Ова го побара денеска претседателот на Демократскиот сојуз, Павле Трајанов, откако вчера обвинителот Љупчо Шврговски обелодени дека ниту едно тврдење на крунскиот сведок не било точно.
„Да обвините некого јавно дека е учесник или извршител на атентат, а за тоа да немате никакви докази, е злосторство и за тоа треба да се понесе одговорност“, заврши Трајанов.
Исто така, Трајанов рече дека атентатот врз Киро Глигоров бил насочен и против самостојна и независна Македонија, поради што неговата злоупотреба за себерекламирање и дискредитирање на политичките противници, или пак лечење на лични фрустрации, е крајно опасно, неприфатливо и непознато за демократските системи.
„Сосема е извесно дека на Љубомир Фрчковски во 1995/96 г., кога беше министер за внатрешни работи, му беа достапни сите битни информации и докази сврзани со атентатот врз Киро Глигоров, па вклучително и оние кои му беа предочени од ’сведокот’, но и покрај тоа, тие информации, се разбира дополнети и од негова страна, јавно ги објави, со што, на крајно манипулативен начин нанесе огромна штета, предизвикувајќи Јавното обвинителство да преземе процесни дејствија“, рече Трајанов.
Според него, Фрчковски е одговорен за две тешки последици, и тоа: нанесување огромни штети врз меѓународниот углед на Република Македонија, тврдејќи дека ДБК го извршила атентатот врз Киро Глигоров и за создавање огромна вознемиреност кај семејствата на сите оние кои беа повикувани на разговор во МВР под сомнение дека се учесници во атентатот врз Киро Глигоров.

Обидот за убиство на Глигоров имаше за цел дестабилизација на македонската држава. Мораше да се спречи воведувањето владеење на правото и ред во Македонија, во тоа време само пет години самостојна и веќе соочена со сериозни блокади и оспорувања, заглибена во страшен политички амбиент, особено за време и по изборите од претходната 1994 г., во кој брутално се демонстрираше симбиозата меѓу криминалното подземје и политиката. Атентатот беше само врвот од ајсбергот.
Но, симбиозата не се случи одеднаш. Во текот на неколкуте претходни години младите и политички неопитни македонски политичари - колку од незнаење и неснаоѓање на позициите на кои се најдоа, уште повеќе од лакомоста по лесно трупање богатство - станаа заложници на криминалците. Меѓутоа, истовремено, на тој начин станаа и најобичен сервис на тајните служби, па така се создаде обратна ситуација, во конкретниот случај, наместо Фрчкоски, Црвенковски и Глигоров да раководат со безбедносните и тајните служби на државата, тие да станат нивни марионети.

ПОЛИТИЧАРИТЕ ВО ЗАЛОЖНИШТВО НА КРИМИНАЛЦИТЕ

Илузорно беше да се помисли дека македонското стопанство толку лесно ќе може да се оддели од поранешното југословенско, особено од српското со кое имаше најблиски врски. Така, во услови на војната што ја водеше Слободан Милошевиќ и блокадите наметнати од меѓународната заедница, македонската територија и стопанските субјекти беа најтесниот и најбезбедниот извор за преживување на Милошевиќевиот режим. Операцијата во претворањето на Македонија во логистичка база за своја употреба, несомнено ја испланираа српските тајни служби, што се потврдува од подоцнежните јавни настапи на нејзините високи функционери. Тие, покрај употребата на своите резиденти, останати во македонските безбедносни служби, ги активираа и “нивните” луѓе соработници во стопанството, во услови на транзиција престорени во успешни бизнисмени. На тој список се надоврзуваат и одредени македонски политичари и мултиетничкото криминално милје претходно употребувано во акциите на југословенските служби.
Под изговорот дека во услови на економска блокада од Грција македонското стопанство тешко дека ќе преживее, а со тоа и дека државата економски може да крахира, домашните политичари дадоа зелено светло за нарушувањето на ембаргото кон Србија. Така, освен производи од интендантска природа потребни за снабдување на српските војски во Босна и во Хрватска, одредени фирми директно учествуваа во нивното снабдување со оружје, муниција и елементи потребни за српската воена индустрија.
Но, истовремено, профункционира трговијата и во обратна насока. За тоа најпознат е случајот со композициите со бакар и злато од Бор и Мајданпек, кои во скопската “Влеча” добиваа печати на “Бучим” од Радовиш. Но, според замислата на српските воени профитери, и големи количества оружје и муниција преку македонски фирми се најдоа на црниот пазар во другите кризни региони во светот. Како последица од ваквите бизниси, се случија неколку ликвидации на македонски бизнисмени. Извори од безбедносните служби укажуваат дека една од таквите “предупредувачки” ликвидации беше онаа на струмичкото семејство Мудинови. Подоцна, пак, во Чешка беше ликвидиран скопски бизнисмен, за кој чешката полиција соопшти дека е ликвидиран од мафијашки структури. Од подземјето дојде информација дека неговата специјалност била трговија со муниција.
Меѓутоа, бидејќи македонско-српската граница во тоа време е набљудувана од меѓународни претставници и од припадници на западните тајни служби, набргу станува јавна тајна дека Македонија претставува фактор за опстојувањето на Слободан Милошевиќ. На некој начин, соучесник во неговите војни и овозможувач тој во заложништво да го држи српскиот народ. По неколкуте дискретни предупредувања до Глигоров, тогаш дефинитивно дипломатското претставништво на САД во Македонија до македонскиот државен врв доставува официјален предупредувачки допис во кој се регистрира драстичното кршење на ембаргото кон Србија. Истата 1994 г. во Њујорк тајмс се појавува напис на канадски функционер на ОН чија задача била да се контролира протокот на стоки. Во тој напис директно е посочено дека балканските мафијашки структури преку бизнисмени со амин на политичарите внесуваат и изнесуваат од Србија стоки за кои има строга забрана. Тоа е и причината Глигоров, прво во Скопје јавно да изјави дека треба да се расчисти со организираниот криминал. Во тој контекст се сместува и неговата средба со Милошевиќ во Белград, ден пред атентат пред хотелот Бристол, кога на вождот требало да му соопшти дека за дотогашните активности треба да си бара алтернатива.
Ова загрозување на интересите и печалбата ја формира заговорничката коалиција од политичарите профитери, транзиционите новопечени олигарси и подземјето. Сите тие од свој аспект ја чувствуваат загрозата на нивните интереси и им станува јасно дека мора да се дејствува.

ЗАКАНУВАЧКИ ПИСМА ЗА ПРЕСМЕТКА СО ОПОЗИЦИЈАТА

Претходно напишаното ја дава предлошката за формирањето на убиствената групација заинтересирана за дестабилизација на македонската државата. А тоа во тогашните услови, најверојатно, е проценето дека е можно преку ликвидација на нејзиниот прв човек и политичар во тој момент со најголем рејтинг кај граѓаните.
Сепак, од она што по извршувањето на атентатот врз Глигоров, особено од првичните дејствија на полицијата синхронизирани со некои други појави, може да се извлече, е заклучокот дека атентатот е добро подготвуван со знаење на одредени политичари од непосредното опкружување на Глигоров и од страна на домашната безбедносна агенција.
Без да ги преповторуваме податоците од минатите продолженија за фиќото возено од полицајци кое ја забавува претседателската колона и ја насочува на концентрираниот удар од експлозивот во амито, на фотографиите на “туристот” и фотороботот, ќе изнесеме уште еден факт.
Тој, пак, од своја страна фрла сомневање дека атентатот, во најмала рака, требало да биде искористен и за “покривање” некои политички одлуки во врска со менувањето на државното знаме и закажаниот голем протестен  митинг против Времената спогодба со Грција.
Поточно, некои македонски медиуми неколку месеци пред 3 октомври добија писма во кои беа изнесени закани за животот на Глигоров. Истрагата дури и по атентатот воопшто не обрна внимание на нив. Тоа, секако, насочува на тоа дека и тие се плод на лабораторијата на ДБК.
Првото писмо, имено, е испратено на 18 септември 1995 г. и е испратено од Скопје, со потпис “Офицер АРМ”. Второто, писмо, пак, за чудо, е испратено на 12 октомври (по атентатот), и тоа од Малме, Шведска. Во двете имплицитно се најавува атентат врз Глигоров.
Но нивната “употребна вредност” во борбата против политичкиот противник на власта (во тоа време ВМРО-ДПМНЕ), произлегува и од некои претходни дејствија. Првото писмо, имено, требаше да потсети на аферите “Сина птица” и “Бомбашите од Велес” од 1991 г. кога познати имиња од военото и цивилното разузнавање преку свои соработници во т.н. Заштитни комитети на ВМРО-ДПМНЕ, собраа нејзини членови, инаку маргиналци, и тајно снимајќи ги со камера им рекоа дека “во интерес на Македонија, ако треба ќе биде убиен и претседател, и премиер, и лидери на политички партии”. Второто писмо повторно води до истата “трага” до македонската дијаспора и подоцна при истрагата прокажаната како паравоена организација од Германија “Македонски лавови”, кои беа доведувани во поврзаност со вмровците и со Семакедонскиот конгрес на Тодор Петров.
На тоа се надоврзува и синхронизираниот настап на државниот информативен сервис. Поточно и Нова Македонија и МРТВ веднаш почнаа да лиферуваат информации “за вмровците со бради” кои со голема брзина се оддалечиле од местото на атентатот, при што се повикуваа на сведоци кои никој не ги видел. Особено е индикативно што ниту истрагата се повика на нив. Не само затоа што подоцна стана карикатурално ова тврдење, бидејќи јавноста од сведочењето за опозициони медиуми на уапсените “со бради” дозна дека тие се луѓето во години, коишто пред претставништвото на Млаз Богданци се ракувале со загинатиот Ристо Христоманов. Тоа сведочи дека тие информации, текстови и репортерски јавувања “од местото на настанот” се однапред подготвувани. Веднаш следеше и најмасовното апсење на припадници на политичка партија кога и да е се случило во Македонија.
Она што однапред било договорено, очигледно не можело да се сопре. Најверојатно од изненадувачкото, и за самите конструктори на предвидениот псевдо-атентат, убиственото дејство на експлозивот во амито и во моментите додека не се знаеше судбината на Глигоров.


