Ваша поезија

ti peat li juznite vetrovi?




Изменето од anakin - 04.Мај.2008 во 01:42

aj na bis 

topol veter snegot go topi
od snegot reka, a rekata si ti
i koga
kje zapees pesna na cel glas
od pesnata veter a veterot sum jas
snegot da go topam

( vo eden zivot mora se da e povrzano sekoj kraj iden pocetok - za sekoe na ti treba da se dobie na ti )



Изменето од anakin - 01.Мај.2008 во 02:16

Lapni urda v petok sekoj
od muda na nekoj,
oti nemam muda samo ja,
bidi ona sto si
i ne vetuvaj deka samo
na moja solja ke seres,
koga znaes deka ne si takva.
Smrdez mal predavnicki
si bese
i prijatel secij,
a u stvari nicij.
I zatoa si vnimavav
i na nieden zbor tvoj ne poveruvav,
lesno lizgav od usni sekogas vlazni,
veter ti duva
niz misli brzi,
a ja na promaja
ne stojam,
znam deka samo nesto zagubi
nesto sitno kako ja,
znacka pomalku
na pernice vo oblik na srce

Поздрав до сите и честити празници онака post festum, но од срце...

Ноќва не припаѓам
на ниту еден свет.
Ниедна боја
не ме посакува,
ниеден сон не ги вдомува
моите залутани мисли.
Ноќва сум сам,
како новороденче
стиснато во
мајчината плацента.
Далечна отсутност
удавена во солзи
копнее за прегратка,
а раширени раце нема...
Јас сум и овде и таму,
и внатре и надвор,
а всушност
никаде ме нема.
Графит сум,
ишаран од младешка рака,
кој се заборава
уште пред да биде
прочитан.
Постојам за да ме
пречекори просторот,
за да ме одминат
зениците,
за да ме пречкртаат
линиите...
Јас сум молитва
скришум прошепотена,
непознат псалм што
на сон се обзнанува.
Му припаѓам на утрото
што во кошничка собира
последни човечки здивови.

fleur de lis напиша: ЖУБОР Стојам и наслушнувам жубор, жубор во мислите мои. Станува се погласен и појасен, доброволно се предавам. Ми ја ништи сегашноста, ми ја ништи стварноста. Жуборам и пеам, пеам за себе, пеам за тебе …некогаш пенушка од смоква бев и со тебе и во тебе и низ тебе….

нЕ МОЖАМ ДА ТИ ГО ПРОЧИТАМ НИКОТ , АМА, СЕПАК, УСПЕШНО ПОЕТСКО ДЕБИ... ДОБРЕДОЈДЕ!

ФАЛА, ДРУГАР... ШТО БИ ЈАС БЕЗ ТВОИТЕ ПРЕВОДИ...

Ima veter,
nema zdiv
dogaat i si odat
sliki i misli so dimenzija samo edna,
ramnodusnost na krcenje vo son,
nekoj nadvor pijano urla
zelen za troska vnimanie
makar za mig.
Suskaat lisja melodija svirat
kako na prispivna lici,
no sepak potsetuva na nesto
sto ne trebase da bide,
no sepak zvezdite seuste mi namigaat
na onie megu koi kako dete ziveev
so mojot vselenski brod
i princezi spasuvav
od losi vselenski gusari.
Kolku li samo moken bev
togas i tamu megu zvezdite
ne mozam dobro da se setam,
a znam deka sreken bev