Јосип Броз Тито

fiks напиша: Не може да има тема за Тито а да не се спомене НОБ во Југославија. Основата барај ја од тамо,а може и поназад. Го почитувам нормално Маршалот,за мене е воен и политички Гениј,почнувајќи од 1941 па се до некаде 1973-74,потоа е веќе остарен и го влечат за нос тие околу него,најмногу Стане Доланц.   Па може да почнеме

Па да почнеме.
Се сложувам и одма ти возвраќам;
Ако реално сакам е да зборуваме за Јосип Броз Тито треба да се вратиме уште наназад некаде 1915 година (не би сакал порано иако неговиот пат започнува уште порано) каде никао не може да се избегне неговото образование во Воената Академија во Австроунгарија од која бега као не завршен офицер- а до авршувањето го делат само три месеца и веќе по втор пат се враќа во Русија и нормално веќе во 1917 е еден од соработниците на Ленин во Октомвриската Револуција која е креатор на обединување на на сите народи и народности во русија и околу неа и се создава Сојузот на Советските Социјалистички Републики. Од тука па до крајот на неговиот живот можеме слоибодно да дебатираме за култот на Тито.
Но, за неговата влијателно вперена рака кон СССР и САД и држењето под контрола на неутралниот свет возобличен во ООН може да дебатираме се до 1972 година опфаќајкиги и 1973/74 каде опаѓа моќта на доминацијата за контрола врз сопствената држава и своите блиски соработници за кое нешто се погрижија КГБ и ЦИА под чија диригентска палка е ангажирана лично Јованка Броз која во 1972 година во придружба на генрал Коста Наѓ и други блиски соработници на Тито Во Воената Академија во Загреб се обидоа да направат воен удар  да ја превземата власта. По случај на околностите сојузниот секретар за ССНО генерал Никола Љубичиќ во моментот на заговорот или подготовките за пучот слетува во воената академија во Загреб и го спречува пучот.
Од таа 1972 година Тито ја трга Јованка од сцената на политиката и веќе ослабен за едно сетило помалку но кое е доста витално ( сетило.се мисли на Јованка Броз..) во домашната и меѓународната јавност се појавува постојано сам. Ова подоцна го чини многу. Но мораме да споменеме дека ова му се случува баш во време кога и биолоши затајува па Доланц и придружбата го искористуваат тоа и со подршка на генерал Фрањо Херлевиќ тогаш Сојузен секретар за Внатрешни Работи и влијателните Милка Планинц и Митја Рибичич го опструираат во секоја свера на неговите активности.
 

Тито имаше м.да за да го воведе работничкото самоуоравување, кое потоа во различни форми имаше влијание и во поразвиените држави( ЕСОП програми со давање на дел од акциите на работниците и сл. Работнички совети...)Се разбира - на некој можеш да му земеш но неможеш да му дадеш.
Прокоцкана мшанса поради недозреаност на работничката класа и од нараснатата бирократија.( денес ја има неколку кратно повеќе?)
Сепак тоа е иднинана на развојот на светот.

Uste li za Tito be...ajjjj....

Ченто беше единствениот човек кој имаше храброст на Тито да му каже: "Другар Тито, остави не за малку време сами да управуваме со Македонија. Немој да ни го земаш афионот, ни оризот, ни волната. Ние ќе се обидеме да бидеме самостојни". Тој рече дури и "ќесето" да ни биде одделно. "Дај ни малку време секој да се докаже кој што е. Ако не не бидува, тогаш готово е, нека биде што сака, во заедница или во друга форма" - му рече Ченто на Тито.

     

ИНТЕРВЈУ

Катерина Трајкова - Нурџиева, секретарка на Методија Андонов - Ченто и внука на Делчев

Ај ќе пишам уште малку

За време на Втора Светска Тито е водач и Врховен Командант на НОБ и ПОЈ на Југославија.
Војната го затекнува во Загреб од каде се префрла во Белград и после нападот на Германија врз Русија се одлучува за кревање на востание.

Во Белград е формиран Главниот штав на Народноослободителните и Патризански Одреди на Југославија на 27 јуни 1941,и Тито станува Врховен Командант.
Востанието избувнува во Јули и Август во Србија,Црна Гора, Босна и делови на Хрватска(претежно зафатени од Усташкиот терор врз Србите,Кордун.Лика,Банија,Краина) и Далмација.
Од 16 септември се префрла во Ужице  со Врховниот Штаб.
Потоа следува советувањето во Столице,па договорите со Дража Михајловиќ за заеднички напад врз окупаторот,кој договор Дража го саботира максимално.

