Претседателот Ѓорге Иванов

Иако имам позитивно мислење за претседателот Ѓорѓе Иванов, сепак мислам дека доста му е еден мандат. Тој е чесен човек и добра ја извршува својата функција како претседател, но има низок рејтинг кај нашиот народ кој се пали на политичари со харизма .

Советниците го посоветуваа да не оди на комеморацијата зашо ке треба да плачи и од стресната ситуација во која ке се најди да не му се наруши имунолошкиот систем.

Извесен период во времето кога се наѕираше крајот на една држава во која не се плаќаа здравствените услуги, школството ... се произведуваше бел и црн леб. Првиот беше поскап и го имаше во секое време, а вториот беше поевтин и за него се чекаше ред.
Е, во тоа време еден директор не купуваше леб за дома.
Зошто?
Па, велеше, ако отидам да купам бел леб, тогаш луѓето кои чекаат за црн леб ќе почнат да зборуваат: „Ете, тој е директор, јаде бел леб, а ние чекаме и ќе јадеме црн“ (Иако од медицинска гледна точка црниов е поздрав). А ако отидам и да се наредам во ред да чекам со нив, тогаш пак ќе зборуваат:„ Е што сака да каже сега директоров што стои со нас? Дека нема пари? Само прави „лице“ пред нас. Не’ иритира ...“

Познато е дека ние сме народ кој во се гледа со негативизам. Па така и за нашиов Претседател.

Ако не отишол - зошто не отишол. Требало да оди. Да искаже сочувство на нашиот братски јужноафрикански народ за загубата,  а воедно да ја искористи таа прилика да се сретне со светските лидери. Можеби овој пат ќе му успеало и да се слика со Обама, Камерон и онаа данската премиерка. (А не само да се радува што Обама му намигнал во Вашингтон од пред некоја година).

Ако отишол - зошто отишол. Аша ако тој не отиде, без него ќе нема да биде закопан Мендела. Само за џабе троши пари. Колку буџетски сретства чини тоа негово одење? Народот плаќа ...

Пишано е на овој народ да не му се погоди, секогаш да биде незадоволен.

И, дозволете ми во овој контекст да изнесам уште една анегдота за нашево „погодување“.

Воден од таа претпоставка дека на овој народ никогаш неможе да му се погоди, некој богаташ решил за свадбата на својот син да им погоди на сите. Да нема човек кој ќе биде незадоволен.
И, така направил.
На свадбата секој од гостите нарачувал што сака да јаде и да пие. Не што ќе биде послужено, туку секој посебно. Кој вакво месо, кој такво, кој кавијар која најскапо вино ... Терала така свадбата до својот крај. Кога дошло време да си одат гостите, тој ги испраќал на врата и на секого му давал по едно јагне.
Е арно ама, неколку метра понастрана, се нашол еден и коментирал: „ Ех, што стиснат човек ќе беше овој, на старите дава јагне, а не дава и на децата за и тие да се порадуваат“.

Навистина, дали некогаш ќе му се погоди на овој народ?

Нинџа, изгледа не си ја сфатил поентата на текстот од Златник.
Велиш „нема зошто некој да го искара ако отиде“... токму во тоа е финтата, СЕКОГАШ ќе се најде некој што ќе го искара.

Јас лично сметам дека требаше да оди.

абе не е поентата дали, кој и што ќе збори....кој што сака нека збори....
неговата ДОЛЖНОСТ како државник е да биде таму, кај што беа сите
останати државници...
освен ако, самиот се чуствува недостоен за да биде во друштво на такви човечки големини....

Медведев го чекал чекал ама не го дочекал


Изменето од д4б3 - 08.Февруари.2014 во 09:39

По што ќе го памтите Ѓорѓе Иванов?


Кого?