Ваша песна,состав или што било напишано

                    SON

Te custvuvam……gi custvuvam tvoite baknezi vreli

Na moite obrazi beli

I pregratka , nezna meka

Kako kadifena lulka , sto samo mene me ceka

Son e neli?...

Tuka sum , na bregot, stojam i te cekam,

Te cekam da isplivas na bregot,

Te gledam, a srceto me stega….

Vremeto stoi,a sepak nesto bega…

Tecat zborovi kako nadojdena reka so matni vodi

I ostavam struenjeto da te vodi.

Stojam , ja gledam tvojata maka

Zar jas treba da ti podadam raka???

Da isplivas od vodite ladni

I da gi baknes usnite moi stradni….

Eté te pred mene…molcis

I srceto pak me stega….sto sega?

Zatrvaram oci….i ete gi pak usnite vreli….Son e neli?

Изменето од marija1000 - 11.Февруари.2009 во 16:31

Усниве се сушат
како пустина во Чиле
Не!Вода не бараат
твоите усни се доволни
Ќе им дојдат како мелем,
како водите на Нијагара.
Рацеве се грчат
во прегратка празна.
Покрети правам како дете мало
кое трчка по шаренилото
на балончињата од сапуница.
Не!Не бараат сапуница сонце.
Твоето тело е доволно
да ја исполни празнината
меѓу нив и моето тело.
Просторот е мал,
ама ке те собере,
таман ќе ти е.
Ќе бидеш како меченце
во детски раце стиснато.
Земјотреси во градиве,
само што ќе помислам на тебе.
Не!Не ми треба засолниште.
Твојата прегратка е доволна
само пружи ги рацете
и ќе се смири...ќе го снема.
Како цунами да ме преплавил
емоцииве ми трчкаат низ вени.
Се дигаат високо кон небото
и кога ме достигнуваат
пак назад ме враќаат
кон морето од емоции...
Кон тебе светлост моја.
Не!Не ми треба брза помош.
Ни спасувачки екипи.
Ти си тој што ми треба.
Дојди пливај со мене
во морево наше,разбранувано.
Те чекам со раширени раце,
отворено срце,чиста душа
и голема љубов,
која ја чувам само за тебе.




Изменето од butterflyM55 - 11.Февруари.2009 во 16:54

Одиш низ дождот
потпетици тропкаат
иако врне
бесрамни мисли
ме поплавуваат
немаш уште многу
имам уште многу малку
трпение да сватам
дека врне
и мал чадор имаш
за било што да се обидам
низ улица водена
ти велиш мокра си
јас велам влажна.
Ме гушкаш
стискам заби
мал чадор е велиш
а рака ти шета немирно
знаеш што ми иде
а и тебе
иако врне
иако време не е
за било што да се обидеме
во овој час
во оваа ноќ.

Маглена обвивка
мисли обвива
ние сме тука
а не се гледаме
метални срца
слушаме
ладни фаци
со лигави се мешаат
се трудиме како нив да бидеме
насекаде е така
мислиме
за никого време веќе
немаме
се лажеме
насекаде е така
мислиме
ни за нас немаме
во право сме
не е како беше
си знаеме.

Надеж пуста,трае ли трае
но и таа веќе се предава.
И некој ке ми каже после
Пандора знаела што чува.
Ма ништо не знаела таа.
Надежта не умира последна
таа само во заблуда била.
И не сватила дека љубовта,
љубовта е таа која
последна умира.
Оти надежта почна
да ме напушта полека,
а јас сеуште те сакам.
Сеуште е истото чувство
како и првиот миг
кога сватив дека
ти си тој.




Изменето од butterflyM55 - 12.Февруари.2009 во 04:52

Се бањам на златест дождец
потонувам во златни води
се соживувам со брановите
се препуштам на нивниот ритам.
Ме гали свежина од златен извор
ме носи кон височината.
Се качувам полека,бавно.
Златните капки се слеваат
по голото тело како бисери
и патоказ прават
кон вистинскиот пат.
Златната топка е се поблиску
ја гледам пред себе.
Ете тука е со сета своја
златна убавина и сјај.
Само рака да пружам
Ќе ја дофатам,ќе ја помилувам.
Не се плаши нема да те повредам
еве само со прсте ќе те допрам
да земам само малку
од твојата златна прашина.
Пружам рака...
Прстето те гали...
Ти зедов малку прашинка
да ја имам за себе
и за сеќавањето.

Изменето од butterflyM55 - 12.Февруари.2009 во 05:03