За моралот

Odlichen pregled na razvojot na chovekovata svest od ragjganjeto pa do zrelosta.

Na krajot se zavrshuva so svesnoto osoznavanjeto na neshtata, ne zatoa sto nekogash nekoj neshto napishal, ne zatoa sto religijata i drzhavata neshto ozakonile i sankcioniraat, tuku zatoa sto osozrevame kako svesni bitija dareni so inteligencija, duh i razum.

Apsolutno se slozhuvam so toa i zatoa postojano velam vo nashive razgovori, ovde na forumov, deka na krajot na chovekot poveke ne mu e vazhno sto se zboruva, ne mu e vazhno sto se pravi, tuku mu e vazhen motivot, idejata, svesta koja stoi zad kazhanoto i napravenoto.

Toa e poslednata faza vo negoviot zhivot koga poveke ne se bitni nikakvi pishani ili kazhani zakoni, bidejki svesta gi zamenuva vo potpolnost i ponatamu tie samo pretstavuvaat edna nepotrebna prechka.

Ushte poveke, vechnoto i dosledno drzhenje za zakonite i pravilata, iako pravat od lugjeto poslushni i pokorni chlenovi na komunata i opshtetsvoto (sto e imperativ za site opshetsveni gupacii), go limitira razvojot i procutot na svesta.

Изменето од Messenger - 20.Април.2008 во 13:01

o KALI dobro ni dojde, te nemase odamna.
Eve eden skrommen doprinos kon ubavata i poucna tema

Пратеникот на исламот ја прецизира примарната основа на сопствената мисија и јасните облици на неговиот повик:
„Пратен сум за да ги употполнам моралните вредности.“
(Малик)

Се чини дека мисијата која го изгазила својот пат во историјата на животот, чијшто носител вложил огромен труд како би го раширил нејзиното светло и собрал луѓе околу него - има за цел само кристализирање на нивната вредност, осветлување на хоризонтот на совршеноста пред нивните очи за да се движат кон тоа светло потполно уверени.
Ибадетите што се пропишани во исламот и кои се сметаат како столбови во иманот (верувањето) никако не смеат да се сфатат како неми ритуали кои го врзуваат човекот за непознатиот и невидлив свет обврзувајки го на извршување на нејасни работи и бесмислени движења. Не! Не! Обврски¬те и нивното извршување исламот што ги бара од секој свој припадник воглавно се редовни вежби што го навикнуваат човекот на исправно постапување во кое тој треба да се при¬држува без разлика на ситуацијата во која се наоѓа.
Тие се слични на спортските вежби што човекот досле¬дно ги извршува за да може со помош на тие редовни тре¬нинзи да ја одржува добрата кондиција и здравиот живот.

Светиот к*ран и благородниот Суннет на јасен начин укажуваат на овие вистини.
Кога укажал на задожителниот намаз , Аллах, џ.ш., ја укажал и причината зошто е пропишан тој намаз:
„И извршувај намаз, намазот, навистина, одвраќа од разврат и од сè што е грдо!“
(Ел-Анкебут, 45)
Тоа значи, оддалечување од недоличностите и чистење од лошите говор и дела ја претставуваат суштината на нама¬зот. Во хадисот кој Пратеникот, с.а.в.с., го пренесува од сво¬јот Господар се вели:
„Јас навистина го примам намазот од оној кој со него & се покорува на Мојата големина; кој не се охоли пред Моите созданија; кој што не е упорен во непокорноста кон Мене; кој денот го поминува во зикр ; кој е милостив кон сиро¬мавиот, патникот, вдовицата и човекот во несреќа.“
(Ел-Безар)

Пропишаниот зеќат не е данок што се зема од џебовите. Напротив! Тој како прво е всадување на чувството на со¬милост и благост, зацврстување на врската за познанства и хармонија помеѓу различните класи.
к*ранот укажува на причината за издвојувањето на зеќатот:
„Земај од добрата нивни зеќат, со него да ги очи¬стиш и благословени да ги направиш.“
(Ет-Теубе, 103)
што значи чистење на душата од негативни елменти и воздигнување на друштвото на едно најблагородно ниво претставува една од најзначајните причини.

Поради сето тоа Пратеникот, с.а.в.с., укажува на широ¬ката смисла на зборот садака што треба да ја издвојува му¬слиманот:
„Да му се насмевнеш на својот брат е садака; препо¬ра¬чување на добро и одвраќање од зло е садака; упа¬тување на човекот од непознато место е садака; отстранувањето на отпад, трње, и коски од патот се вбројува во садака; прелевање од твојата кофа во кофата од твојот брат се вбројува во садака, и кога гледаш за човекот што има слаб вид - тоа за тебе е садака.“
(Бухари)

Овие учења кои потекнуваат од пустинските предели во кои со столетија беснееле борби и завади, укажуваат на целите што ги има зацртано исламот, кои ги соединиле Арапите.

