Ваша песна,состав или што било напишано

   ...Го погледна и се наведна. Секој збор ке беше залуден. Барем во тој момент, кога ни небото не ги разбираше зраците....кога ни дрвјата не ги разбираа ветровите...кога ни тој не ја разбираше неа. На секој можен начин не ја свакаше, не ја подржуваше. Лугето кои се научени сами да се справуваат со се и кога некој и најмалце ке им помогне, тие се вечно благодарни, додека лугето кои цел живот се вадат на туг грб немаат ниту благодарам,а  ниту почит. Понекогаш ...се прашуваше...зашто е се онака како што е? Која е причината секогаш да биде почетокот таа која води, а после тоа да е таа која ја водат и тоа со сила!? Разгледувајки ја сегашноста и стана тесно во сопствената кожа и само ја криеше главата со кебето. Зар постојат зборови??? Не не постојат зборови кои ке му докажат дека не е фер. Не не постојат зборови кои ке му докажат колку не е во право. Не не постои никаков начин да го натера да се погледне во огледало и да види дека ништо не променил. И цел ден да ја гали и пази...повторно кога тогаш ке ја пецне како со оган по душата. И се ке остане исто. Ко ништо да не се случило, ко ништо да не се рекло. Зар не беше свесен дека само така ја брка од него? Зар не е свесен...нема зборови.. 

Автор	Порака Тема Пребарувај Опции за темата Внеси реплика Внеси нова тема Верзија за печатење Преведи Тема
La Ninja Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор She Hulk Регистриран: 13.Јуни.2006 Статус: Офлајн Поени: 1605	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај La Ninja Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 13.Мај.2009 во 22:24
	...Го погледна и се наведна. Секој збор ке беше залуден. Барем во тој момент, кога ни небото не ги разбираше зраците....кога ни дрвјата не ги разбираа ветровите...кога ни тој не ја разбираше неа. На секој можен начин не ја свакаше, не ја подржуваше. Лугето кои се научени сами да се справуваат со се и кога некој и најмалце ке им помогне, тие се вечно благодарни, додека лугето кои цел живот се вадат на туг грб немаат ниту благодарам,а ниту почит. Понекогаш ...се прашуваше...зашто е се онака како што е? Која е причината секогаш да биде почетокот таа која води, а после тоа да е таа која ја водат и тоа со сила!? Разгледувајки ја сегашноста и стана тесно во сопствената кожа и само ја криеше главата со кебето. Зар постојат зборови??? Не не постојат зборови кои ке му докажат дека не е фер. Не не постојат зборови кои ке му докажат колку не е во право. Не не постои никаков начин да го натера да се погледне во огледало и да види дека ништо не променил. И цел ден да ја гали и пази...повторно кога тогаш ке ја пецне како со оган по душата. И се ке остане исто. Ко ништо да не се случило, ко ништо да не се рекло. Зар не беше свесен дека само така ја брка од него? Зар не е свесен...нема зборови..
	Ne sum pijan, samo lezam na zemja i se raduvam....

Omar Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Too young to die... Регистриран: 22.Февруари.2009 Статус: Офлајн Поени: 12633	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Omar Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 14.Мај.2009 во 01:57
	Bea srekni,premnogu srekni... Iako nemaa tatko,majka im se obiduvase da im dava dovolno ljubov i nikogas ne dozvoluvase tie da bidat tazni...A kako samo ja bolese dusata koga ke prasaa kade e tatko im... Niz solzi raskazuvase kako toj otisol nekade,nekade kade sto bil mnogu sreken,nekade kade sto odat samo dobrite lugje,a tie mali palavkovci samo se poglednuvaa i ne im bese seuste jasno kade e toa mesto... No se sto e ubavo kratko trae,velat starite.... Taa toj den ne otide na rabota,resi cel den da im go posveti niv,cuvstvuvajki golema zagrizenost deka tie mali palavkovci nemaat detstvo kakvo sto zasluzuva sekoe dete... Ja zede kolata i resi da gi odnese nekade kade sto ke mozat da podisat malku svez vozduh, da im se vratii taa rumena boja na obravcinjata koja odamna ja snemalo... Vozejki po patot,kako sekavica eden mal zajak,izguben niz vremeto i prostorot im go presece patot i taa izgubi kontorla i letnaa od patot... Se razbudi vo bolnica, tesko povredena i so amputirani noze... Se obide da stane,ni bese celosno iscrpena... Se obvitka od uzasnata bolka,no toa vo toj moment bese najmalku vazno.... Dojde doktorot,a taa niz solzi vikase,molese da doznae sto im se slucilo na najmilite... Nemase voopsto energija... Se onesvesti... Soni cuden son slusajki glas koj celo vreme i povtoruvase toj ili ti,toj ili ti... Se razbudi isplasena,i vednas go pobara doktorot.... Se obide da bide cvrsta... No koga dozna,kako grom od vedro nebo da ja pogodilo.... Pogolemoto nejzino sonce se bori za zivot... Ja svati porakata... No sepak toa bilo samo son... Legna i niz solzi samo povtoruvase jas,jas,jas.... S sluci od edna strana cudo,od druga strana tragedija... Toa anglece se vrati vo zivot,no taa pocina.... Ooo kolku solzi obleea i dvete... Koj li ke se grizi za niv??? Koj??? Ja pograbaa, so pomos na sogragjanite... Pomina vreme... Decata bea ostaveni na milost i nemilost... Edna kasna vecer setajki se i seuste nejasno kade otisla mama, pred niv se pojavi zena koja imase premnogu topol pogled i dusa koja premnogu stradala i me doblizi i gi predrna...Pocna da roni krupni solzi,guskajki gi i vikajki im najdragi zborovi... Gi zgrizi i gi izuci... I dvajcata veke ogromni mazi seuste ne im bese jasno koja e taa kaj koja uste prviot moment pocuvstvuvaa majcina ljubov... Koga razbraa se stapisaa... Vo toj ist den koga tie ja doziveea tragedijata,vo toj ist proklet den taa gi izgubila mazot i deteto... Otepana od bolka probala da si go odzeme zivotot nekolku pati ni nikogas ne uspevala,samo slusala nekoj glas koj ja tesel i i velel, ke ja najdes i ti tvojata srekja povtorno...

butterflyM55 Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор *PEPE* Регистриран: 17.Ноември.2008 Статус: Офлајн Поени: 3399	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај butterflyM55 Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 00:31
	На врвот на кулата стоев гордо. Пиркаше ветрето тивко и ми мрсеше коси, исто како ти. Нежни топли бранчиња кои наликуваа на твоите бакнежи, ми галеа тело. Мисли далечни, лутаат таму некаде далеку кај тебе. Сеќавања на првите зборови твои, кога бев сјајна ѕвезда во очите твои. Ѕвезда далечна,возбудлива недостижна.... Ме допре со збор. Ме стигна со чувства. Ме уништи со болка. И зборот веќе, не ми е збор. И мислата, не ми е мисла. Желбата ми стана далечна ѕвезда, недостижна,недопирлива. И врвот на кој стојам, веќе не е врв. И кулата веќе не е кула. Само куп од карти, кои се разлетаа под моите нозе, кога стигнав на самиот врв, на тоа што требаше да биде цел.
	Единствената работа што стои помеѓу нас и тоталната среќа е реалноста.

zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 00:31
	Ќе те прашам кога спремна ќе бидеш не само да мислиш дека таква си тогаш па да ми избегаш со врескање и трчање брзо што од мене што од она со мене што ќе те најде несигурна уште колку можам јас дали само те штедев што од жал што од мисла каква за мене ќе помислиш како ли ќе изгледа тогаш спремна да бидеш ноќ секоја со мене да бидеш и ден и тоа ама баш секој.
	http://jazbunet.blogspot.com/

fragola Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 02.Февруари.2008 Статус: Офлајн Поени: 3829	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај fragola Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 00:36
	a cekas na sigurno da bides za da pogresen efekt ne dobies
	I get enough exercise...just pushing my luck.

fragola Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 02.Февруари.2008 Статус: Офлајн Поени: 3829	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај fragola Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 15:57
	Јас и ти и ветерот кој си игра со нашите коси, јас и ти и тркала на пат што во правец непознат не носи, јас и ти и облека валкана со песок и прашина прекриена, испечена кожа врз тела исушени, јас и ти и ѕвездите единствени пријателки во ноќи под ведро небо минати, јас и ти за сите други странци залутани патници, скитници,безделници... Јас и ти исчезнати без трага и глас и месечината која секогаш навива за нас.
	I get enough exercise...just pushing my luck.

