Што е Адвентистичката црква?

      Славење светци (слави и имендени).

-          Православните и Католичките Христијани практикуваат славење на светци и ангелски суштества (домашни слави и имендени), светци - заштитници (патрони) на градови.

-          Евангелските Христијани не го практикуваат тоа.



Словото Божјо заповеда: “Според тоа, јадете ли, пиете ли, или ако правите нешто друго, ПРАВЕТЕ СÈ ЗА БОЖЈА СЛАВА! “ (1.Коринтјани 10:31) Овој стих објаснува дека само на Бога треба да даваме слава за се. Сетете се, Саул “си подигна споменик,“ наместо Бога да го прослави. Тоа беше вториот грев кој тој го стори.



Дали некаде во Словото Божјо гледаме дека некои од Старозаветните или Новозаветните свети луѓе примале слава од други верници, или дали тие практикувале давање слава на други светии или ангели?



Во Дела Апостолски 14 глава, Апостолите Павле и Варнава проповедале во Листра. Се случило чудо, хром од раѓање преку нивните молитви Бог да го исцели. Пагански свештеник, очевидец “сакаше, заедно со народот, да принесе жртва,“ за нивна слава. (13 ст.) Апостолите препознаа во тоа идолопоклонство кое е страшен грев пред Бога. Се втурнаа меѓу народот и извикуваа: “Мажи, зошто го правите тоа? И ние сме луѓе како вас! Но ви проповедаме да се обратите, од тие суети, кон живиот Бог, Кој ги создаде небото и земјата, морето и сè што е во нив.“ (15 ст.)

Во книгата Откровение читаме во две прилики Апостолот Јован му се поклонил на ангелот кој му давал објави. Прочитајте сами што му кажал ангелот:

-          “Не прави го тоа! Јас сум сослужител твој и на твоите браќа, кои го имаат Исусовото сведоштво. ПОКЛОНИ МУ СЕ НА БОГА!“ (Откровение 19:10)

-          “Не прави го тоа! Јас сум сослужител твој, и на твоите браќа, и на пророците, и на сите оние, кои ги пазат зборовите на оваа книга. ПОКЛОНИ МУ СЕ НА БОГА!“ (Откровение 22:9)



Целото Свето Писмо ни објавува дека верните го славеле само Господ Бог.

“Славете Го Господа, повикувајте Му го Името! ... Славете Го Господа зашто е добар, зашто е вечна Неговата љубов.“ (1.Летописи 16:8,34) Можам да ви покажам стотици стихови каде се вели СЛАВЕТЕ ГО ГОСПОДА или СЛАВЕТЕ ГО БОГА, да ви покажам примери како верните и ангелите ГО СЛАВАТ ГОСПОДА БОГА. Ама не можам да најдам еден стих каде се вели да го славиме некој пророк, апостол, верник, светец, ангел и сл.



Ако Евангелските Христијани не се во право, тогаш ќе му одговорат на Бога дека ниту е заповедано тоа, ниту гледаат практикување на такво нешто во целата Библија. Ама ако Православните и Католичките Христијани не се во право, тогаш тоа е идолопоклонство. Какво оправдување ќе дадат пред Бога?! Сега, самите размислете и испитајте се секој поединечно дали правилно ги толкувате и исполнувате Божјите заповеди. Јас никому не судам, ниту нешто наметнувам, само се трудам да помогнам со Вистината од Словото Божјо. Ете го одговорот зошто постојат различни правци во Христијанството. Затоа што различно се толкува и спроведува Словото Божјо. Затоа што некои Христијани и цркви не се согласуваат дека одредени толкувања и пракси се во склад со волјата Божја.

Blagoj_s напиша: Ако Евангелските Христијани не се во право, тогаш ќе му одговорат на Бога дека ниту е заповедано тоа, ниту гледаат практикување на такво нешто во целата Библија. Ама ако Православните и Католичките Христијани не се во право, тогаш тоа е идолопоклонство. Какво оправдување ќе дадат пред Бога?! Сега, самите размислете и испитајте се секој поединечно дали правилно ги толкувате и исполнувате Божјите заповеди. Јас никому не судам, ниту нешто наметнувам, само се трудам да помогнам со Вистината од Словото Божјо. Ете го одговорот зошто постојат различни правци во Христијанството. Затоа што различно се толкува и спроведува Словото Божјо. Затоа што некои Христијани и цркви не се согласуваат дека одредени толкувања и пракси се во склад со волјата Божја.