Директниот извршител на атентатот
Извори од поранешното југословенско воено разузнавање според начинот на кој е извршен атентатот го препознаа стилот на извесен оперативец на југословенското воено разузнавање КОС. Од нивното искуство и соработка со тоа лице ги потсетија на извесен “Бели”. Меѓутоа, според нив, атентатот на Глигоров е најверојатно извршен од некој кој го имитирал неговиот стил или од негов ученик, затоа што нивните сознанија беа дека посочениот страдал во акција во Германија.

Пишува: Екипа на Форум
Интервјуто на Осман Ватреш во целост го објавуваме на порталот на Форум www.forum.com.mk, како репринт на Национал.
Во продолжение еден интересен извадок, кој повеќе од речито ги потврди исказите и тврдењата објавени во Форум.
„Па, сето тоа е дело на мафијата”, вели Ватреш. “Се разбира со голема поддршка на удбашите, не само во Македонија. Сето тоа има своја предисторија. Отворија големи фирми, многумина изнесоа грдни пари од своите републики, ги здружија парите со мафијашите и сега со тие пари кои ги изнесоа надвор се вратија по своите републики и прават и финансираат партии, носат свои луѓе на власт, во полицијата, судството. Така ја освојуваат сета моќ. Мафиите од сите југословенски републики се здружија и ги запоседнаа влијателните позиции во Македонија, Босна, Хрватска, Србија, Црна Гора. На пример, во Босна доведоа келнер и поранешен затвореник за министер на полиција. Ги истераа способните луѓе.
Во Македонија дојде до голема концентрација на мафијата која се префрли од Босна, Србија и Хрватска. Најголемиот центар се инсталираше во Скопје каде дојде до регистрирање на нови фирми. Ова подрачје им одговараше, секој од нив имаше свои фирми, авионски компании, превозни фирми како на пример: Палер Македонија, Аир Вардар Босна, која ја основа Ѓоко Даниловиќ од Босна кој се појави со еден куп контроверзни луѓе… Сите тие фирми се користеа за изнесување пари и злато, пљачка на државните фирми во кои работеа...
Знам дека и во Македонија влезе голема сума од тие пари, но вие треба да побарате одговор за тоа прво од поранешниот министер за внатрешни работи Љубомир Данаилов Фрчкоски, а потоа и од другите. Фрчкоски беше министер во тој клучен момент, кој дозволи цела таа свита да дојде во Скопје, да го разработи својот криминален бизнис. Еден мирен регион да им стане центар на делувањето. Тука им се близу Солун, Истанбул, Софија.
Се разбира Фрчкоски мора да одговори и на многу други прашања кои многу скоро ќе му бидат поставени. Но, не само нему. На пример, на Добри Величковски, поранешен директор на Агенцијата за разузнавање. Два авиона паднаа на македонска почва, а не се знае ништо. Дали можеби одговорот не се крие во списокот на патниците кои загинаа? Тоа треба Величковски да го каже. Се случија низа кривични дела, а не се знае ништо.
Се случи атентат на претседателот Киро Глигоров, а тие велат дека не знаат ништо. Кој ги водеше тие авионски агенции? Мафијашите летаа од скопскиот аеродром. Фрчкоски и Величковски велат дека не знаат ништо, а вечераа со истите тие мафијаши. Се среќаваа во странство, на пример во Цирих, за што има докази, документи.
И сега тој ваш министер, стана советник на претседателот Борис Трајковски. Ајде сега, ви се молам, објаснете ми како може вие ништо да не знаете за сите криминали кои се случија и наместо Фрчкоски да одговара, обврска му е да знае, станува советник на претседателот. Во нормална земја за тоа се оди на суд.
Фрчкоски има контрола врз многу медиуми во Македонија. Покрај тоа, има пет-шест новинари кои тој ги финансира и ги растури по Европа за да работат за него, да вршат пропаганда против луѓето што ним не им одговараат и да молчат за криминалот на Фрчкоски и неговите луѓе. Тие новинари ги финансираат со пари кои ги испокрадоа и ги изнесоа од земјата додека беа на функција...
Еден министер за внатрешни, а потоа за надворешни работи на мала земја каква што е Македонија, која не е толку богата и на која секој денар ì е потребен, на франкфуртскиот аеродром купи манжетни за кошула кои ги плати две илјади марки. А вие знаете колкава му е нему платата. Па, како не му е срам? Тоа се гледа, не може да се сокрие. Или часовник кој Фрчкоски го плати 45 илјади марки. Па од каде му се парите?!... Постои документ, сметка... Тој е поврзан со мафијата. Околу себе има луѓе како Петрит Аме, кои треба да извршат сè што ќе им нареди. Со такви луѓе работеше и работи Фрчкоски. Му се крадат слики, икони од Македонија, фрески од Свети Наум, а тој не знае каде се? А тој вечера и пие со тие луѓе кои го направија тоа...

