Социјализам или капитализам?

Messenger напиша: Platenik напиша: Само ќе го надополнам твојот коментар. Капиталистичкото општество после оваа криза, никогаш нема да биде исто како она што го познававме до кризата. Sega... znaesh deka taka zboruvaa vo Amerika i posle golemata ekonomska kriza na krajot od dvaesettite i pochetokot an triesettite godini na minatiot vek? I shto storija togash? Drzhavata prevzema soodvetni zashtitni merki i s'e beshe dobro dodeka bankarskite lobisti ne se izborija za menuvanje ili ukinuvanje na tie merki... i povtorno se sluchi ekonomska katastrofa. Ochekuvam da se povtori istata rabota i sega. Alchnosta na lugjeto od site klasi i nivoa gi hranat vakvite ekonomski potresuvanja. Za zhal, toa e chovekovata priroda i dodeka taa ne se smeni, dodeka sevkupnata svest na lugjeto ne se krene na povisoko nivo, sekogash kje ni se sluchuva onoa shto ni se sluchuvalo i do sega.

Јас многу убаво знам што се зборуваше во САД после светската криза 1929-1933. Знам и што Рузвелт направи и ветуваш да направи. Познато ми е што САД правеа и понего и што сеуште прават. Меѓутоа едно е сигурно, САД во периодот по депресијата никогаш небеа исти како и во периодот пред неа. Истото го очекувам и сега, ама овај пат со уште поголема примена на “догмите“ од социјалистичкото учење.

Потребите неможеш да ги контролираш, ама желбите да, во спротивно неизбежно е хаосот да надвладее.

Значи треба превентивно да се делува. Оние од пониските класи можам и да ги разберам некако, тие несакаат да јадата бифтек секој ден, ама би се задовлиле и со некоја плескавица или колбавче. Туку проблемот е во тоа што на овај начин и колбавчето станува луксуз.




Изменето од Platenik - 24.Февруари.2011 во 12:18

Zlatnik напиша: Platenik напиша: Messenger напиша: Platenik напиша: Капиталистичкото општество после оваа криза, никогаш нема да биде исто како она што го познававме до кризата. Sega... znaesh deka taka zboruvaa vo Amerika i posle golemata ekonomska kriza na krajot od dvaesettite i pochetokot an triesettite godini na minatiot vek? I shto storija togash? ... i povtorno se sluchi ekonomska katastrofa. ... Ochekuvam da se povtori istata rabota i sega. ... едно е сигурно, САД во периодот по депресијата никогаш не беа исти како и во периодот пред неа. Истото го очекувам и сега, ама овај пат со уште поголема примена на “догмите“ од социјалистичкото учење. Со еден пример само да се надоврзам со Платеник во однос на прифаќање на „догмите“.Доволно е да спомнам за работниците што во раниот капитализам работеле по 10 - 15 (па и повеќе) часа, а ете денес се работи по 8 часа. Мислам, 8 часа во развиените капиталистички земји. А кај нас?! Хе, ние сме сега во раниот капитализам, каде се работи над 8 часа на ден (текстилна индустрија, трговија ...)

Ако сме веќе толку педантни, во некои развиени капиталистички земји официјално се работи 7:21 на ден и 39 минутна пауза за ручек. Паузата за ручек не е платена, но ако работникот работи 3 часови континурано, тогаш му следи 15 минутна платена кафе пауза.

Некои поголеми организациии нудат флексибилно работано време. Вработените можат да почнат со работа меѓу 7:30 и 9:30 а да завршат меѓу 15:30 и 17:30 часот. Сите вработени треба да бидат присутни во ударните работни саати, меѓу 9:30 и 15:30 часот. Покрај оваа флексибилност, некои работодавци нудат и други поволности, како што е работа од дома. Се разбира овие погодности се нудат во согласност со природата на работата. Бизниси кои се поврзани со стриктно работно време, работа со муштерии или производствени линии, кај нив нема флексибилност. Таму вработените едноставно чукаат картичка на која се забележува секоја сработена минута.

Менаџерите едноставно не бараат некој да остане подолго време од пропишаните 7:21. Ако има потреба од останување прекувремено, тогаш работникот е платен 1,5 пати од нормалната саатнина за првите 3 саати и 2 пати од нормалната саатнина за секој нареден сработен саат. Работа на празник се плаќа 3пати од норамлната саатнина.
Пропишана е и минималната саатнина.

