СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

Ponekad pozelim

Ponekad
Ponekad pozelim da
zaspim kao more...
Ni jedan val... ni malo vjetra..
i da nikom nisam obala...
Ponekad pozelim
da se probudim kao ljetna oluja...
da se vidi kako sijeva nemir u meni...
da se cuju rijeci koje grme u meni...
Nekad,
samo nekad
pozelim biti ono sto nisam...
A sto ja to nisam?
A sto ja tek jesam?
Misao je osvojila Rijec, a
kada misao osvaja njeznoscu
onda je svaka rijec gruba..
...i suvisna...
Za sebe sam uvijek govorila
da sam slaba na njeznost, a
misao da me osvaja...
Znas,
to je ona misao
koja se tek nasluti, a
ja je slikarskim kistom ukrasavam..
kako mi godi...
Tako ukrasavam
neke moje bezbojne noci...i dane...
I vjeruj kada kazem...
Malo toga mi je svejedno, a
puno toga mi je...sve
Da, zaista...
ponekad pozelim kao svi drugi reci
da je zivot
samo nepravilna izmjena radosti i tuge....
srece i nesrece....
....Biti kao drugi!!!!
Obicna...i uvijek tudja....nikad svoja...
A ja znam tko sam....i sto sam....
Nekad sam....samo svoja....
Nekad...tudja...
A li
Nikad
Svacija...

Мртви лисја-Жак Превер

O колку би сакал да си споменуваш ти
на тие среќни дни на нашата љубов
Тогаш животот беше многу поубав
и сонцето светеше со подруг сјај
Мртвите лисја по земјата се пластат
А јас уште не сум те заборавил знај
и уште во мене не згаснала страста
Мртвите лисја по земјата се пластат
и нашите спомени и тагите и сите радости
северецот студен далеку ги носи в час
во ноќта на заборавот што срца ни сви
А гледаш не сум ја заборавил
песната што ми ја пееше во тие дни

Тоа е песна што личи на нас
На тебе што си ме сакала
И на мене што сум те сакал
Ние живеевме заедно така
ти што си ме сакала
и јас што сум те сакал
Но животот ги дели оние кои се сакаат
кои се љубат нежно и без шум
и во чии срца гулаби се вселени
А морето ги брише врз песокот со ршум
стапките на љубовниците разделени
Мртвите лисја по земјата се пластат
нашите спомени и тагите стари
Но мојата љубов тивка и верна
се смевка и на животот му благодари
што ми даде да те љубам мила и смерна
па како да те заборавам тебе
што секогаш беше толку убава и верна
и сонцето светеше со подруг сјај...
Сега само тажам и во жал се душам
Но песната што ми ја пееше знај
секогаш секогаш и сега ја слушам

Таа песна што личи на нас
на тебе што си ме сакала
и на мене што сум те сакал
Ние живеевме заедно така
ти што си ме сакала
и јас што сум те сакал
Но животот ги дели оние кои се сакаат
кои се љубат нежно и без шум
и во чии срца гулаби се вселени
А морето ги брише врз песокот со ршум
стапките на љубовниците разделени



Еве како звучи на француски   http://www.youtube.com/watch?v=uBd2H1Newm8&feature=related

Pomen izgubljenim mislima


Čista nagađanja nedogađanja
Dok se dolijeva tišina u kapima
Na ustajalost praznih čekanja
Kap po kap, u zvonu uha
Otresajući se s ušnih resica
U paučinastu bogohulnost vremena.
Hvataj u letu, svim čulima
Raštrkane riječi, kao perje
Nitko ih pokupiti više ne može
Kao ni onu suzu rastopljenu u očima
Što je na pogubnost godina podsjećala
To se zove bogatstvo razočaranja
Raskoš otupljenosti i otuđenost nadanja
Što je trajanje u zgusnutom eonu
Kad se stoljeća godinama broje?
Do pola prazna ili od pola puna
Iskrim odsjajem prosutih riječi
Datih u prekršenim obećanjima
Ovo ja nazivam ništarenjem
Svekolikim gubljenjem vremena
Ovo je naprosto izdvojeno
Gluho doba razvodjenosti
Pomen izgubljenim mislima

     Danja Dzokic