya напиша: Ete, vashiot dedo Naum

Еве, повторно дојдовме до твојата омраза кон личност, а не „критика на човечките постапки“. Никаде не го спомнуваме дедо Наум, или МПЦ, ти од ракав ги вадиш.

Знаеш, опседнатоста некогаш може да биде опасна работа.

Asya напиша: se ochistil od strastite i se oslobodil od grevot, zatoa samovolno i pogreshno tolkuva (asketsko - isihastichki), i ve vodi vo zabluda na svojata prelest.

Ако мислиш дека умносрдечната молитва е прелест, тогаш што да ти кажам... ќе му кажам на духовникот да се моли за сите нас.

Asya напиша: No, kako samo li gi razbira svetite otci, koga seushte ne go razbira Evangelieto?

Пак судиш и си супериорна.

Asya напиша: Besmisleno e da se pravish kriv za toa shto ne si, a koga si vinoven da ne go priznavash svojot grev ili da go opravduvash vo tugjata greshnost. Treba da bidesh realen, a ne smotan!

Мене православната Црква ме учи поинаку. Да плачеме за сите луѓе, и да се сметаме најнедостојни и криви за се. А ако ти си прочитала некои протестантски книжулиња или римокатолички либерални толкувања, не ги ставај во православен контекст.

Знам дека тоа изгледа смотано пред луѓето, но не и пред Господ.

Asya напиша: Ako chovekot veli deka e kriv za toa shto ne e, togash lazhe, a lagata e grev. Hristos ne povikuva hrabro da gi izdrzhime stradanijata, no ne i da priznavame grevovi za koi shto ne sme vinovni.

Прочитај од претходните преписки.

Asya напиша: Hristijanskata ljubov ne se bara, tuku se dava.

Токму така. А Грците и Србите не ни даваат афтокефалност, односно не ни даваат љубов, а бараат да се откажеме од нацијата.

Asya напиша: A ti velish: "Ne mozhe", i chekash prvo Grcite i Srbite da te priznaat kako Makedonec.

Јас не барам од никого да ме признае како Македонец, кога самиот јас си знам дека сум Македонец. Туку, Грците и Србите бараат да се откажам од мојата националност, а некои се дразнат да одат до таму да ми кажат дека сум Грк, Србин или Бугарин. Во Црно Семе, главниот јунак вели: „Како може да кажам дека сум магаре, кога не сум!“

Asya напиша: Pa, kakva e taa iskrivena vera i licemarna ljubov?

Ако сакаш, ќе отвориме тема за лицемерната љубов. А за искривената вера може да читаш во темите за баптистите и останатите протестантски секти.

Asya напиша:  Hristos zapoveda da go ljubime blizhniot kako sebesi, no nikade i nitu ednash ne postavuva uslov blizhniot da ni vozvrati so ista mera.

Па, ајде, да почнеме да се љубиме. Најпрвин молејќи се еден за друг, и правејќи си метании.

Asya напиша:  Naprotiv. Hristos povela da gi ljubime i neprijatelite svoi, a ti odbivash da gi ljubish pravoslavnite brakja vo Hrista, samo zatoa shto gi smetash za neprijateli na nacijata.

Испревртување.

Asya напиша: Stvarno me razocharuvash, bidejki ako tvojata vera e takva, dodeka propovedash ljubov i povikuvash na asketizam i molitva, t.e. barem se pretstavuvash kako chlen na MPC i imash nekakvo znaenje, togash kakva li e verata na onie Makedonci, koishto ne se vocrkoveni?

Јас не сум мерило за светоста на помесна Црква. Како што не е ниеден човек, та преку него да се изобразува Црквата.

Asya напиша: "Vie" ste tie,

„Вие“ сме СИТЕ останати на форумот, освен „ти“, нормално.
Она што сега неправославен ти прави лице, не е дека се согласува со тебе. Тоа е состојба на протестантски ум, а тоа го прави за да си фаќа сеир, и после да може да сведочи дека православните си вадат очи.

Како што сме тргнале, најверојатно е и во право. Ако другите не можат да видат љубов помеѓу мене и тебе, празни се моите зборови, а празни се и твоите зборови.

Asya напиша:  koishto nemate liturgisko edinstvo so Pravoslavnata Crkva i prebivate vo sostojba na raskol.

