Македонски литературен кружок

чоли напиша: Основи на кружокот         Сшност 1.Кружкот е самостоjна (независна) група од (македонски) поети и писатели обединети во општа цел да рабатат за создаване на македонска художествена литература. Като културна организациjа кружокот стои надвор од секаква политичка деjност, но не и од секоjа политичка идеологиjа (политичките идеjни темели задолжителни со тиjа на старата Гоцева организациjа) --- Види се што е задраскано определението за "самостоjна (независна)" група. Дали од ова следва што по дефинициjа веке не бил самостоен и независен кружок? Интересно е што определението "македонски" е сложено во скоби. Важно е позоваването кон идеите на старата "Гоцева" организациjа - ТМОРО. Дали е било така? За да се разбере - требе непремено да се прочете трудот на Петар Галчин - МАКЕДОНСКИ ЛИТЕРАТУРЕН КРУЖОК. Тука има много одговори, но се пак требе да се прочете...

Јас почнав да го читам напишаното од доцент д-р Петар Галчин, ама уште во почетокот најдов напишани глупости, кои кантар не ги мери. Имено, според дотичниот доцент, голем дел од дејците на кружокот виделе дека се изманипулирани, изолирани, па се вратиле на својата "бугартшина". Дали некој може да ме потсети за кои членови станува збор, бидејќи јас знам само еден таков, или пак и ова е некаков памфлет пишуван во стил на "правилниот однос кон македонското прашање" од времето на Тодор Живков?

Дали можеби станува збор за Коле Неделковски, кој си го одзеде животот пред налетот на бугарската фашистичка полиција?
Или пак за Ѓорѓи Абаџиев кој беше толку "изолиран" што по враќањето во НР Македонија во 1948 година, беше директор на Институтот за Национална историја, добитник на неколку награди,а неговите книги се задолжителни лектири во образовниот процес во Република Македонија?
Или пак Антон Попов, стрелан од бугарската фашистичка власт?

Македон напиша: Јас почнав да го читам напишаното од доцент д-р Петар Галчин, ама уште во почетокот најдов напишани глупости, кои кантар не ги мери. Имено, според дотичниот доцент, голем дел од дејците на кружокот виделе дека се изманипулирани, изолирани, па се вратиле на својата "бугартшина". Дали некој може да ме потсети за кои членови станува збор, бидејќи јас знам само еден таков, или пак и ова е некаков памфлет пишуван во стил на "правилниот однос кон македонското прашање" од времето на Тодор Живков?

За кои членови става сбор? Ами за членовете на редакциjата на весник "Литературен критик":

...Откажувањето од македонизмот претвора повеќето од членовите на кружок во најголем жешки бугарски патриоти. Тоа се гледа од нивното учество во уредувањето и списанија на неделни весник "Литературен критичар", со кој во период од неколку месеци тие биле составен поврзани.

Неделникот "Литературен критичар" започнува биографијата како еден од многу литературни форуми на амбициозни, помалку талентирани обожаватели на уметничкото збор. Трговец и официјален уредник до крајот на неговото постоење е градежниот претприемач З. П. Танев [41]. Од желбата му да најде уметници искуство кои ќе подигнат стоjностно весникот, се користат млади литератори со левичарски убедувања кои склањаат уредувањето-издавач всушност да преземат списаниeето му. Меѓу нив е и Никола Вапцаров, а по него - и Михаил Сматракалев. Уште пред тоа, во уредувањето на весникот зема учество и Д. Митрев, за кој веќе се вели дека бил близок на членовите на Литературниот кружок [42]. По шестиот број (27-ми февруари 1941 година) "Литературен критичар" реално станува печатна трибина на членовите на кружокот, а од број 12 насетне негов главен уредник всушност станува Вапцаров [43].

Немала строга распределба меѓу уредниците во списването на весникот, но сепак била утврдена позната насоченост . На пример Вапцаров бил задолжен за поезијата и водел рубриката "Наша пошта"; Михаил Сматракалев се грижи за политичките статии, Димитар Митрев и Константин Цанев - за критиката, Васил Воденичарски - за рубриката "Наблjyдателница" и т.н. Но, ова било привремено. Всушност, заедно разговарале за сите примени материјали [44].

"Литературен критичар" бил проводник на партијната комунистичка политика во областа на литературата и пошироко - во областа на културата. Ова покажува како од објавени материјали, така и од нивните автори [45]. Но паралелно со тоа, тој се изјавјава како спроводник на горешт бугарски патриотизам. Овој патриотизам наоѓа израз и во односот кон бугарското минато, така и кон актуелното и тогаш бугарско национално прашање.

Не е можно подетално следење на сите материјали со патриотска насоченост, но неколку од нив заслужуваат да бидат наведени.

Во бројот од 20 април 1941 година редакцијата на весникот, се состои од членови на Македонскиот литературен кружок, го поздрави поразот на Југославија од германските војски, бидејќи гледа во уништувањето на ова вештачко антантовско политичко формирование можност на конечно да добијат својата слобода долго обезправените Бугари од Македонија. Насловот е "Честитаме воскресение Христово". Под него со ситни букви е Печатено официјална порака за прекин постоењето на југословенската држава:
"Од денес, 18 април во 12 часа, 1941 година, сите југословенски вооружени сили, кои не беа досега разоружени, ставива безусловно оружје. Југословенската држава престана да постои (БТА). "А потоа, веќе со големи букви и к*рсив, следува коментар на редакцијата:
"Повеќе од четвртина век Христовото воскресение изгреваше над поробени родни браќа низ Македонија, Тракија, Добруџа и Западни Покраини скриено во нашето срце.
   Повеќе од четвртина век Спасителот на човештвото се раѓа и воскреснуваше окован во крвави и рѓави окови.
     Повеќе од четвртина век свободолюбивиот и борчески дух на Бугаринот беше мачкан од "братот" Србин.
    Доста!
   Само во една ноќ слободата огре над целата бугарска земја.    
Ликува братот од Дунав до Бело Море и од Црното Море до планините на Албанија.
   Слободата на поробените Бугари доаѓа наедно со најголемиот православен празник - воскресение Христово.    
Нека ова прво слободно празнувањето на овој голем христијански празник проканти до подмолниот и незаситениот за човечка крв Албион, за да слушне и разбере дека не се гаси тоа што не гасне.
   Крвта вода не станува.
   Честито воскресение Христово на целиот слободен бугарски народ. "     
     Редакцијата [46]
Петар Галчин

Види отново кои биле членове на радакциjата!

Изменето од Македон - 24.Јули.2010 во 15:08

чоли напиша: Македон напиша: Јас почнав да го читам напишаното од доцент д-р Петар Галчин, ама уште во почетокот најдов напишани глупости, кои кантар не ги мери. Имено, според дотичниот доцент, голем дел од дејците на кружокот виделе дека се изманипулирани, изолирани, па се вратиле на својата "бугартшина". Дали некој може да ме потсети за кои членови станува збор, бидејќи јас знам само еден таков, или пак и ова е некаков памфлет пишуван во стил на "правилниот однос кон македонското прашање" од времето на Тодор Живков? За кои членови става сбор? Ами за членовете на редакциjата на весник "Литературен критик": ...Откажувањето од македонизмот претвора повеќето од членовите на кружок во најголем жешки бугарски патриоти. Тоа се гледа од нивното учество во уредувањето и списанија на неделни весник "Литературен критичар", со кој во период од неколку месеци тие биле составен поврзани. Неделникот "Литературен критичар" започнува биографијата како еден од многу литературни форуми на амбициозни, помалку талентирани обожаватели на уметничкото збор. Трговец и официјален уредник до крајот на неговото постоење е градежниот претприемач З. П. Танев [41]. Од желбата му да најде уметници искуство кои ќе подигнат стоjностно весникот, се користат млади литератори со левичарски убедувања кои склањаат уредувањето-издавач всушност да преземат списаниeето му. Меѓу нив е и Никола Вапцаров, а по него - и Михаил Сматракалев. Уште пред тоа, во уредувањето на весникот зема учество и Д. Митрев, за кој веќе се вели дека бил близок на членовите на Литературниот кружок [42]. По шестиот број (27-ми февруари 1941 година) "Литературен критичар" реално станува печатна трибина на членовите на кружокот, а од број 12 насетне негов главен уредник всушност станува Вапцаров [43]. Немала строга распределба меѓу уредниците во списването на весникот, но сепак била утврдена позната насоченост . На пример Вапцаров бил задолжен за поезијата и водел рубриката "Наша пошта"; Михаил Сматракалев се грижи за политичките статии, Димитар Митрев и Константин Цанев - за критиката, Васил Воденичарски - за рубриката "Наблjyдателница" и т.н. Но, ова било привремено. Всушност, заедно разговарале за сите примени материјали [44]. "Литературен критичар" бил проводник на партијната комунистичка политика во областа на литературата и пошироко - во областа на културата. Ова покажува како од објавени материјали, така и од нивните автори [45]. Но паралелно со тоа, тој се изјавјава како спроводник на горешт бугарски патриотизам. Овој патриотизам наоѓа израз и во односот кон бугарското минато, така и кон актуелното и тогаш бугарско национално прашање. Не е можно подетално следење на сите материјали со патриотска насоченост, но неколку од нив заслужуваат да бидат наведени. Во бројот од 20 април 1941 година редакцијата на весникот, се состои од членови на Македонскиот литературен кружок, го поздрави поразот на Југославија од германските војски, бидејќи гледа во уништувањето на ова вештачко антантовско политичко формирование можност на конечно да добијат својата слобода долго обезправените Бугари од Македонија. Насловот е "Честитаме воскресение Христово". Под него со ситни букви е Печатено официјална порака за прекин постоењето на југословенската држава: "Од денес, 18 април во 12 часа, 1941 година, сите југословенски вооружени сили, кои не беа досега разоружени, ставива безусловно оружје. Југословенската држава престана да постои (БТА). "А потоа, веќе со големи букви и к*рсив, следува коментар на редакцијата: "Повеќе од четвртина век Христовото воскресение изгреваше над поробени родни браќа низ Македонија, Тракија, Добруџа и Западни Покраини скриено во нашето срце.    Повеќе од четвртина век Спасителот на човештвото се раѓа и воскреснуваше окован во крвави и рѓави окови.      Повеќе од четвртина век свободолюбивиот и борчески дух на Бугаринот беше мачкан од "братот" Србин.     Доста!    Само во една ноќ слободата огре над целата бугарска земја.     Ликува братот од Дунав до Бело Море и од Црното Море до планините на Албанија.    Слободата на поробените Бугари доаѓа наедно со најголемиот православен празник - воскресение Христово.     Нека ова прво слободно празнувањето на овој голем христијански празник проканти до подмолниот и незаситениот за човечка крв Албион, за да слушне и разбере дека не се гаси тоа што не гасне.    Крвта вода не станува.    Честито воскресение Христово на целиот слободен бугарски народ. "           Редакцијата [46] Петар Галчин Види отново кои биле членове на радакциjата!

Чоли, Михаил Сматракалев уште во 1931-1932 година самиот кажал дека е Македонец пред суд, зошто одеднаш мислиш дека истиот ќе ја поддржува бугарската окупација и ќе се декларира Бугарин. А Вапцаров, ако го поздравил, заедно со Сматракалев обединувањето со Бугарија, зарем ќе бил стрелан во 1942 година?
Точно е дека сите тие се бореле против Кралството Југославија, па и биле среќни за распадот на истото, но никогаш не пројавиле бугарски идентитет. Истиот тој Сматракалев, подоцна ќе стане најголем поборник за македонштината во Пиринска Македонија.

чоли напиша: Македон напиша: Чоли, Михаил Сматракалев уште во 1931-1932 година самиот кажал дека е Македонец пред суд, зошто одеднаш мислиш дека истиот ќе ја поддржува бугарската окупација и ќе се декларира Бугарин. А Вапцаров, ако го поздравил, заедно со Сматракалев обединувањето со Бугарија, зарем ќе бил стрелан во 1942 година? Точно е дека сите тие се бореле против Кралството Југославија, па и биле среќни за распадот на истото, но никогаш не пројавиле бугарски идентитет. Истиот тој Сматракалев, подоцна ќе стане најголем поборник за македонштината во Пиринска Македонија. Проучи зошто бил стрелан Вапцаров. Не е стрелан за македонистички чувства и т.н. Стрелан е за шпионско-диверантска деjност. (заловен е со куфар динамит). Комунистите го ползвали како наj обикновен терорист, наместо да го пазат и да му вазлагат задачи во областа во коjа е бил наj силен.

Чоли, во истото време кога го уапсиле Н.Вапцаров, уапсен бил и Трајчо Костов, една од најважните личности на БКП. Нилока Вапцаров бил стрелан, додека Трајчо Костов бил осуден на доживотен затвор. Најважниот човек на комунистичкото движење бил помилуван, а обичниот член бил стрелан. Мислам дека тоа многу говори.

чоли напиша: Македон напиша: Чоли, во истото време кога го уапсиле Н.Вапцаров, уапсен бил и Трајчо Костов, една од најважните личности на БКП. Нилока Вапцаров бил стрелан, додека Трајчо Костов бил осуден на доживотен затвор. Најважниот човек на комунистичкото движење бил помилуван, а обичниот член бил стрелан. Мислам дека тоа многу говори. Сакаш да кажеш што Траjчо Костов бил пожален оти бил Бугарин? Истото "помилане" му изело главата во процесот 7 години по доцно (бил обвинуван што е бил полицески агент-провокатор и затоа не бил осуден на смрт). Во деjствителност за него ходатаjствал личниот советник на царот - Станислав Балан.

Сакам да кажам дека е чудно како обичен член на БКП е осуден на смрт, а еден од највлијателните фигури на комунистичкото движење не. Ако тебе тоа не ти е чудно, мене ми е.

чоли напиша: Македон напиша: Сакам да кажам дека е чудно како обичен член на БКП е осуден на смрт, а еден од највлијателните фигури на комунистичкото движење не. Ако тебе тоа не ти е чудно, мене ми е. Вапцаров е бил раководител на Централната воена комисиjа кон ЦК на БКП. Ако таа длжност е равниш на обечен член на БКП jас не знам што да кажам....

Во секој случај, неговата улога е далеку помала од онаа на Костов.

Па нормално - неможе Бугарин да е терорист туку Македонецот - ова убаво го кажа Каснаковски