Југоносталгичар сум...признавам

Jas sum za Gruevski tokmu zaradi shto me potsetuva na Tito. Gi sobra site okolu sebe, mislam na etnickite zaednici, se boreshe sekoj da ima svoj prestavnik vo parlamentot, da se izbiraat sovetnici od etnickite zaednici vo opshtinite za da moze kulturnite manifestacii i obelezja na pomalite etnicki zaednici da se podistaknat. SDSM vetuvashe, ama na kraj nivnoto vetuvanje kje zavrsheshe so frazata- Nie sme edno.

mamamd напиша: Jas sum za Gruevski tokmu zaradi shto me potsetuva na Tito...

Да, и за него (впрочем како и за сите други кај нас) после неколку години неговите противници ќе велат тоа не му чинело ...

Да не бидам етикетиран како грујовист или било каков „...ист“, напоменувам дека Груевски не е мој лидер. И не само тој. Не сум ниту член ниту симпатизер на било која партија. Сеуште мајка не родила син за да доброволно му се приклучам и го наречам мој лидер (како беше на германски: „main firer“?). Додуша познавам еден таков, ама тој е доволно паметен за да не се „бавта“ со политика.

Да биле паметни и не би се оддале на политика
Од почеток (посебно во првиот парламент) во политиката влегоа лица со ниво на интелигенција кое е услов за влез во американските маринци. Потоа (заклучно со последниве) дојдоа исфрустрирани лекари, инжинери, економисти, правници, бизнисмени ... Тие политиката ја сфатија само како начин за нивно индивидуално богатење. Ги заболе уво нив за Македонија. Искрено, според од првичните чекори, во еден момент дури и помислив дека Груевски ќе смени нешто, но ... како времето одминува, и тој полека како да подлегнува на македонскиот синдром.

Кои се југо носталгичари?
Тоа се луѓе кои со носталгија се присетуваат на прекрасните моменти од нивниот живот. Живот исполнет со радост, љубов, меѓусебна толеранција, сигурност, безгрижност ... За воља на вистината, имаше и по некои проблеми, но тие не беа од егзистенцијален карактер како што се денес.
Како да се заборават бесплатното школување на сите нивоа, бесплатното здравство, шетањето по цел свет без визи, дружењето на сите народи од СФРЈ. Но не само од неа. Имаше толку многу странски студенти, па меѓусебни дружења, пријателства, по некоја љубовна врска која не ретко завршуваше со брак. Дали сте замислиле како изгледа да имаш цимери (како што имав јас) од разни националности? Јас бев македонец, Дуле беше србин, Лев беше русин, Штеријо влав, а Мохамед арап од Јордан. (Од ова, тие што во периодот ’81 - ’86 живееле во „Стив Наумов“ веројатно ќе се сетат кој сум.) Додуша, Мохамед не ни’ беше цимер (живееше во стан), но немаше ден а да не бидеме заедно на факултет, да не „бркаме“ женски, да не одиме на скијање на Шапка или Маврово, да не одиме на одмор во BG или на Јадранско море ... Толку многу заживеавме што дури и се „ородивме“, па така Штеријо стана кум на Лев, а Дуле мене. И до ден денес сеуште контактираме и се гледаме.
Зарем ќе се заборават и другарките Ана и Славица (србинки) кои ми се како сестри.
Зарем да се заборават прекрасните моменти во студентските соби со моите девојки Горица (србинка) Оља (црногорка).
Намерно ги изоставам македонците, за да го нагласам космополитизмот на претходниот (диктаторски) систем!

Кои се противниците на југо носталгичарите?
Тоа се луѓе кои (за жал) не го доживеале сето ова погоре пишано.
И, некако, како за тоа да сакаат да ни’ се „осветат“!

Ете кај оделе парите на фирерот - на Оља и Горица,абе не заџабе старите викаат „за пи... и држава се продава„

ke stavev samo ama mi e strav od moira....rece ne smeam samo emotikoni...moram i tekst da imam

temata za seks e vo drug podforum