Браќа Миладиновци

Ги коментиравме буквите употребени во Т’га за југ. Зошто да бришеш?

Ха, па нели континуитетот не ни е прекинат- што зборуваш сега? Или испаѓа дека сепак јас и Драганчо сме во право?

Браќата Димитар (Струга, 1810 - Цариград, 23 Јануари 1862) и Константин (Струга, 1830 - Цариград, 18 Јануари 1862) Миладинови се основачи на националната преродба во Македонија од средината на деветнаесеттиот век.Димитар и Константин се родени во семејството на грнчарот Ристе Миладинов и неговата сопруга Султана Миладинова, од осумте деца, шест синови (Димитрија, Тане, Наум, Мате, Апостол и Константин) и две ќерки Ана и Крста.

Браќата основно училиште завршиле во Струга, а подоцна и гимназија во Јанина, денешна Република Грција.

Средниот брат Наум Миладинов ја завршил Духовната академија на патријаршискиот универзитет "Халки" во Цариград и дипломирал на отсекот музика и граматика. Наум во 1843 година напишал учебник по музика, прв од таков вид во Македониjа, додека при собирањето на народните песни истите ги запишувал со нотни записи, ги мелографирал, па така тој е нашиот прв музичар и мелограф.

Најмалиот брат, Константин, дипломирал во 1852 година на Филозофскиот факултет во Атина, отсек грчка филологија.

Со диплома на учители браќата се вратиле во родниот крај каде учителствувале во повеќе места. Во училиштето во Охрид, Димитар Миладинов се сретнал со познатиот руски научник, славистот Виктор Иванович Григорович. Оваа средба била пресудна Миладиновци да почнат да се занимаваат и со собирачката дејност-собирање и запишување на македонски народни песни и други умотворби, кои подоцна ги отпечатиле во еден голем Зборник. Во таа дејност се вклучил и средниот брат Наум Миладинов.

Во тој период Македонија била дел од Отоманската Империја. Освен тешкото турско ропство, на народот во Македониjа му се заканувала и денационализација и елинизација преку елинското просветување и црквата, кои биле во власта на грчката Цариградска патријаршија.

Димитар Миладинов, кој бил целосно прословенски ориентиран, често доаѓал во судир со гркоманите во Битола, а по еден таков судир со битолскиот митрополит Венедикт, тој ја напуштил Битола и Македонија. Димитар притоа работи како учител во влашкото училиште во влашкото село Трново близу Битола, наследувајќи го дедо сѝ. Во Сремски Карловци и Нови Сад имал прилика да се запознае со животот на Србите под Австро-унгарска власт, каде уживале потполна културна автономија. Подоцна заминал во Белград. При престојот во овие краишта, тој се запознал со идеите на Пансловенизмот и Илирското движење, кои во потполност ги прифатил како свои. При крајот на 1856 година, Димитар Миладинов се вратил во Струга и го испратил братот Константин во Русија да студира словенска филологија на Филозофскиот факултет при Императорскиот универзитет во Москва.

Имајќи го собраниот материјал од народни умотворби, Константин целосно се ангажирал во реализирање на идејата за нивно печатење. Работејќи на редактирање на песните и другите народни умотворби и нивно подготвување за Зборникот, Константин и самиот почнал да пишува поезија. Поетското творештво на Константин Миладинов, иако скромно, само петнаесет песни, го става на пиедесталот на македонската нова литература како основоположник на македонската уметничка поезија. Со песната „Т'га за југ“, која има 70 препеви на 42 јазици, секоја година се отвораат Струшките вечери на поезијата.

Суровата руска зима и бедниот живот штетно се одразиле врз здравјето на Константин, па во 1859 година тој заболел од туберкулоза. Покрај подмолната и тешка болест, Константин го разочарал и неуспехот во настојувањата да се испечати Зборникот од народни умотворби. Основната причина за непечатењето на Зборникот во Москва е судирот на Миладиновци со Цариградската патријаршија во екот на преродбенската борба.

Во јуни 1860 година, не довршувајќи ги студиите, Константин Миладинов ја напуштил Москва. На пат за дома, во Виена, се сретнал со хрватскиот бискуп Јосип Јурај Штросмаер, поглаварот на Хрватската католичка црква, со кого контактирал уште од Москва, пишувајќи му за намерите за печатење на Зборникот. При оваа средба, бискупот Штросмаер прифатил да го финансира печатењето на Зборникот.

Изменето од Boromir - 22.Март.2010 во 20:43

Писма од Миладиновци

Погледнете ги имињата, случајно или не меѓу нив е името на Козма Паскали.

Каснакоски напиша: Македон напиша: Козма Паскали И?

Мене не ми пречи, ако на тоа целиш, воопшто не ми пречи. Мене не треба да ми објаснуваш ништо, не грижи се.

Каснакоски напиша: Јас те прашам што сакаш да кажеш со „Погледнете ги имињата, случајно или не меѓу нив е името на Козма Паскали“ Во писмото од Јоан Евроф, Козма А. Пасхали (Пасхалов) и Г. С. Чакарис (Чакаров) до Д. Робе (Робев) се уговара подкуп за ослободувањето на Д. Миладинов. Сега ти треба да објасниш што сакаш да кажеш?

Козма Паскали не е ли Кузман Шапкарев?

Каснакоски напиша: Тој е - Козма А. Пасхалов.

Има ли потреба од уште коментари? Чинам не...барем не од македонска страна. За други не гарантирам, ама според мене, друри и да им го даваш, нема да го сакаат.