Фрчковски имаш ли коментар за Глигоров 1995-та?

Многу интересен напис...

Чекај сега, и овој ќе му стегне кривична пријава на Џаро...хаххахаха...

Кога сме веке кај колумнистот, еве нешто интересно:

Фрчкоски е мојот човек 


Во второто продолжение од интервјуто што „Национал“ го објави во 2002 г., соговорникот Осман Ватреш ги опишува контактите со високите службеници на македонската Државна безбедност, неговата инфилтрација во подземјето и нивните врски со македонските државни функционери.



"Добре веќе почна со некои маневри. Јас требаше да одам со автомобил во неколку градови во Македонија, за некоја работа. На патот кон Дебар забележав дека ме следат. Утредента кога се вратив, Слободан ми ја замени колата, ми даде некоја кореанска зелена… Имав некој „опел“. Бидејќи видовме дека Добре нé следи, утредента кога се сретнавме во канцеларијата кај Слободан тој кажа дека мора да се вклучи и Добри, дека тој има право како директор на Агенцијата за разузнавање. Тогаш се појавува една контраверзна личност која работеше во МВР, Александар Чанчар, кој по потекло е од Фоча, од позната фамилија која е обвинета за воени злосторства. Слободан, јас и Мите се договоривме јас да направам еден директен разговор со Добре, во неговата канцеларија. Тогаш Слободан ми рече дека Ѕвонко, неговиот возач, ќе ме однесе во хотел на Водно, каде бев префрлен… Кога дојдов во канцеларијата на Добре, тука беше уште еден човек и Чанчар, кој постојано си доаѓаше и си одеше, а потоа ни се придружи и Диме Ѓурев. Ме понудија со ручек, но, јас не сакав. Јас на Добре му реков вака: 'Запомни што ќе ти кажам сега. Ти си директор на Агенцијата, а јас сум борец против апаши, мафија и криминалци кои ти ги поддржуваш. Еве ти ја оваа телефонска картичка, со неа од Братислава му се јавував на Богоевски дека поаѓам од Братислава кон Македонија. Ти знаеш зошто ова ти го кажувам. Ти не зборуваш искрено.' Добре се замисли и замолче. Кога разговараавме, тој инсистираше дека трагата е погрешна. Јас му одговорив дека трагата е добра, но дека тој не дозволува, кочи да одиме докрај. Кога завршивме, отидов кај Слободан и му реков дека сакам да заминам од Македонија, на што тој се согласи дека нема проблем за моето заминување. Бидејќи немаше авион од Скопје, се договоривме да заминам од Софија… Пред тоа, кога заминував од кај Добри, тој ми најави: "Ќе дојде Чанчар нешто да те праша. Да знаеш ако те бара во хотелот. Кога дојдов во хотелот, и се јавив на мојата пријателка Фана Кочоска за да се видиме на кафе. Воопшто не разговаравме за случајот, туку онака пријателски. Само што завршивме со Фана со кафето, ми се јави Чанчар дека ќе дојде… Бев сместен во приземна соба која иако барав, не ми ја сменија. Пред хотелот имав полициско цивилно обезбедување по наредба на Слободан. Тие по правило не смееја да дозволат Чанчар да дојде до мене, но кога размислив, сфатив дека може да ми се случи нешто лошо особено што Чанчар инсистираше да се видиме во собата. Се подготвив на најлоша варијанта... Мислев како да се одбранам. Ја отворив вратата од терасата, зашто доколку дојдат двајца дека нема да можам да се борам, па да побегнам преку терасата. Чанчар кога дојде со уште еден човек за кој ми рече дека работи во полиција, ми рече: 'Слушај, јас и ти мораме нешто да разјасниме, уште некој мозаик да видиме". Веднаш му одговорив: ’Нема што јас и ти да разјаснуваме'. Тој влезе во бањата и извади пиштол. Тогаш јас му реков: 'Да ти ебам мајката, нема да успееш во тоа што си намислил. За три дена цел свет ќе знае дека си ме убил. Знаев дека ќе дојдеш да ме убиеш, на сите им се јавив, само што разговарав со Фана Кочоска'. Тој веднаш ја сврте работата: 'Ама не, таман работа, јас само сакам да разговараме како пријатели'. Тој и човекот што беше со него заминаа. Јас веднаш го викнав Слободан Богоевски и Мите, тие веднаш дојдоа и решивме да заминам веднаш од Македонија“.
