Подготовка:

Белките и шеќерот ги матиме со миксер додека не добиеме цврст бел снег. Потоа ги додаваме мелените бисквити, мелените ореви и 300 гр растопено чоколадо. Мешаме со лажица. За изработка на елкичките, потребно е да добиеме смеса соодветна за обликување. Доколку состојките се суви и нехомогени, додаваме млеко. Откако ќе се добие смеса за формирање, земаме малку од смесата и формираме топче со големина на пинг понг топче. Вртејќи го во рацете во правец нагоре формираме конус.

Хоплата ја изработуваме заедно со прехранбената боја и ја ставаме во слаткарски шприц. Со шприцот во правец одоздола-нагоре нанесуваме од смесата со хопла за да се покрие целата површина. Декорираме со украси по желба.

Оваа смеса може да се искористи и за обликување на останати фигури покрај елкички, како ѕвездички, мечиња, срценца и сл.

Новогодишните крофни се моделираат со калапи во вид на елка, ѕвездичка, снешко и сл. Се преливаат со чоколаден и ванила крем...

Се прави тесто од:

Тестото се остава да нарасне и се прави подебела кора. Новогодишните крофни се моделираат со калапи во вид на елка, ѕвездичка, снешко и сл. Се пржат во врело масло. Додека се топли се преливаат со чоколаден и ванила крем. Се попрскуваат со шарени мрвици или новогодишни декорации.

Процесот на подготовка на панетоне е долготраен и понекогаш трае и цел ден, затоа што тестото треба да скисне трипати и да нарасне доволна да се добие типичната форма на купола, обично висока 12-15 см. Колачот најчесто се прави со додавање на кандирано овошје како портокал, цитрон, лимон или суво грозје. Денеска, со цел задоволување на потрошувачките вкусови, се прави и со парченца чоколадо, кремасто полнење, и сл.

За неговото потекло постојат голем број на легенди кои одат до 15 век, поточно во периодот на владеење на Лудовико Сфорца (наречен Ил Моро) во Милано.

Најпознатат од многуте легенди зборува за младиот благородник, Уго Ателани, кој бил заљубен во Адалџиза, ќерка на сиромашниот пекар Тони.  За да ја освои нејзината љубов, се маскирал како пекар и се вработил кај таткото на Аделџиза, Тони. Решен да ја подобри репутацијата на пекарата и зацврсти љубовта на саканата, вечерта наспрема Божиќ се затворил во пекарата и измислил нов вид на леб во кој додал квасец, јајца, путер, суво грозје и кандиран лимон и портокал.

Восхитена од прекрасниот вкус на новиот леб, таа се согласила да се омажи за него, а бракот бил оддобрен и од владетелот на Милано, Лудовико Сфорца, исто така маѓепсан од прекрасниот вкус на колачот. На венчавката гостите биле почестени со новиот вид на колач кој го добил името Панетоне, од Pan de Toni или лебот на Тони (pan или panne е леб на италијански). Оттогаш натаму панетоне е заштитен знак на Милано и италијанското пекарство.

Денес  панетоне, поточно традиционалната рецепта, е заштитен со италијанскиот закон кој го гарантира задржувањето на традиционалниот вкус при неговото приготвување, со прецизирање на состојките и начинот на подготовка, особено при масовната продажба од страна на големите италијански пекари.