Ти простувам...

Простувам но не заборавам

...I JA...

и јас тебе ...

Ja na nikoj ne prostuvam

Koga ke mi zgresat ne se vozbuduvam premnogu, barem toa ne go pokazuvam....samo tie sto go napravile toa ne se svesni sto gi ceka Golemo zlopamtilo sum i se smiruvam so mislata...."koga togas ke dojdat moite 5min."

chuchuliga напиша: Простувањето е според мене - разбирањето. Разбирање на коренот, причината зошто некој направил нешто со што ме повредил, кој бил длабокиот мотив во него, а потоа причините. Кога ќе успеам тоа НАВИСТИНА да го разберам и осознаам длабоко во себе, тогаш е некако само по себе - простено. А тоа е најчесто кога раната е веќе излечена. Кога веќе не ме потресува, вознемирува, обзема.... Значи треба време....Се што е набрзина простено, не е простено. Тоа е мачкање очи, односно потиснување....На секоја болка и треба време да се одболува... Јас простувам и се трудам да - памтам, за да не се ставам повторно во слична ситуација, да бидам повредена. И ако пак ми се случи, пак простувам...Нормално, ова се однесува на луѓето кои ги сакам кои ми се длабоко во срцето. Со останатите се оди поедноставно, со помалку бранувања....барем се трудам:)

 PROSTUVAM AMA NA PROCKA A I PODOBRO DA NE MI GRESAT