Окупација од Бугарската војска 1941

Македон напиша: Второ, групата на бугарофилите и фашистички настроените граѓани ги пречекувала војниците надвор од градот, не во градот Струмица.

Кога на 18 април се пренел гласот за доаѓањето на
бугарската војска, пред Клубот на есперантистите се
собрало маса граѓани, предимно младинци и работници,
и во поворка тргнале по улиците на Струмица, носејќи ја
картата на Македонија и испишаните пароли, пеејќи
револуционерни песни. Кога стигнале во центарот на
градот, месните колаборационистички елементи се   обиделе со сила да ја растурат поворката и да ги скинат   транспарентите...
Ако прочетеш натаму, ке се увереш што сите (и есперантисти и колаборационисти)се отправили надвор од градот:
А
поворката, приближувајќи се кон крајот на градот, сè
повеќе се зголемувала, кон неа се приклучувале
новопридојдени граѓани.

чоли напиша: Македон напиша: Второ, групата на бугарофилите и фашистички настроените граѓани ги пречекувала војниците надвор од градот, не во градот Струмица. Кога на 18 април се пренел гласот за доаѓањето на бугарската војска, пред Клубот на есперантистите се собрало маса граѓани, предимно младинци и работници, и во поворка тргнале по улиците на Струмица, носејќи ја картата на Македонија и испишаните пароли, пеејќи револуционерни песни. Кога стигнале во центарот на градот, месните колаборационистички елементи се   обиделе со сила да ја растурат поворката и да ги скинат   транспарентите... Ако прочетеш натаму, ке се увереш што сите (и есперантисти и колаборационисти)се отправили надвор од градот: А поворката, приближувајќи се кон крајот на градот, сè повеќе се зголемувала, кон неа се приклучувале новопридојдени граѓани.

Да, но протестот се одржал во градот, односно пред Клубот. Профашистичките групи се упатиле надвор од градот, каде се сретнале со бугарските војници, каде можеби се упатиле и оние кои протестирале, не го знам тоа најдобро, затоа што таму се случил дочекот на бугарската војска од профашистите. Сепак, протестот се одржал во центарот на градот.

Не ја мешај Охрана тука. Фактот е дека не се знае што точно се случило во Струмица. Мојата работна верзија ја напишав погоре.

Луѓето оделе кон покрајнините на градот да ги поздрават бугарските војници, а десетина есперантисти подигнувале некакви антишпекулантски пароли, ама никаде на сликата не се забележуваат.

Мислам и во Струмица, како и во останатите македонски градови бугарски окупатори биле пречекани како ослободители од српското ропство, но тука на некој есперантист му текнало да ја претстави поинаку ситуацијата кога се сеќавал по 10-15 години. И кога историјата се пишува само по сеќаванја, а нема документи, така и си останало во македонската историја.

Добро што се појави Чоли, да ја разјасни малку маглата.

Значи струмичките членови на КПЈ знаеле уште на 8 април што ќе се случи со Македонија.

Богдан Филов дали знаеш кога дознал дека Македонија нема да биде независна, а ќе биде присоединета кон Бугарија?

Дневникот на Филов е документ, а сеќавањата на сведоците си се само сеќавања од дистанција на времето.

Сестра ми имаше пријателка која се врати од Коми АССР со буркани месо од мечка. Сестра ми јадела, ама јас на моите другари расправав дека јас сум го јадел мечешкото месо и толку пати тоа го повторував, што во еден момент се запрашав дали навистина не сум јадел месо од мечка.
Ако ги прашаш моите другари ќе ти кажат дека со сигурност Каснаковски јадел месо од мечка, донесено од една пријателка на сестра му од Коми, која подарила еден буркан на сестра му.

Арно, ама сестра ми го јадел во нивната куќа.

Информацијата е во врска со измислени сеќавања. Ете и Ката Руменова Мисиркова цел живот се сеќава колакав голем Македонец бил Крсте Мисирков и кога се појавиа документите сите нејзини сеќавања паѓаат во вода.

Има нешто околу пречекот во Струмица, најдете и други извори. Јас денеска сум на свадба.