La Ninja Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор She Hulk Регистриран: 13.Јуни.2006 Статус: Офлајн Поени: 1605	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај La Ninja Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 16:07

	Ne sum pijan, samo lezam na zemja i se raduvam....

fragola Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 02.Февруари.2008 Статус: Офлајн Поени: 3829	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај fragola Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 16:11

	I get enough exercise...just pushing my luck.

butterflyM55 Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор *PEPE* Регистриран: 17.Ноември.2008 Статус: Офлајн Поени: 3399	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај butterflyM55 Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 17:56
	Одраз во огледало старо гледам. Лице на умор со тажен израз. Натежнало бреме на плеќи бели и чиниш ќе се откинат секој миг, од тежината голема. И враќам лик од време, не многу дамнешно. Сјај во очите, како ѕвезди во ноќта. Гордост и држење на кралица голема. И миг еден само, сегашноста се враќа. Ни трага од големината на оваа изгазена кралица. Гордоста потонала како чамец насред море. И ѕвездите ги нема, одамна облаци темни им уништиле траг. Ни сјајот некогашен, го нема таму, само тагата останала да царува во погледот блед. Одраз во огледало на плачливо дете кое останало само и без љубов. И сега знам... Залудно не си ги кршел. И ти си го видел одразот во нив. И само си бил дојден да ми го подариш мене овој дар на ужасот кој само во огледалото можеме да го најдеме. Изменето од butterflyM55 - 17.Мај.2009 во 17:57
	Единствената работа што стои помеѓу нас и тоталната среќа е реалноста.

zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 19:22
	To kukli moi
	http://jazbunet.blogspot.com/

fragola Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 02.Февруари.2008 Статус: Офлајн Поени: 3829	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај fragola Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 20:06

	I get enough exercise...just pushing my luck.

bijonse1 Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор bella Madonna Регистриран: 14.Јануари.2009 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 16521	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај bijonse1 Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 23:26
	mislev tulumba ke zasakam poradi tebe ....... odsekogas sum go mrzela toa blago........ probav zaradi mene..... no vidi cudo tulumbata imase gorcliv vkus.... sega pak ne ja sakam tulumbata..... poradi gorcliviot vkus ?? od denes pocnuvam da grickam samo semki.... edna po edna .....em solena ......em pola ja frlam... pljucccc ke ja isplukam..... veke nikoj nema da me natera da jadam tulumba...

butterflyM55 Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор *PEPE* Регистриран: 17.Ноември.2008 Статус: Офлајн Поени: 3399	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај butterflyM55 Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Мај.2009 во 23:36
	Кога мислев дека си светлост на мојот ден. Кога бев блиску до светлината на крајот од тунелот. Светлината почна полека да станува се побледа и подалечна. Секој нареден чекор како да не е чекор нанапред, туку води наназад. И светлината твоја полека бледи во ноќта. Хоризонтот покажува само една мала, бледа точка, која само наликува на светлост. Или е само остаток од она што некогаш било светлост. Некогаш било излез.
	Единствената работа што стои помеѓу нас и тоталната среќа е реалноста.

zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 20.Мај.2009 во 15:54
	Црна мисла како гавран ми пролета ми се причинува си велам лажејќи се рашири крила нешто големо било сенка направи само сенка остана аздисан сум си велам да се кезам треба мајмун да си бидам каков и ме знаат не ваков во сите битки поразен како вечно да ќе живеам сите блиски заминати останав сам и заостанат со некои нови и несфатливи да ме жалат не требе знам и сам да се лигавам спроти ветер плукајќи.
	http://jazbunet.blogspot.com/

Внеси реплика	страница <1 86 878889 90 138 >
Tweet