[oqata so ~aj ja ostavi vedna{ do onaa drugata, {to e zayzidana vo toaletot i e osudena ve~no da gi progoltuva site "familijarni" lajnarii. Ja zaboravi, kako {to mo`e samo eden neskoncentriran um da zaboravi. Um ograni~en, um so predrasudi. Um koj go znae celiot svet i se vo nego, no samo od pti~ja perspektiva, za `al.
   Toj um e simbol za relativnosta, obele`je za rabotite koi se nepredvidlivi, zakiten e so cve}e koj ni samiot ne go prepoznava, a nitu go pameti.
   Cel den organizmot gi zadr`a toksidite vo sebe, patem, i beztoa, se vo toa valkano telo be{e so pominat rok, ~inis e prepolno so uranium, radioaktivno e...Sklad za govna. Valkanosta pak, vo vnatre{nosta smrde{e pove}e otkolku {to mo`ete da zamislite. Mentalnata ~istota bese ne~istota. Dru`ejki se so dvata le{a koi kako trofei so uloga na negovi prijateli, le`ea ispru`eni ni~kosani na podot. Bea goli.

    -Zarem ne e neprijatno da sedi{ vo dru{tvo na goli lu|e, a Konstantin? se slu{na glas od podotvorenata vlezna vrata na posledniot, devetti kat od starata zgrada so kafeni yidovi. Decata ponekoga{ praktikuvaa da ja narekuvaat gomnenata zgrada, tokmu poradi taa boja, so koja zgradata se zdobi trpej}i gi stanarite sive ovie pedeset i osum godini. Nema{e ~ista~ka, nitu ku}en sovet. Samo ti{ina razbiena so istreli od usta ili pak od pi{tol, {to ne be{e retkost, pome|u sosedite koi o~ite si gi kolvaa edni so drugi.

    ^etiri ~ekori edno podrugo se slu{naa, sekoj poedine~no pojako vleguva{e vo uvo, ostavaj}i vpe~atok na nervoza od tapiot zvuk na visokite potpetici.

    -Ne se problizuvaj! izvika Konstantin gledaj}i ja senkata na tenkata `enska silueta vre`ana vo yidot pred nego, ispi{an so nerazbirlivi bukvi.

Stravot se ~uvstvuva{e vo vozduhot. Ne, Konstantin ne se pla{i. Edvaj gledaj}i se vo valkanoto ogledalo, koe be{e zaka~eno vo hodnikot, vide `rtva vo sebe i ispu{ta{e miris na strav. Mirisot doa|a{e od @ana.

                       Moite o~i...

Pogledni vo o~ite.

Ke otkrie{ koja sum, i dali mislam zlo...

Pogledna vo o~ite.

I mol~e{e za sebe, i ne se zala`uva{e...

Gledajki gi o~ite, ti vide se...

Go vide svetot. I molkot. I tagata....

Me vide mene skr{ena...

Tebe  od srceto izbrkan...So zabrana da se zaqubam...zabrana od mene postavena...

Vide-ne veruvam na luge, sal angeli...

A krilja ti nedostasuvaa...

Me pogledna vo o~i ,i zamina...Ne soo~uvajki se so vistinata...

Me pogledna vo o~i, i izbega!!Ti stra{liva ptica kukavica......!!!!

Me ostavi sama vo temnina...Temnina koja me progolta...

A o~ite seu{te gledaa...O~ite sepak postoea...Nikogo tie ne la`ea...Nikoja tajna ne krieja...

O~ite tebe te vikaa...O~ite taga ~uvstvuvaa...

Ne ja opi{aa...

Se pla{ev od bolka vo qubovta... Qubovta sepak me obzema...Koga qubev i sakav navistina.

Qubovta izbega...

Stravot go prepozna....O~ite ka`aa molkum, {to kriev jas tokmu....

Gi preziram tolku...