Ваша песна,состав или што било напишано

Kop, kop,
kop,kop,kop
kopam leicka.
kop,kop,
kop, kop,kop
onadam v trevicka.
Seme turam tamu dole,
sto li ke nikne, sto li ke nikne

И се обидувам да те запрам.Се обидувам да те спречам да продолжиш понатамму.Те молам застани.Или врати се назад.Зашто не ме слушаш?.Неможам да се борам со тебе.Неможе никој.Тоа ме радува.Но само кога би ме послушал.Те молам застани за миг.Секогаш брзаш.Секогаш правиш што сакаш.Го затемнуваш денот.Ја осветлуваш ноќта.Послушај ме.Секој ден се повеќе ми недостигаш.И едвај го чекам моментот кога ке се споиме.Кога ке бидеме едно.Се надевам ке дојде набрзо.Моментот кога ветрот ке ми го одземе последниот здив.Да конечно ке бидеме едно.До мене си а сепак ми недостигаш.Твоето име го нема никаде.Ветрот го дувнало или маглата ти го скрило.Каде ти е името?хехех.Јас го знам.Името ти е ВРЕМЕ.

Cesanje niz race moi mi ide
naviknati tebe da te guskaat,
cesanje niz usni moi
naviknati tebe da te baknuvaat,
jastukot seuste go ima tvojot miris
i po nekoe tvoe vlakno
toa e ona od tebe sto go imam
zaedno so spomeni bogati
pod nebo rozevo,
mesecina za tebe simnata
i roevi zvezdeni.
Nadvor kuce radosno cvili
veli deka od nekade ides,
a jas srce da mu kazam nemam
deka toa e samo nekoja
na tebe sto lici
bar malku nesto
od tebe da imam

