Што работат нашите во странство?

Јас ја отворив темава поодамна, па реков време е да направам пресек.

 

Резултатите до сега го потврдуваат моето искуство.

 

Македонците во странство или работат работи што домашните НЕ ЗНААТ да ги работат (префесионални) или НЕ САКААТ да ги работат (амалски). Работите за средниот слој, админстративни, во канцеларија, но не многу стручно захтевни, не се лесно достапни за новите имигранти.

 

Добро е што има се повеќе студенти на универзитетите по светов.

 

Имате ли некој коментар на ова?

 

 

Епа работава е Или-Или, јас во мојот пост поопширно пишав за оваа појава особено во делот за работење во државните институции администрација и службеници која е нешто помеѓу професионална и тешка физичка работа.
Доколку си некој кој живее помалку од 5/10 год во било која земја немаат доверба да го вработат во државна администрација од проста причина што не знаат колку личноста е доверлива (уверение од локалната власт,полиција понекогаш не се доволен доказ), колку навистина го владее јазикот особено во стручна комуникација и корепонденција, колку добро ги познава државните и локалните структури на власта.....и сл....но најлошо од се е тоа што не сакаат ни да се замараат со ваков тип на проблеми,зашто им одзема време, пари и енергија. Затоа вработуваат нивни луѓе, доселеници кои постанале државјани и се стекнале со квалификации за административна работа или службеничка (или преку волонтерско работно искуство во истиот сектор или невладиниот) или луѓе од различно национално потекло но родени и школувани во домашниот образовен систем.

Прашање зошто потешко се добива ваков тип на работа?
Не оти работата изискува незнам каков талент, способности или степен на образование туку поради самиот факт дека лицето треба да е добро интегрирано, запознаено и инволвирано во процесите на државните работи како и целокупниот систем.
Администрацијата е гигант, огромна маса на луѓе кои секојдневно извршуваат задачи поврзани со правата и обврските на граѓаните на една држава.
И како што знаеме сите оваа златна средина секогаш им нуди релативно спокоен живот на вработените, од аспект на стабилна позиција која не проаѓа низ невидени економски турбуленции и која не зависи од светската економија во големи размери, добра здравствена и социјална заштита и загарантирана пензија.
Тоа многу тешко се постигнува или наоѓа во приватниот сектор дури и во најразвиените земји во светот, затоа мое мислење е дека сепак да ја наречам „привилегирана„ маса на луѓе може да работат во државниот сектор не затоа што се подобри туку затоа што исполнуваат одредени услови. Ете така


Изменето од GlenKlouz - 05.Март.2009 во 16:06

 

 

Не можам да гарантирам дека некој не штракнал невистинит одговор... Но моето искуство во Канада скоро идеално се поклопува со анкетата. Познавам македонски иселеници со сопствени бизниси, а ги има многу и на професионални места, инженери, лекари, професори, брокери ... И тоа луѓе што емигрирале во последните десетина години. Од друга страна има и такви што се препелкаат на дното на синџирот на исхраната, без задоволително познавање на јазикот, не многу подвижни и сл. Најмалку се на т.н. места адекватни за просечно образовани домашни жители - административни позиции за кои треба средно школо или године-две колеџ, веројатно затоа што конк*ренцијата за нив е најголема.