Ваша песна,состав или што било напишано

Ај ма се зееме
ти не знаиш
шо убо ќе ни бидит
ем слатко
ем дугачко
да се пазиме ич нема
ова она ќе праиме
баш коа ќе ни текне
и кога нема
и кога има.
Знам, твоите ме неќат
багабонт сум бил
од мене оџак
да чурел нема
ама ти знаеш нешто
они никогаш што да знаат нема
а се сомневаат
дека е тоа што
кај мене те влече.
Ај дај ми,
не ма тоа,
рака,
да се зиаме требаше нели ?

Pa fragola ...............toa moze da bide prodavanje na organi i delovi od telo....ne mora da e ljubov

bijonse1 напиша: Site sme sobrani okolu Bozicnoto drvce bidi hrabar i sajkame so seto srce za da mozam da te zaboravam lesno vo moeto srce za tebe e pretesno.......... No ti so seta sila me mrzis a ne znaes so toa kolku me drzis duri tesko ti e da mi podades raka a moeto srce se poveke i poveke te saka........ O , Bozicno drvo za se si ti krivo ljubovta vo srce mi cuka divo oti se sobravme nie taka do v zori resiv ljubovta mora da gori........... Gori , gori drvce moe ostana pepel do zori Kejt-d-grejt moja mila ljubovta pak mi ostana silna.......... ........... so posveta sozdadena .............

леле овде за мене имало песнааааааааа............
хаххаахахахаа.........

знаеш што? не можам повеќе да те сакам навистина...немам сила... колку и да се трудам тажните луѓе остануваат секогаш тажни а волкот  е волк колку и да се труди да ја навлече јагнешката кожа а јагнињата  кои патем  станале јагниња под присила по пајажинестите прозори на времето жедно го бараат писмото на нивната судбина звони... слегувам а нозете се враќаат не ја сакам твојата слика во оквирот на вратата мојот желудник не може веќе да ги вари тешките камења кои ти  ги блуе  устата но тие очи...кои ми ја соголуваат душата... и знаеш што? не можам повеќе да те сакам...ни денес...ни утре... никогаш повеќе.... влогот е преголем а добивката,мизерна...бедна...наспроти него... се или ништо...

еве ме разголена пред светов
пред грубата рака на мојот нежен џелат
која ми ја искина рубата-зборовите
немо гледам во нешто што не постои
сликата е тука
но рацете ми остануваат празни
исушени...неродни...
и зошно усните секогаш
мора да бидат побрзи од мене
и зошто секогаш
мојата душа е спрострена пред тебе
на калдрмата...на колена
моли пред нозете на крвникот
очите го разминуваат твојот поглед
чувствата се одбиваат од кулисите
сите маски се навлечени
а душата
таа гола предавничка
ја наведнала главата
и моли ли моли...

Ponekogas,koga ke zaplace i samata solza,
a kapkata od dozdot ke se rasprsne na milion delovi,
i go vrtam grbot na svetlinata
zatoa sto samo lazno me osvetluva.
Mu se lutam na zivotot zatoa sto me kaznuva.
Ne sakam da zaspijam zatoa sto mu se lutam na sonot sto go sonuvam sekogas,
a nikogas ne mi se ostvaruva.
Mu se lutam na srcevo sto cuka so nekoj lud ritam vo gradive,
kako da saka da izleta od mene....
Mu se lutam zatoa sto se plasi da ne prestane da cuka,
da ne se rasparci..
Se lutam na dusava sto saka da me napusti,i se lutam zatoa sto ne saka da se smiri,
da go poceka uste malku so mene toa sto ponekogas mu dava sjaj na moite oci,
koi poveke licat na isuseno drvo
koe ceka da sleta na nego nesto sto povtorno ke go ozivee....

Ниту мисла
ниту ден
немаат вкус
на свежина росна
споредено со тебе
а тебе те има
толку малку
а сепак ништо
да се спореди со тебе
не може.
На повраќање ме тера
насмевка твоја
некој кога имитира
сакам само да си легнам
кога те нема
да заспијам
дур да дојдеш
да не се будам
ако не дојдеш.