Пишува: Екипа на Форум

Добре веќе почна со некои маневри. Јас требаше да одам со автомобил во неколку градови во Македонија, за некоја работа. На патот кон Дебар забележав дека ме следат. Утредента кога се вратив, Слободан ми ја замени колата, ми даде некоја кореанска зелена… Имав некој „опел“. Бидејќи видовме дека Добре нé следи, утредента кога се сретнавме во канцеларијата кај Слободан тој кажа дека мора да се вклучи и Добри, дека тој има право како директор на Агенцијата за разузнавање. Тогаш се појавува една контраверзна личност која работеше во МВР, Александар Чанчар, кој по потекло е од Фоча, од позната фамилија која е обвинета за воени злосторства. Слободан, јас и Мите се договоривме јас да направам еден директен разговор со Добре, во неговата канцеларија. Тогаш Слободан ми рече дека Ѕвонко, неговиот возач, ќе ме однесе во хотел на Водно, каде бев префрлен… Кога дојдов во канцеларијата на Добре, тука беше уште еден човек и Чанчар, кој постојано си доаѓаше и си одеше, а потоа ни се придружи и Диме Ѓурев. Ме понудија со ручек, но, јас не сакав. Јас на Добре му реков вака: 'Запомни што ќе ти кажам сега. Ти си директор на Агенцијата, а јас сум борец против апаши, мафија и криминалци кои ти ги поддржуваш. Еве ти ја оваа телефонска картичка, со неа од Братислава му се јавував на Богоевски дека поаѓам од Братислава кон Македонија. Ти знаеш зошто ова ти го кажувам. Ти не зборуваш искрено.' Добре се замисли и замолче. Кога разговараавме, тој инсистираше дека трагата е погрешна. Јас му одговорив дека трагата е добра, но дека тој не дозволува, кочи да одиме докрај. Кога завршивме, отидов кај Слободан и му реков дека сакам да заминам од Македонија, на што тој се согласи дека нема проблем за моето заминување. Бидејќи немаше авион од Скопје, се договоривме да заминам од Софија… Пред тоа, кога заминував од кај Добри, тој ми најави: "Ќе дојде Чанчар нешто да те праша. Да знаеш ако те бара во хотелот. Кога дојдов во хотелот, и се јавив на мојата пријателка Фана Кочоска за да се видиме на кафе. Воопшто не разговаравме за случајот, туку онака пријателски. Само што завршивме со Фана со кафето, ми се јави Чанчар дека ќе дојде… Бев сместен во приземна соба која иако барав, не ми ја сменија. Пред хотелот имав полициско цивилно обезбедување по наредба на Слободан. Тие по правило не смееја да дозволат Чанчар да дојде до мене, но кога размислив, сфатив дека може да ми се случи нешто лошо особено што Чанчар инсистираше да се видиме во собата. Се подготвив на најлоша варијанта... Мислев како да се одбранам. Ја отворив вратата од терасата, зашто доколку дојдат двајца дека нема да можам да се борам, па да побегнам преку терасата. Чанчар кога дојде со уште еден човек за кој ми рече дека работи во полиција, ми рече: 'Слушај, јас и ти мораме нешто да разјасниме, уште некој мозаик да видиме". Веднаш му одговорив: ’Нема што јас и ти да разјаснуваме'. Тој влезе во бањата и извади пиштол. Тогаш јас му реков: 'Да ти ебам мајката, нема да успееш во тоа што си намислил. За три дена цел свет ќе знае дека си ме убил. Знаев дека ќе дојдеш да ме убиеш, на сите им се јавив, само што разговарав со Фана Кочоска'. Тој веднаш ја сврте работата: 'Ама не, таман работа, јас само сакам да разговараме како пријатели'. Тој и човекот што беше со него заминаа. Јас веднаш го викнав Слободан Богоевски и Мите, тие веднаш дојдоа и решивме да заминам веднаш од Македонија“.
Настанот според Ватреш се случил во јануари 1996 г., кога е решено дека треба да замине во Германија и таму со помош на македонски дипломат да продолжи да се уфрли во криминалната мрежа.
„Кога стигнав во Минхен, на моменти чувствував дека некој ме следи, но одбегнував да барам помош од полицијата. Само еднаш приквечер дојдоа тројца на врата, од кои еден го познавав од Братислава. Станот ми беше сигурен и повикав полиција, но, тие заминаа. По некое време во Германија дојдоа Мите и Слободан, јас ги пречекав во Минхен на аеродром. Тие спиеја во хотелот Холидеј Ин... По извесно време преку некои босански пријатели дојдов во контакт со човек од Македонија, кој престојуваше во Германија и Белгија. Кога му кажав дека многу сакам да одам во Охрид, тој ме праша: 'Кого ти Бошњак имаш во Македонија. Дај да прошириме бизнис, јас работам со Македонија'. Јас го прашувам каков бизнис има, а тој одговори: 'Па, ако знаеш за збор, јас работам се'. Разговорот продолжи дека тој имал сериозен човек во Македонија, кој работи и продава сé што треба. Тогаш јас му реков: ’Слушај, дали би сакал да работиме заедно, јас имам еден богат Арап', а немаше врска, сакав да го навлечам. 'Кажи ми, имаш ли некои справи, со оружје'. Тој одговори: 'Имам колку сакаш и какво сакаш. Само да е сериозно'… Мислев што да му побарам. Му реков дека барам оружје и технички направи, далечински. Тој одговор: 'Ма супер, имаме што сакаш, како онаа во Македонија, она што се случи со Глигоров'. Јас му реков дека токму таква работа сакам, а тој ми одговори: ' Внимавај, ова ти го продавам, да бидеме јасни - ми се случи ли мене нешто, ме следи ли некој, јас веднаш се сомневам во тебе и тебе те нема. Кога ќе се разделиме јас и ти, те нема. Оваа работа е таква. Јас ти продавам, ти даваш пари и ништо повеќе немаме…. Јас со друг, ниту со Арапот не треба и не сакам да се гледам... Моите луѓе од полицијата во Македонија ќе го префрлат. Имам луѓе коишто ќе наредат сé таму, сé што треба. Мој е министерот, тој ќе нареди сé“. 'За кој министер станува збор. За Фрчкоски?' Да. Да, за Фрчковски. Јас го прашувам кој е тој министер, а тој ми вели: ' Фрчкоски, тој е мој човек а и други имам. Што мислиш, како ја напуштив Македонија. Сé може, што треба' . Сé ми кажа по ред како било, со име и презиме, како што се правело и со кого. Сé, со име и презиме. До детаљ…  Значи, ми опиша сé за атентатот на Глигоров“.
Соговорникот на „Национал“ натаму вели дека на микро-касети го снимил она што го зборувал со орагнизаторот на продажбата на оружје.
„Морав да го снимам, затоа што видов со каков човек си имам работа. Дванаесет касети снимив со него. Кога го снимив веднаш го повикав …. Веднаш организиравме состанок во хотелот Маритин во Келн … Ги слушна касетите и јас му ги предадов нему. Се разбира, си преснимив копии и за себе… Таа средба беше некаде по две и пол години истрага за атентатот. Не можам во моментов да ти ја прецизирам датата, но имам сé забележано во мојот дневник… Кога ги слушна имињата на Фрчкоски и на уште неколку имиња од 'пеачот' , како што го нарековме, ми рече: 'Осмо, овој Фрчко е тежок мафијаш. Гледаш колку пари има. Купи пред мои очи на франкфуртскиот аеродром кога го чекав, додека беше министер, манжетни за 2.000 марки од фри-шопот. Ова што ми го даде веднаш оди за Скопје, ќе го добијат Слободан и Мите многу бргу. Одам уште утре за Скопје. Само и јас да преснимам копија од касетите, ќе биде дар-мар кога ова ќе го слушне стариот'. Ми рече и да му се јавам на Слободан

Пишува: Екипа на Форум


Кои се луѓето кои се снимени на касетите?
Кога касетите стигнаа во Скопје од функциите беа сменети Фрчкоски и Величкоски. И Диме Ѓурев настрада. Нему му понудија место во Сараево, но тој не сакаше, а на овие двајцата ништо не им понудија. На касетата беа снимени луѓе од групата.

Аслан Нуиши?
Да, во таа група е и Аслан Нуиши.

А како се викаше пеjачот?
Засега нека остане непознат. Но ќе се дознае, сигурно ќе дојде време за тоа.

Кажете барем дали е Македонец?
Македонец е ..., вистински Македонец. Се’ ќе излезе на виделина. Јас сум задоволен од ова што го завршив, како човек кој не работи во безбедносни служби туку како новинар, завршив една чесна работа.

Но, кога касетите со материјалот за атентатот пристигнаа во Скопје, зошто не е затворен случајот?
Тоа прашајте го премиерот на македонската влада Бранко Црвенковски.

Какви справи Ви нудеше ,,пејачот“?
Секакви видови. Експлозивни направи на далечинско управување. Тврдеше... „Го имаме тоа, го чуваме во Прилеп на една локација . . .“,.

А што е со Нуиши?
Нуиши е во операцијата.

Се спомнува ли името на Нуиши на касетите?
На касетите има многу детали.

Што конкретно?
Имиња и детали. Многу имиња од полицијата, но и надвор од неа. На аеродромот во Скопје една полицајка учествувала во извршувањето на задачата. Таа му е жена на тој и тој, кој правел тоа и тоа, ... се стои на касетата. Потоа сопругот на полицајката го уапсија во Грција. И тој призна некои работи. Но, за тоа подобро знае Богоевски. На касетите има се’ за мафијата во Македонија, кој зад кого стои, кој со кого работи... Со име и презиме. Очигледно е дека тие информации ги има и Љубе Бошкоски кој затоа и ја даде таа изјава. Ако тој нема такви аргументи, не би давал такви изјави, за разлика од интервјуто на Величковски кој дава изјави за атентат во кој лично учествувал.
Кој е автор на информацијата која се пушти кај нас дека Нуиши го извршил атентатот?
Види, јас никогаш не сум рекол дека Нуиши е извршител на атентатот. Но, знам дека е дел од таа група, затоа што подарувањето на „мерцедесот“, доаѓањето пред атентатот во Скопје, под друго име, спиеше во хотел ,, Јадран“ и сите тие случувања. Тој признал и некои работи во Словачка. Тоа се крупни работи кои ќе одат натаму.

Вие тврдите дека Нуиши е во затвор, но, тој дава интервју за весници и тврди дека не е во затвор?
Фотографијата која е објавена во весниците му е од младоста. Кога сме кај него, чудно е како загина брат му. Зошто брат му го смени презимето кога Нуиши беше уапсен?

Кој го смени презимето?
Па, брат му на Аслан. Од Нуиши стана Лесковица. По апсењето на брат му.

Кој е мотивот на оваа група да го изврши атентатот?
Мафијата секогаш има свој мотив. Кој и’ пречи тој мора да замине. На нив им пречеше човекот кој сакаше да се бори против криминалот. Неговата полиција, не му беше верна да го чува. Сетете се што се случи со автомобилот. Кога се понудија да помогнат сите полиции, министерот требаше да им дозволи на странските полиции целосно испитување на автомобилот. - Но, тука се беше тргнато. Кој можеше да го нареди? Па, министерот. Се сеќавате ли каде беше министерот по атентатот? А и таа конференција за новинари беше подигрување. Видете што се случува во Србија, Босна, Хрватска,. . . Видете го случајот Марино. Овој, Марино мртов, но ги открива работите затоа што водел дневник.

Дали можеби некои групи не сакаат намерно да го актуелизираат атентатот врз Глигоров поради изборите кои не’ очекуваат (н.з. избори  2002 год) ?
Никако ова не може да се доведе во врска со изборите. Знаете, се’ си има свој тек. Српската полиција интензивно работи во соработка со многу полиции да ја решат работата. Во Босна, Хрватска, исто така. Дали и ова што се случува во Македонија е случајно? Не е. Америка покрена акција со сите свои сојузници за борба против криминалот и тероризмот. Сега полициите се во заедничка акција. Европа сака да се заштити од наезда на криминалци.

