Вселена

Поларизациски синхротрон - забрзувач (акцелератор) во кој наелектризираните честички се забрзуваат по фиксна кружна патека со помош на електрично поле, а се оддржуваат на таа патека со засилување на магнетното поле

Џон Синглтон (John Singleton) е научникот кој создаде направа која може да ги натера радибрановите да патуваат побрзо од светлината. Иако Ајнштајн има предвидено дека честичките и информациите не можат да патуваат побрзо од светлината, со овој експеримент се потврдува дека феноменот на радиобрановите е приказна сама за себе.

Поларизацискиот синхротрон ги комбинира брановите со помош на брзоротирачко магнетно поле, а исходот од ваквиот експеримент дава објаснување на прашањето зошто пулсарите (супергустите ротирачки ѕвезди кои се подкласа на неутронските ѕвезди) емитираат толку моќни сигнали. Феноменот на пулсарите е нешто што веќе долго време претставува загатка за научниците.

Поларизацискиот сихротрон толку моќно ги третира радиобрановите што, на крај, тие се „предаваат“ и почнуваат да се движат побрзо од светлината. Можеби точно ова е она што се случува и во пулсарите. Она што досега го знаеме за пулсарите е дека тие се брзоротирачки неутронски ѕвезди кои емитираат радибранови преку пулсеви. Но, не знаеме со сигурност зошто овие пулсеви се толку светли, или како е можно тие да патуваат на толку долги растојанија.

Направата се состои од 2 метри долг и благо закривен лак од алуминиум (елемент кој претставува диелектричен материјал) и низи од електроди, прикачени на правилни интервали долж лакот. Со применување на синусоиден напон низ секоја од електродите и со блага промена на фазата на напонот од една електрода во друга, се генерира синусоидно-варирачки поларизациски бран, кој се движи низ направата. На овој начин, истржувачите тврдат дека со внимателното прилагодување на фреквенцијата на напонот и на фазата, на радиобрановите може да им се даде брзина поголема од онаа на светлината. Од друга страна, пак, знаеме дека не постои квантен полнеж кој патува побрзо од светлината.

Покрај одговорот за пулсарите, кој овој пронајдок им го дава на астрономите, откритието на Синглтон може да претставува голем технолошки придонес и во голем број други области, како што се медицината и комуникациите. Така, на пример, една од придобивките на откритието на радиобранови со брзина поголема од онаа на светлината (кои можат да се „спакуваат“ во еден високо-моќен бран со големина на песочно зрно) лежи во произведувањето на нова генерација мобилни телефони, кои би комуницирале директно со сателитите, што би ја заменило денешната пракса на трансмисија преку релејни кули. Телефоните би нуделе многу посигурни услуги и би биле многу потешка цел за хакерите.

Брзите радиобранови, исто така, би извршиле и револуција во компјутерската технологија. Податоците би биле пренесувани со поголема брзина, а со нивна употреба во полупроводниците каширањето би се одвивало многу побрзо, а спроведувањето комуникација помеѓу различни парчиња силикон би било речиси инстантно.

Во сверата на здравството, пак, брановите со брзина поголема од онаат светлината можат да најдат употреба во прецизно насочената хемотерапија, каде што по земање на лековите од страна на пациентот радиобрановите би ги активирале медикаментите во точно определената област околу туморот.








Dali ova znachi deka sepak ima nesto pobrzo od svetlinata



izvor: www.astronomija.com.mk