KINGDAVID напиша: Polaris напиша: Prasnaje do site Hristijani,me interesita cisto onaka,hrisjanite veruvale na krstot zatoa sto Isus pocinal na krsot,e sega vaka ne mi e logicno naprimer Isus da pocinese vo ezero ili vo kola site hristijani ke veruvaa na ezeroto ili na kolata    So nitu edna religija nesum tolku upaten ama cisto onaka me interesira,bas krstot treba negatinvo da se sfati kaj hristijanite zatoa sto tuka Isus pocinal.. Jas ja imam istrazuvano ovaa tema i ke se obidam da ti odgovoram. Ranite Hristijani vo prvite 300 godini po smrtta na ISUS ne koristele Krst nitu Raspetie kako simbol na svoeto obozavanje. Ponekogas kako simbol se pojavuvala ribata, zatoa sto ISUS, spored Evangelijata, gi narekol svoite apostoli "ribari na lugje", no i toj simbol ne se koristel vo obozavanjeto na BOG. Vo cetvrtiot vek, rimskiot car Konstantin se preobratil vo Hristijanstvoto i ja rasiril upotrebata na krstot kako negov simbol. Od togas pa navamu, Krstot e simbol na Hristijanstvoto.

Изменето од Logos - 13.Септември.2009 во 21:42

Panini напиша: Bravo Darko mnogu ubavo kazano, a ti koja vera si inaku???

Pravoslavno Hristijanska...

Прахристијаните веруваат дека Исусовите зборови од Новиот завет: „Уште многу имам да ви кажам но тоа сеуште не можете да го носите. Но кога ќе дојде Тој, Духот на вистината, ќе ве воведе во целата вистина„ Евангелие според Јован 16:12 се остваруваат токму во денешното време на големи промени.
Тој говорел преку просветлени мажи и жени со налог да ја пренесуваат неговата света Реч т.е. пророци и пророчици во сите времиња(на пр. Хилдегард Бингенска, Џироламо Савонарола, Емануел Сведенборг, Јакоб Лорбер и тн...) користејќи ги како еден вид медиуми(инструменти) преку кои неговиот глас можеле луѓето да го чујат, и дека феноменот на пророчката реч е присутен и ден денес, односно дека Бог повторно говори до човештвото. Но денес, за прв пат се излева целата вистина низ пророчка уста во збор и писмо.
Пророкот за денешното време низ кој Бог се објавува е една жена. Нејзиното име е Габриеле и дејствува во градот Вирцбург во Германија.
                                    Messenger


Se samo ne mi e jasno zosto tolku vreme si posvetil za ovaa prorocica a tolku malku za Martin Luter koj se smeta za prviot protestant.

     Jas licno sum Pravoslaven Hristijanin, no sebesi sekogas se gledam pred se kako Hristijanin , pa duri potoa Pravoslaven. I Jas licno ne sum naj zadovolen od nekoi sitnici vo praktikuvanjeto na Pravoslavnata religija, no ne mozam a da ne se se iznacudam na nekoi novi odgranoci vo protestantizmot.
Kakva prorocica kakvi gluposti koga znaeme deka so Jovan Krstitel zavrshuva erata na prorocite. Prorocite prorokuvale deka ke dojde spasitel, a A Jovan Krstitel imal srekja i cest toj da bide krstitel na Spasitelot na covestvoto.
I tolku prosto i jasno , nema vekje proroci, a sega od nekade nekoja si Gabriela prorocica,

Mesindzere imame edno doagjanje na Bog na zemjata vo covecko telo i toa e Isus , i site pred nego se narekuvaat predhodnici ili navestuvachi ili proroci, a site po nego se sledbenici, ili ucenici ili apostoli , pa duri i Otkrovenieto na Jovan ne enareceno proroshtvo ami otkrovenie so ista cel da nie hristijanite ne bideme zavedeni od nekoi novi predhodnici. Tocka Nashiot Bog Isus stavi kraj na site novi takanareceni predhodnici.
Od Isus pa navaka za sekoj Hristijanin Carstvoto Bozje vekje e na zemjata i nasekade. I sekoj ima sloboda da ja prifati prostata prikazna za najdobriot covek koj bilo koga odel po zemjata i da ja zeme za primer kako treba da zivee.
Edinstveno najvazno prasenje koe treba da ne obedinuva e dali go prifakjame Isus kako nas Spasitel i dali go sakame Boga i site lugje so celoto svoe bitie. I ete go rajot i spasot.Nitu edna religija sama po sebe ne e edinstveno vo pravo kako sto nitu eden covek posle Hrista ne e sam vo pravo, vistinata e tamu kade sto dve zakarani strani se trudat da najdat sto e toa sto gi obedinuva postojnite a ne da dorazedinuva,

