Ваша песна,состав или што било напишано

Дали тешко е
место под сонце да има
за секого и секаде
макар и да се сака
и позитивно да се мисли
макар и сите болести избегале
макар и сите пари

на врата дошле
да молат да ги земеш
макар и сите убави станале
и умни
дали и тогаш ќе има мака ?
3000 - та година
Ностардамус вели
така ќе биде
а потоа што ?
Вели ко облачиња ќе станеме
леткајќи над затворот од телото
а ми се летка уште сега
надвор од телото
не ми се чека
гњаважа е тешка
со мисири
и потомци
на диносауруси
да се чека
во вагон еврејски
кон логор што ита
ни прозор
ни небо
смрдлив мрак
и некој што на некого потсеќа.

Na malom andjelskom srcu dve rupice male,

Ko da su sve zvezde sa neba pale

Ko li mu to napravi ranu,

Da mi je znati  ,da mu scuvam "nanu"!

Glavu gore , andjele nebeski

I poçni sharati po çarobnoj svesci,

Evo olovke svih rajskih boja

A nek slika bude kako nacrta dusa tvoja

Samo nemoj crtati bol i rane,

Nacrtaj…..nacrtaj igru pahulje male, kako igra na zimskome vetru

Ajde probaj , doçiçe osmeh na posletku

Zarshçe ranica tvoja, ko da nikad nije bila,

Slushaj sta ti kaze tvoja dobra vila

A sad me lepo poslushaj i poçni malu avanturu,

Ako me  poslusati neçes

Isprashiçu te po turu!

Изменето од marija1000 - 22.Февруари.2009 во 12:52

Гола вистина пред тебе стои
нема веќе што да скрие
се е отворено пред тебе.
Гола вистина,голо тело
се нуди бесрамно,безобразно
а ти не гледаш,не приметуваш
или можеби си веке сит
некоја друга трпеза те нагостила.
Гола вистина,гола душа
пред тебе стои,трепери
само на допирот твој чека
и ке се стопи од допирот твој.
Гола вистина,гола желба
ја кажувам гласно,да слушнеш
и пак ништо,нема одговор
само ехо се одбива
од голи ѕидови
од празни одаи
од празен простор.


Изменето од butterflyM55 - 23.Февруари.2009 во 02:12

Насмевка........
Што беше тоа?
Дали е тоа она
кога лицето ке ти се згрчи
како да сакаш да се насмевнеш
а само глупава гримаса излегува
и кисела насмевка ти лебди
развлечени усни во грч
кои заборавиле каде е патот
по кој треба да одат
развлечени мускули
кои ја изгубиле патеката
по која некогаш чекореле
а сега само сеќавање останало
на некоја патека
на некој пат
одамна заборавен.



Изменето од butterflyM55 - 23.Февруари.2009 во 02:44

Не побарав ѕвезда да ми симнеш
оти знам дека неможеш.
Не побарав сонцето да ми го донесеш
оти знам дека неможеш.
Не побарав месечината да ја стигнеш
оти знам дека неможеш.
Не побарав златно јаболко да ми подариш
оти знам дека неможеш.
Не побарав бидеш само мој
оти знам дека неможеш.
Не,не побарав невозможно
само посакав да поделиш дел од тебе со мене
да ми подариш мигови незаборавни
да бидат само наши.
Само посакав да дојдеш
да ми ја вратиш насмевката
да ми го вратиш сонот
да ми ја стоплиш душава
Посакав само да ме сакаш
оти знам дека можеш.


Изменето од butterflyM55 - 23.Февруари.2009 во 03:09

Те допрев
ме допре
како во вода
раце пруживме
еден во друг потонавме
долго воздух не ни требаше
еден во друг гледавме
дното го истражувавме
тајни заборавени откривавме
меѓу богатства лежевме
риби станавме.
Риба останав
низ дното разигран
барам и чепкам
возбуден и цел
тишина ме гали
не забележав
дека веќе те немаше.

Ќе те биде, полека    Се гледа.