Овие правила се применуваат за работните класификации од од 1-4. Класификациите од 5 па нагоре не подлежат на овие правила, од причина што овие класификации се за професионални стручни и менаџерски кадри. Се смета дека луѓето на тие позиции заработуваат доволно, а одговорноста која поризлегува од самото работно место подразбира дополнителен ангажман, по потреба и без материјална надокнада.

Ова регулатива го прави стопанството на високо развиените земји неконк*рентно, па затоа во изминативе 20 години се забележува трендот каде капиталот од развиените земји се сели на оние пазари каде има образувана работна сила, но и не регулиран пазар на работна сила. Кина, Индија се неисцрпен извор на човечки потенцијал, кој потенцијал е гладен и спремен да работи за многу мала надокнада. Капиталот се сели онаму каде што може полесно и побрзо да се оплодува.

Забележливо е дека во развиените капиталситички земји, турдоинтензивните гранки и производствените капацитети се затвораат со забрзан интензитет, а нивните економии се престурктуираат. Услужните дејности едноставно стануваат носечки гранки. Се чини дека и таму државната админитрација и буџетски финасираните институции стануваат најголемиот работодавец.

Ако некогаш главен двигател на економскиот развиток на тие земји бил капиталот и производствените гранки, денес тоа е државната администрација и финансискиот сектор. Само ради индикација, во САД од вкупните профити оставрени на годишно ниво, во сите стопански гранки, на финасискиот сектор му припаѓаат 45%.

Тоа е добар показател во кој правец се движат работите.

     

Изменето од Platenik - 27.Јануари.2011 во 14:15

Јас сум за Грујовизам.

јас сум за солидни владетели кои всушност водат сметка за државата која ја водат, па системот, ме заболе каков ќе бил, со квалитетна власт, има и квалитетен систем, може и нов да си измислат, сеедно ми е

Platenik напиша: Македон напиша: Токму така. Јас затоа и велам дека нема потреба од социјализам и слични нешта. Доволно е даночната политика да се промени и многу нешта ќе си дојдат на своето место. Даночната политика е само еден од инструмнетите кој може да допринесе да се постигне некаков порамноправен баланс при дистирубуцијата на заработеното. Но, истата има лимитрани можности па затоа даночната политика треба да се спроведува во комбинација со многу други инстримнети, а богами усогласи и со многу други политки кои го регулираат целиот политичко-економски систем. Е тие други политики го дефинираат системот, односно дали бил ваков или онаков.

Околу ова прашање не се сомневам дека си во право. Од правен аспект само можам да кажам дека ваквото нешто мора да биде регулирано со јасни и непротивречни правни норми, за да може и спроведувањето на истите да биде онака како што треба.

Platenik напиша: Рестриктивната или претерано поргрсивната даночна политка може да има контрапродуктивни последици како по однос на стопанскиот развиток и инвестициите, така и по сите останати сегменти кои го чинат општеството. Системите не се природна појава, тие се креација на човечкиот ум и се во директна звисност со убедувањето на нивните протагонисти.

Системите не се природна појава, но често, стануваат нераскинлив дел од човекот. За тоа говори фактот што, при некои кризи, човекот еднсотавно се чувствува изгубен, без можност за пронаоѓање решение надвор од рамките на тие системи. Државите и системите, иако последниве поретко, станаа нераскинлив дел од современото живеење. За тоа говори и фактот што, во современите кризи на општеството, многу ретко се пристапува кон долготрајни радикални промени. Мошне почест е случајот каде што се интервенира козметички, отколку хирушки. Не случајно и Макијавели говори дека луѓето навикнуваат најчесто на старите закони кои долго се присутни во нивните животи и на секоја нивна промена реагираат бурно. Често тоа може да се забележи и во Македонија.

Platenik напиша: Македон напиша:      Нема да го негирам кажаното од тебе, затоа што е вистина, но ќе те потсетам за улогата на СССР и Сталин во прекинувањето на процесот на присоединување на Пиринска Македонија кон НР Македонија, и предавството на Сталин на Македонците од Егејска Македонија, односно нивно оставање на цедило, поради неговиот договор со Велика Британија во однос на Грција. Судбината на Македонците од Егејска Македонија е таква каква што е, во голема мера благодарение на тој човек. Убаво е тоа што сакаш да ме потсетиш за предавствата на Сталин во однос на македонскиот народ. Но, јас би додал дека неговата политичка ориентација, социјализмот каков што тој го разбирал, беше единствената политичка опција во тоа време која на македонскиот народ му го нудеше основното човеково право за национално самоопределување. Зарем не е тоа аргументот кој денеска соседите на Македонија го користат против Република Македонија и Македонците?! Зарем не се тие силни “демократски“ општества кои се обидуваат да ја девалвираат НОВ и осамостјувањето на Македонија како нелегитимни, само ради то што се бореле под идеите на социјализмот?!