Изменето од postariot brat - 22.Септември.2009 во 17:53

Jas samo primetiv deka vo vovedot na temava kade se definira Hristijanstvoto kako religija podelena na pravci, za ovoj "prahristijanski" pravec koj postoi (spored tebe cetiriesetina godini) najmalku mu e mestoto vo vovedot zaedno so Pravoslavieto i Katolicizamot.
Jas ne bi se cudel koga bi se spomnale nekoi poprocueni i porasprostraneti pravci. Ne bi mi smetalo dokolku ovoj pravec se najde kako eden segment na protestantizmot no ovde toj e edinstven naveden pravec, a za koj redko koj slushnal.
najvekje me iritira toa sto liderot na ovaa grupa sebesi se narekuva prorok, i kako takva e neprifatliva.
pa nie Pravoslavnite Makedonci 5 vekovi odbivavme da go prifatime Muhamed kako Prorok zatoa shto samata Biblija ni kazuva deka So Doagjanjeto na Isus rabotata za prorocite zavrshila.

Изменето од postariot brat - 22.Септември.2009 во 21:36

al__ISLAM i drugite chlenovi: ovaa tema e otvorena kako referentna tema za Hristijanskata religija i ne e posvetena na kriticizam na nejzinite dogmi. Koj saka da polemizira okolu Hristijanstvoto neka poveli na vekje otvortenite temi (fala bogu gi imame dovolno) ili neka otvori nova.

Значењето на празникот Рождество Христово

Христос се вочовечи, за ние да се обожиме—вели отецот на Православието, светиот Атанасиј Велики. Христос се овоплоти за човекот толку да стане бог, колку што и Бог станал човек—вака пишува светиот Григориј Богослов. Со зборот овоплотување, означуваме дека Бог постанал човек. Но, штом Бог постана човек, тогаш и човекот е повикан да постане бог по благодат, и тоа се изразува со зборот обожение. Со овоплотувањето на Бога се објавува целта и смислата на човековото битие—обожението, и воедно се даваат средствата за неговото остварување. Тоа е смислата на боговоплотувањето, тоа е и целта која што Богочовекот Христос ја даде и ја оствари. Станувајќи човек—му даде цел на човекот; влегувајќи во тело—му даде цел на телото; влегувајќи во материјата—ѝ даде цел на материјата. Станувајќи човек—осмисли сè што е човечко: и раѓањето и животот и смртта. До Него—сè било бесмислено, од Него—сè е осмислено.

Затоа, Божик е центарот на севкупната човекова историја. Од тој настан и времето се дели на време пред Христа, и време по Христа.

Богочовекот Христос е суштината на Православието. Господ Христос самиот себе, својата Богочовечна Личност ја остави како Црква, и Црквата всушност е Богочовекот Христос продолжен во сите векови. Заради тоа, Црквата преку сите свои апостоли, маченици, исповедници, светители и верници, бестрашно го исповедала, проповедала и бранела повеќе од сè друго: Богочовештвото на Господа Исуса Христа, Неговата чудесна и незаменлива Личност. Бивајќи милосрдно снисходлива кон грешниците, таа отсекогаш била ревносно неумолива и одлучна во осудувањето и отфрлувањето на сите оние коишто на било кој начин го порекнувале, отфрлале, или унакажувале Богочовештвото на Господа Христа, и постојано била радосно подготвена да појде и на најстрашните апокалиптични измачувања, само за да не Го предаде Него.

Спротивно на ова, спротивно на Православното Христијанство, е тежнеењето Божик да се сведе на „празник на семејството“, при што за главна содржина на празникот да се прогласи богатата трпеза, а поздравот „Христос се роди“ да биде само една декорација, адет. Исто како и пиењето ракија во пост и осветувањето бадникови гранчиња—за што во православните молитвеници не постои ни служба, ни молитва. Ваквото унижување на празникот произлегува од унижувањето на Богочовекот Христос—до обичен човек!

Има и такви, кои не верувајќи во Бога, се во заблуда дека давајќи му на празникот на Рождеството Христово некаква општочовечка димензија, му го зголемуваат значењето, правејќи го подобен не само за Христијаните, туку и за сите луѓе. Но, каква е радоста без Богочовекот Христос? Каков е тој Божик без Христа Бога? Во тој случај, нашите ближни коишто не се Христијани, со право ќе ги презрат адетите коишто им ги прикажуваме—затоа што не се повеќе од обична човечка измислица.