А како ќе ни објаснат Евангелските Христијани зошто ја сметаат Библијата, онаква каква што е, за Свето Писмо, а притоа забораваат дека истата е составена од книги, кои Католичката или Православната Црква, кои тогаш биле единствена Црква. Светите Отци, односно раните христијански Отци биле оние кои одлучиле кои книги ќе влезат во Светото Писмо, а кои не. Секако, тие како ученици на Апостолите, знаеле точно во што верувале Апостолите, а во што не, па затоа и можеле да го сторат тоа. А токму тие Отци истотака ги почитувале светците. Зошто тоа го правеле, ако воопшто не им било предадено, токму оние кои одлучувале кои книги да влезат во Новиот Завет?

Изменето од Македон - 11.Февруари.2011 во 20:45

Spored toa, Zakonot treba da go drzime za nase spasenie ili ne????

           Искуството на E.G.W.



     Старо сведочанство (сведочанство за цркву) или Ризница стр. 86.

„Моетио искуство навистина беше невообичаено, и долго време поднесував посебни душевни борби. Состојбата меѓу Божјиот народ и мојот однос кон делото Господово честопати на мене ставаа терет од болка и разочарување кои не можат да се опишат. Во текот на долгиот низ години гледав на гробот како на единствено место на одмор.

Во својата последна визија го запрашав мојот ангел заштитник зошто бев изложена на така големо душевно страдање и зошто така често бев ставена на сатанското војно поле. Го молев ако треба да бидам така тесно поврзана со делото на вистината, за да бидам ослободена од сите тешки искушенија. Ангелите Господови се силни, и јас барав да ме заштитат.

Тогаш пред моите очи помина мојот изминат живот и ми беше покажано дека сатаната на различен начин се трудел да ја уништи нашата успешност. Честопати настојувал да не одалечи од делото Господово. Настојувал да го постигне својот план на различни начини и со помош на различни орудија, но благодарение на посредувањето на светите ангели бил победен. Видов дека за време на нашето патување од место во место честопати ги поставувал своите зли ангели на нашиот пат за да причини несреќа и да го упропасти нашиот живот, но светите ангели беа испратени да не избават. Мојот маж и јас честопати бевме во голема опасност, но Господ на прекрасен начин не заштити.

Видов дека сатаната посебно не напаѓаше нас, заради нашиот интерес и односот кон Божјето дело.

Кога видов колку Бог се грижи за оние кои се борат и се плашат од него, бев исполнета со надеж и доверба во Бога и истовремено се почувствував прекорена заради мојот недостаток на вера.“

КОГО СЛЕДИШ: ГОСПОД ИСУС или ...?

“А кога Исус си одеше оттаму виде еден човек, по име Матеј, како седи при митницата, и му рече: „СЛЕДИ МЕ!” ТОЈ СТАНА И ГО СЛЕДЕШЕ.“ (Матеј 9:9)



Господ Исус му пријде на Матеј, при неговото работно место и го повика: “СЛЕДИ МЕ!“ Христијанството е СЛЕДЕЊЕ НА ГОСПОД ИСУС. Следење на секој чекор, стапнување на секоја стапка, каде Господ стапнал. Следење на животниот стил на Господ. Како што живеел Тој, така и ние. Што правел Тој, тоа да правиме и ние. Што кажал и заповедал Тој, само тоа да го исполнуваме.



Пријателе, запрашај се: КОГО СЛЕДАМ ЈАС? Секој следи нешто или некого. Библиските Христијани го следат Господа. Матеј беше грешен човек како секој од нас. Ама кога Господ го повика, “ТОЈ СТАНА И ГО СЛЕДЕШЕ.“ И тебе, Господ Исус ти вели: “СЛЕДИ МЕ!“ Што ќе сториш ти? Те охрабрувам, СЛЕДИ ГО ИСУС!



