Шиизам

 

 

 

 

Имено Шиизмот како гранка на Исламот своите зачетоци ке ги има веднаш по смртта на Пратеникот Мухаммед а.с, кога ке дојдат до површина риварлствата за заземањер на "тронот", имено се случува една интересна ситуација (за шиитите и жална) кога во ситуација каде Пратеникот уште не бил закопан, а веке една група почнала да се расправа кои треба да го наследи управувањето со уммата (исламската нација), во таа група биле и Абу Бакр и Омар (кои ке успеат во своите намери да станат владетели), но незадоволството на некои од муслиманите подржувачи на Али ибн Ебу Талиб, кои ке се бунат поради факто што самиот Али не присуствувал на таа седница каде било гласано за Калиф, не само тоа, туку и не бил повикан, затоа и шиитите се нарекуваат и Шијатул-Али (приврзаници на Али).  Но за што воопшто се работи, ако анализираме концептуално, значи разликите и спротиставувањата  се однесуваат на тоа, кои има право да владее над муслиманите после смртта на Пратеникот Божји а.с, дали тоа се припадниците на чесното семејство на Пратеникот или пак тоа можат да го заслужат и неговите другари или истомисленици. Шиитите веруваат дека таа чест им припагала на членовите на Ехли-Бејтот а.с (семејството на Пратеникот) аргументирајки го со многу преданија од Мухаммед а.с и цитати од чесниот K*ран.

 Шиитите веруваат дека развитокот на Исламот би бил сосема поинаков, ако на власт би биле праведните и чесните припадници на семејството на Пратеникот а.с, и ги обвинуваат сунитските династии за диктатура, деспотизам, за пристрасност во толкување на К*ранот и преданијата на Мухаммед а.с, дури и дека тие како владетели измислувале приказки прикажувајки ги како преданија на Мухаммед а.с. Кулминацијата на сунитско-шиисткиот антагонизам, фактички се случува со убивањето на Имам Хусеин (синот на Али) кој во нивната листа на 12 Имами, е третиот, и еден од најзначајните (па затоа шиитите нивното верување го нарекуваат и Црвен Ислам, асоцирајки на крвта на нивниот Имам) кој бил убиен од Језид ибн Муавија, познат по лошото и сурово владеење, кој не ги почитувал прописите на Исламот. И ден денеска идеолошките препокувања ( а некаде за жал и физичките пресметки) се прсутни и ден денес, уште дебатите траат, кој требаше да ја води исламската нација, Али или Ебу Бекр....

 

Ова е само вовед во новоотворената тема, и има уште многу да се каже... но тоа да го оставиме за понатака, дали преку други мои постирања, дали преку одговори на прашања...да навистина има многу уште што да се каже... доста објективно пристапувам на оваа тема, без да држам ничија страна (бидејки знам дека сунитите на форумов, ке ми се нафрлаат :) ) , нека нема проблем само тоа нека биде аргументирано... ке се обидам да одговорам на секаков ваше прашање, а би било уште подобро да постира и некои што и веке има знаење за  оваа тема ... Поздрав