Казнената експедиција на Германците во Ноември ја растура Ужичката Република,нормално со огромна помош на Четниците на Дража.
Србија од тој месец па се до средина на 1944 е под контрола на Германците,Четниците и Недиќ.
.
Потоа оди во  Северо Источна Босна,па следува маршот на Партизанските Бригади во Есен 1942 во Краина и Бихаќка Република,па Битката на Неретва,потоа Сутјеска,па затишје мало до капитулација на Италија,па слободен Сплит,голем број на офанзиви од Окупаторско-Квинслишките формации,Десант на Дрвар,потоа на Вис,па пробив на Патризанските Дивизии(16 на број во лето 1944 во Србија),ослободување на Белград,па Сремски фронт од Ноември 1944 до Април 1945 и ослободување на Југославија.

Во кратки црти ова.




Изменето од fiks - 03.Мај.2010 во 02:04

fiks напиша: orlov напиша: Па да почнеме. Се сложувам и одма ти возвраќам; Ако реално сакам е да зборуваме за Јосип Броз Тито треба да се вратиме уште наназад некаде 1915 година (не би сакал порано иако неговиот пат започнува уште порано) каде никао не може да се избегне неговото образование во Воената Академија во Австроунгарија од која бега као не завршен офицер- а до авршувањето го делат само три месеца и веќе по втор пат се враќа во Русија и нормално веќе во 1917 е еден од соработниците на Ленин во Октомвриската Револуција која е креатор на обединување на на сите народи и народности во русија и околу неа и се создава Сојузот на Советските Социјалистички Републики. Од тука па до крајот на неговиот живот можеме слоибодно да дебатираме за култот на Тито. Но, за неговата влијателно вперена рака кон СССР и САД и држењето под контрола на неутралниот свет возобличен во ООН може да дебатираме се до 1972 година опфаќајкиги и 1973/74 каде опаѓа моќта на доминацијата за контрола врз сопствената држава и своите блиски соработници за кое нешто се погрижија КГБ и ЦИА под чија диригентска палка е ангажирана лично Јованка Броз која во 1972 година во придружба на генрал Коста Наѓ и други блиски соработници на Тито Во Воената Академија во Загреб се обидоа да направат воен удар  да ја превземата власта. По случај на околностите сојузниот секретар за ССНО генерал Никола Љубичиќ во моментот на заговорот или подготовките за пучот слетува во воената академија во Загреб и го спречува пучот. Од таа 1972 година Тито ја трга Јованка од сцената на политиката и веќе ослабен за едно сетило помалку но кое е доста витално ( сетило.се мисли на Јованка Броз..) во домашната и меѓународната јавност се појавува постојано сам. Ова подоцна го чини многу. Но мораме да споменеме дека ова му се случува баш во време кога и биолоши затајува па Доланц и придружбата го искористуваат тоа и со подршка на генерал Фрањо Херлевиќ тогаш Сојузен секретар за Внатрешни Работи и влијателните Милка Планинц и Митја Рибичич го опструираат во секоја свера на неговите активности.     Орлов не знам од каде го имаш извадено податокот дека Тито бил во Австроунгарска воена академија и избегал од неа??? Иначе Тито бил во Подофицирска школа каде има добиено чин Водник,а никогаш не учел некоја Воена Академија.Ова ти е потполно погрешна информација. Иначе пратен е на фронт во Карпати и тамо е ранет и заробен од Русите,каде во заробеништво прв пат има контакт со Болшевичка литература и од тука почнува некговата Комунистичка прво преобразба а потоа наобразба. Во 1920 станува член на Комунистичката секција за Југославија во Руската Комунистичка партија. Потоа се враќа во Загреб каде станува член на КПЈ. Потоа следуваат синдикати,штрајкови,затвор во Лепоглава,работење како било што и сешто. Во 1934 оди во Виена и станува член на ЦК на КПЈ. Од почетокот на 1935 е во Москва и единствен од раководителите кои се наоѓаат тамо ги преживува чистките на Сталин во раководството на КПЈ кое се наоѓа тамо во Москва. Кон крајот на 1936 се враќа во Југославија а во 1937 после апсењето на Милан Горкиќ,доаѓа на местот Генерален Секретар на КПЈ. До почетокот на војната во Април 1941 се наоѓа во Југославија и со негова заслуга се објавува одлуката за кревање на востание против окупаторот во Југославија. Се после тоа е во легендите. За Ранковиќ подоцна малу,ме мрзи да пишувам.

Се мисли на Воена Школа од која со чин водник ја напушта само три менсеци пред  завршувањето.

Останатото е добро што го објаснуваш но тоа е за младите генерации кои по се изгледа многу и не ги интересира.
А интерсот го развиваат родителите кои во денешна Македонија не сакаат да зборат за Тито иако во него време живееја најдобро, со некои исклучоци.
Но ние да си продолжиме.
Јас негов питомец и офицер по завршувањето има добри спомени и радо пишувам и се сеќавам на него и времето кое го живеевме со него.