Се спомнува ли името на Бранко Црвенковски на касетите?
Не.

Дали сега тие касети се во МВР?
Мислам дека не, но ги има Слободан Богоевски и уште некој.

Имате ли информации што се случи со жената која наводно го возела „ами“- то, Сузана Сулејмани?
Исчезна. Отиде во Австралија.

Кога исчезна?
После тоа.

Величковски тврди дека Вие сте се фалеле дека сте спиеле со Сузана Сулејмани?
Никогаш не сум дал таква изјава. Јас знам со кој човек таа живееше. Затоа, ете гледаш, тие го кријат човекот со кој таа живееше.

Со кого живееше Сузана?
Со пријател на Аслан.

Како се вика?
Демир.

Каде живееја?
Во Скопје. Во Сарај. Таа живееше со него, покрај неговата жена.

Која е нејзината улога?
Знам дека беше приведена.

Точно ли е дека Сузана била пејачка?
Да, се занимаваше и со пеење. Таа е голема пријателка и на Петрит. Јас се дружев со тие луѓе. Сузана ја водев на вечера четири пати. Но, не за нешто друго, туку да добијам информации. Гледате каков валкан човек е Добре Величковски штом зборува такви глупости. Не би ја потценил својата жена никогаш во животот.

Имате ли докази дека таа го возела „ами“-то?
А, не знам како натаму ќе покажат истрагите. Но, таа нон-стоп беше на врска со Аслан, и со Демир и Петрит. Таа ги обавуваше сите телефонски разговори кој МВР го прислушуваше.

Сузана Сулејмани е Албанка?
Не, торбешка. Нејзиниот татко претходно беше во полиција. Торбеш, како што вие ги нарекувате Бошњаците, Mакедонец муслиман.

Дали Сулејмани правела некои пластични операции по атентатот?
Имаше некоја операција, баш ми кажуваше дека нешто правела. Но, тие знаеја кој тоа го прави, бидејќи овој мене ми нудеше, ако треба и тоа.

И потоа ја снемува?
За Австралија отиде. Добре и’ даде документи да оди за Австралија.

И сега е таму?
Не знам дали и сега живее таму, но таму стаса. Станицата се знае.

Величковски тврдеше дека Нуиши имал алиби и дека за време на атентатот не бил на тоа место?
Не ги знам јас тие изјави. Јас не велам дека тој го стиснал копчето, само тврдам дека се знае и дека е во групата. И ништо повеќе. А, кој притиснал, таа група знае меѓу себе.

Добри Величкоски тврди дека е барана патна исправа за Осман Ватреш и Слободан Богоевски инсистирал да му се даде за да му се заштити идентитетот. Дали е тоа точно?
Не. Лаже. Не е точно бидејќи јас имам патна исправа со која можам да се движам, ниту е босанска, ниту македонска со која престојував во Скопје.

Величковски вели дека Нуиши бил пуштен по соочување со Вас, откако се увериле дека од оваа трага нема ништо. Што точно се случи?
Јас барав соочување, да му кажам во лице. Директно му кажав дека е во таа група и во сето тоа.

И како реагираше тој?
Почна да вика ,,не, не“. Натаму не ми дадоа ништо да кажам. Не даде овој Чанчар.

И што се случи после тоа?
Ништо. Го пуштија човекот. Јас во лице му кажав како ги добив информациите.

Дали Аслан Нуиши е човекот кој зборува во касетите?
Не е, друг зборува.

А што Аслан Нуиши ви кажа во Братислава?
Ние случајно се сретнавме во Братислава, преку негов познаник. Во една вила во шума каде се состанува мафијата. Потоа дојдов во Скопје.

Значи Нуиши е првиот човек кој Ви раскажа за атентатот?
Да, се’.

Што точно?
Се’. Ти кажав, неговата врска со тој словачки офицер од кој ги барал направите, дека подоцна словачката полиција се’ открила.

Што бараше?
Бараше да набави некои запалки, таа неговата мафија, група од Словачка.

Каде бараше?
Бараше таму во Словачка.

Пред атентатот?
Да, да пред атентатот.

Што ќе му е кога има во Македонија?
Не, тие тоа го купуваа од војската директно. Сите тие справи доле им ги префрлаат во Скопје. Тие работи многу ги бараа. Тоа и го призна на словачката полиција. Штом излезе од Македонија веднаш го уапсија во Словачка. По 20 дена.

Како реагираше министерот Чокревски на „братиславската врска“?
Ништо не спроведуваше, се откажа. Гледаш дека се е закочено, дека ништо не е спроведено.

Што знаете вие за „мерцедесот“ кој Нуиши му го подарил на Претседателот и зошто го сторил тоа?
Да, тоа лично Аслан во Братислава ми го кажа: ,,Ние на онаа мрцина и’ подаривме еден „мерцедес“. Мои луѓе ми кажаа да подарам „мерцедес“. Да збарам “мерцедес“ за Претседателот и јас ,,збарив“.

Кои луѓе му кажале? Фрчкоски и Величкоски?
Да, да. Вели, мене ми предложија луѓе од полиција, од внатрешни, да подарам еден „мерцедес“ од мене.

Во јавноста се споменуваше и некој Албанец кој излегол од Идризово во 1994 г., пред да ја одлежи казната. Каква е неговата улога?
Голема. Неговата улога е многу голема, премногу голема.

Што знаете за него?
Дека е пуштен со специјални документи.

Кој го пуштил?
МВР, Фрчкоски. Специјална кола му обезбеди.

И каде отиде?
Прво го изведоа на Косово.

И од таму за Германија?
Тој го предаде Фрчкоски.

Како го предал?
Па, го издаде, еден од оние кои го издадоа. Тој го издаде.

Значи тој е сведокот?
Тој е еден од сведоците.

Како го издал?
Фактички, го обвини.

Го обвини за атентатот?
Го обвини за многу работи.

А како се вика?
Не знам, тоа не знам. Тоа можете Вие таму доле да го проверите. Мислам дека кажав доста работи. Ова досега не го имало никаде. А ќе тераме докрај. Има уште.

Кој уште е инволвиран во истрагата?
Помагаше уште еден човек, се вика Жељко Шаин. И тој помагаше за откривање на атентатот. Има македонски дипломатски пасош. Скопјанец. Има многу луѓе кои не се повлекоа, упорни, не сакаат да се уништи дело што се знае и сите се вклучуваат.

Учествувал ли Албанецот кој излегол со помош на Фрчкоски во атентатот?
Фрчкоски и други луѓе постојано беа на врска надвор со него. И секогаш му говореа дека не може да дојде во Македонија, дека не е време. Дека има време да чека за да дојде во Македонија. Тој е Албанец.

А, зошто?
Има причина. Знаеш, што сакам да кажам сега на крајот. Јас сум уверен сто насто, и гарантирам дека ќе доживеам суд за тој што го направи атентатот врз Глигоров. Глигоров е голем човек. Да не му го направија атентатот тој немаше да дозволи да се случат овие срања кои се случија.

Се плашите ли од некакви последици после ова интервју?
Не се плашам од ништо. И ова сакам да се објави. Град во кој сакам да одам е Виена, и многу сакам да испијам кафе со мојот пријател Раденко.

Што е па сега ова? Кој е тој Раденко?
Ќе се дознае.

Пишува: Екипа на Форум


Кои се луѓето кои се снимени на касетите?
Кога касетите стигнаа во Скопје од функциите беа сменети Фрчкоски и Величкоски. И Диме Ѓурев настрада. Нему му понудија место во Сараево, но тој не сакаше, а на овие двајцата ништо не им понудија. На касетата беа снимени луѓе од групата.

Аслан Нуиши?
Да, во таа група е и Аслан Нуиши.

А како се викаше пеjачот?
Засега нека остане непознат. Но ќе се дознае, сигурно ќе дојде време за тоа.

Кажете барем дали е Македонец?
Македонец е ..., вистински Македонец. Се’ ќе излезе на виделина. Јас сум задоволен од ова што го завршив, како човек кој не работи во безбедносни служби туку како новинар, завршив една чесна работа.

Но, кога касетите со материјалот за атентатот пристигнаа во Скопје, зошто не е затворен случајот?
Тоа прашајте го премиерот на македонската влада Бранко Црвенковски.

Какви справи Ви нудеше ,,пејачот“?
Секакви видови. Експлозивни направи на далечинско управување. Тврдеше... „Го имаме тоа, го чуваме во Прилеп на една локација . . .“,.

А што е со Нуиши?
Нуиши е во операцијата.

Се спомнува ли името на Нуиши на касетите?
На касетите има многу детали.

