СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

didi26

Vleze vo moeto srce,
Taka tivko,tolku neosetno...
Vleze i zavladea so mene,
vo mislite moi,
zarem sakash da se tvoi?
Ljubovta na sonishtata,
Iskrenosta so nezhnosta!
Se ke e tvoe veruvaj mi.
Mojot zhivot e tvoj,
tvojot ke e moj.
Zhiveam so tajna,
tajna,shto ja cuvam samo za sebe,
tanja deka te sakam samo tebe.
Zhiveam vo son,
son vo koj sme vljubeni jas i ti,
sonuvam vljubeni,
po celi dni po celi sni...

Duša mi je u prolazu
makar bi vječna trebala biti
kao ja i ti
dok gazimo svak svoju stazu
svjestan da si stvarna
zato tu dođem
a onda u tamu ponovo prođem
gdje je sve podložno dodiru
a ja volim samo tebe
moj virtuelni nemiru.

Како што никој неможе да го поседува
залезот на сонцето каков што е оној
што го гледаме ние во една вечер.
Како што никој не може да ги поседува
дождовното попладне и тропањето на
дождот по прозорецот,или мирот кој
го шири детето додека спие,или
вилшебниот миг кога брановите се
разбиваат од карпите.Никој не може
да го поседува она жто е најубаво
на земјата-но можеме да учиме и да сакаме.
Преку таквите мигови Бог им се покажува
на луѓето.
„Не сме сопственици на сонцето,
ни на вечерта,ни на брановите,
ни на Божјата визија-зошто
не можеме да се поседуваме самите себе.“

.........................................

-Луѓето подаруваат цвеќиња затоа што
во цвеќињата се состои вистинската смисла
на Љубовта.Тој што сака да го поседува
цветот,ќе го види како вене.Но тој што
само го гледа в поле,засекогаш ќе остане
со него.Затоа што цветот се вклопува во
вечерта,во залезот на сонцето,во мирисот
на влажната земја и во облаците на хоризонтот.

.............................................
Извадоци од романот БРИДА на Пауло Коелјо

Изменето од butterflyM55 - 05.Март.2009 во 07:39

Ја гледав без да изговорам збор
Таа беше тажна и збунета во исчекување на нешто
И пратив насмевка искрена
Ја прими моментално
Јас сум весел
Срцето од радост ми заигрува
Мигот на среќа е краток
Тагата повторно ја обзеде
Мистичноста на нејзиното лице се врати
Се заљубив во таа нејзина мистичност одамна
Но сега ми смета најмногу од се
Таа мистичност е нејзиниот демон
Демон кој и ја обзеде и кој и ја јаде душата,полека но постојано
Ја зедов мојата насмевка и ја ставив на нејзиното лице со зборови нежни
Додека ја бакнував во нејзините очи видов неизмерна болка
Се јадев самиот себе си додека низ солзи ми рече дека не може повеќе
Ми велеше дека сака се ова да го заврши,но не ми откри што
Низ плач ме праша како издржувам со неа
Како и после се ова се уште сум со неа
Ќе те сакам додека сум жив изустувам за прв пат додека сме заедно
Моето те сакам ја растресе цела
Затрепери целата во грч
Ти си мојата љубов и никогаш нема да те напуштам и реков
Ме гледаше целата претворена во прашалник неверуваќи на зборовите мои
Двајцата со погледи вперени еден во друг стоевме во тишина
Тишината ја наруши таа
Искрен ли си ме праша
Се уште сум со тебе и одговорив
На нејзиното лице се појави ангелска насмевка


За се она што сакам да напишам понатамо,тука нема место.

=)))Додека тргнуваме на Две Спротивни Страни, Јас Не Можам да Ги Запрам Солзите А Ти...Плачеш...



кој сфати - топ, кој не, ке сфати кога тогаш =)))

neznaev deka ke te dopram......

Nekogas i negde - Vlado