“УГЛЕДАЈТЕ СЕ НА МЕНЕ, КАКО И ЈАС НА ХРИСТА.“ (1.Коринтјани 11:1)



Оној кој тврди дека е повикан од Бога за да му служи, тој мора да го следи Господовиот пример. Ап.Павле вели: “ЈАС (СЕ УГЛЕДАВ) НА ХРИСТА.“ Кој е твојот животен пример? Кого го следиш ти? Угледувањето на Господа, значи во едноставен речник – КОПИРАЈ ГО ГОСПОДА – ИМИТИРАЈ ГО ИСУСА! Затоа, Ап.Павле ги повикува Христијаните: “УГЛЕДАЈТЕ СЕ НА МЕНЕ, КАКО И ЈАС НА ХРИСТА.“ Ама ако некој ве поучува, а не ги спроведува Господовите заповеди, ако неговиот живот не е како Исусовиот кој е опишан во Словото Божјо, таквиот не го следете.



“Исус му рече: ... оди, продај го својот имот и дај им на сиромасите, и ќе имаш благо на небото! ДОЈДИ И СЛЕДИ МЕ!” А кога момчето го чу тој збор, си отиде нажален, зашто имаше многу имоти.“ (Матеј 19:21-22)



За да тргнеш да го следиш Господа, потребно е откажување и оставање на тоа/тој кое си ги следел претходно. Во горниот стих, гледаме како еден млад богаташ му пришол на Исуса, а Господ му заповедал да го продаде своето богатство, да го остави, да не го следи тој стил на живеење и да го “СЛЕДИ“ Господа. Младичот, нажален заминал, оти не бил подготвен да го остави она кое му пречело да го СЛЕДИ ГОСПОДА.



Богатството е само едно нешто, еден принцип кое може да е препрека за некој да го СЛЕДИ ГОСПОДА. За тебе и за мене, мое да е нешто друго. Во главно, она кое Господ го бара од нас е: ПРЕКИНИ ДА СЛЕДИШ РАБОТИ КОИ ЈАС НЕ СУМ ГИ ЗАПОВЕДАЛ, СЛЕДИ МЕ МЕНЕ И МОИТЕ ЗАПОВЕДИ!



Пријателе, денес или ти и Господ ќе бидете радосни, или и двајцата ќе бидете нажалени. Ако го послушаш Христовиот глас: “СЛЕДИ МЕ“, оставиш се што те спречува да го следиш Господа, и тргнеш да го СЛЕДИШ ГОСПОДА И БОЖЈИТЕ ЗАПОВЕДИ, тогаш и ти и Господ ќе бидете радосни. Ако пак одлучиш да не го СЛЕДИШ ИСУСА, тогаш Господ ќе биде тажен, а ти, можеби не сега, ама страшно ќе зажалиш еден ден кога ќе се најдеш отфрлен од Господа во пеколот. Те охрабрувам, СЛЕДИ ГО ГОСПОДА, и ти, Господ, јас и сите Христијани, и целото Небо, ќе бидеме радосни.

EvAngelos напиша: Blagoj_s, при твоето копи-пејстирање си заборавил да го ископираш и потписот на авторот на текстот: Ваш брат и служител Христов, Горан Дојчиноски. Патем, Горан Дојчиноски не е адвентист

Ti blagodaram...!

ЗА САМОПОЧИТТА





    ПРОЧИТАЈТЕ ГИ БИБЛИСКИТЕ ТЕКСТОВИ: Псалм 100,3; Де- ла 17,24-28; Римjaните 12,3; Матеј 22,39; 2. Самоилова 9; Лука 15; Ефесјаните 4,23-32.

ЗАПОМНЕТЕ ГО ТЕКСТОТ: „Но вие сте избран род, царско свештенство, свет народ, луѓе придобиени за да ги возвестите совршествата на Оној кој ве повикал од темнина во својата чудесна свет-

лина“ (1. Петровo 2,9).

Едно од големите зла на нашето време е смалената самопочит или

комплексот на пониска вредност. Тој често се јавува пред правните советници

или пастори било како засебен проблем било во врска со толку големите

проблеми како што се расипноста, депресијата или нарушувања

во исхраната. Во секојдневниот живот, смалената самопочит не мора да

достигне клинички размери, но скоро неизбежно ги нарушува меѓучовечките

односи и ја загрозува успешноста на многу подрачја во животот.