Што конкретно?
Имиња и детали. Многу имиња од полицијата, но и надвор од неа. На аеродромот во Скопје една полицајка учествувала во извршувањето на задачата. Таа му е жена на тој и тој, кој правел тоа и тоа, ... се стои на касетата. Потоа сопругот на полицајката го уапсија во Грција. И тој призна некои работи. Но, за тоа подобро знае Богоевски. На касетите има се’ за мафијата во Македонија, кој зад кого стои, кој со кого работи... Со име и презиме. Очигледно е дека тие информации ги има и Љубе Бошкоски кој затоа и ја даде таа изјава. Ако тој нема такви аргументи, не би давал такви изјави, за разлика од интервјуто на Величковски кој дава изјави за атентат во кој лично учествувал.
Кој е автор на информацијата која се пушти кај нас дека Нуиши го извршил атентатот?
Види, јас никогаш не сум рекол дека Нуиши е извршител на атентатот. Но, знам дека е дел од таа група, затоа што подарувањето на „мерцедесот“, доаѓањето пред атентатот во Скопје, под друго име, спиеше во хотел ,, Јадран“ и сите тие случувања. Тој признал и некои работи во Словачка. Тоа се крупни работи кои ќе одат натаму.

Вие тврдите дека Нуиши е во затвор, но, тој дава интервју за весници и тврди дека не е во затвор?
Фотографијата која е објавена во весниците му е од младоста. Кога сме кај него, чудно е како загина брат му. Зошто брат му го смени презимето кога Нуиши беше уапсен?

Кој го смени презимето?
Па, брат му на Аслан. Од Нуиши стана Лесковица. По апсењето на брат му.

Кој е мотивот на оваа група да го изврши атентатот?
Мафијата секогаш има свој мотив. Кој и’ пречи тој мора да замине. На нив им пречеше човекот кој сакаше да се бори против криминалот. Неговата полиција, не му беше верна да го чува. Сетете се што се случи со автомобилот. Кога се понудија да помогнат сите полиции, министерот требаше да им дозволи на странските полиции целосно испитување на автомобилот. - Но, тука се беше тргнато. Кој можеше да го нареди? Па, министерот. Се сеќавате ли каде беше министерот по атентатот? А и таа конференција за новинари беше подигрување. Видете што се случува во Србија, Босна, Хрватска,. . . Видете го случајот Марино. Овој, Марино мртов, но ги открива работите затоа што водел дневник.

Дали можеби некои групи не сакаат намерно да го актуелизираат атентатот врз Глигоров поради изборите кои не’ очекуваат (н.з. избори  2002 год) ?
Никако ова не може да се доведе во врска со изборите. Знаете, се’ си има свој тек. Српската полиција интензивно работи во соработка со многу полиции да ја решат работата. Во Босна, Хрватска, исто така. Дали и ова што се случува во Македонија е случајно? Не е. Америка покрена акција со сите свои сојузници за борба против криминалот и тероризмот. Сега полициите се во заедничка акција. Европа сака да се заштити од наезда на криминалци.

Се спомнува ли името на Бранко Црвенковски на касетите?
Не.

Дали сега тие касети се во МВР?
Мислам дека не, но ги има Слободан Богоевски и уште некој.

Имате ли информации што се случи со жената која наводно го возела „ами“- то, Сузана Сулејмани?
Исчезна. Отиде во Австралија.

Кога исчезна?
После тоа.

Величковски тврди дека Вие сте се фалеле дека сте спиеле со Сузана Сулејмани?
Никогаш не сум дал таква изјава. Јас знам со кој човек таа живееше. Затоа, ете гледаш, тие го кријат човекот со кој таа живееше.

Со кого живееше Сузана?
Со пријател на Аслан.

Како се вика?
Демир.

Каде живееја?
Во Скопје. Во Сарај. Таа живееше со него, покрај неговата жена.

Која е нејзината улога?
Знам дека беше приведена.

Точно ли е дека Сузана била пејачка?
Да, се занимаваше и со пеење. Таа е голема пријателка и на Петрит. Јас се дружев со тие луѓе. Сузана ја водев на вечера четири пати. Но, не за нешто друго, туку да добијам информации. Гледате каков валкан човек е Добре Величковски штом зборува такви глупости. Не би ја потценил својата жена никогаш во животот.

Имате ли докази дека таа го возела „ами“-то?
А, не знам како натаму ќе покажат истрагите. Но, таа нон-стоп беше на врска со Аслан, и со Демир и Петрит. Таа ги обавуваше сите телефонски разговори кој МВР го прислушуваше.

Сузана Сулејмани е Албанка?
Не, торбешка. Нејзиниот татко претходно беше во полиција. Торбеш, како што вие ги нарекувате Бошњаците, Mакедонец муслиман.

Дали Сулејмани правела некои пластични операции по атентатот?
Имаше некоја операција, баш ми кажуваше дека нешто правела. Но, тие знаеја кој тоа го прави, бидејќи овој мене ми нудеше, ако треба и тоа.

И потоа ја снемува?
За Австралија отиде. Добре и’ даде документи да оди за Австралија.

И сега е таму?
Не знам дали и сега живее таму, но таму стаса. Станицата се знае.

Величковски тврдеше дека Нуиши имал алиби и дека за време на атентатот не бил на тоа место?
Не ги знам јас тие изјави. Јас не велам дека тој го стиснал копчето, само тврдам дека се знае и дека е во групата. И ништо повеќе. А, кој притиснал, таа група знае меѓу себе.

Добри Величкоски тврди дека е барана патна исправа за Осман Ватреш и Слободан Богоевски инсистирал да му се даде за да му се заштити идентитетот. Дали е тоа точно?
Не. Лаже. Не е точно бидејќи јас имам патна исправа со која можам да се движам, ниту е босанска, ниту македонска со која престојував во Скопје.

Величковски вели дека Нуиши бил пуштен по соочување со Вас, откако се увериле дека од оваа трага нема ништо. Што точно се случи?
Јас барав соочување, да му кажам во лице. Директно му кажав дека е во таа група и во сето тоа.

И како реагираше тој?
Почна да вика ,,не, не“. Натаму не ми дадоа ништо да кажам. Не даде овој Чанчар.

И што се случи после тоа?
Ништо. Го пуштија човекот. Јас во лице му кажав како ги добив информациите.

Дали Аслан Нуиши е човекот кој зборува во касетите?
Не е, друг зборува.

А што Аслан Нуиши ви кажа во Братислава?
Ние случајно се сретнавме во Братислава, преку негов познаник. Во една вила во шума каде се состанува мафијата. Потоа дојдов во Скопје.

Значи Нуиши е првиот човек кој Ви раскажа за атентатот?
Да, се’.

Што точно?
Се’. Ти кажав, неговата врска со тој словачки офицер од кој ги барал направите, дека подоцна словачката полиција се’ открила.

Што бараше?
Бараше да набави некои запалки, таа неговата мафија, група од Словачка.

Каде бараше?
Бараше таму во Словачка.

Пред атентатот?
Да, да пред атентатот.

Што ќе му е кога има во Македонија?
Не, тие тоа го купуваа од војската директно. Сите тие справи доле им ги префрлаат во Скопје. Тие работи многу ги бараа. Тоа и го призна на словачката полиција. Штом излезе од Македонија веднаш го уапсија во Словачка. По 20 дена.

Како реагираше министерот Чокревски на „братиславската врска“?
Ништо не спроведуваше, се откажа. Гледаш дека се е закочено, дека ништо не е спроведено.

Што знаете вие за „мерцедесот“ кој Нуиши му го подарил на Претседателот и зошто го сторил тоа?
Да, тоа лично Аслан во Братислава ми го кажа: ,,Ние на онаа мрцина и’ подаривме еден „мерцедес“. Мои луѓе ми кажаа да подарам „мерцедес“. Да збарам “мерцедес“ за Претседателот и јас ,,збарив“.

Кои луѓе му кажале? Фрчкоски и Величкоски?
Да, да. Вели, мене ми предложија луѓе од полиција, од внатрешни, да подарам еден „мерцедес“ од мене.

Во јавноста се споменуваше и некој Албанец кој излегол од Идризово во 1994 г., пред да ја одлежи казната. Каква е неговата улога?
Голема. Неговата улога е многу голема, премногу голема.

Што знаете за него?
Дека е пуштен со специјални документи.

Кој го пуштил?
МВР, Фрчкоски. Специјална кола му обезбеди.

И каде отиде?
Прво го изведоа на Косово.

И од таму за Германија?
Тој го предаде Фрчкоски.

Како го предал?
Па, го издаде, еден од оние кои го издадоа. Тој го издаде.

Значи тој е сведокот?
Тој е еден од сведоците.

Како го издал?
Фактички, го обвини.

Го обвини за атентатот?
Го обвини за многу работи.

А како се вика?
Не знам, тоа не знам. Тоа можете Вие таму доле да го проверите. Мислам дека кажав доста работи. Ова досега не го имало никаде. А ќе тераме докрај. Има уште.

Кој уште е инволвиран во истрагата?
Помагаше уште еден човек, се вика Жељко Шаин. И тој помагаше за откривање на атентатот. Има македонски дипломатски пасош. Скопјанец. Има многу луѓе кои не се повлекоа, упорни, не сакаат да се уништи дело што се знае и сите се вклучуваат.

Учествувал ли Албанецот кој излегол со помош на Фрчкоски во атентатот?
Фрчкоски и други луѓе постојано беа на врска надвор со него. И секогаш му говореа дека не може да дојде во Македонија, дека не е време. Дека има време да чека за да дојде во Македонија. Тој е Албанец.

