Ваша песна,состав или што било напишано

wow blue dade me iznenadi... sovrseno se vklopuva vo mojot obid....

САМ

Грабни ме и фрли ме,
долу во пеколот,темно е,
ако ме мислиш за наивен,
па и ако играш со мене...

И душа и срце ми предаде,
кога ти зборувам,разбери ме,
не тропај на врата,кај мене,
одамна ја затворив за тебе...

По мирисот те познавам,
одот ти го осеќам,те чувствувам,
сам пак ќе останам,се ќе заборавам,
на лошо ќе се навлечам....

Ќе шмркам,ќе се опијам,
во темнина ќе заминам,
на друга ќе се предадам,
пак ќе те надитрам....

Иако цело време негираш,
пат до мене нов одкриваш,
крила насилно забодуваш,
мориња да прелеташ....

Секогаш ќе ме посакуваш,
со принцеви ќе ме споредуваш,
бели коњи ќе сонуваш,
потна ќе се разбудуваш....

Во кошмар ќе ме наоѓаш,
од мене ќе се спасуваш,
ќе бегаш и бегаш,
пак во стапица ќе се наоѓаш...

Ноќта пак поминала,
повторно се будам сам,
само се прашувам,
дали се било вистина....

Знам дека младост губам трудејќи се,
но храброста е посилна,до сега најсилна,
ќе се обидам, ќе направам, ќе успеам,
затоа те молам пушти ме и сослушај....

Иако секој на патот ме подкошнува,
како дете кое никогаш не дораснува,
се ќе биде во ред,ветувам,душа во заклетва оставам,
само ќе те допрам на рака,ќе те погалам,
сакам да ја докажам,да ја покажам,
моќта што ја добивам од овој темен свет.

Тврдоглавоста очи ми наквасила,
ушите ми ги потопила,ги сокрила,
но сепак јас ќе успеам,ќе се истакнам,
под нозе ќе ги заземам,силно ќе ги исцапам,
в лице ќе се насмеам,нема заплачам....

Роб и ќе постанам,во ладната пустина,
сите ќе ги веселам,очи ќе им варосам,
секој ќе ме засака,покаение ќе побара,
во чело бакнеж ќе подарам,пот да почувствувам,
солта и вода ќе побара,но бунари ќе пресушам,
жеддта ќе ги исцица,јас ќе се наситам.....

АКО СЕ СРЕТНАТ НЕКОГАШ
ОЧИТЕ НАШИ
ВО ИСКРИЧАВ ПОГЛЕД
И АКО ПОГЛЕДОТ МОЈ
ТИ ПОБЕГНЕ ОД ВИДИК
И ПРИБЕЖИШТЕ ПОБАРА
НЕКАДЕ НАДОЛУ ,
НЕКА ТИ БИДЕ ЈАСНО ДЕКА
МОИТЕ ОЧИ ТЕ САКААТ.
ТЕ БРКАМ ОД СЕБЕ
САМА СО СЕБЕ СЕ БОРАМ
И ПОСАКУВАМ ДА ТЕ МРАЗАМ АМА....
ПРОКЛЕТО ТЕ САКАМ.

ТВОЈАТА НАСМЕВКА САМО ТАГА МИ ДАРУВА.
ПОТОНУВАШ ВО СОНОВИ СЛАТКИ
И НЕЧИЕ ИМЕ НА СОН ИЗГОВАРАШ,
НО ТОА НЕ Е ИМЕТО МОЕ.
ПА И КОГА БИ ЗНАЕЛА КАДЕ ТЕ ВОДИ СОНОТ,
ДУРИ И КОГА БИ ЗНАЕЛА КОЈ ЈА КРАДЕ ЉУБОВТА ТВОЈА,
ПАК ГРЕВОВИТЕ ТВОИ БИ ГИ ПРОСТИЛА.
ГРАДАМ МОСТОВИ ДО ТЕБЕ,
НЕ РУШИ ГИ СЕГА,ТИЕ МЕ ВОДАТ ДО ТЕБЕ.

АНГЕЛ

Небо отвори уста огромна,џиновска,
ме плукна,ме исфрли на земјата,
во падот крилава ми изгореа,ќумуросаа,
болката ме сви,ме засака,пријателка ми постана.....

Осаменоста ме убива,ме дотолчува,
секој ден се обидувам да летнам,да полетам,
но паѓам, се струполувам,
се смалувам,од срам умирам,
се молам во некој што не ме слуша....

Шетам во ноќта,се сокривам,
зли усти да не ме видат,да не се смеат,
во темна мантија завиткан,заплашувам,
никој не ме прашал како се чувствувам...

Паднат ангел сум јас,од небото избришан,
Господ ме исфрли,не ме сака,
гревта ми гризна од душава,ме залажа,
во црната книга ме запиша,ме зарежа...

Молам да се вратам јас,гревови да исшистам,
од црнила да се исчистам,да исповратам,
душава ми се смалува и таа тагува,
јадната таа со мене се фатила.....

Ангелски глас од небо наслушав,
среќата повторно оживеала,живнала,
крилава растат,со небени пердуви се одредуваат,
моќта повтрно се вратила,полетувам.....

На секого му простувам,пак грев не правам,
шамар сум добил,сум вратил насмевка,
лузна по лузна исчезнува,со рака се забришува,
црната наметка изгнијува,бела боја ја покрива....

Летам и се воситувам,се радувам,
планини и мориња прелетувам,посетувам,
со рибките повторно разговарам,оговарам,
насмевката в уста се закачила,забодила,
белината на забите одблеснува......

Рајската врата пак ми се отвара,ме дочекува,
во неа поносно влегувам,се поклонувам,
секој со насмевка ми возвраќа,им недостигав,
шала и смеа се разврзала како ортома,
а таа до поглед ме довикува,ме посакува....

Црнилата гледаам од страна ѕиркаат,
на искушение пак ме ставаат,ме зезаат,
со неа да заминам,да ме заробат,
само ја гледам, со поглет ја пресекувам,
а таа засекогаш исчезнува,заминува....

Пријателите ме поздравуваат, дочекуваат,
солзите од очи им бегаат,се тркалаат,
моментите на самост и слабост завршуваат,
честа на ангел пак ја добивам,заслушувам,
ама мал црв ме јаде,се прашувам каде е таа,
проколнатата убавина ме напушти,замина....

РОДЕНА ЗА КАВГА
(нешто како песна, а не е песна)

Кој ги расклокотува вулканите во тебе
пред секој мој обид да те налутам
па си ги повлекувам зборовите
како гладна волчја сурија во шумата
да вијат и кога не е полна месечината...

Знам, сладоледот беше многу скап...

Кој ги сподивува реките во тебе
пред секој обид да донесам дожд
па си ги диплам облаците непрокиснати
какао кошули неизносени, мемлосани
под сувото лије на глувите насмевки...

Знам, сладоледот беше многу скап...

Еј, ги снемало волците - не завиваат,
се исушиле облаците - не прокиснуваат,
зар се помни само цената на сладоледот
што остана непробан во чашата на гордоста...