Ме прегрна нежно мојата миленичка ноќта со својата поданичка тишината,ме прегрна и ми нареди со строг глас,во првиот момент бев навистина изненаден,но како одминувашевремето сватив дека навистина има право за својата лутина што така ја истураше на мене,ми нареди вечерва да ги напишам најтешкиот нои најискрен монолог,дури и насловот на тој монолог ми го кажа“Ја молама совеста да ми прости .„во еден момент нејзиниот глас имаше бес,а веќе во другиот момент имаше загриженост,тогаш извика со еден громогласен глас,не простете тоа не беше глас тоа беше еден нејзин болен крик,кој изгледа и се откорна некаде од длабочините,но крикот нејзин беше исполнет со светлост,прво беше еден но како гледав тоа беа снопови од светлост,крикот светлосен што одекна во првиот момент ме заслепи,и навистина не знаев што е и како понатаму.зборуваше за ноќта нејзината болна светлост,зборуваше а нијансите постојано се менуваа,зборуваше а подоцна разбрав дека тоа беше мојата совест.
-Смртнику,ти да да ти кој во себе го носиш генот на една од најстарите цивилизации на овој Балкан,еве погледни зад себе за да видиш подобро напред,погледај добро зошто јас ги слушам илјадниците клетви на твоите поколенија,ги слушам како ги фрлаат секојдневно врз вас,врз тебе и сличните натебе,ги фрлаат зошто го направивте најбезумниот чекор,го направивте тој чекот на ним и направивте безимени,вразумисе и вразуметесе,зошто стоиш на само еден чекор од сопствениот понор,понор кој нема крај,а крајот ќе биде една цела вечност,вразумисе зошто твојата и вашата неразумност ќе те однесе и тебе и сите како тебе во една агонија,да да тоа ќе биде и лична но и колективна агонија,погледни сега ќе го згуснам мракот и погледај добро овие снопови со светлост што евеги бликаат од оваа земја,тоа се смртнику гробовите на твоите предци,погледај добро ,погледај добро зошто ги има милиони,зарем сакаш ти тие како тебе со една безумност да ги изгаснеш овие светли факли кои милениуми пред тебе гордо светат и блескаат,кажими зарем сакаш со една неразумна и безумна постапка сакаш и сакате овие факли да ги изгаснете,и еднаш засекогаш да ги избришете гробовите на вашите предци,та момче овие факли беа тие кои и на твојот татко,и на твојот дедо и на твојот прадедо му го осветлуваа патот по кој чекореа кон својот вековен сон,сега кога тој сон ви е веќе стварност ти и сличните на тебе сакате да си направите кошмар и да ги изгасните факлите кој ви ги осветлуват вашите патеки по кој врвите секојдневно,сакаш и сакате со еден безумна постапка да избришите илјадници и илјадници страници историја,историја која е пишувана со потоци од крв,смртнику зарем мислиш дека твоето име Македонец е толку срамно та се срамиш да го носиш,па сега сакаш така лесно сакаш да го смениш,и зарем мислиш дека новото име ќе биде повеличествено и ќе те направи погорд него што си сега,та погледај ти сега збунет смртнику,погледај околу себе и начулиги ушите,да да начулиги и добро послушаја музиката која ја свири старата вавилонска блудница,знај оваа музика ја слушале и твоите предци многупати,но тие за разлика од тебе смртнику македонски имале доволно храброст да издржат и со гордо крената глава да заминат на небесниот свод како македонци.
Јас знам дека ти и сличните како тебе не случајно сте родени тука на оваа земја македонска како македоци,во оваа земја библиска,роденисте зошто бог,или судбина,или бесконечноста или наречетего како сакате,ве создал зошто верувал во вас,верувал во вас дека ја имате сета потребна сила но сета потребна храброст да на вашите плеќи носите едно големо и славно ИМЕ,име кое и во бескрајните сводови блеска со сјај што не згаснал со милениуми.
Ако мислиш дека јас совеста ќе ти простам за твојата безумност,можеби,можеби и ќе ти простам делимично,но твоите поколенија нема никогаш да ти простат ,а нема да ти простат зошто ќе им го одземеш тоа што природно им припаѓа.
Ајде ајде отвориго барем само на еден миг едното око и погледај добро,погледајги овие прекрасни планини,реки и езера ,зарем сакаш и тие со твојата безумност да станат безимени,да станат ничии и сечии,погледниги пред да ги направиш безимени,помилувајги со погледот,ако во тие планини не ги видиш илјадниците чекори што ги праеле твоите предци,тогаш сториго тоа.
Смртнику Македонски не се плаши да го изговориш храбро сега твоето најмоќно НЕ,изговори доволно храбро-НЕ НЕ ГО МЕНУВАМ МОЕТО ИМЕ-НЕ ГО МЕНУВАМ ЗОШТО ЗНАЕМЕМ ДЕКА СУМ МАКЕДОНЕЦ,ДЕКА ОВАА ЗЕМЈА ОТСЕКОГАШ СЕ ВИКАЛА МАКЕДОНИЈА А ОВОЈ НАРОД МАКЕДОНСКИ И ОТСЕКОГАШ МОЈОТ ЈАЗИК БИЛ МАКЕДОНСКИ И ОТСЕКОГАШ СУМ ЗБОРУВАЛ МАКЕДОНСКИ.
Не се плаши Македонецу да ги изговориш овие зборови,не се плаши еве твоите предци знај ќе воскреснат од пепелта, ќе ти ја дадат сета потребна сила за да истраеш по патоѕ по кој ќе одиш,знај дека непријателите трновит пат ти спремаат пат кој е сличен на една нова голгота,но повторно знај подобро горда голгота.отколку срамно исчезнување.
Сеуште се сомневаш Збунет Македонецу во аргументите што ти беа кажани,ако се сомневаш тогаш барем сетисе на твојот Предок Синот на Македонија Александар Македонски,сетисе само на колку едоставен начин го решил гордиевиот јазол,го решил со еден удар од својот меч,го решил и ја прекинал сета агонија на сите пред него кој сакале да го одвразт,сега ти потомокот на Александар Македонски го имаш најмоќниот меч,го имаш мечот кој се вика едно големо НЕ НЕ ГО МЕНУВАМ МОЕТО ИМЕ-НЕ ГО МЕНУВАМ ЗОШТО ЗНАЕМЕМ ДЕКА СУМ МАКЕДОНЕЦ,ДЕКА ОВАА ЗЕМЈА ОТСЕКОГАШ СЕ ВИКАЛА МАКЕДОНИЈА А ОВОЈ НАРОД МАКЕДОНСКИ И ОТСЕКОГАШ МОЈОТ ЈАЗИК БИЛ МАКЕДОНСКИ И ОТСЕКОГАШ СУМ ЗБОРУВАЛ МАКЕДОНСКИ.
Кажи им го ова доволно храбро и гласно на сите кој сакаат да те направат безимен.
Македонецу не го корни сопстениот корен од твојата земја,не го корни зошто уште много многу други како тебе треба да се родат на оваа земја и да го носат твоето име,не го гаси жарот во твоето огниште кое го запалиле твоите предци пред тебе,не го гаси зошто ни ти ни сличните на тебе го немате тоа екслузивно право да го гасите вие.
Имам уште илјадници аргументи Македонецу да ти ги кажам,но сепак чуствувам дека и овие се доволни да се вразумиш и да не го направиш твојот безумен чекор.
Сега кога гласот на сопствената совест замолчи,тишината стана морничава,темнината стана некако густа и злокобна,стравот од утрешниот ден се вовлече длабоко во мене,стравот што навистина ме натера да се завртан назад и таму да го побарам одговорот за утрешниот ден.а
МОНОЛОГ НА ТИШИНАТА(ЈА МОЛАМ СОВЕСТА ДА МИ ПРОСТИ)
НИКОДИН ЧЕРНОДРИМСКИ

