Драг ИДИВИДИ

Драги, прв пат ли ти пишувам?

Ќе се пореметам во секој поглед. Се ме боли, секоја коска, мускул .. мислам дека ме болат дури и влакната. Не можам да спијам, не можам да седам, не можам да работам, не можам да правам ништо!
Затоа цел ден го минав по страниве твои. Веројатно и тебе ти се здосади од мене...прости ми

....kolku trogatelno.........mili.....

Мирниииии

Idividi vo novo ruvo, nesto sto trebase i bese neophodno da se sluci.

Cestitki za promenite i ponatamu da se prodolzi da se raboti na podobruvanjeto na forumov vo interes na negovite clenovi. 

Драг Идивиди,

Гледам, ти направиле лифтинг . Нека ти е среќно и бериќетно.

Твоја Екс   

(пак не се работи за кола... ако разберите - разберите)

Драг Идивиди... знаеш што значи прв газда? Е јас знам...
Мили мој, да ти раскажам еден настан.

Имам едно другарче...
Уште од порано идеше во гаражата моја за колите стално. Ми раскажуваше за секоја поеднинечно. Јебига, секогаш сонуваше за кола која ќе ја купи од салон, па прво палење, прва вожња со неа низ мало, пуштена гласна музика, без таблици со отворени прозорци... Сакаше да биде плава, не премногу голема но со убава форма , со убави бандаши , црн ентериер и со основна опрема на неа (чуден човек)....

Еве вака одеше. Беше утрото на младенци кога ми заѕвони телефонот. Ѕиркам успан - тој ме бара. Ало? - Бато станувај... кола купив...

Се облеков и излегов.  За 10тина минути дојде пешки.- Кај ти е колата? , му викам
-Дома е  , не е регистрирана и не смеам да ја возам уште.
Добро, нека...

Кога стигнавме ја погледнав суштински. Банана боја беше. Ми кажа дека ја купил од препродавач и наводно имала 3ца претходни сопственици. Нека бре... со здравје да си ја возиш со оглед на тоа што ти е прва.
И , знаеш што, ми вика... не ја продавам никогаш ако ми се погоди. Сите што беа тука му се изнасмеаа (Дај бе Саше... кршов од 450 евра ќе го чуваш ли... плус тоа и манлии се фабрички? ), а мене воопшто не ми се смени расположението поради домашни причини.
Не помина ни недела дена кога едно попладне дојде другарот. Фолкс... ја продадов колата со загуба 150 евра.



Како - зошто... прашањата беа небитни. Него му се гледаше големо разочарување на лицето , кое очиглено не беше беспричинско. Можеби некој немил настан со колата... којзнае...

Стигна април. Уште на првиот ден од месецот заѕвони тој пак. Ми побара број од некој прематар во околината од градот кој за чудо беше во именикот од телефонов. Му го дадов бројот, а тој ми рече радосно: Фолцко, Госпо здравје да ти дај , вечно фала имаш од мене.
Ја така збунет си прилегнав.   За неколку дена дојде Сашко пак, многу нервозен од око...
Седна и ме праша дали некогаш во животот сум купил кола што не ја сакам, а сум мислел дека ја сакам. Додуша малце ми беше конфузно, но сепак му одговорив ДА... којзнае колку имам прекупено , па и такви.
Тој беше поинаков. Се приврзуваше емотивно за колите. Ги сакаше. Мораше да ги сака за да ги купи. Ретки се луѓето како него.
-На 1ви месецов купив бела Застава и веднаш ја продадов. Мислев дека ми треба таква кола и дека ќе ја возам, но сепак колата беше безвредна. Немаше стабилност, ни добро подвозје, расентрирана беше предницата. Сватив дека сторив грешка со неа. И зедов малку повеќе од што ја купив... Но пак немам кола...



Мислев дека неговово идолизирање на колите е беспотребно. Ако се приврзиме за колата додека уште немаме возачка - глупави сме... така сметаат скоро сите. Можеби сум грешел. Веројатно.