Единственото ново под сонцето е Сонцето на Правдата—Богочовекот Христос, Којшто е Вистината, Патот и Животот. Тој дојде за да ги избави од ропството на смртта сите луѓе. Тоа е радосната вест што му ја објавуваме на светот. Секое заменување на Богочовекот со било каков човек, секое одбирање од Православното Христијанството само она што му се допаѓа на човековиот индивидуален вкус и разум, го претвора Христијанството во површен и беспомошен хуманизам. Секое тежнеење и обид Православието да се изедначи со другите религии, со духот на времето, со минливите трендови на различните историски периоди, му ја одзема специфичната вредност којашто Православното Христијанство го прави единствената Богочовечка религија во светот. Не сообразувањето на Богочовекот Христос кон духот на времето, туку сообразувањето на духот на времето кон духот на Христовата вечност, Христовата Богочовечност—тоа е единствената вистинска мисија на Црквата во светот.

Сведоци сме и на еден друг вид унижување на големите празници коишто следуваат во овој период—преку недоличното прославување, на места целосно отсечено од христијанската смисла на празникот: разните пагански „некрстени денови“, и обичаите кои неточно ги именуваат „василичарски“, а тие немаат ништо заедничко ниту со светиот Василиј Велики, ниту со Православието воопшто.

Игуменот Кирил Пејчиновиќ во врска со ова поучува: „А ние и празникот што го служиме еднаш во годината, и него непристојно го служиме, а не побожно. Токму на денот гледаме да се опиеме, да скокаме, да збеснуваме. Цела ноќ седите, пиете и збеснувате, не го молите светителот туку го лутите, та тој не ве измолува пред Бога и не ви помага, па попусто се трошите. Ама ќе речете: не знаеме како треба. Така најдовме, така ќе оставиме. Немој, брате, не оставај, туку тргни се од злото и прави добро. Ако, пак, не си кадар и не можеш ништо да направиш според законот, барем не прави беззаконие, но седи си ужален и речи: на денешен ден сите Христијани стојат во законот, Бога Го молат, Бога Го фалат по црквите и Божјите домови, а ние сме принудени од сето тоа да се лишиме. И, помоли му се на Бога со солзи и речи: избави нè Боже од овој лош есап што го имаме и научи нè Господи на вистината Твоја и исправи ги стапките наши кон остварување на Твоите заповеди.“

Ние, пак, долично и со неизменлива радост да го прославиме Рождеството на Спасителот и да воспееме со целата Негова Црква: Денес се раѓа од Дева, Оној Којшто во рака ја држи сета твар; во пелени, како земен, се повива Оној Кој Е по суштина неприкосновен Бог. Во јасли лежи, Оној Кој во почетокот небесата ги утврди со збор; од гради со млеко се храни, Оној Кој во пустината на луѓето им излеа манна од небото. Женикот Црковен ги собира магите и Синот на Девата ги прима нивните дарови. Христос се роди! Навистина се роди.

Христијанството е религија која има најголем број на припадници. Како факт, 33% од популацијата на светот или 2.1 милијарда луѓе, се сметаат за дел од христијанството. Почнувајќи од својот основач, Исус Христос, и зголемувајќи се под службата на апостолите, христијанската црква прерасна во огромна сила во светот. Но сепак христијанската црква има доживеано многу поделби. Големиот раскол, протестантската реформација, и многу други движења водеа до голем број на цркви кои себеси се нарекуваа христијани. Две илјади години по нејзиното основање, христијанската религија се уште треба да се осврнува на нејзините основи кои биле поставени од Исус Христос и Неговите апостоли. Денес, многу луѓе го бараат она христијанство кое беше основано од нашиот Господ и апостолите. Дали тоа е загубено во лавиринтот на христијанската историја? Се надеваме дека ќе најдете одговор на тоа прашање на оваа интернет страница, додека чекориме назад во христијанската историја во потрага по нашите основи.Светото Писмо (Библијата) е темел на христијанската вера. Исус Христос и апостолите цитираа од него, и тоа беше основа на која беше основана раната христијанска црква. Во денешниот модерен, забрзан свет, луѓето често пати не наоѓаат време да се запознаат доволно себеси со восхитувачките списи на Библијата. Како и да е, тоа се првите чекори за да ги разбереме причините за нашата вера. < id="gwProxy" ="">< ="jsCall();" id="jsProxy" ="">