       

ЦРНИОТ КРУГ НА СУДБИНАТА 7

- Казна од бога ќе да е, оти козите ги сотревме, ги испотаманивме – плукна некој гневно во прашината пред себе, ама посилно беше плукањето отколу гласот што излезе од него како некое немирно кентре, кое не може да премолчи ама и се плаши на глас да прозбори...
        - Ви кажав, ај да не ви кажав! – си ја заврте Убав Стојан водата на својата воденица, можеби оти не гу чул навистина кентрето што негодуваше на политиката на државата, можеби оти не му одеше во прилог да држи нов говор на старата тема, - Жиле Прцлов ги ебе кравите селски, оти онаа не му давала ниту повампирен да ја легне, и се крена уште повеќе над своите соселани на вонредната седница на месната заедница како претставник на младинската организација.
        Кратка пауза. Присетување како било ноќта кога се сретнал со повампирениот Жиле.
        Можеби само миг да се смисли нова лага.
        - Пред некоја ноќ пак ме пресретна кај оревот зад куќата на Поп Тасеви: „Бадијала била жртвата, Стојане!“ ми се поплака како и првиот пат, „Ме излага роспијата неебена: Не сакала, ми вели, уште еден вампир, уште еден вампир за љубовник да имала. И се смачило жилети да моча... Свилени гакички, демек, сакала да облече, ама од трњето не можела, и ги кинеле и ги дереле, меретиите, како канџи на бесна мачка.„
        Убав Стојан зеде став на говорник. И гласот го наштима како оние од комитетот кога доаѓаа да им солат ум на селаните за важни државни работи, како тогаш, кога во селото дојдоа едни костумисани луге во црни лимузини и зборува на глас со распенети усти за важноста од обединувањето на селскиот имот во задруги, па мавтаа со рацете како да се бранат и да удираат по некоја невидлива сила, покажуваа со прст час кон запад, час кон исток, а бината од даски беше сета закитена со знамиња: и црвени со срп и чекан, и тробојки, а подот послан со нови килими од ковчезите на селанките со црвено – црни шари. Дете беше тогаш Убав Стојан и ништо не разбираше од тоа што зборуваа оние во костумите, ама сфати дека лугето лесно можеш да ги ортомисаш со ортома од цврсти зборови и да ги водиш по себе каде што сакаш и тие со кротка послушност ќе те следат и на секој твој збор ќе кимнуваат со главите како напасени говеда. И почна да го кали зборот, да го клепа, да го остри, да открива најпогодни позиции за напад и фортификации за одбрана...
        -„Порачај му на сето село...“, - продолжи убав Стојан во стил на искусен говорник, - ми рече Жиле, а богами, мошне сериозен беше, никогаш таков не го имам видено додека беше обичен човек, „Порачај им на сите: додека таа тесна ќе биде долу, вие бела лажичка не ќе видите. Ако мене не ми дава, нека му даде на кој било од живите – колку душата да ми се успокои во царството на другите души. Ако не сака, протерајте ја од селото! Со неа и душата ќе ми ја протерате и маките ќе ви исчезнат.“
        Никој сега не рече: „Убав Стојан сака да ја преврти Станка Поп –Тасева.
        Никој не рече: „Уште неа не ја опна изесникот партиски.“
        Никој не рече: „Петлето од мака ќе си го изеде дека не може и во куќата на Поп – Тасеви да склепа едно скоевче.“
        Маката ги натера советниците на селскиот парламент да заборават на амбициите и суетат на Убав Стојан, оти кравите им значеа живот, па во записникот со едногласно усвојување, без ниту еден –   против или воздржан глас, влегоа две одлуки:

       
              ОДЛУКА БРОЈ 1

        Од одржаниот состанок на МЗ Копривиште на ден 22. 07.197* (поради неисправностна машината за пишување, не може со сигурност да се утврди годината) година.
        Во врска со настаната вонредна ситуација, а во поглед аномалиите со изродувањето на рожбите на селските крави и неупотребливоста на нивното млеко.
        Другарката Станка Поп – Тасева, под итно да биде лишена од нејзината невиност, како единствен можен излез кон подобрување на настанатата ситуација и доведување во ред на состојбата со кравскиот фонд. Во случај, именуваната другарка да се спротистави на оваа одлука, да се пристапи кон реализирање на одлука број 2.
      
Претседател
                                                                Спиро Деливода


ОДЛУКА БРОЈ 2


        Доколку другарката Станка Поп – Тасева, не се потчини на претходната одлука, со оваа одлука да се прогласи за персона нон грате, односно главен виновник за состојбата со кравскиот фонд на селото и да биде протерана од селото.                                   
                                                                                                                
                                                                   Претседател
                                                                     Спиро Деливода


ЌЕ ПРОДОЛЖИ

Изменето од majstorce62 - 27.Јуни.2008 во 16:50

           koga bev dete
           za se mi beshe gajle
           koga bev dete
           ne mislev za utre
           koga bev dete
           se mi beshe ramno
           koga bev dete
           igrav so drugi deca
           koga bev dete
           se se slucuvashe so red
           sega sum vozrasen
           i nishto ne e kako
           koga bev dete

Ednash se zapoznav so opstestvoto..Eden den otidov kaj nego za da go prasam dali moze nesto da napravam.Toa mi rece deka sum sloboden i deka mozam da si pravam se sto si sakam.Go prasav:
-A moze li da ti napravam ubava kukjicka od kocki?Toa mi gi pokaza site negovi kocki i mi rece:
-Ne moze,nemash 18 godini.
-A moze li da ti nacrtam nesto?
-Ne,nemas posebna dozvola za crtanje.
-A ke mi dades li dozvola?
-Da,ama treba da mi platis i da cekas nekolku godini,pa ke vidime.
-Moze li da pravam dinosaurusi od plastelin?Tuka ima mnogu kutijki so plastelin.
-Tie ne se za tebe
Pa nikoj ne gi koristi,Za kogo se?
Pa...Za deca da si igraat,mi rece,ama ne se za tebe!
-A sto moze da napravam?
-Shto sakas.Ama ne si sposoben za nisto.Znaes kolku e tesko da se pravi nesto od plastelin?!
-A! Ti me lazes! Jas mozam da pravam se! I voopsto ne e tesko! Ti si glup!
I si otidov da si crtkam i da si napravam shator od kjebinja.