А, зошто?
Има причина. Знаеш, што сакам да кажам сега на крајот. Јас сум уверен сто насто, и гарантирам дека ќе доживеам суд за тој што го направи атентатот врз Глигоров. Глигоров е голем човек. Да не му го направија атентатот тој немаше да дозволи да се случат овие срања кои се случија.

Се плашите ли од некакви последици после ова интервју?
Не се плашам од ништо. И ова сакам да се објави. Град во кој сакам да одам е Виена, и многу сакам да испијам кафе со мојот пријател Раденко.

Што е па сега ова? Кој е тој Раденко?
Ќе се дознае.

Пишува: Екипа на Форум

Настаните коишто во низа се редеа по атентатот врз поранешниот претседател Киро Глигоров, беа споредувани со она што се случуваше по убиството на американскиот претседател Џон Кенеди. Особено, во поглед на исчезнувањето на сведоците. Сообраќајната несреќа во којашто смртно страда Ноиши кој беше осомничен дека од Германија го донесол наводно блиндираниот мерцедес во кој се возеше Глигоров, при што неговиот сопатник Петрит Аме останува без гребнатинка, е едно од низата мистериозни убиства и самоубиства кои го следат атентатот од 3 октомври 1995 г. Инаку, за истиот мерцедес, во пресметките меѓу припадниците на македонските тајни служби беше споменуван и извесен штипјанец Димо Топката, кој во Германија беше доведуван во блиска поврзаност со криминалните кругови од балканските простори контролирани од тајните служби. И двајцата беа доведувани во поврзаност со мерцедесот од две причини. Едната е затоа што Глигоров од неговите блиски соработници, вклучително и тогашниот министер за внатрешни работи Љубомир Фрчкоски, бил убедуван дека мерцедесот е блиндиран, но по атентатот се обелодени дека, всушност, станува збор за тоа дека лимузината била фабрички засилена поради ексклузивноста на моделот. Втората причина поради којашто беше споменувана набавката на мерцедесот беа сомневањата дека уште при неговото внесување во Македонија во автомобилот е монтиран сензор кој реагирал на истиот уред вметнат во амито паркирано пред хотелот Бристол. Оваа теорија е поттикната од извонредната прецизност и насоченоста со којашто се случи експлозијата при атентатот, што не ја исклучи и алтернативната претпоставка дека покрај далечинското активирање, експлозијата е иницирана и со сензори монтирани на двете возила, а улогата на полициското фиќо повторно е иста - и да ја забавува колоната на претседателот и да “го намести” точно на ударниот бран од експлозијата.
Покрај ова загинување, се случи и сè уште неразјаснетото загинување на еден од членовите на физичкото обезбедување на Глигоров присутен на самиот чин на атентатот, за кој се тврдеше дека го извадил повредениот претседател и со БМВ-то од колоната, со парчосана гума од предното десно тркало, го пренел контактибилниот Глигоров, според медицинскиот извештај од скопската Градска болница.
Во меѓувреме, се случија и други мистериозни загинувања на личности од безбедносните структури кои беа донесувани во некакви релации или сознанија во врска со атентатот и инволвираноста на македонските безбедносни служби. Притоа, не треба воопшто да се исклучат и ликвидациите на лица од бизнисот во тесни врски со балканското подземје. Тука, се разбира во прв ред спаѓа наводното самоубиство на Иво Јанков, претставник на софиската Мултигруп, којашто од Фрчкоски беше обвинета како најверојатен извршител на атентатот врз Глигоров. Овој потег на Фрчкоски, како што покажа подоцнежниот период, беше само обид да се дефокусира јавноста, а можеби и вистинската истрага за атентатот. Неколку години подоцна, претседателот на Мултигруп, Иван Павлов, на Киро Глигоров во Охрид му ги изнесол сознанијата до кои дошла нивната интерна истрага и го убедил дека корпорацијата не стои зад обидот за негово убиство. Ова на новинарот на Форум му го соопшти лично Павлов, пред неговата ликвидација во Софија.
И скопскиот контроверзен бизнисмен Спирос Куцурелос, кој беше доведуван во врска со атентатот, беше најден мртов во неговиот дом. Според полицискиот извештај, Куцурелос се самозастрелал.
Како што атентат врз претседател на држава, особено како овој врз Глигоров, не може да биде извршен без логистика од службите задолжени за неговата безбедност, така јасно е и дека конспирацијата ќе биде насочена кон мистификација и релативизирање на сите подоцнежни случувања. Тоа, се разбира, најмногу подразбира физичко отстранување на непожелните сведоци.
Во тој контекст, пак, најинтригантно е наводното самоубиство на полициската службеничка Татјана Павловска во 1997 г., една година пред веќе очигледниот трансфер на власта. Официјално, сè уште МВР го води случајот како самоубиство. Меѓутоа, полицискиот извештај од самото место каде што била пронајдена, најверојатно направен од увидна екипа којашто сè уште не била инструирана што треба да стои во записникот и за кого станува збор, фрла голем сомнеж врз официјалната верзија за трагедијата. Имено, полициски извори велат дека Павловска била пронајдена во последните улички во населба на падините на Водно, со три прострелни рани и со покриена глава?! Нешто што на МВР му се случи и во 1991 г. при исто така наводното самоубиство на полицискиот службеник Миле Илиевски, кој се самоубил со повеќе истрели од автоматски пиштол, што го потврдуваа зрната најдени во рамките од прозорците од неговиот стан.
Но, што е причината (само)убиството на Павловска да биде поврзувано со атентатот врз Глигоров? Таа беше припадничка на Секторот за следење комуникации, поконкретно на изготвување известувања од прислушувањата. Извор на Форум, многу близок до неа и кој имал неколку контакти во периодот пред убиството, тврди дека Павловска му соопштила дека таа од некои лица од безбедносните служби добила понуда што не можела да ја одбие - била натерана да го купи и да го паркира амито на улицата Македонија! Според нашиот соговорник, таа најверојатно веќе ја чувствувала опасноста по личната безбедност.
Да потсетиме, по информациите од граѓани дека забележале дека посоченото ами го возела жена со руса перика и очила, МВР не се обиде да направи фоторобот. Но според овој опис, неколку дена беше држена на информативен разговор Марија Стојменова, кабаетлика зашто беше членка на тогаш опозициската ВМРО-ДПМНЕ. 
Но, во случајот на Павловска постои уште една информација. Имено, имајќи пристап до материјалите од следењето на комуникации и прислушувањата со кои во тој период беа опфатени дури и министерствата заради спречување на истекување информации во полза на тогашната опозиција, таа дошла до многу значајни податоци. Во тоа време, имено, се случува буквалната купопродажба на Министерството за градежништво (се споменуваат 4 милиони германски марки) од премиерот Бранко Црвенковски кој ресорот што дотогаш го водеше кадар на неговата СДСМ го отстапи на коалиционата ПДП. И, според изворите на Форум, тогаш се случува отпочнувањето на “државно” криумчарење дрога за западноевропскиот пазар преку приватни туристички и транспортни фирми. А парите кои се добивале од продажбата на дрогата, се користеле за купување оружје за војната што ОВК ја водеше подоцна на Косово.
Оттаму, несфатливо е што досега ниту едно раководство на Министерството за внатрешни работи не се обиде да ги истражи наводите што се појавија во јавноста за овој и за сите други мистериозни загинувања и самоубиства на негови поранешни припадници. Очигледно структурата којашто стои зад овие инциденти ги има сокриено трагите, но преку своите пипки го оневозможува секое истражување во оваа насока.

Нашите соговорници велат дека во некоја рака “најбезбедни” во овој случај се припадниците на тогашната т.н. Прва управа. Тие, имено, во тој период биле тргнати настрана од редовните работи на Службата. Впрочем, тоа го потврди и Слободан Богоевски, кој во тоа време беше поставен за нејзин началник. Всушност, Богоевски десетина дена пред атентатот е сменет од потсекретар во Министерството, а само два дена пред атентатот морал да поднесе оставка. Како што велат нашите извори, дал оставка поради наводната резигнираност за нефункционирање на целото МВР и посебно на Службата.
Истражувајќи упорно Форум и врз основа на анализите на разните искази и сведочења, може слободно да заклучи дека ноторна вистина е дека атентат врз претседател на држава не може да се изврши без логистикчка поддршка однатре, без обезбедување информации за точното движење на метата, начинот на нејзиното обезбедување итн.
Но, ова не е единствената трага која води до Службата. Две нешта се многу индикативни за вмешаноста на лица од полицијата во подготовките и реализацијата на атентатот, што продолжува и по него со дефокусирање на вниманието и на вистинската истрага.

