Бугарин,бугарофон,мак.Бугарин во Македони

eptendosadno1 напиша: Јуди имало и ќе има

Крадецот вика држте крадецот. Епа што да ти правам, и историчарите и етнолозите, како на пример Блаже Ристовски, се согласуваат дека повеќето од македонските преродбеници И СИТЕ РЕВОЛУЦИОНЕРИ ОД ВМОРО се сметале себеси за Бугари.  Тие спомени се издадени и во Македонија, предговор им напишал Катарџиев, и сега јас сум јуда затоа што сум го прочитал тоа или што Нушиќ пишува за Велес како за бугарски град.?

Како што реков, нештата во Македонија полека но сигурно се придвижуваат и нашите северни „браќа“ веќе нема да можат да ловат во матно:

Колумна

Бугарска приказна



Во официјална Бугарија одамна е етаблирано мислењето дека присуството на бугарската култура во јавниот простор на Македонија - особено во медиумите - претежно е крајно негативно конотиран. Дали е ова гледиште реално и основано?

Генерално - е. Нашиот инстинкт на нетрпеливост кон Бугарите е бетониран како кон ретко кој друг сосед. Така, ако еден од поранешните премиери, по некоја игра на случајот, станеше граѓанин со адреса на жителство, не во Благоевград од западна Бугарија, туку во некој град од јужна Србија, не верувам дека ќе осамневме со графитот: „Скопје ќе го направам Врање“. Скопските баскетџии добро знаат што е „бугарска топка“, на „митница“ се констатира „бугарската работа“, а именувањето „Бугар еден“ и ден-денес секој од нас го користи во децидно навредлив контекст. Звучи наивно, но е прилично вистинито.

Негативната наелектризираност најчитко може да се согледа во уметностите. Додека српскиот филм од деведесеттите го доживувавме како одредница за модерност, мачизам, урбаност, гледливост, нека се сети некој од нас барем на еден бугарски наслов што сме го гледале или сакале? Нема таков. Додека бендот на Чорба (кој долго се мајтапеше со нас како земја чиј запад е Албанија) постојано е на турнеи низ државава, до не толку дамнешниот настап на ска-бендот „Викеда“ во Скопје, поим немавме за ниту една значајна музичка појава од бугарската сцена. Дури кога Никола Маџиров го преведе исклучителниот „Природен роман“ од Георги Господинов на македонски почна процесот к*рентната бугарска проза да не биде тера инкогнита колку и узбечката. Само за потсетување: Узбекистан не ни е прв комшија. Дури и на академско ниво предметот бугарска книжевност беше доцна воведен во к*рикулумите, години по осамостојувањето, а бугарскиот јазик чинам уште не е достапен за студентите. Тоа се културолошки пропусти.

Бугарските проследувачи причините за овие нешта ги детектираат во некакво системско и систематско токсифицирање на македонскиот граѓанин со „антибугаризам“, што влечело корени од поранешната заедничка федерација и речиси „агитпроповското насочувањето на македонскиот народ кон српскиот“.

Надвор од конспирациите, интересен е обидот да се одговори дали индикативниот однос кон Бугарија и Бугарите има свои објективни причинители, т.е. алиби?

Одговорот одново е потврден. Нашите позиции се потсвесна реакција: Бугарите го олеснуваат пристапот кон нив, дури и го поттикнуваат, стимулираат, надразнуваат, инспираат. Впечаток е, на пример, дека источно од нас како да немаат други традиционални напеви од оние што ние со векови ги пееме како македонски. Бугарите со вжештени грла ја „фаќаат“ „Билјана платно белеше“, како чисто „блгарска“ песна (иако јазикот е македонски). Од друга страна, Србите не посегнаа по неа, а стиховите толку им намигнуваат на „белограѓаните“. Но, „Белоград“ од мелодијата не е српски Белград, туку локалитет и винарски предел од Тиквешијата. Понатаму, освен осамената појава на Д. Чупоски, сите ликови од македонскиот 19 век, и почетокот на 20, се копи-пејстирани во бугарските истории. Настојчиво се форсира и терминот „македонизам“ како вештачка политичка и научна доктрина за разликување на македонската нација од соседните.

На ова место мора да забележиме и недоследност од македонска страна. Не треба да ни биде кошмар ниту присуството на зборот „бугарски“ во насловот на збирката на Миладиновци, ниту колебливите национални изјаснувања на Мисирков, ниту самоименувањето како „Бугари“ на повеќето поважни дејци од просветителскиот период, но и пред тоа. Треба отворено и без табуа да говориме за ова и мора со историски факти и од научни позиции да ја објасниме историската широчина на тој термин пред стотина години, наспроти денес. Тоа е веќе академски тест.

Очигледниот анимозитет кон бугарската култура е комплексен производ на недоволно расветлени процеси, но пред се' повратна реакција од бугарските фрустрации изродени поради калењето на нашиот национален идентитет како посебен, со што тие „губат“ значаен дел од впечатливите личности, фолклор, минато (се сеќаваме на каубојската изјава на еден поранешен претседател на Бугарија, дека ние сме „најромантичниот дел од бугарската историја“). Двојните фазони од типот „први ве признавме, но не го препознаваме вашиот јазик како посебен“, или „смеете да земете бугарски пасош, но ОМО „Илинден“-ПИРИН не смее да земе регистрација“ не се плодно поле за одгледување билатералната доверба и соработка. Почвата е толку трусна што до земјотрес доведува и обично нишање на тревата.

Бугарите во секоја пригода ќе ви кажат дека „сме еден народ во две држави“. Тоа е точно, но онолку колку што е точно дека сме еден народ во 192 држави (членки на ОН). Ако реагираме поинаку од еден рационален однос, нашиот отпор би бил само сведоштво за потаен страв. Не само што балканските атавизми треба да ги ампутираме од свеста, туку треба и да го изгониме стравот од подрачјето на нашата национална личност. Наместо тоа, полезно е да посадиме објективност и реално добрососедство, со достоинство и со слободен ум да говориме за она што го нарекуваме сопствен историски, општествен, демографски и културен пејзаж.

Така, годинава „Златниот венец“ на поезијата ќе му биде доделен на бугарскиот поет Љубомир Левчев. Тоа е пред се' гласна уметничка, меѓутоа и суптилна политичка порака која покажува зрелост на македонската средина да биде поголема од ситуацијата. Кога ова нема да остане осамен пукот во празно, кога и Бугарија ќе возврати врвната (не некоја локална) книжевна награда да ја додели на писател кој јасно се именува себеси како Македонец, а своите песни како песни на македонски јазик, без да остава простор за сомневања, и кога целиот тој процес ќе забразди поширок опсег од обострани „почитанија“, во такви времиња се надевам дека и насловот на текстов ќе ја загуби својата сосема ненамерно негативна конотација.

Жарко Кујунџиски




И нешто ново и  посебно:

http://www.manchevski.com.mk/html en/m_writings_beseda.html


Секој кој што го интересира македонската историја нека ја прочита таа книга. Тоа е превод од РАКОПИС на Ѓорче Петров. Поавтентично- здравје.



Изменето од Македон - 06.Април.2010 во 14:02

eptendosadno1 напиша: Да , уште на почетокот водев “ ватрен “ спор со администраторката дека истата не треба да ме заштитува од Бугарите , дека умеам сам да излезам на крај со нив затоа што знам дека аргументите се во моја полза , вистината е мојот сојузник , соборец и.т.н. Па доколку би се прашувал јас , НЕ , ЈАС НЕ БИ ТЕ БАНИРАЛ . Умеам јас да излезам на крај и со тебе Етикетите , квалификациите ко ги делиш како Дедо Мраз пакетчиња зборуваа за тебе а не за мене . Никаде на форумов не сум го оспорил фактот дека Ксенофонд себе се идентификувал како Бугар , но , никаде не сум оспорил и дека Конески , Колишевски , Влахов и др. комунисти се најзаслужни што е создадена македонската држава , што создале азбука која е различна од српската , кои создале македонска православна црква , кои создале македонска граматика , КОИ СОЗДАЛЕ МАКЕДОНЦИ - МАКЕДОНСКА НАЦИЈА . Мене ми е позната желбата и настојувањето на “ царевоселците “ Македонецот да добие поинаков лик , поинаква азбука , правопис . Тоа е дозволено и е легитимно , како што е легитимно да се земат 40 сребреника . Некој живее за идеалите , некој за подобар и полагоден живот

Провиден си човеку, ептен си провидем. Ако јас те етикетирам тебе директно, како во претходниот случај, тоа е затоа што ти си даваш за право да ме навредуваш мене на директен начин. Овде зборуваме за историја, меѓутоа ти најмалку зборуваш за истата, туку мене ми припишуваш некакви четириесет сребреници. Епа слушај- не се во Македонија сите ситни полтрончиња како што можеби си мислиш, со кои што ќе си поиграш малку топло ладно и потоа ќе мавтаат со опашот како кутриња, како некои....


Едно време не се пишуваше многу за македонското учество во српско-бугарската војна НА БУГАРСКА СТРАНА. Не се зборуваше многу ни за тиквешкото востание, ниту за охридско-дебарското

http://www.kicevo.net.mk/index.php?option=com_content&view=article&id=162:-1913&catid=2:2008-07-07-01-23-49&Itemid=5

Не се пишуваше ниту за ѕверствата извршени од ордите на Бабунски во источниот дел на вардарска Македонија, како оние во штипско, за злосторствата на Србите во периодот на окупацијата 1913-1941, ама нештата се менуваат, а ти мене слободно нарекувај ме „царевоселец“, само тоа и ќе ти остане

И како што реков, не ми припишувај нешта кои што не сум ги кажал, како тоа за Димитар Влахов.