Во тој период социјализмот беше единствен кој на македонскиот народ му нудеше признавање, рамноправност и политичка слобода и право на самоопределување. Македонскиот народ, ако веќе сакаме да сме искрени, ниту го разбираше марксизмот, ниту социјализмот, со мали исклучоци, но ги прифати обете поради тоа што тогаш му го нудеа. Тоа важи и за Македонците во Вардарска Македонија, но и за оние во Егејска Македонија. Со такви идеи се водеше и НОБ во Македонија. Тоа не е воопшто спорно. Ниту пак е спорно дека голем дел од нашите народни херои беа марксисти и социјалисти. НОБ е еден од најсветлите моменти на нашата историја, кој чинам, никој не го напаѓа, освен оние кои во тој период служеа на сите пропаганди, па си го добија она што го заслужија. Говорам секако за бугарофилите, србоманите и другите соработници на окупаторите. Она што чинам треба да се спомене, во не толку добро светло, не е самата НОБ, ниту нејзините протагонисти, кои дури и животите ги положија за нашата држава и народ, туку она што се случуваше по војната, кога започнаа ноќните походи против невин народ, ограбувањата, убивањата без пресуди. И во ова не страдаа бугарофилите, србоманите или слугите на окупаторите, туку невин народ. Тие кои беа виновни, беа однесени на суд и осудени, додека голем дел од невиниот народ, исчезна во ноќите, без никаква пресуда. Тоа е она што се случуваше од 1945 до 1950 година. Македонските затвори во Идризово, Отешево, беа полни со народ, кој без суд и пресуди беше затворан. Да не говорам за голготите на нивните фамилии. Да не говорам за грабежите на поимотните фамилии. Додуша, не само на поимотните фамилии, туку секаде каде што шетаа агентите на УДБ во времето на т.н. полициски часови.

Да ги оставиме по страна каркатерот на Сталин и неговите дела, затоашто тие не се предмет на расправа. Едно е јасно, се залагал за македонскиот народ да се осамостои. Намерата била искрена, но и тој небил толку моќен, па морал да подклекне на притисокот кој даоѓал од сојузниците.

Намерата на Сталин воопшто не била искрена, напротив, целта на неговите заложби била проширување на советското влијание на Балканот. Точно е дека тој се залагал за самостојност на Македонија, но се до оној момент додека истата била во рамки на плановите за советска доминација на Балканскиот Полуостров. За неговите неискрени намери говори и фактот што СССР бил иницијатор на граѓанската војна в Грција, а не помогнал на ниту еден начин, туку во договор со Велика Британија, ги препуштил Македонците на нивната судбина. Единственото за што се заложил било прифаќањето на дел од борците на ДАГ во СССР. Но, откако дошле во Ташкент, дел од нив завршиле стрелани под обвинение дека се титовисти. Од друга страна, во 1948 и 1949 година, СССР започнала пропаганда против НР Македонија, говорејќи дека единствената слободна македонска територија е Пиринска Македонија, во НР Бугарија. Сепак, не може да се заборави дека додека Сталин беше жив, иако Македонците во Бугарија ги загубија сите политички и културни права, а договорот за обединување на НР Македонија и Пиринска Македонија бил занемарен, Македонците имаа право да се изјаснат како Македонци.

Сепак, не можеме да заборавиме дека Сталин имал свои разбирања на светот, а бил и политичар, па како таков, своите интереси ги бранел како што знаел. Тоа и се очекувало од него. Но, искреноста и постојаноста, не му биле силна страна. Ова го кажувам без да се впуштам во анализа на неговиот карактер, сепак, за тоа говоревме поназад и нема потреба овде да говориме.

Platenik напиша: Сите негови сојузници во тоа време биле капиталистички земји, кои се бореле и преговарале за сопствениот интерес. Нивните политички интереси, односно нивната цел ги оправдувала средствата, а дали некој прашал која била целта на македонскиот народ? Судбината на Македонија е запчатена во однос на Грција уште на Јалта и не по вина на Сталин туку по вина Черчил и Рузвелт. Македонскиот народ е повторно губитник, како обично, во името на нечиви интереси и сверата на влијание.

