Најтешките моменти во животот

Ако во животот ме чекаат потешки моменти,тоа ќе значи крај на мојот живот...

 Луѓето или веруваат или сакаат да веруваат кога ќе заврши некоја стресна односно трауматична ситуација тогаш се поминува. Драги мои, хоророт доаѓа отпосле. Пост трауматскиот стрес руши се пред себе... и додека луѓето велат: не мисли, се тоа заврши бла бла бла, кошмарите, флешбековите, анксиозноста, депресијата, иритабилноста само растат. Несоницата е почеста, изрипувањето од кревет ко да избило рат се дешава.. Затвореноста станува се поголема, дури и ѕидовите во собата ни се чинат поголеми и подебели. Хоророт доаѓа отпосле, откако се ќе заврши... и кога ти е најтешко сите ќе ти речат надмини, заборави и со тоа дополнително ќе ти ја влошуваат состојбата. Потоа ќе им скурчиш на пријателите и помалку ќе те бараат.. затоа што нормално е луѓето да се уморуваат од промената на расположението кај една особа... а не дека таа личност е во состојба да исконтролира нешто. Али во името на позитивните афирмации.. животот е убав, од убаини се осеќам некако утепано. 

Изменето од ekszi88 - 24.Декември.2012 во 13:46

Тоа е еден многу важен момент за кој сметам дека е пожелно секој човек да си го освести.

Ниеден настан сам по себе не е тежок, станува збор за тоа како ние ќе го преживееме. Да, има некои работи кои не растажуваат, разлутуваат, но колку ние си помагаме да го испразниме тоа, да се справиме со тие емоции и колку ќе се втурнеме подлабоко е до самите нас. Не велам дека е лесно да се излезе, не велам дека е лесно да се спознае потсвесното како и оние механизми кои не водат до деструктивизам кои ни го прават одреден момент, настан се потежок, но работата на себе, освестувањето како и увото за нас самите е од голема помош за побрзо  надминување на одредена тешкотија. Мене најтешко ми било кога ми се случувало нешто за мене прилично тешко и поразително, а притоа сум се давела во сопствената критика, дополнително чувство на вина итн. Најтешко е најверојатно кога не сме си поддршка во најтешките моменти .. туку најголеми одмагатели.

Не реков дека е лесно и никој не рекол дека е лесно.

Тешко е !

Ама какво Е - такво Е.

И што мора човек да стори, тогаш тоа мора да го стори.

Патем, секој пат почнува со Еден чекор.

И не го гледај крајот, колку чекори мораш да минеш, бидејќи веднаш ќе се откажеш.

Гледај само Еден чекор пред себе. Тој Еден чекор секогаш може да се напраи и да се појде понаред од претходниот.

Во овој миг постои само тој Еден и ништо друго.
 

Нема потреба сите да ги увериш во оноа што Е бидејќи тоа е невозможно (пример е токму овој форум)... доволно е тоа да го сториш за себе.

Почни од себе и така ќе почнеш со менување на светот околу тебе.

Почни со себеосознавањето, со расчистување на збирштината која ја покрива твојата Свест, почни со игнорирање на своето Его, на својата суета и своето самосожалување, самоповредување, непочитување и несакање.

Останатото ке те следи.

Кога на човек ќе му стане јасно дека од неговите постапки зависат последиците директно по него и по другите околу него, тогаш можеби ќе се почувствува и ... страшно. Тоа зависи од секој човек посебно.

Мене тоа ми изгледа нормално и разбирливо, а не страшно.

Ние директно и индиректно ја афектираме средината во која живееме. Што има тука неразбирливо, до сега незнаено или страшно ???

Зарем тешко е да се разбере тоа ?

Зарем тешко е да се разбере дека ќе има последици по девојчето ако некој ја силува, дека ќе има тешки последици ако некој мртов пијан седне зад волан, дека ќе има непријатна реакција ако влезиш во црква облечена само во бикини, ако наместо во училиште одиш во ограбување продавници и куќи, ако наместо да го чуваш и негуваш телото ти го дрогираш, ако на првиот полицаец што ќе го сретнеш почнеш да му ја плукаш униформата, ако влезеш во џамија и почнеш да викаш дека сите муслимани се терористи...

... или ако на секој минувач низ плоштадот му кажуваш дека си трансродова или хомосексуалка и дека се самоповредуваш. Мислиш дека нема да предизвикаш најразлични реакции, почнувајќи од потполно игнорирање, преку добивањето реплика "па кој ти е крив сестро", па се до добивање тупаница во нос бидејќи си го пикаш онаму каде што некој можеби не трпи.

Тешко е да се разбере кармата, дека ние сме одговорни за нашите акции и дека за секоја од нив ќе има одредена последица ?

 





Изменето од Messenger - 16.Јули.2012 во 18:35