Изменето од Pat - 01.Април.2010 во 00:07

Да, како и да е... „По постовите ќе ги познаете“

Изменето од Pat - 01.Април.2010 во 00:17

Интересно е кога некој „Македонец“ го доживува Прелиќ како носител на слободата. Жити „слободата“

http://mk.wikipedia.org/wiki/Велимир_Прелиќ





Ти реков дека сме многу повеќе отколку што не мислиш, нели?

http://www.mn.mk/komentari/1163-Koj--e-Velimir-Prelik--a-koja-Mara-Buneva

http://www.utrinskivesnik.com.mk/default-mk.asp?ItemID=9C617651DB78A848A64A616DE29F12B3&arc=1


Изменето од Pat - 01.Април.2010 во 00:59

Pat напиша: Интересно е кога некој „Македонец“ го доживува Прелиќ како носител на слободата. Жити „слободата“http://mk.wikipedia.org/wiki/Велимир_Прелиќ Ти реков дека сме многу повеќе отколку што не мислиш, нели?http://www.mn.mk/komentari/1163-Koj--e-Velimir-Prelik--a-koja-Mara-Buneva http://www.utrinskivesnik.com.mk/default-mk.asp?ItemID=9C617651DB78A848A64A616DE29F12B3&arc=1

Од лично искуство јас ги препознавам “ темите “ и квалификациите на “ царевоселците “ .

Не , они не одговараат на прашње од видот “ Ако се србомани , слуги на Белград , зашто “ Хандриево “ го преименувале со некој кој му бил противник во војната , кој бил дел од бугарската администрација , кмет на Драма ?

Историјат на општината Историјата на Општина Ѓорче Петров датира уште многу одамна, непосредно по Првата Светска Војна,како предградие на главниот град Скопје до каде се стасувало само со познатото “вовче пампурче”.
Најпрвин Општината се викала Ханриево, по францускиот генерал Ханрис, од Првата Светска Војна.

Во времето на бугарската окупација 1941 г. го добива името Жостов, по истоимениот бугарски генерал, а во 1945 година по ослободувањето, го добива сегашното име по македонскиот револционер Ѓорче Петров.

Зашто во “ србославија “ , за време на владеење на Конески во моето маало има ул. Христо Ботев а нема ул. Никола Пашиќ или пак Радомир Путник ?

Токму ваквите аргументи од блиското минато , непобитни аргументи од времето на Колишевски , Конески , Киро Глигоров , Димитар Влахов , Крсте Црвенковски и др “ белградски слуги “ , теориите , етикетите и сл. на “ царевоселците “ ги класифицираат во фолдерот “ Царевоселци “ - нова генерација бугарофили , бугаромани и нивните пропаганди , лицемерство , неморал , и.т.н.

Обеди ништожност, Младен Србиновски

ОБРАЗОТ И ЈАЗИКОТ

Патувам во автобус за Бугарија, а в раце држам српски весник. Во принцип, не се разликувам од другите патници: тие консумираат српски турбо фолк, јас турбо весници.
Најточна илустрација на македонизмот.

Таа попара ние малку подолго од Кустурица ја сркаме, од решенијата на третата јазична комисија во 1944 и не сме затечени како него. Ако за пет-шест години новосоздадениот бошначки јазик успеал толку многу да се одвои од дотогашниот српскохрватски што го ползуваа, можам да замислам каков ќе им изгледа новиот јазик по педесетина години и колку ќе заличува на досегашниот. Се помирувал со тоа Кустурица или не, вештачката делба на јазикот што е започната, еден ден ќе биде факт што ќе го прифати светот. Сум го видел оловниот лист од првиот број на "Нова Македонија", сега гордо врамен во нивната печатница како документ, го споредувам тој македонски јазик од 1944. со денешниов и се е јасно. Додека суштествува Волјата, вистината е на таа страна.

Лингвистичката парафраза на македонизмот е работно биро со Свети Кирил што на ѕидот го држи портретот на Блаже Конески. Има оправдување за сиротиот Свети Кирил, не му била достапна Историјата на македонскиот јазик на лингвистот Конески од Небрегово, инаку сто насто ќе се коригирал и за темните вокали и за "едначењето по звучност" и за "интервокалното" "р" и за ќ, ѓ, љ, њ и за се што ќе ти се појави како проблем во изразувањето.


Тоа па тоа , тоа па тоа ... = “ Царевоселци “ , нова генерација македонски патриоти , заштитници на својата култура , јазик , писмо .

Изменето од eptendosadno1 - 01.Април.2010 во 13:17

Јас пак мислам дека ти си смешен,пробуваш да споиш две неспоиви соединенија(нации) - нешто што од времето јасно се раэликува.Но убаво кажа ептендосадно,Јуди имало и ке има,посебно денес кога и на беэимените им се наметнува туѓо гледање

eptendosadno1 напиша: јас напишав дека еден од условите за опстојување на една заедница е да имаш непријател за да можеш да го мобилизираш населението, да се сплотата и да представуваат “ сноп “ - заедница .

Во право си на 100%

eptendosadno1 напиша: Мислам дека во моментот непријатели на Бугарот се Турците на прво место , потоа Македонците .

Тука си во грешка. Со Турците сме во најдобри односи (е не е како ДПС беше во власта, ама се пак). Пушти која и да било бг телевизија и види кои се филмовите кои се вртат. Сега (пред неколку секунди)по БТВ заврши „Гјумјуш“.

Кој би ги пуштел во ефир филмовите на најголемиот непријател?

А за Македонците, читај го погоре постот на Лавчето.