Зрем Сталин не преговарал за сопствениот интерес? Секако дека и тој го правел истото. Кај Сталин макијавелизмот e присутен во сите негови политички чекори. На Јалта, извршена е поделба на светот на сфери на влијание, а Грција останала под британско влијание, додека половина Европа под советско влијание. За тоа, не се виновни само Черчил и Рузвелт, туку и самиот Сталин, чија цел во тој период била советска доминација над поголемиот дел од Европа. А за односот меѓу сите нив, доволно говори фактот дека за многу нешта, лично Сталин го имал главниот збор. За тоа говори фактот и дека Рузвелт и Черчил го оцениле како личност на која никако не смее да и се верува и од која човек треба да биде подалеку. Впрочем, Рузвелт добил премолчено одобрение за фрлањето на нуклераните бомби токму од Сталин.

Platenik напиша: Истата вина му е упатувана и на Тито, но и покрај искрените намери и напори и тој морал да им подклекне на притисокот кој доаѓал од запад.

Тито во надворешните односи немал никаква моќ, неговите чекори биле резултат на судирот со СССР тогаш, како и економската и политичка зависност на ФНРЈ од Запад. Иако не може да заборавиме дека и Тито има некои грешки во однос на македонското прашање.

Platenik напиша: За жал, Македонија и македонскиот народ, каде и да се наоѓа денес сеуште го чувствуваат тој притисок и последиците од донесените решенија пред 70тина години. Зарем не е тоа толку евидентно од двојните стандарди кои и се наметнуваат на Македонија при евроинтеграциските процеси?! Македонија сеуште некому му е трно во око иако веќе 20 години го има напуштено к*рсот на “деструктивниот“, според запад, социјализам.

Македонија и македонскиот народ уште долго ќе ги чувствуваат последиците на тие одлуки и тоа не може да се измени. Но, за да може истите да се ублажат, македонскиот народ мора и може да покаже политичка зрелост и да се избори за своите интереси. Еден од начините е и она што во моментот се прави, а тоа е водење проамериканска политика. А напуштањето на социјалистичките практики само може да доведат до дополнителна корист.

Platenik напиша: Македон напиша:      Во политиката, за жал, владее максимата дека целта ги оправдува средствата. Тоа го кажал уште Макијавели, а последиците на тоа, ги чувствуваме и денес. Има многу вистина во она што го кажал Макијавели. Но, дали тоа значи дека треба да се помириме се целта која некој друг ја поставил, како по однос на Македонија, така и по однос на системот во кој сакаме да живееме?! Дали значи дека треба, истотака, да ги прифатиме нивните средства како апсолутни?! Мислам дека целта треба да се редефинира. Од нејзиното редифинирање ќе произлезат нови средства и методи, кои ќе помогнат да се постигне нашата цел, а не нечија.

Platenik, ова прашање кое си го поставил, а за кое секој треба да размисли, освен оној кому му е сеедно дали и кој го води и не сака да се вмешува во такви теми, како и твојот одговор за реефинирање на целите, бараат добра анализа, затоа што во ваквите средства и цели се крие иднината на цели народи и држави. Секогаш се поставувало, се поставува и ќе се поставува прашањето за целите и средствата. Впрочем, тоа е прашање што секој политичар мора да си го одговори, при регулирање на односите со другите политичари и држави, како и со својот народ. А на тоа ќе мора да најде одговор, затоа што често и самиот народ, ако е во неволја, ќе се обрати до својот лидер за заштита. На лидерот ќе остане какви методи ќе примени и што ќе жртвува, или не, за да го заштити својот народ. А во огромен дел таквите методи ќе зависат и од надворешното опкружување и севкупната состојба во државата. Народот може, како што велиш ти, да помогне во редефинирањето на целите, но дури и тогаш ќе бара од своите лидери, да ги употребат средствата со кои располагаат, за да ги постигнат целите на народот. Но, што доколку народот не ги одбере вистинските цели, а лидерот вистинските средства, токму поради народното инсистирање на тие цели, кои не може да се исполнат? Единствен начин да се дефинираат правилни цели е образованието и правилната изградба на личноста, но сепак, второто е нешто кое не може да го оцениме според некаков заеднички прифатлив критериум.

Изменето од Македон - 04.Февруари.2011 во 19:19

zatoa pa imaat mauzolej na sakaniot im vodach od 80 000 000 $!

ne se tie povekje za zalenje , shto go trpat toa!

...dvaesetina i kusur milioni ejj...


vidi ja juzna,..edna od naprosperitetnite zemji na planetava a, a vidi ja  pogore,

....ete ti go socijalizmot!

shto e ma pa i ti !