Настанот според Ватреш се случил во јануари 1996 г., кога е решено дека треба да замине во Германија и таму со помош на македонски дипломат да продолжи да се уфрли во криминалната мрежа.
„Кога стигнав во Минхен, на моменти чувствував дека некој ме следи, но одбегнував да барам помош од полицијата. Само еднаш приквечер дојдоа тројца на врата, од кои еден го познавав од Братислава. Станот ми беше сигурен и повикав полиција, но, тие заминаа. По некое време во Германија дојдоа Мите и Слободан, јас ги пречекав во Минхен на аеродром. Тие спиеја во хотелот Холидеј Ин... По извесно време преку некои босански пријатели дојдов во контакт со човек од Македонија, кој престојуваше во Германија и Белгија. Кога му кажав дека многу сакам да одам во Охрид, тој ме праша: 'Кого ти Бошњак имаш во Македонија. Дај да прошириме бизнис, јас работам со Македонија'. Јас го прашувам каков бизнис има, а тој одговори: 'Па, ако знаеш за збор, јас работам се'. Разговорот продолжи дека тој имал сериозен човек во Македонија, кој работи и продава сé што треба. Тогаш јас му реков: ’Слушај, дали би сакал да работиме заедно, јас имам еден богат Арап', а немаше врска, сакав да го навлечам. 'Кажи ми, имаш ли некои справи, со оружје'. Тој одговори: 'Имам колку сакаш и какво сакаш. Само да е сериозно'… Мислев што да му побарам. Му реков дека барам оружје и технички направи, далечински. Тој одговор: 'Ма супер, имаме што сакаш, како онаа во Македонија, она што се случи со Глигоров'. Јас му реков дека токму таква работа сакам, а тој ми одговори: ' Внимавај, ова ти го продавам, да бидеме јасни - ми се случи ли мене нешто, ме следи ли некој, јас веднаш се сомневам во тебе и тебе те нема. Кога ќе се разделиме јас и ти, те нема. Оваа работа е таква. Јас ти продавам, ти даваш пари и ништо повеќе немаме…. Јас со друг, ниту со Арапот не треба и не сакам да се гледам... Моите луѓе од полицијата во Македонија ќе го префрлат. Имам луѓе коишто ќе наредат сé таму, сé што треба. Мој е министерот, тој ќе нареди сé“. 'За кој министер станува збор. За Фрчкоски?' Да. Да, за Фрчковски. Јас го прашувам кој е тој министер, а тој ми вели: ' Фрчкоски, тој е мој човек а и други имам. Што мислиш, како ја напуштив Македонија. Сé може, што треба' . Сé ми кажа по ред како било, со име и презиме, како што се правело и со кого. Сé, со име и презиме. До детаљ… Значи, ми опиша сé за атентатот на Глигоров“.
Соговорникот на „Национал“ натаму вели дека на микро-касети го снимил она што го зборувал со орагнизаторот на продажбата на оружје.
„Морав да го снимам, затоа што видов со каков човек си имам работа. Дванаесет касети снимив со него. Кога го снимив веднаш го повикав …. Веднаш организиравме состанок во хотелот Маритин во Келн … Ги слушна касетите и јас му ги предадов нему. Се разбира, си преснимив копии и за себе… Таа средба беше некаде по две и пол години истрага за атентатот. Не можам во моментов да ти ја прецизирам датата, но имам сé забележано во мојот дневник… Кога ги слушна имињата на Фрчкоски и на уште неколку имиња од 'пеачот' , како што го нарековме, ми рече: 'Осмо, овој Фрчко е тежок мафијаш. Гледаш колку пари има. Купи пред мои очи на франкфуртскиот аеродром кога го чекав, додека беше министер, манжетни за 2.000 марки од фри-шопот. Ова што ми го даде веднаш оди за Скопје, ќе го добијат Слободан и Мите многу бргу. Одам уште утре за Скопје. Само и јас да преснимам копија од касетите, ќе биде дар-мар кога ова ќе го слушне стариот'. Ми рече и да му се јавам на Слободан.

