За македонската традиција - општо

Прнзовци (8 к., денес 36) и Спасевци (2 к., денес 3) се два рода кои се сметаат за едни од најстарите. Го слават Митровден. Порано биле еден род со заедничко презиме Дардагановци. Прнзовци до 1950 година живееле во задруга со вкупно 50 луѓе. Подоцна задругата на Славко Прнзовски броела 26 лица.
Нацовци или Баниќовци (1 к., денес 2) ја славеле куќната слава Св. Ѓорѓи Алимпие. Не можеле бројчано да се прошират поради честите умирања во фамилијата. Се сметаат за стар род во Г. Лисиче.

Митковци (2 к., денес 3) со куќна слава Св. Богородица Пречиста, исто така, се сметаат за еден од најстарите родови во селото. Нивниот прв предок не го познавале, бидејќи одамна бил умрен. Во овој род живееле домазетовците: Блажо од Добридол и Боне од овдешниот род на Дамевци, за кои се смета дека подалечното потекло им е од Прилеп.

Брусевци (1 к., денес 14) со куќна слава Св. Ѓорѓи Алимпие, а денес го слават Петковден. И тие се сметаат за староседелски род. И во овој род често било масовното умирање на членовите на фамилиите.

Грџовци (1 к., денес 3) со куќна слава посветена на Петковден, исто така е еден од најстарите родови. Овој род многу пати широко се разгранувал поради многубројното потомство, но, исто така, и бргу потоа се намалувал поради големиот број на смртни случаи. Се памети дека еднаш за само неколку дена умреле три млади „беќари”.

Докинчевци (4 к., денес 19) со куќна слава посветана на Св. Никола, исто така, биле старински род. Многу малку се знае за нив.

Тодевци (4 к., денес 15) исто така го славеле Св. Никола. Биле меѓу најстарите жители во селото. Старото презиме им било Далтабановци (имале дустабан стопала).

Стамболиовци (1 к., денес 2) со куќна слава посветена на Св. Никола, исто така, биле меѓу најстарите родови во селото.

Ацковци (5 к., денес 18) со слава посветена на Св. Атанасие зимен, се сметале за староседелски род. За нивното потекло ништо не се знаело.

Некои основни етнографски обележја и потеклото на населението во с. Г. Лисиче

Да не би ептендосадно да обрква кукна славо со храмов празник?

Од тоа што го читам разбирам дека ние празнуваме празници, а вие славите слави.
Инаку кај нас секое село си има празник, тогаш се спроведуваат сборови, а во нашето семејство најпочитуваниот светец е св. Георги,зошто дедо ми, татко ми и на сестра ми детето се викаат Георги, па секоја година на Гергјовден се собираме целото семејство. Ама не го викаме слава празникот.

Не ми одговори дали тоа што ти го нарекуваш „слава“ било точно „слава“ одсекогаш или Македонците го нарекувале поинаку.

Каснакоски напиша: Не ми одговори дали тоа што ти го нарекуваш „слава“ било точно „слава“ одсекогаш или Македонците го нарекувале поинаку.

Треба ли етомолошки да ти го објаснам името на С. Трифунов , или воопшто зборот “ СЛАВИ “ , “СЛАВА “ , “ СЛАВЕНИК “ и.т.н.

Но ако алудираш дали секаде на територијата на Македонија за таквиот религиозен обред се користел зборот “ СЛАВА “ одговорот е НЕ , И , не секаде и не на секое парче македонска земја се празнувал некој светец , немала секоја македонска куќа имала свој заштитник .

Но поентата е дека , во Вардарска Македонија , куќната слава е дел од културата на православното население , нешто што ги одвојува од Бугарите на Аспарух , Борис , Симеон , Калојан , Фердинанд и.т.н.

Изменето од eptendosadno - 12.Февруари.2010 во 22:48

слава иди од славење на некој настан

eptendosadno напиша: Нема да играм со тебе квискотека или да ти ја барам причината зашто се одвојуваш од мнозинството Македонци . Да , и јас знам луге кои немаат слава , луѓе кои ја земале славата на својата жена и сл. , луѓе кои од здравствени причини земале слава , но , не сакам да навлегувам во детали зашто он ова , она , и да се замарам со неговиот , нивните ... “ феномени “ .

Па работата е во тоа што некако не ми се верува баш дека мнозинството Македонци слават куќна слава, но јас и не се замарам толку со тоа, како што реков, славата е само културна придобивка, не и национално обележје.

Како модераторот спомена - имало е термини "служба", "ден" кои били едно и сшто по сдржание со "слава". Сепак терминот Слава е чисто српско творение насила присаден у македонска почва после српската окупациjа. Доказателства:
1. Еден погоре бе споменал што Славата jа нема во Егеjска Македониjа /зар таа не беше под српска окупациjа/
2. Нема ни еден научник посетил Македониjа преди 1900 г. да е описал обичаj коj да е носил името "Слава"
3. Ниту еден македонски преродбеник - Миладиновци, Шапкарев и т. н. не е описал обичаj со име "Слава"
---
Каков требе да биде изводот според тебе?

Инаку си прав за модата у нас да се празнува еден католически светец - св. Валентин. Претпочитам да славим Трифон Зарезан. Утре значи е двоен празник: и на св. Валентин и на св. Трифон.
Сепак си мислим што светци треба да се слават само во црквите. Некак си не врви да славим светци у дома на трапеза со jадене и пиене...

Изменето од Македон - 13.Февруари.2010 во 14:47