Самокритичност

Приметувам во секојдневниот разговор, па и на форум, кога се зборува на тема која ни ја храни суетата и гордоста, да не речам сите, ама многумина зборуваат за себе т.е. во прво лице еднина.
Тапачка станува кој прв да се пофали колку е толерантен, алтруист, хуман, искрен, добродушен... ма срцки едни, да ти е милина да не гледаш така фини и идеални
Кога се начнуваат теми кои чепкаат по негативните и темни страни на човечката психа, а плус и ако се погодни за п(Л)укање по замислено топовско месо... или е штама, или обраќањето автоматски се префрла на трето лице (еднина или множина)...
Па скоро секогаш ТОЈ/ТАА или ТИЕ другите, некои си таму, се лошите момци, егоистите, лажачите, исфрустрираните, манијаците, психопатите... а бе ѓаволи невидени, насекаде не демнат... бррррр...

Да зборуваш за своите доблести и за туѓите маани е најлесно... обратното секогаш прави проблем...
Што мислите, зошто е така...?
Недостаток на самокритичност... или нешто друго е во прашање...?

Самокритичност?!
Често знам да си се критикувам, онака на само. Да си разговарам сама со себе, да се искарам себеси и да си кажам дека тогаш и тогаш згрешив, дека не требаше така/онака и дека убаво би било да не се повтори оти можеби некој се најде погоден од кажаната вистина или од мојата интерпретација на вистината.
Арно ама,  гледај беља,таман си мислам дека се донесов на ред, се искарав себеси асално,  (мама е далеку не може да ме кара), ми иде и некој самошамар да си врзам,  сватив дека сум самокритична, си честитав себеси за постигнатиот степен на самосвет,  веднаш почнуваат телефонски разговори, смс пораки, разговори на скајп, а тука на форумот ПП дека сум била во право за некоја настаната ситуација, дека арно сум кажала, постапила, дека тие некои многу се испозанеле, та они мене/ та они тебе и така сета самокритичност испукува како меур од сапуница. А навистина се обидував, ама очигледно не доволно. Веројатно самобендисаноста (самофаленоста и фаленоста од другите)  ја победи самокритичноста.
Наравоучение
Врти сучи пак други се криви.




Изменето од mamamd - 07.Јуни.2009 во 08:39

Gabriela_S напиша: За сите глупости што ми се случиле, јас сум крива.......што сум дозволила.....

Габи, тоа веке е не е самокритика, а самонегиране.

Uffff... kolku samo sum samokriticna i toa epten cesto posebno za situacii koi sto zavisat samo od mene

Potpolno se slozuvam deka samokriticnosta moze da ja zgolemi samodoverbata pa namesto da si kazeme na sebe "ne uspea" ke si kazeme "mozes"

Samojadenje gomna

Moze da si se iskritikuvam, no mnogu loso zvuci istoto ako mi go stori nekoj drug