За атер на вистината, работите се малу покомплицирани отколку што изгледаат на прв поглед.

Најважно е да се знае дека сите пари собирани преку вршењето услуги не одат во џебот на свештеникот. Тие се користат за севкупните платни трошоци (како што наведуваш), но го вклучуваaт и редовното одржувањето на објектите (црквите и манастирите) и придонесот до МПЦ.

Парите кои луѓето во готово му ги даваат на свештеникот за домашни услуги или настрана од тарифникот, како по правило, завршуваат во неговиот џеб.

Сега, има еден елемент кој барем јас постојано го наведувам во вакви и слични муабети, а тоа е што црковните објекти се водат по двоен аршин - Црковна сопственост и државно национално богатство. Кога се поставува прашање за сопственоста на црковните објекти и земјиште Црквата секогаш е недвосмислена и цврста на ставот дека тоа се нејзини и дека единставено таа полага сопственичко право на нив. Нормално, тоа подрaзбира дека, како единстевн сопственик, таа треба да се грижи за нивното одржување и обезбедување. Но, во реалност, кога се става на маса проблемот за обезбедувањето и реновирањето (пропаѓање од времето или оштетување од пожари) Црквата се повикува на државата затоа што тие објекти сега ги посочува како национално богатство.

Ако некогаш сте се запрашале зошто многу црковни објекти пропаѓаат, зошто стојат необезбедени и се ограбуваат, и зошто другите верски заедници приговараат за едностраното ангажирање на државата во однос на верските објекти, одговорот лежи токму во ваквата поставеност на нештата.

evangeline напиша: Мене многу ме интересира дали некој (и ако да, кој/и?) ги регулираат цените на црковните услуги? Дали можат цените да одат до недоглед, а никој да нема право да интервенира? ... дали цената на нивните услуги серизно можат да стигнат до една минимална плата во МК, па дури и да ја преминат?

 

  ....para ''bushi'' , kade ''burgija'' ne bushi !