Исто така, во исламот има пропишано пост. Исламот на овој ибадет не гледа како на некое привремено воздржување од одредени јадења и пиења. Уште повеќе, тоа се гледа како прв чекор кон перманентна апстиненција од забранети за¬доволства и недопуштени страсти.

Потврдувајќи ја оваа смисла, Пратеникот, с.а.в.с., рекол:
„Кој нема да се чува себе си од невистинит говор и лоши дела, нека знае дека на Аллах не Му е потребно неговото воздржување од јадење и пиење.“
(Бухари)

Исто така рекол:
„Постот не е само воздржување од јадење и пиење; треба да се биде воздржан од бесмислен и бесрамен говор. Ако некој те опцуе или ти вика, кажи му: ,Јас постам! Јас постам!‘“
(Ибн-Хузејме)

к*ранот укажува на причината на постот:
„О верници! Ви се пропишува пост, како што е пропишан на оние пред вас, за да ги одбегнувате гревовите.“
(Ел-Бекаре, 183)

На човекот може да му се причини дека патувањето на светите места на кој што е обврзан секој способен муслиман и кои што претставуваат исламска должност за некои следбеници на оваа вера, патување ускратено од сите етички примеси и дека е тоа по пат на церемонија од другите вери, чија причина не се знае. Тоа е погрешно. Говорејќи за овој обред, Возвишениот Аллах вели:
„Хаџџот е во одредени месеци, па за оној кој ќе се обврзе дека во нив хаџџ ќе изврши нема однос со жената и нема грди зборови, и нема расправии во деновите на хаџџот. А за доброто што ќе го направи, Аллах знае. И од она што ви е потребно за на пат снабдете се. А најдобро снабдување е богобојазно¬ста. И од Мене плашете се, о вие кои сте со разум обдарени!“
(Ел-Бекаре, 197)

Со ова општо прикажување на некои специфични ибадети во исламот, кои ги претставуваат неговите основни темели, сакаме да укажеме на видовите врски кои што ја врзуваат верата со етиката.

Се работи за ибадети кои се различни по својата сушти¬на и изглед. Меѓутоа, тие се среќаваат во конечната цел која ја оцртува Пратеникот, с.а.в.с., со зборовите:
„Пратен сум за да ги употполнам моралните вредности.“
Намазот, постот, зеќатот, хаџџот и ним сличните ибадети од исламското учење право го трасираат патот до совршените особини и чистите манири. Благодарение на нив животот го добива своето вистинско значење и важност.

Заради овие благородни особини, кои се поврзани со таквиот живот или прават услови за него, овие ибадети за¬вземаат важечко место во Аллаховата вера. Затоа што, ако човекот нема корист од нив, не го исчисти срцето, не го изостри умот и не ја хармонизира својата врска со луѓето и со Аллах, тогаш тој навистина заталкал.
Аллах, џ.ш., вели:
„Oној кој пред Господарот свој како неверник ќе излезе го чека џехеннем, во него нема ниту да умре ниту да живее; а оние кои пред Него ќе излезат како верници, и кои правеле добри дела, сите нив ги чекаат високи степени, еденски градини низ кои реки ќе течат, во нив вечно ќе останат. Тоа ќе биде награ¬дата за оние од гревовите што се исчистиле.“
(Та Ха, 73-76)


(karakterot na muslimanot - Muhammed el Gazali)

Исто така рекол:
„Постот не е само воздржување од јадење и пиење; треба да се биде воздржан од бесмислен и бесрамен говор. Ако некој те опцуе или ти вика, кажи му: ,Јас постам! Јас постам!‘“
(Ибн-Хузејме)

Тоа воздржување од бесмислен и бесрамен говор, важи само за време на постот, или?

Ocigledno NE pogledaj go forumov hahahahahah

Ova e napisano samo za postot, za site segmenti od nego, a za opsto si ima isti ili slicno odredbi koi sekako vazat, i ne gi izvrtuvaj rabotite. Ok?

koga sme kaj moralot kolku li samo mozam da pisuvam tuka....

DAIJA напиша: Ova e napisano samo za postot, za site segmenti od nego, a za opsto si ima isti ili slicno odredbi koi sekako vazat, i ne gi izvrtuvaj rabotite. Ok?   se nadevam deka ne ti bese namerno.

Чудно како тоа веднаш на расправа ја терате работата. Се разбира дека немав намера да ги извртам работите, а уште помалку намерно. Во секој случај се извинувам.
Ај, постирајте си тогаш, не ви се мешам.