QUR'AN И НАУКА

Ј. Лал Нехру

Во неговата книга „Преглед на светската историја“, стр. 413, пишува:

„Кордоба бил голем град, со еден милион жители. Личел на еден огромен парк, со должина од 20 километри. Пред улиците се протегал во простор до 40 километри. Се вели дека имало 60.000 палати со големи градби за живеење, 200.000 помали убави куќи, 80.000 работилници и мали дуќани, 3800 џамии, 700 амами (јавни бањи). Можно е овие бројки да се зголемени, но тие сепак ни нудат приближна слика за овој величествен град. Имало многу библиотеки, од кои најголемата и најважната била Кралската библиотека, со околу 400.000 наслови. Универзитетот на Кордоба се разликувал од универзитетите низ цела Европа, дури и од оние низ Западна Азија. Постоеле и училишта во кои било обезбедено образование за сиромашните. Еден историчар изјавува дека секој жител на Шпанија во тоа време знаел да пишува и да чита, додека во меѓувреме, во другиот дел од христијанската Европа, освен свештениците и клерот, опфаќајќи ги тука и членовите на високото владетелство, не сметале дека вреди да се потрудат да научат да пишуваат и да читаат.“[1]

a, nemuslimanite sekogas rabotele za muslimanite kako robovi, slugi i naemnici, a toa im bilo cest, kako i sega.....

lazes adzija lazes!

Дерберин

Професор на универзитетот во Њујорк, во неговата книга „Конфликтот помеѓу науката и верата“, десетто француско издание, 1900 година, вели:

„По смртта на Пратеникот Мухамед, на арапски јазик се преведени најважните грчки дела. Меѓутоа, златната ера на културата и науката во Азија се случила во времето на халифот Мемун (813-832), кој Багдад го претвори во главен и грандиозен центар на знаењето. Тој основал една голема библиотека, довел многу научници и им оддал голема почит. Книгите редовно се обезбедувале, додека историските записи спомнуваат збирка на книги донесена во Багдад во повеќе од 100 товари на камили.“[1]

Роџер Бејкон

(Добро го познавал арапскиот јазик, има многу дела, познат е како филозоф и агитатор за присвојување на науките на муслиманите и нивно ширење во Европа. Тој не се сомневал во тврдењето дека филозофијата има арапско потекло). Со наредбата на кралот Едвард I, бил спречен да продолжи со експерименталните истражувања во областа на хемијата, како и во работата како професор на универзитетот Оксфорд. Подоцна бил присилно префрлен во Париз, за да биде под директна контрола на Црквата. Бил обвинет дека се занимава со сатанската алхемија и било побарано да му се исече раката како на маѓепсник, како и да се одбие овој „муслиман“ од местото.[1] Во 1292 година пишува:

„Најголемиот дел од филозофијата на Аристотел, иако ракописите беа скриени и ретки поради нивната тешка содржина и поради војните на исток, не успеа да ужива некакво влијание на запад, освен откако Ибн Сина (Авицена), Ибн Ружд и другите, во светлото на посфатлива експликација, го вратија Аристотел и неговата филозофија.“[2]