Фотомонтажа од лабораторијата на Фрчко
Едната е веќе прозваната фотографија за којашто дури по 13 години и Фрчкоски и неговиот извор од полицијата признаваат дека е фотомонтажа. Уште тогаш постоеше стручна експертиза и разузнавачки извори кои потврдуваа дека фотографијата направена пред хотелот Бристол, што на медиумите им беше поделена една седмица по атентатот од страна на МВР, со кое тогаш сè уште раководеше Љубомир Фрчкоски, е производ на лабораторијата на МВР.
Исто така, дали поради невнимателност на оперативецот на СДБ или, пак, со предумисла, на фотографијата е снимен (или монтиран) службеник на Министерството. Неговиот идентитет уште е шпекулација, но поранешни и сегашни припадници на полицијата велат дека препознаваат свој колега кој подоцна долги години заедно со неговата животна сопатничка постојано високо котираа во хиерархијата на МВР.
Втората фотографија што, исто така, беше поделена на медиумите, а укажува на инволвираноста на СДБ во атентатот, е фотороботот на наводниот учесник во атентатот. Имено, фотороботот беше изграден врз основа на автентична фотографија. И уште позбунувачки е што на фотографијата е личност која во јавноста беше препознаена како лице кое живеело во скопската населба Кисела Вода, блиско до лица од т.н. група за обезбедување на СДСМ и нејзините државни функционери, но кое повеќе месеци пред 3 октомври се отселелило во Канада.


Кој му телефонираше на Глигоров?
Уште неколку моменти ја разоткриваат инволвираноста на делови од Службата во атентатот. Без разлика дали станува збор за заговор со кој Глигоров треба да се исплаши или морбидна конструкција која требаше да ја дестабилизира државата. Меѓу другите факти е и тоа што никој досега не сака да се позанимава ниту со фактот дека фиќото коешто ја успори колоната на Глигоров и со прикочување точно на свиокот го “нацентрира” претседателскиот мерцедес на ударот од насочениот експлозив, беше сопственост на МВР и во тој момент управувано од двајца полицајци. Податок кој беше сокриван во првиот момент, а разоткриен од полицајци кои незнаејќи дека станува збор за заговор со чудење го препознаа возилото коешто и самите го управувале во некои полициски акции на следење. Интересно е што првичниот одговор на МВР беше дека станува збор за службени лица од Првата полициска станица “Беко”, (највероајтно заради нејзината близина до местото на злосторството), но сепак подоцна се откри дека двајцата се припадници на 6-тата Управа за обезбедување лица и објекти. Интригантно е како тогашната истрага и двајцата по 15 минутно испрашување следниот ден, ги ослободи од кавов и да е сомнеж.
Другиот момент е што досега никој не ја негираше, ниту, пак, ја потврди информацијата дека постоела и уште една автомобил-бомба. Таа била поставена по алтернативната маршрута, во близина на Соборниот храм, каде што неколку часа по атентатот полицијата вршеше проверка на паркираните возила. Односно, според нашите извори, Глигоров утрината требало да оди во друга институција, но од непознати досега причини морал да се упати кон Собранието.
Високи полициски извори на Форум велат дека утрото Глигоров, по вечерното враќање од Белград и средбата со Слободан Милошевиќ , на кого јасно му ставил до знаење дека Македонија нема повеќе да шверцува за сметка на српската воена машина, добил телефонски повик со преупредување непосредно пред да замине за кабинетот во Собранието.

Пишува: Екипа на Форум

Од Вистината не се бега. Сеедно дали сите едновремено ја гледаат - ќе ја здогледаат; сеедно дали ја признаваат конечноста на фактите - ќе сфатат дека како што небото нема скалила, морето нема капак, умирачката нема чаре, така и Вистината - ниту можеш да ја надвисиш, ниту да ја покриеш, а уште помалку од неа да се спасиш.
Не се заборава. Да поминат и уште 13 години и Љубомир  Д. Фрчкоски да понуди уште еден сведок кој ќе ги разоткрие сите шеми и јазли на службите за државна безбедност, никој во оваа држава нема да заборави дека 3 октомври и без атентатот на Киро Глигоров ќе беше значаен ден во македонската историја. Да не беше обидот за убиство на првиот претседател на независна Македонија, Собранието ќе гласаше за измена на државното знаме и на Уставот, а маса од неколку десетици илјади народ се закануваше дека ќе ги урива институциите на државата поради продавањето на идентитетот. Такво беше спонтаното сценарио за 3 октомври 1995 г., очигледно не во полза на владејачките структури на СДСМ. Затоа смислија друго сценарио, се решија да го убијат Глигоров, божемски. Нацијата потресена од настанот, со сочувство за моментот во кој кревката држава остана без претседател, не забележа, или барем се направи дека не забележува, кога два дена по атентатот го промени знамето, а само една недела подоцна и Уставот, со што ì се удоволи на Грција во нејзините апсурдни барања.

ПОРАЗИТЕЛНИ ПОТВРДНИ ОДГОВОРИ

Форум не може да ги одмолчи фактите, нема да игра во платеничката драмолетка полна хартиени гладијатори во пустата арена на Оазата на мирот, па затоа јавно прашува:
1. Дали е вистина дека во Обединетите нации, во НАТО, во Европската Унија, во речиси сиот меѓународен сообраќај нашата држава ја викаат FYROM - БЈРМ?
2. Дали е вистина дека претседателот Глигоров депонирал изјава пред службени лица дека му е нуден поткуп за да го смени името на Република Македонија?
3. Дали е вистина дека Фрчкоски јавно напиша дека куфер со пари е донесен од Грција во Министерството за внатрешни работи кога тој беше министер, токму во времето кога му е нуден поткуп на претседателот?
4. Дали е вистина дека врз Глигоров е извршен атентат во времето кога Љ.Д.Ф. беше министер и кога на претседателот му е нуден поткуп?
5. Дали е вистина дека на денот на атентатот Собранието всушност требаше гласа за измена на државното знаме затоа што претходно имаше дил за тоа помеѓу СДСМ и Грција?
6. Дали е вистина дека истрагата откри (а потоа се забошоти) дека “фиќото” што го запре автомобилот на претседателот за да биде изложен на експлозија припаѓал на службеници на МВР?
7. Дали е вистина дека возилото во кое се возеше Глигоров е добиено на подарок од познат мафиозо, украдено некаде?
8. Дали е вистина дека атентаторите добивале команда на полициска фреквенција во времето кога Љ.Д.Ф. беше министер?!
Одговорот на сите овие прашања е потврден. Се чека само уште на Јавното обвинителство и на судот, се разбира, за да се добие и потврда на тврдењето на Форум дека Бранко Црвенковски нарача, УДБ/ДБК изврши, а Фрчко сè уште покрива.

СЕПАК СЕ СМЕНИЈА ВРЕМИЊАТА

Ова е само врвот на ледениот брег факти објавени во медиумите кои и во тоа време беа под контрола на режимот на Б.Ц. и Љ.Д.Ф. Допрва ќе следат и други. Се сменија времињата, јавноста е многу позрела и покритична од кога и да е порано. Се смени и довербата!
Ако на овие прашања изведени од потврдени факти се погледне од денешна перспектива и, како што стручно укажува некогашниот шеф на ДБК Слободан Богоевски, од повеќе агли за да се утврди и некој друг интерес за заплашување на претседателот Глигоров, тогаш повеќе од логично е атентатот, исто така, да биде и јасна порака до шефот на државата, кој не сакал мито, купопродажбата на нашето име да остане докрајна тајна! Не можеа да го казнат без да ја загубат неговата позиција, па решија да го замолчат, тврдат повеќе разузнавачки извори, како и луѓе на тогашната растурена ДБК!
Доволно е да се фрли око во новинските архиви, или во НУБ. 
Ако тргнеме по логиката што доминира во јавноста и ако прифатиме дека толку е доволно, тогаш заклучокот е јасен: организираниот криминал на кој во тоа време му пречел упорниот Глигоров, кој отиде дури во Белград да предупреди дека нема веќе простор за маневра, за кршење на блокадата, за шверц во име на државата, доби уште еден сојузник, се вкрстија и обединија интересите тогашниот влијателен претседател - да биде онеспособен и замолчан!
Љ.Д.Ф., според сите факти набројани во прашањата, го продал името на Република Македонија и, сакајќи да го исплаши, наместо да го спречи заговорот, прифатил да го осакати претседателот, бидејќи не прифаќал поткуп! Лесно нашле заеднички јазик со тајкуните на Б.Ц.!
Глигоров јавно, пред некое време, преповтори дека му нуделе пари за името! Тој за Форум потврди дека одбил! Одби, и го осакатија и него и државата.

САМ СВОЈ СВЕДОК?!

