Ваша поезија

zbunet напиша: Slkdskcoijclk jsajdcnakjc asjdakl kajck asdlk aj adja lkj wdakk wakal; ajdlkaj a;sk lk; a;lk a kka asok l ask a askj kj al ; ak lakak aso ajk ajja aklkclak;ka aksdj ja kako akc kalaidpo akll; asl; l a;sl jhjkhkj hkhjhjh jhhjkh jkhjk hghj hgg ujhjhjk jkhjkh jhhjh uihoi ijioj uhhu uhuihh iuhhhohkjh iguh

lici na jaki misli
no treba da se pronalizira


Изменето од anakin - 21.Мај.2008 во 13:25

Kога би...

Кога би потонала во сон
Еднаш засекогаш, без будење.
Без таа ужасна светлина од денот,
Без таа измачувачка топлина на стравот.

Кога само еднаш би ги затворила очите,
И во темнината благослов да видам,
Со солзи да заспивам и се будам,
Со солзи насмеана да бидам.

Кога би наслушнала само еден звук,
И тој од тебе зрак да биде,
Да ги прободе овие мисли измачувачки,
Овие мисли да ги снема, да згаснат.

Кога би прозборела само еден збор
И од него вистина да се измолкне,
Името твое во страст и врисок,
Во прегратка на домот твој да бидам.

Кога би ставила крај
и би се пронашла во твојата сенка,
да се препуштам на смртта
и во бесконечноста да престанам да се кријам,
Би те сакала, но заминуваш,
А бескрајно ми требаш

Јас и мојата самовила

Јас

Потпрена на извалканиот ѕид
клечам газејќи боса по сето ѓубре наоколку
и немоќно се борам против гласовите.

Низ прозорецот гледам дете
в канџите на стариот гавран,
а мојот болен крик
се задомува само в моите уши.

Самовило моја,
тебе ти се обраќам,
што ли треба јас да сторам?
Кој е одговорот твој?

***

Самовила

В нечистата одаја
се слушна тивок шум,
мојата воздишка
проструи низ нејзината кожа
а топлината влезе низ порите
прегрнувајќи ја нејзината
нескротлива душа...

Каков е овој неред мила?
Зошто твојата жед
ја натопуваш со горчливи солзи
кои неуморно ги пијат?

Време е да станеш.
Искапи се,
фрли го сето ѓубре од оваа одаја.
Тоа не е твое.

Земи го клучов
и отвори ја вратата
што ќе ја пронајдеш,

а јас никогаш нема да те заборавам
и секогаш ќе бидам
в твоето срце.
Каде и да си.

Утринска роса

После сушниот период
пороен дожд ја потопи почвата
измивајќи ја од змискиот отров
кој долго време ја нагризуваше
нејзината кора.

Утринска роса
чиста ко солза
ги избрка демоните
кои го разјадуваа
коренот на јоргованот.

Селаните од подножјето
на планинската идила
го празнуваат раѓањето на росата
пиејќи нес и макијато
на високиот планински врв
танцувајќи околу јоргованот.

Благодарам што капна кај мене
и несебично ја разеленуваш
некогашната бескрајна пустина.

 посветена за Mamma. Заслужува многу повеќе од една песна. Фала ти за се


Изменето од mamma - 26.Мај.2008 во 23:56

Се ќе сторам таквите капки да останат тука...
Нема да дозволам уште една суша.

pocnaa da ne mi se dopagjat KOMERCIJALNITE AMBALAZI


Изменето од anakin - 21.Мај.2008 во 23:01

anakin напиша: pocnaa da ne mi se dopagjat KOMERCIJALNITE AMBALAZI

види вака, тоа што е за продажба, нека се пакува и во златна амбалажа... тоа што е убаво за око, и во обична амбалажа си е убаво... абе, мајсторе, та не си дете да ти објаснувам дека убавите круши со око се познаваат пред да ги вкусиш...