Се скарал или замерил со Фрч и сега има прилика за одмазда што те чуди тоа?
И едниот и другиот се Чувај Боже!

anastea напиша: Леле овој Џаро... да плаче човек или да се смее... Што толку му се налутил на Фрчко... Сега бара да му ја одземат патната исправа и да го стават во притвор...

Со право го бара тоа. Има вистина во барањето на Џаро. Еднаш Фрчко и компанија мораат да положат рачун за сите жртви после обидот за атентат врз Глигоров. Ликвидирани се под необјасниви околности 70(седумдесет) животи. Е па  не мала бројката.

Не Орлов, да не ме разбереш погрешно, јас немам никакви лични извори и сознанија, па немам ни што да премолчувам...

anastea напиша: Мал дел од последниот напис на Форум за атентатот на Глигоров, во кој го посочуваат и Љубе Бошковски, како жртва на Бранко:   Неговиот “грев” се состои во тоа што во 2001 г., како министер за внатрешни работи, ја расчепка жабокречина од “истрагата” за атентатот и дојде до сознанија дека Љубомир Данилов Фрчкоски; Бранко Црвенковски; поранешна претседателка на Апелационен суд - послушничка на Б.Ц.; високи раководни лица од тајните полициски служби и цела машинерија функционери за малку ќе го уништеле истражниот предмет за атентатот на првиот македонски претседател со цел да ги спасат своите политички босови. “Организираниот криминал во Македонија кој е во интимна врска со српската мафија и земунскиот клан стои зад атентатот на Глигоров кој на 2 октомври 1995 г. на Слободан Милошевиќ, под притисокот на меѓународната заедница, му рече стоп за кршењето на ембаргото, шверцот на нафта, масло за јадење и бакар”, тврди функционерот од ДБК. Сведокот е убеден дека извршителите на атентатот се во Македонија и дека тие го создадоа контекстот и ги прикрија доказите. Според него, “трагите несомнено водат кон Б.Ц. и Љ.Д.Ф.” Според информациите со кои располага Форум, потврдени од повеќе извори, Љубе Бошкоски во 2001 г. не сакајќи станува цел на атентаторите и на оние кои помогнале во организирањето на атентатот само затоа што после 6 години од онеспособувањето на Глигоров и по смената на четворица министри за внатрешни работи, е првиот кој поднесува кривични пријави за атентатот на Глигоров. Укажувајќи на Б.Ц. и Љ.Д.Ф., Бошкоски почнува, за првпат од атентатот, редовна процедура за разоткривање на најзамрсеното досие досега.     Фрчкоски, тогаш многу близок и лојален на Црвенковски, како министер не покренува ни кривични пријави за непознати сторители за атентатот на Глигоров. Докторот по правни науки ја “заборавил” вообичаената законска процедура дека за кривично дело следува кривична пријава, по која постапува Јавното обвинителство и истражниот судија. Тајната служба после атентатот постојано инсистирала Љ.Д.Ф. да покрене легална постапка, а на тогашниот Окружен суд и на Јавното обвинителство да даде какви и да било кривични пријави за да може атентаторите да се гонат. “Кога го запрашав зошто не покренува формална истрага за атентатот на Глигоров, министерот само одмавна со раката и рече: Кој ги е..?”, тврди функционерот од ДБК. По ваквото однесување, истражниот судија Здравко Василев поради сериозноста на делото отвора свој предмет: атентат на Киро Глигоров. Судскиот предмет го води без никаква помош од официјалните власти на МВР. Нашиот извор, шокиран од однесувањето на Фрчкоски, почнал да му помага на истражниот судија, а сите сведоци и докази кои можеле да помогнат во разоткривањето на атентатот ги пренасочува кај Василев. Поради внатрешни опструкции од луѓе блиски на Б.Ц., истрагата и во судскиот предмет била забавена. На последната заедничка средба помеѓу ексминистерот (Љ.Б.) и Глигоров во Охрид, на прашањето зошто не ги открие атентаторите и не го потпише целосниот исказ, Глигоров, наводно му одговорил: “Ќе оставам писмена белешка за тоа што го знам. Не сакам поради мене да страдаат моите блиски. Сè уште сме живи сите учесници во атентатот и криминалот. После 15-20 години од мојата смрт, мојот исказ ќе биде јавно обелоденет. Тогаш кога актерите ќе ги снема од сцената”. Од оваа изјава на Глигоров, очигледно е на кого тој посочува.   Во таква една ситуација, досието за атентатот на Глигоров и сите докази и искази од сведоци се пакуваат во лимена кутија и се ставаат во депото на Апелациониот суд, подготвени за уништување, т.е. предметот го ставаат ад акта. И тоа не е случајно. Предметот се става во Апелациониот суд бидејќи таму е најголемо влијанието на Б.Ц. Имено, наредбата за ваквото постапување ја дава новата претседателка на Апелациониот суд која на оваа функција доаѓа директно од службата во Владата и која важи за послушница на Б.Ц., ни раскажува функционерот од ДБК.

Немам причина да не им верувам на вашите извори затоа што добар  дел од напишаното се поклапа, изузев на одредени работи кои и вие или не ги знаете или морате да ги премолчите. Хиереахија си е Хиереахија.
Но Здавко е човекот кој сам ја заврши работата- истрагата (зборувам како човек доста близок на Здравко Василиев од причина што доста работи сме ги завршувале заедно) и затоа би ви кажал доколку некој тоа ви го има кажано или навистина постои е лага или фалсификат од причина што Здавко не знаеше- немаше доблест и попд околности на присила да биде кукавица и да напише таква ноторна глупост- лага. Да не случајно тие зборови се од стариот ЛИСЕЦ а да му ги препишале на Здаравко?