ВМРО - соэдавање и дело

Интересна директива од книгата на Димо Хаџидимов - стр.154-156 од ПДФ фајлот на АндоновБале.

Големата светска војна (1914-1918) е причина за многу несреќи и пакости на сите оние кои учествуваа во неа. Последиците ги почувствуваа, не само победените држави и државите победнички, туки и оние кои беа неутрални, а Македонија, по оваа војна останува поробена и распарчена.

При определувањето на судбината на Македонија гласот на нејзиниот народ не се слуша, ниту пак се почитува неговата волја при прогласувањето на програмата за траен мир во светот.

Програмата за крај на војната ја прогласува претседателот на Америка и станува прифатена од големите сили на Спогодбата. Бидејќи Македонија од тоа останува незадоволна, нејзината борба за слобода продолжува, се додека не се извојува автономното управување на трите дела распарчени меѓу Србија, Бугарија и Грција.

Само обединета т.е. цела, независна и автономна Македонија можела да влезе во склоп на Југословенската држава како рамноправен член на една федерација, под услов Србите да го прифатат федеративното уредување во новата држава. Внатрешната организација во желбата да оствари автономно управување за Македонија без револуции и војни, решава да ги подржи сите партии и здруженија од Македонија, како и политичките партии од другите области на СХС, кои се залагаат за федеративно управување во Југославија.

Поради ова, биле повикани сите членки симпатизери на Организацијата да работат на точно оределен начин: најнапред народот се повикува да излезе на општинските избори и да го даде гласот за оние кои ќе ги заштитуваат интересите и правата на населението. Кога станува збор за изборите, за основачкото народно собрание, сите избирачи треба да гласаат за најдостојните месни водачи, кои живеат тука и се иницијатори за конституирањето на основачкото собрание. Во случај, ако српската шовинистичка власт попречи и не даде да се изберат за пратеници- месни водачи, тогаш гласот треба да се даде за комунистите, под услов да се залагаат за федеративно управување и применување на договорот за малцинства. Иницирано е да се поднесат барања до владата во Белград, со преписи до советот на општеството на народите и до полномошните министри на сев. Американски Соединети Држави, до Англија, Франција, Италија, Јапонија и др. за враќање на училиштата на месното население, и за спроведување на образованието на македонски јазик, како и за применување на ‘‘Договорот за заштита на малцинствата во СХС”. Со барањата, се врши инсистирање да се приклучат и турските, влашките и другите малциства, онаму каде што ги има.

Сеуште големата војна не е завршена, Руската Советска Република води војни на сите страни, а исто така таа е против примена и почитување на насилничките договори кои биле изработени во Париз. Турците од Тракија и Анадолија водат војна со Грција, со Англија и Франција. Освен Русија, и Турција била незадоволна од пропишаните насилнички и неправедни договори за мир на победените држави, а незадоволството се шири и кај држави членки на државите победнички.

Нестабилната политичка положба во светот, влева верба кај македонските патриоти и надеж дека со вредна работа и сплотеност може да се стигне до успех - да изгрее сонцето на слободата над нашата поробена татковина Македонија.

Македонија под бугарска власт
Писмо за подршка на ВМРО

На 4 април 1923 година, Тодор Александров испраќа писмо до водачот на округот, околиските војводи и нелегалните групи на организацијата, со кое дава подршка на ВМРО во Македонија, додека Македонија е под бугарска власт.

По завршувањето на Нишките српско-бугарски преговори настануваат немири кај тамошното население, поради заканите од српските воени единици да влезат на бугарска територија и да прогонуваат. Уште една закана претставуваат разбојници федералисти, кои заедно со портокаловите гардисти предводени од Паница, П. Ангелов и други, да навлезат во границите на Македонија и да разоруваат заедно со Србите.

Притисоците од земјоделската влада да објави воена состојба во Пиринска Македонија и одложување на пратеничките избори, се уште една закана за немири на населението. За да се успокои населението и да се запази престижот и угледот на ВМРО, Тодор Александров бара да се преземат неколку сериозни мерки.

Српски воени единици кои се синоним на ропство и зулуми, а кои преминуваат повнатре од бугарската граница, треба да се уништуваат од нелегалните групи на организацијата. Акцентот е ставен и на разбојниците т.н. “федералисти” кои, како е наведено, безмислосно да се уништуваат ако тргнат натаму.

Ригорозни мерки треба да се спроведуваат и врз “портокаловите гардисти” кои разбојнички ограбувале и вршеле тортури врз незаштитеното население.

Во случај, земјоделската власт да донесе конечно решение за објава на воена состојба во Пиринска Македонија т.е. во Петричката област и да ги одложи тамошните избори , тогаш треба да се консултира, односно, да се прифати мислењето на тамошното население, околу одлуките: дали треба да се плаќаат даноци и да се исполнуваат наредбите на “бугарската влада” која ги лишува од изборното право.

За овие мерки на претпазливост е известена Бугарската влада, а исто така е навремено предупредена да не допушта минување на српски единици, ниту пак да праќа “портокалови гардисти”.

Во писмото се вели дека мерките кои се наведени треба строго да се почитуваат и дека тие кои поради малодушност, небрежност или од други причини не ги почитуваат наредбите, ќе бидат казнети со смрт.



Жаклина Петровска

ВМРО можеби и навистина би бил она што требало да биде доколку не се појавела групацијата која била нарекувана ако не се лажам , врховисти , групација која за жал и ден денес го има главниот збор во таа организација преку МПФ ( Македонски патриотически фронт )  

Акад. Блаже Ристовски
“Столетиjа на македонската свест” , Скопjе, Култура, 2001

Стр. 33:
“Вистина, барем досега расположивите официjални документи на Македонската револуционерна организациjа директно или индиректно декларираат, иако недостатно jасно артикулирана , главно бугарска национална свест на истакнатите револуционери. Исто така тие, како Eгзархиски воспитаници и службеници, го користат бугарскиот како и своj литературен jазик и не ни размислуваат за сопствена посебна македонска црковна хиерархиjа, а имаат свое официjално надворешно претставништво само во Софиjа и ги користат услугите само на бугарските митрополити и трговски агенти во Македониjа.
Не треба да се подзаборава ни ординарниот факт дека Организациjата, во согласност со диецезата на Бугарската Егзархиjа, го вклучи во своjот организам и немакедонското Одринско, иако нашата наука како да го пренебрегнува тоj ноторен белег што малку подоцна се инфилтрира и во името на самата Организациjа. При сето тоа како да се нема предвид и несомнениот факт дека МРО (Македонската револуционерна организациjа) произлезе всушност од “лозарството”, кое во основата беше национално македонско и тое “сепаратистичко движење”, но и тоа дека Бугариjа беше единствената држава што го поддржуваше ова движење, па и бугарските влади директно успеваа да се мешаат во работите на Организациjата. Нашата наука како свесно да подзамижува пред тие општопознати факти.

Navistina nisto cudno nema
Se e jasno

Јасно пишува Македонски училишта

пак да не е нешто нејасно