ВМРО - соэдавање и дело

Славчо Пирчев

Славејко или Славчо Гигов Пирчев е бугарски офицер и револуционер, војвода на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација
 Роден на 8 јануари 1886 година во Брезник, каде што и завршува средно училиште.

Во 1906 година како четник во Демирхисарскиот војвода Алексо Стефанов влегува во Македонија. Во 1907 година е четник во Велешкиот војвода Иван Наумов - Алjабакот. На 17 јуни 60 члена чета влегува во Македонија преку Ќустендил и учествува во борбите на Ножот. Славчо Пирчев е наменет за Битолски војвода во јануари 1908 година.

Пред почетокот на Балканската војна Славчо Пирчев е определен за војвода на партизански одред № 20, кој оди во битолското поле. На 12 октомври 1912 година 13 чети, меѓу кои и оние на војводите Васил Чекаларов, Георги Поп Христов, Христо Силjанов, Иван Попов и Славчо Пирчев водат цел ден борба со турската војска при село Конопиште. Турците се соочуваат со опкружувачка паника и се разбегат. На 16 октомври четата на Славчо Пирчев води борба со турскиот аскер кај Горничево, а на 2-3 ноември, заедно со четата на Алексо Стефанов, помагаат преземањето на Битола со помошни борби при Боиште и Гопеш.

Славчо Пирчев се повлекува во ослободениот од бугарската армија дел на Македонија, за да не падне во српско заробеништво. Подоцна служи во 1 чета на 11 Серска дружина и во зборна партизнска чета на Македонско- Одринскоиот корпус.

Во Првата светска војна Славчо Пирчев е взводен командант во Петти македонски полк. По 1919 година се вклучува во обновената од Тодор Александров ВМРО.
 Починал на 21 јануари 1973 година во Софија.



Милан Матов и окружните војводи на ВМОРО по Младотурската револуција, јули 1908 година (од лево кон десно): прв ред (седнати) - Трајко Зоjката, Крсте Маликов, Славчо Пирчев, Ангел Базернишки, Божин Валчев; втор ред - Димко Драговчето, Крсте Љондев, Блаже Биринчето, Милан Матов, Кр'стjу Трајков, Крсто Алексов; трет ред (прави) - Гjурчин Петров, Георги Ралев, Никола Досев, Коста (Петре) Костурски, Димко Богов, Пецо Христов, Лазар Цириов, Стојан Мариовчето.






Изменето од lav4eto - 16.Ноември.2010 во 20:05

За родот Сугареви и споменикот на маjката на воjводата:




Изменето од lav4eto - 17.Ноември.2010 во 21:33

Писмо до Царот Фердинанд од декември 1912г. од ЦК на ВМОРО:









Изменето од lav4eto - 14.Декември.2010 во 15:41

Фотографиjа натпишана од керката на Васил Чекаларов- Екатерина:

"Овие очи биле насочени кон родниот крај!
  Сите Бугари биле неговото семејство!
  Вич бил неговиот вечен дом! Спи мирно,
  по тебе доаѓа твоjта генерација!

    Твоjа сакана ќерка: Екатерина "

http://media.snimka.bg/7922/022099282-big.jpg
д-р Христо Татарчев

Изменето од чоли - 16.Јануари.2011 во 15:27

" Моја желба е по нејзината... издршка до смртта, ако остане нешто од мојот идеален дел од гореспоменатата куќа да биде дадено по еднаков дел на општините кукушка и ресенска - Македонија, за просветно - културни цели, ако последните општини се во пределите на голема Бугарија; во спротивен случај да се даде за просветителни културни цели на општините на кој и да е македонски град кој останал под бугарска власт... Со овој тестамент ја изразувам последната моја волја и ги обезвреднувам сите претходни своерачни тестаменти напишани од мене."

Статиjата за Татарчев во Дневник:

Несудениот претседател на Обединета Македонија




- Јас, долупотпишаниот д-р Христо Николов Татарчев, населен во Торино, Италија, го напишав своерачно следниот тестамент, по слободна волја и целосно сознание без какво и да е надворешно вмешување или принуда, со кое ~ го оставам во наследство на жена ми Софија, д-р Христо Николов Татарчева, Петро Логотети, која живее исто како и јас привремено во градот Торино, Виа Гилберти 24, целиот недвижен имот, идеалната половина дел од куќата која се наоѓа на аголот на улицата Цар Борис и Егзарх Јосиф во Софија, Бугарија и сите парични суми, кои се наоѓаат во бугарските и италијанските банки и ја правам моја единствена наследничка по тестамент, согласно законите на мојата држава Бугарија.

Моја желба е по нејзината... издршка до смртта, ако остане нешто од мојот идеален дел од гореспоменатата куќа да биде дадено по еднаков дел на општините кукушка и ресенска - Македонија, за просветно - културни цели, ако последните општини се во пределите на голема Бугарија; во спротивен случај да се даде за просветителни културни цели на општините на кој и да е македонски град кој останал под бугарска власт... Со овој тестамент ја изразувам последната моја волја и ги обезвреднувам сите претходни своерачни тестаменти напишани од мене. Овој тестамент го завршувам денес на шести јули илјада деветстотини и четириесет и втора година, во градот Торино, Италија во присуство на моите сонародници д-р Христо Манов, д-р Тома Флоров и архитект Никола Дулгеров, сите населени во Торино.

Д-р Христо Татарчев