Можеби основата причина зошто овој проблем се развива како никогаш

досега е токму дејствувањето на медиумите на масовната комуникација, радио

и телевизијата, весниците и списанијата кои славните личности ги претставуваат

како натпросечно способни и успешни, оставајќи ги обичните луѓе

да се борат со свеста за својата недостојност, неспособност и неуспешност

во споредба со тие идоли кои дефилираат пред нивните очи.

Замислата за самопочитувањето каква што е објавена во Библијата,

ова прашање го согледува на сосем поинаков начин. Конвенционалната

психологија гледа на самопочитта како проценка која некој им ја дава

на своите особини и карактеристики, втемелена на посматрањето на самиот

себе и оценките на другите. Библијата ни нуди уште два дополнителни

фактора: потеклото на луѓето (1. Мојсеева 1,26.27) и Божјето

мислење за секој поединец - Неговиот дар за човекот (Јован 3,16). Кога

ќе ги додадеме и тие два фактора, на подрачјето на самопочитта можат

да се променат многу работи.

Ако некој се најде во искушение да се занимава со мисли за својата помала

вредност, изгубеност или запоставеност, треба да се сети дека заедно

со таа состојба доаѓа и нешто важно – посебна и нежна грижа од Бога и неговите

ангели. Пастирот многу повеќе се грижел за изгубената овца отколку

за останатите 99! Жената ги заборавила останатите денари и внимателно

пребарувала с# додека не го нашла оној еден што бил изгубен! Изгледа

дека и таткото посветил многу поголемо внимание на неразумните барања

на изгубениот син отколку на барањата на својот првенец. Пастирот, жената

и таткото покажуваат посебна грижа за најнеуспешните поединци.

Со тоа, кога изгубениот ќе се најде, најстанува голема радост и на Земјата

и на Небото. Погледнете колку силно овие параболи ја откриваат љубовта

што Бог ја негува кон секого од нас, без оглед на нашите слабости!

Ова начело треба да го примениме за да им помогнеме на оние што имаат

потреба. Толку често, во разговор со луѓето, ние можеме да им направиме

големо добро ако создадеме опуштена, прифатлива и доверлива атмосфера.

Луѓето, особено оние што се ранети во срцето, треба да знаат дека некој

се грижи за нив, дека некој води грижа за нивните болки.

Хријанинот има јасна предност пред оние што не го прифаќаат Господа

или не веруваат во Него. Бог е достапен 24 часа во денот, седум дена во

седмицата, и може да ги сослуша осамените, загрижените, потиснатите од

депресија и стрес. Таа заедница со Бога треба да стане доволна причина да

се почувствувате посебни и да се ослободите од комплексот на пониска

вредност, да стекнете посилно чувство на самопочит.

Се разбира, најголемиот показател на нашата вредност пред Бога е крстот.

Повеќе од сe друго, крстот открива колку вредиме во Божјите очи, без оглед

на слабостите и маните што ги имаме. Крстот ни кажува дека независно од

тоа што го мислат другите за нас, или што мисли општеството за нас, ние

имаме бескрајна вредност во очите на Создателот на вселената. Земајќи во

обѕир колку е непостојано нашето општество и колку се непредвидливи и поминливи

неговите вредности, колку треба проценките на другите или на целото

општество да влијаат на нас и на нашата свест за сопствената вредност?

„Ние губиме големи и богати благослови затоа што занемаруваме да

бараме од Господа со понизно срце. Кога доаѓаме пред Него со искрено

срце, барајќи да ни ги покаже нашите недостатоци, Тој ќе ни ја покаже нашата

слика, која се одразува во огледалото на Неговиот Збор. И кога ќе се

видиме себеси онака како што Бог гледа на нас, не треба да заминеме

забаравајќи какви сме како луѓе. Оние особини на нашиот карактер коишто

не се добри треба да ги проучуваме критички и да бараме благодатта

да ги усогласи со примерот што ни е покажан во Божјот збор“ (EGW, The

Lake Union Herald, 3. новември 1909).