„Плоштад Слобода“ за зачувување на слободите

најтажното е што тоа преминува во традиција, до пред некоја година се надевав дека светот на младите останува, ама не е така, разни мислења и практики се пренесуваат од колено на колено и никогаш нема да изумрат, зошто инаку има денес деца кои се опседнати со минати политички системи и пропаганди а воопшто ги немаат доживеано
мислам дека гледаме различно на младината, јас воопшто не сум задоволен од денешната младина во сите сфери општо, не само во политика, барем се она што го имам видено ми убива секаква надеж за светла иднина, бидејќи ќе продолжат грешките кои на народов му се повторуваат со векови, затоа и денес ни се појавуваат слични ситуации кои ги имало во комунизмот и не знам зошто никој не сака да го признае тоа...
како и да е, младината наша можам да ја поделам само во неколку категории, ама нема ништо убаво да напишам, само помалку или повеќе лошо за жал, тешко нас со таква младина... не смееш да забораваш дека колку и да има недеж, има иста или поголема количина идиоти

а тоа дека можеш да се бориш, не може, треба потполна согласност меѓу народот за неговото мислење да може да промени нешто, сам само бесполезно се бориш и си го отежнуваш животот... лично сум се обидувал на повеќе начини неполитички да учествувам во општествово и ништо од тоа не вреди, а како врв ми дојде протестот за црквата на плоштад по кој се откажав од било какво учество во било што и сега се се сведува на зборење во празно на интернет, каде тешко дека било какво мислење ќе успее...
а и што да кажеме за остатокот од личниот живот? образование, плата, семејство, здравје, социјални проблеми и т.н. сето тоа е поврзано, зошто на пример јас да не можам нормално да си дозволам да живеам ко нормален човек, уште сега се соочувам со проблеми, што правиме понатака ако продолжи вака? не можам да си дозволам сам да си бирам и да организирам, морам да играм по правилата кои ми ги поставил некој а кои со себе ги влечат сите сфери во животот на еден обичен граѓанин

така да, сметам дека по малку наивни ти се мислењата за младината, барем од досегашното лично искуство имам изгубено било каква надеж за колективно подобро

Децата опседнати со минати политички системи се такви, поради тоа што тие деца, додека биле малечки, биле под влијание на нивните родители, кои не можејќи да се снајдат во тешката транзиција, западнале во голема носталгија кон минатиот систем и идеализирање на истиот.
Жално е што тие деца, денес можат да се соочат и со друго гледиште, но одбиваат тоа да го сторат и слепо го следат гледиштето научено од родителите, без да ги слушнат аргументите и од другата страна.

Проблемот со нашиот народ е што, како што велиш ти, сами дозволуваме да ни се случуваат нешта како во социјализмот. А тоа е поради тоа што дел од младината ги наследи комунистичките навики од своите родители, но и, ова особено мора да се потенцира, комунистичките навики од партиите. Овие навики се далеку полоши и погубни за државата. Оние научени од родителите се само магловит романтизам, вторите се директна штета, почнувајќи од партиските вработувања, па се до агресивноста во битките кои ги водат за своите партии. Овие се тие кои се пречка во еманципацијата на младината и кои фрлаат црна дамка на секој добар обид.

Протестот за рквата на плоштадот немој да мислиш дека немаше политичка заднина. Во истиот учествуваа анархисти и левичарски движења. Проблемот настана кога едно такво движење, се судри со друго радикално, како што беше националистичкото. Дури и верниците кои маршираа на плоштадот се соочија со навреди од типот: "Грци, тргнето го знамето", поради носење на знамето на Цариградската Црква. Во ред би било да имаше судир, но на мислења, а не физички судир. А и конкретно, во тој настан, корените се подалбоки, дури од минатиот систем, кога на Црквата и било одземено тоа земјиште, а секако, како и сите, Црквата бара да и се вратат одземените земјишта. Но, тоа е друга тема.

Судирите со кои се соочуваш, не се нешто ново и се нешто нормално за сите држави. Економските проблеми не се решаваат со јавна дебата и слични нешта, а истото важи и за правните, иако некои се обидуваат се да ставаат на проверка од страна на јавното мислење. За тоа се потребни знаења. Јас на пример, не сум економист и затоа немам право за се да се прашувам. Непосредната демократија не функционира секогаш. Некогаш е и мошне контрапродуктивна.

И се додека има младина која, независно дали се состои од дваесе или триесет души, размислува, постои надеж. Знам дека моите постови звучат идеалистички, но се додека има некои кои знаат што сакаат, имаат визија, желба да ја остварат истата, постои надеж. За партиските чеда, надежта одамна е изгубена.

Иако не ги сакам анаргистите и социјалистите, сепак, дури и тие знаат што сакаат. Единствено тие на 1-ви Мај излегоа на протест. Голем срам за демократијата, штом симпатизерите на недемократски идеологии излегоа да протестираат за нешто, за што, сите кои се залагаат за демократија требаше. Тоа само покажува дека состојбата во државата е мошне трагична.

Но, пак ќе кажам, се додека има и малку млади кои не се исполитизирани, имаат визија, желба да ја остварат истата и размислуваат слободно и независно од било која партија или интересна група, има надеж за подобрување на состојбите во Македонија.