Поранешни високи структури во ДБК пред и во времето на атентатот ì тврдат на редакцијата на Форум дека всушност Фрчкоски сам себе се сведочи (или клевети?!) кај јавниот обвинител Шврговски. Изворот од ДБК вели дека Фрчкоски одамна ја знае приказната за “демек германската” фотографија и дека токму од неговиот министерски кабинет во 1995 г. исчезнале доказите дека таа е, всушност, “македонско масло” на високите структури во МВР на Фрчкоски и на владата на Црвенковски.
Професорот Љ.Д.Ф. се одлучи на македонската јавност да ја продаде само едната страна на паричката, онаа дека има “крунски сведок” кој го откри не поради вистината, ами, како што пишува во најновата колумна во Дневник, за да види “дали во оваа држава сè проаѓа”, па дури и “најидиотски приказни”.
Но Љ.Д.Ф. заборава дека “пу-пу не важи!” - не важи во играта на големите. Посочувањето а ла “фатете го крадецот” е премногу наивна стратегија која треба да си ја дозволи еден еминентен професор. Особено затоа што знае многу повеќе за атентатот отколку што открива.
“Лично јас му ги предадов негативите и фотографијата од амито во неговиот кабинет (н.з., во министерскиот кабинет на Љ.Д.Ф.), за потоа оттаму и да исчезнат доказите”, ни сведочи поранешниот функционер на ДБК.
Уште повеќе што тој функционер му подготвил и извештај за истрагата на атентатот на Глигоров.
“Изготвив извештај во 13 точки за тоа каде е промашена истрагата, но и каде исчезнуваат докази”, вели поранешниот раководител во ДБК.

НАЈМАЛКУ 4  КРИВИЧНИ ПРИЈАВИ

Ваквата низа факти проверени во јавноста и признаени од (со)учесниците треба да е доволна за најмалку 4 кривични пријави: за обид на убиство врз Киро Глигоров и нанесени телесни повреди, за заговор против Претседателот на Републиката и за велепредавство и кршење на Уставот, за продажба на името!
Токму затоа, кога конечно почна да се разоткрива оваа чудовишна афера со трајни и тешки последици, чуварите на ликот и делото на Љ.Д.Ф., не криејќи ја својата платеничка лојалност, тргаат во сеење магла. Целта е по секоја цена да се сврти вниманието од купопродажбата на FYROM како мотив за атентатот врз Киро Глигоров, исто толку силен и присутен како и тој на шверцерите, црноберзијанците и вистинските злосторници за во Хаг.
Требаше да се најде нешто што може, макар и лажно, да се прикаже како пострашно од митото од милион долари, амфората, златниот ролекс и Господ знае уште што за да го смениме името во БЈРМ!
Не им успева, и во паниката, вадејќи се, се дозаглавија.

ПОТТИК ДА СЕ РАЗОТКРИЕ И ВИСТИНАТА ЗА 2001.

Дадоа поттик и за отворање на вистината за конфликтот во 2001 г., со што нивната улога докрај ќе се разјасни. Тоа е посебно и уште потажна приказна како на Македонија ì се скрои капата и потстрижа главата од “берберите”, како што се самонарече Љ.Д.Ф. во тоа време, бегајќи од осудата во јавноста дека како автор на Рамковниот договор дал повеќе отколку што се барало.
Мендух Тачи и Али Ахмети, нивната пресметка што трае на видело, ќе ги исфрлат македонските квислинзи, пишувачите на капитулацијата. Еден од нив беше Љ.Д.Ф.
Јавноста со нетрпение ги чека документите и исказите што конечно ќе ги побара Обвинителството од актерите во атентатот. Ќе чепне, според нашите информации, и во купопродажбата на името, аферата со куферите злато, часовниците, амфорите... за до може потоа да ги повика надлежните да ја здогледаат, ако не ја гледаат, врската помеѓу најголемата корупциска афера: купопродажбата на FYROM и атентатот врз Претседателот на Републиката со пишувањето на планот на претседателот Борис Трајковски, неговата мистериозна и неразјаснета гибел, како и смртта на Ана Линдт.
Околу Љ.Д.Ф. на неразјаснет начин ИСЧЕЗНУВААТ документи, искази, имиња но и тие што предупредуваа дека ќе ја кажат вистината за пучот во 2001 г., за локалниот, домашен криминален заговор против Република Македонија...


МВР доби прецизни насоки од Обвинителството
Посебен тим е задолжен во Министерството за внатрешни работи за расветлување на атентатот на поранешниот Претседател Киро Глигоров.
Министерката Гордана Јанкулоска во вторникот соопшти дека МВР од Обвинителот добило неколку прецизни насоки по кои веќе почнало да постапува и за што е формиран посебен тим како зајакнување на веќе постоечкиот.

Шврговски објави дека фотографијата е направена од германски професор Хајнц Хербриг кој бил во посета на МАНУ за време на атентатот. Не биле точни ни наводите дека амито било купено од негов колега полицаец, бидејќи таков полицаец каков што посочил сведокот не работел ни во МВР ни во ДБК Помалку

Беа сослушани 5 лица и беше направена анализа и вештачење на цела документација. Изнесените тврдења се неточни“, објави, Државнито јавен обвинител Љупчо Шврговски на денешната прес-конференција.
Сепак, тој тврди дека истражувањето на случајот продолжува, иако предметот по ова практично ќе ставен ad acta.
“Па нема истрага по предметот. Тој е во предистражана постапка и таму оти нема конкретен сторител. Покренување на постапка по непознат сторител е само дрн-дрн јариња“, налутено одговори обвинителот за тоа оти предметот 13 години тапка во место и досега ниту еден обвинител не покренал постапка.
Нов обвинител кој ќе работи на случајот ќе биде Марко Зврлевски.

Спорните фотографии сепак се германски

Инаку, сведокот три пати бил во Обвинителството. Бил сослушуван од јавен обвинител кој потоа бил тргнат од случајот, како што тврди Шврговски поради тоа што заминал на боледување.
Обвинителството го проверувал наводот на сведокот дека неврзан разговор со негов колега дознал дека амито од атентатот на Глигоров бил купен од него, но никој од ДБК и од МВР не го препознало лицето кое го опишал сведокот, а ни тој самиот не поседувал докази за ваквото тврдење.
„Во однос на тврдењето дека не постои германски турист кој ја направил фотографијата на местото на атентатот и дека сведокот сам ја фотографирал, а потоа заедно со негативите и развиената фотографија ја доставил до ДБК, не е вистина оти ја поседуваме оригиналната фотографија и негативи добиени од германски научник Хербриг кој бил на службено патување“, тврди Шврговски.
Според проверките на обвинителството, Хербриг бил германски професор на службено патување во МАНУ  во време на атентатот и тогаш направил 64 туристички фотографии од цела Македонија, меѓу кои и две фотографии пред Старата железничка станица, каде се гледа спорното ами. Филмот од фотоапаратот бил евтина германска марка која не се користела во Македонија. Фотографиите биле откриени при подоцнежна возвратна посета на двајца македонски професори. Била направена уште една слична фотографија, на која се гледа и самиот професор Хербриг, но и раниот Климе Коробар. Оваа фотографија била направена од неговиот колега Вернард Трининг. На двете фотографии има едно лице во позадина кое ДБК по атентатот го открило неговиот идентитет, оперативно го следел и набљудувал, но ништо не го поврзувало со атентатот.
По препознавањето, фотографиите со асистенција на тогашниот амбасадор во Германија, Срѓан Керим и германската служба БНД и нашата ДБК е добиена во Обвинителство.
Фотографијата  и негативите била заведена во втор оддел на ДБК на 14 декември 1995 г., два месеца по атентатот.
„Во деловодната книга нема заведено службена белешка како што тврди сведокот, а со која му се наложува да го слика местото на настанот“, вели Шврговски.
Лицето, за кое сведокот тврдел дека го развил филмот одделот за пиротехника во МВР, исто така не работело таму од мај 1995 г.

Кривична пријава за сведокот поради лажна пријава?

Јавниот обвинител Шврговски не сакаше да каже дали ќе има кривична пријава поради лажна пријава на сведокот, но тоа не е исклучено со оглед на тоа дека се работи за тврдења кои споменуваат државни институции и се работи за кривично дело против претседател на државата.
Инаку сведокот бил соочен со фактите и доказите и немал коментар на тоа.
„Не сум психијатар за да давам психолошка оценка за неговата подобност“, рече Јавниот обвинител
Сега обвинителството ќе ги проверува мотивите на сведокот за лажната пријава. Од кривично гонење ќе биде ослободен Фрчкоски, бидејќи тој самиот ништо не тврдел, туку го пренел во јавноста само она што сведокот му го кажал. За другите наводи во јавноста, како оние на Павле Трајанов и на Слободан Богоевски, Шврговски рече:
„Тоа се само балони за јавноста. Нека бидат храбри и нека дојдат во обвинителството, а не да објавуваат по медиуми. Се работи за шпекулации и нема зошто по службена должност да ги проверуваме“.
Во врска со одредени наводи дека сведокот добил електронска пошта од МВР со инструкции за тоа каков исказ да даде пред обвинителството, Шврговски потврди дека постоела порака, но таа не се однесувала на сведочењето, ниту на атентатот.
„Ми даде плик со дискета. Ги проверивме податоците, имаше информација дека двајца службеници на ДБК во времето на атентатот биле во Германија, но ни самиот сведок не знаеше да објасни каква врска има тоа со атентатот“, објаснува Шврговски.
Според него нема значење ни неодамнешната оставка на ЈО Звонко Ристески кој во времето кога Ставре Џиков беше Јавен обвинител го водеше предметот за атентатот.
Шврговски не сакаше да коментира ни зошто предметот е во Обвинителството во организиран криминал.