Јас се имам причестувано во помесни Цркви, и тоа на знаење на епископ или свештенослужител дека сум од МПЦ, и знаејќи дека Србите неканонски си инсталираа езгархија.

А јас не сум исклучок. Јас познавам и свештенослужители кои сослужуваат со свештенослужители од останатите помесни Цркви.

Asya напиша: Realno, jas ne ve delam, nitu ja otcepiv MPC vo 1967g., a vie samovolno se delite od pravoslavnata ekumena.

Не само „нас“ од МПЦ, ти ги делиш сите луѓе. Во принцип, ти ги делиш луѓето на „ти“, заедно и тие кои ќе ти се потчинат (а впрочем проповедаш против послушанието, а од друга страна, сакаш сите тебе да те слушаат), и на „вие“, односно сите останати кои не мислат како и „ти“, без разлика дали станува збор за православни, баптисти, протестанти, римокатолици, исламисти, атеисти и останатите.

А од православните на форумот има и такви кои не се во МПЦ, но не се согласуваат со „ти“, бидејќи своето учење го црпат од Христос, преку Светите Отци на Црквата, а не го тепкаат со свое размислување, колку и да е здраворазумско.

Asya напиша:  Zatoa, ne mozheme site zaedno da bideme "nie".

На сите им станав се... нели?
Ако не можеш да постанеме „ние“, односно во секој свој ближен (практично секој роден човек - од првиот Адам, до последниот човек) ако не Го препознаеме Христос, тогаш суштински сме го промашиле нашиот живот.

Asya напиша: Zhalam, i zhalejki stojam na drugata strana,

Ете, пак со тоа, „ти“! 

Asya напиша: no ne mozham da prifatam i odobram raskol,

OCA e во раскол, а сепак нив ги одобруваш.

Asya напиша: pa duri vo "vie" da spagja i mojata majka!

Во разговор со еден руски јеромонах: Вие сте нашата рана, и нашата болка. Треба сите да се молиме и плачеме еден за друг. Јас многу сострадувам со моите браќа и сестри од Македонија (секако мислејќи на верните од МПЦ).

Ако тој отец, не знаејќи ме, не се откажал од мене, и ме сака, и плаче и се моли за мене, колку ли повеќе треба за нашите мајки, кои не` родиле, а колку ли повеќе исто и за нашите непријатели, со тоа исполнувајќи ја Божјата заповед да се љубиме еден со друг.

Расте ли религозноста? Реално, нема да почне да расте, ако самите себе не се преобразиме... и не покажеме плодови на љубов кон секој еден човек.

п.с. Многупати сум те прашал, и пак ќе те прашам (иако до сега не си ми одговорила: Ме љубиш ли?


Изменето од makarios - 27.Јануари.2009 во 14:07

Уништена ми е замислата за тоа како требаше да тече дискусијата за темава.....

Ајде се враќаме на темата.........

Според мене религиозноста расте........Зошто?

- Во општество кое поминува низ кризи ( какво што е нашето) утеха дава религијата и луѓето се осврнуваат кон неа. Се зголемува сиромаштијата, беспарицата, невработеноста, стресот, кој пак потоа предизвикува болести итн.....и немајќи начин луѓето да ги решат проблемите на поинаку се смируваат со религијата ( така требало да биде, судбина, Бог ме искушува, Бог дава, Бог зема..итн...)

- Во општество во кое старите вредности ( социјалистичките во нашиот случај) веќе не важат, а новите вредности сеуште не се дооформени, луѓето збунети по кои вредности да се водат се осврнуваат кон религијата и вредносниот систем што таа го нуди.

- Во општество во кое водството на државата има блиски односи со религиските водачи ( какво што е нашето)на населението му се праќа порака БИДЕТЕ РЕЛИГИОЗНИ.......и таа порака стасува и бива прифатена од некои.....

При тоа за да нема забуни кога велам религиозност мислам на верување во Бог и практикување на верски ритуали и обичаи. И мислам на сите вероисповести во Македонија. И мислам на сите видови верници, од убедени до номинални.....не мора некој да е убеден верник, но сепак ај за секој случај ќе си запали свеќа во црква.......и тоа е религиозност.....

Majkl напиша: Bi spomnal samo deka ima i religiozni ludje i verski zaednici koi ne praktikuvaat rituali. Na pr. prahristijanite vo zaednicata Univerzalen zivot.