Минуваше време. Јас возев коли цело време , а Сашо одеше пешки. Велеше дека му е добро да пешачи , но и здраво е.
Често одевме по авто салоните за нови коли. Едноставно занемуваше и уживаше да ги гледа . Се воодушевуваше на негребнатите површини и на новите мотори под хаубите.
Кутриот, никогаш немаше пари за да си приушти едно такво задоволство. Секогаш заминуваше со наведната глава и ми викаше - „Некој ден ќе дојдам со кеш... штедам денар по денар... Ај сеа Фолцко чести едно кафе.“

Отиде на одмор во Хрватска. Седев со другари и пиевме грдо кафе (агроплод - го вариме... ) и повторно телефонот . Овој пат СМС - „ Фолцке, спремај гаражата в сабота... Отиде сета уштеџевина кај хрватите. Не знаеш што сум купил“
Знам дека немаше многу пари, но дали се осуди сето што го собираше да го потроши? Сега ли? Без да ја проверам јас на канал? - Едноставно не ми се веруваше , но незнам зошто, веста ме израдува.  Помислив, можеби еднаш ќе престане да се лигави по авто салоните.



Кога стигна беше веќе стемнето. Погледнав низ прозорецот и видов ксенонски светла пред порта. Црвена металик. Толку шармантна, нежна и префинета... можеби не беше и толку убава како што делуваше. Би се осудил да речам дека колата беше прекрасна сепак.
Слегов со трчање право в гаража. Не се ни поздравив со другарот мој. Ете ја , се паркира...
Излезе Сашо... Толку беше радосен што не можеше да поверува дека има таква кола.
Хм... јас сепак скептик. -Сашо? Колку ја зеде, бекни бее....
-5700 со мал дефект.
-Дефект????? Се возбудив јас - Што е бе сега???
... - Што ли не му паднало на претходниот сопственик на памет, ми рече,  од кинески софтвер до декла со 16 вентили. Многу е гњавена и „плесната“ била на неколку места. И резултат - дефект на борд компјутерот.
-Сашо, добро знаеш бе дека немам јас ни кабли за звучници, а камо ли компјутери... - Кој ќе ти ја сервисира, а?.. копук еден...
.. но тој беше убеден дека неговата кола ќе издржи без сервис. Дека ќе смени масло в гаража кај мене, дека ќе ја центрираме на конец... Дека се што можиме да направиме ќе биди доволно за таа лепотица.

Лепотицата откажа по 2 недели од кога ја донесе. Сервисот беше 50 км од нашиот град. Не успеа да ја среди.  По ниска цена брзо ја продаде кај еден прематар од Гостивар кој си ја подигна на лице место со камионче. 
Страшно револтиран што успеа пак да се излаже и да си ги фрли парите на половна кола , долго време финансиските болки си ги затвараше по кафани. Не беше лесно да преболиш таква кола кога претходно си возел нешто испод стандард.
Кога и да поминеше иста таква по улица слушав од него: еееејејјјј... мојата... мојата.....   аа, не била таа

После тоа една година не купи кола. Сигурно пак штедеше за добар улов или не сакаше да вози повеќе. Јас го носев по авто пазари и гледавме возилца во стилот „добра кола за добра цена“ , некои од прв газда , а некои и таксирани. Тој ги гледаше како да се за друг.

Безразлика на се , ние секој ден весели седевме в кафана и пиевме Даб или Туборг точени.
Еднаш на поголемо пијанство ми шепна дека знае точно каква кола сака, дека ќе чека и ќе најди пари и шанса за да купи нова „од игла“, баш таква како што сака.

Еден ден на автоплацот до Комуналец цвеќарата забележа возило кое не го приметил никогаш до сега.
-Од кога е оваа црнава овде?
-од мај бе пријателе...
Од мааај? Секој ден идам, никогаш не ја приметив...
-Чоек... колава е нова?
-Па нова... не е нова во буквална смисла. Официјално нема претходен сопственик, но е возена со полномошно од еден тип продавач во салонот во Германија многу кратко и тој се води во сообраќајна како газда. 30 000 км има поминато.

Изгледа му се допадна... Можеше да ја земи на многу рати и да ја отплаќа пополека.
Секоја кола има мани... и оваа имаше: преголема беше за негов вкус, немаше ксенонски светла, беше спора за да му створи големо задоволство , бандажите беа доволно големи но не се изразуваа во однос на формата, задницата беше класична без изразити штопови.


По малку мислење рече... - Хмм... што знам... прва фарба, не е „плесната“ нигде, убави бандажи, мирно работи, безбедна е , исправна... можи да се кажи и дека е убава...
БАТО ... ЈА КУПУВАМ!!!

Ретко го гледам Сашо сега. Знам дека не ја продаде колата и нема намера. Знам и нешто друго: Неговиот сон за да земи нова кола од салон нема никогаш да се оствари ако не ја продаде оваа. Сепак... никогаш нема да знае какво е чувството...
Ах Сашо... сашо... Сепак таа црвенокосата беше поубава.



Изменето од volkswagen - 05.Декември.2011 во 14:47

Drag IDI VIDI....