Ваша песна,состав или што било напишано

НАЈЛЕСНО

Најлесно ти е да ме убиеш,
да ме исецкаш на парчиња
и спакуван во најлон кесиња
да ме расфрлаш по контејнерите,
ноќта пред да ги испразнат
чистачите на комуналец,
и да предизвикаш војна
на пците со свињите од Дризла.

Други побрзи биле од тебе
па те убива гневот од немоќта
да убиеш дух на дух
и ти доаѓа да се отруеш со сопствениот отров
па да се исецкаш на парчиња
и самоспакувана во најлон ќесиња
да се расфрлаш по контејнерите
оти знаеш дека само тие,
чистачите на комуналец,
можат да ти го покажат патот до мене.

Волшебно е чувството
кога си воздух
а некои те погребуваат
после сто години самотија…

JOS TE VOLIM
JOS SI MI U MOM SRCU
JOS NISAM NICIJA
JOS MI ZNACIS
JOS JE U MENI
LJUBAV KO EXPLOZIJA.......

" Blago onom ko te ima,
ko te ljubi,
dok ja lutam nočima
blago onom ko te ljubi,
neka bude,
bolji čovjek nego ja. "  

Не барај
да те засакам премногу
не барај
да ми бидеш сиот свет
внимавај што посакуваш
нема ништо друго
да посакаш
ќе заборавиш
дека постоше пред мене
на високиот осамен врв
понекогаш
носталгија ќе те влече
да бидеш она што беше
нема да знаеш како беше
да се биде без мене
празнина и студ
ќе гледаш
онаму каде ме нема
откако ќе те изменам.
 - Ама си самоуверен !
велиш ти
 - Се зезам ма па ти !
велам ја
Не ти е смешно
си велиш ти,
но што ако вистина збори тој ?
Да дадам и примам спремна ли сум
колку ќе побара и понуди ?
Нешто во него
сигурно не е
нејасно е
а знае што во мене е
или се зеза само тој ?

Додека голтав
парчиња од храната
пред мене,
онака навидум
незаинтересирана
за тебе,чекав само
да слушнам убав збор
од твојата уста.
И додека глумев
дека ми е сеедно
дали си тука или не,
длабоко во себе
го слушав крикот
од душата моја,
која само сакаше
да те погледне.
Да те види со очи
полни љубов,
и да ти каже
со поглед
колку те сакам.
А погледот не го кренав.
Само немарно ти кажав
оди....
Гордост пуста.
Се додека не ја победиме
гордоста во нас.
Се додека не го потиснеме
болот од претходните рани,
нема да го имаме
тоа што посакуваме.
Само ќе продолжиме
да се повредуваме
и да ја убиваме полека
љубовта во нас.

Сега кога се смеам, ништо не е како порано
Сега кога се смеам , ти ми доаѓаш и ме гребеш по очите
Сега кога се смеам, доагаш и чукаш на портата на мојата душа
Сега кога се смеам, сфакам колку ми недостигаш
Сега кога се смееш, јас плачам, крварам, се тресам
ти си се што сум јас, а јас сум ништо
тресни ме од земјата, згази ме под себе
не ми дозволувај да бидам човек, зошто тоа и не го заслужувам
Искриви ме за да не стојам право, легни врз мене за да не станам
Плукни ме, а потоа избриши ме како свештеникот гревот на исповедникот, но само за да ме плукнеш пак, зошто се што доага од твоите усни за мене е свето,
Искриви ми го патот за да се изгубам, и да го најдам твојот дом
A покрај тој темен пат ќе престанат да никнуваат сенки на оваа бледа месечина,
и ќе никне црна роза, семе на мојата болка, симбол на моето страдање,
Твоите очи се мојот прогон, мојот огнен мраз, мојата болна темнина
Би ослепел, за да не ги гледам твоите очи, и за да не ја гледам твојата насмевка
Која ме голта како бездна, паѓам но не го допирам дното,
Зошто исто како и твојата убавина, твојата насмевка нема крај
А немаат крај ни
Мојата болка
Мојот оган
Мојот јад
Мојата агонија
Мојата надеж
Мојата амброзија на горчина
Те имам во моето срце, барем толку, и ништо повеќе од тоа,, никаде и никогаш.
Мислев дека те сакам, но згрешив, страшно згрешив

                                                                         My Guardian



Somewhere in this world of endless suffering and eternal pain
i was lost, and i saw that every hope is spend in wein
my heart was filled with dissapointment, hate, blackness ,grief
the only exit of that emphaty seemed going to the closest reef
to end my exsisting called life, without a sound or any gesture
so i can buy the peace that was forbiden to me in life ,in hell.
there was not a glimpse of hope of salvation. i knew i fell
i had nothing except my ruined and dark soul to sell
oh my god, i knew this was the beggining of the end.



And in that black moment of bitterness and sorrow
i saw a silluete of a woman in the darkness
what is she doing in my world i asked myself
is she gods or even devils messenger?
is she the ilussion of the world i never had?
is that the beuty of the other side, the side i never saw?
is she the missing piece of my puzzle like soul?
is she the answer of my long prayers?
I was really confused so i dont know.


She came close to me looking with those brown eyes of hers
she stood in front of me smiling like the most beutyfull angels do
saying nothing, not a word, she took me by the hand and embraced me
for the first time in my life i knew what is someone to care about you
we were together, bond by something unfamiliar to me.
so different and so simmilar, so far and so close
in that moment i wanted to live, so i rose
from my own ashes and there was no more pain
i started to cry and it was like joy, joy with rain


and then, suddenly dissapiared in the cold fog
i was alone again, sentenced to ethernal solitude
dark cloud again covered my soul and heart
is god that cruel to send angel for a second
and then i prayed for her to return
and in the embrace of the dark and cold night i fell asleep
and in my dream i saw her again even more beutyfull then the last time
i couldn speak , i just looked at her white dress and her eyes which touched my very soul
she came to me and whispered in my ear the most beutyfull name,
the name that brought me back to life,
the name that echoed inside my heart , soul and mind
the name of my angel guardian that i was blessed to find
and now, when she came to me, the worst fear started to boil
what if one day i dont feel her warm wings around me
what if god decides i am not worthy of her care
what if, what if, was the thorn in my chest that went deeper and deeper with every moment without her,
if only there was an artist, mortal artist so good to catch her face in a picture,
but who would be worthy of that kind of task, but another angel.
and there are none of them on this world...


Изменето од Marx_Junior - 02.Мај.2009 во 17:13