За Анастеа: материал за Струмица 1912-1915 год.:

На 21 октомври 1912 г. една чета бугарски војници предводена од капетанот Алексиев влегла во Струмица. Наредниот ден во Струмица влегол и бригадниот генерал Атанасов. На пречекот на генералот, кога Сулејман Паша му ја подарил златната сабја, покрај народот, присуствувале: бугарскиот и грчкиот владика и турокиот муфтија. Во придружба на бугарските офицери се наоѓале и двајца српски офицери. Истиот ден во Струмица пристигнала и српска војска предводена од мајорот Никола Ст. Цоловиќ. Се настојувало кај народот да се добие впечаток дека и српските војоки, кои дејствувале заедно со бугарските, наводно придонеле да се ослободи Струмица.
Всушност, вистината била сосема поинаква. Бугарскиот генерал Атанасов бил далекувид и од самиот пречек заклучил дека Струмица и околијата веќе добро биле организирани и продолжил со продорот на неговите војски
на југ кон Дојран, Кукуш и Солун. Тој не бил загрижен што Струмица ја остава под команда на српските воени старешини од три причини: прво, во Струмица и во околијата веќе била формирана организирана месна власт; второ, установил дека страстите за одмазда меѓу христијаните и Турците допрва треба да избијат на површина, а најверојатно немал интерес Бугарите да го водат евентуалното крвопролевање; и трето, за него и неговата команда поважно било бугарската армија прва да влезе во Солун.’”
Во Струмица, пред и во деновите на теророт, пред крајот на октомври и почетокот на ноември 1912 г. била востановена месна власт со која раководел Павел Шестаков, опкружен со ополченци, припадници на четите на ВМОРО и првенци од Струмица кои пред тоа се наоѓале во заложништво во турската казарма. На ист начин, месна вдаст била востановена и во сите населени места во околијата. Еве и неколку примери за тоа: во Ново Село меоната власт ја претставувале Коте Златин, Мите Нацин, Мите Јаков, Георги Маслиноки и други; во Костурино: Доне Карагогов, Петар Пеличев, Атанас Алапулов и др. (подоцна се масакрирани); во с. Петралинци: Христо Френков, субаша на бегов имот, Коста Христоманов, субаша на бегов имот; во с. Моноспитово: Атанас Ансаров, Дончо Алаџов, Атанас В’нков и други; во с. Дабиле: Јоваи Шабанов, Васил Милушев, поп Трајко, Наце Цветков, Мите Палазов и други; во с. Сачево: Мите Петрушов Пипераров, Атанас Арбаџиев, Панде Фрланов и други.
Христијанската власт располагала и со вооружена милиција. Секое населено место имало извршено мобилизација на мажите способни да носат оружје. Во Струмица никогаш пред тоа не постоела така организирана и вооружена градска и селска власт. Во зависност од големината и стратешкото значење на населбата бил одредуван и бројот на носителите на власта и на вооружвните луѓе. Васил Галев, еден од членовите на МК задолжен да ја прекинува телефонската врска меѓу Банско — Еднокуќево и Босилово со Струмица, тврди: „Селото ни броеше 45 куќи, семејствата беа големи од 15 до 25 члена, а од секоја куќа имаше по 2—3 и до 4 вооружени. По една до две пушки и бомби имавме и дома. Со Турците сл1етките на брза рака беа расчистени. Потешко одеа работите
со прекрстувањето. Во Втората војна учествувавме сите зашто, тогаш, ако не сакаше да убиваш — ќе беше убиен.
По Втората балканска војна Струмица со околијата припаднала на Бугарија. По иселувањето на Турците и на гркоманите, бројот на населението значително опаднал како во градот, така и во населените места. На 10 август градот го напуштил првата група гркомани. Преселувањето е извршено со камиони, запрежни коли и со добиток. Иселувањето траело од 10 до 21 август. Вечврта на 21 спроти 22 август 1913 г. Грците го опожариле градот. Наредниот ден во пламен се нашле сите гркоманоки, турски и еврејоки куќи во Струмица. Пожарот траел се до 30 август, при што изгореле околу 1900 јавни, приватни куќи, дуќани и други објекти. Пожарот е задржан по барање на протестантскиот солунски мисионер Кунер, чие што барање го прифатиле грчкиот командант Ангелидис и офицерите Немолос и Јоанидис.

На 19 април 1941 г. при навлегувањето на бугарските единици во Струмица,....

Веке се е изjаснено - во нозете на окупаторите са главите на есперантистите...

Boogie напиша: Пак се тетеравиш само да не биде така како што е напишано - энаеш дека во тоа време Илинденската органиэација е најјака политичка органиэација во Македонија и баш таа Илинденска органиэација ги прави многуте народни иэлегувања против Бугарската окупација - Имало штрајкови во Скопје,Битола,Велес,Куманово и др. градови

Ете eдна акциjа на илинденската организациjа во Струмица: