Окупација од Бугарската војска 1941

"Организираниот отпор на територијата на Велес најголеми размери добил во 1942 година, кога е организиран и Штрајкот на учениците од Велешката гимназија во знак на протест и незадоволство на националната бугарска асимилаторска политика на власта. Штрајкот е инициран од Одлуката на директорот на Гимназијата за исклучување на учениците за кои постоел сомнеж дека се членови на СКОЈ. На 14 март 1942 година учениците демостративно ги напуштиле училниците, а ним спонтано им се придружиле и другите ученици. Утредента Штрајкот од гимназискиот двор се префрлил на улиците на Велес. На учениците им се придружиле родителите и граѓани на Велес."

еве читам дека НАJГОЛЕМИОТ отпор е штраjкот на учениците - поради АСИМИЛАТОРСКА политика

cercetator напиша: macedon_alex напиша: <span ="clsStatijaTekst"> http://217.16.70.245/?pBroj=1660&stID=27528&pR=9</span><span ="clsStatijaTekst">Се сеќавам на една таква сцена во годините на окупацијата, кога мајка ми ги слушаше вестите од радиото и плачеше. Плачев и јас со неа поради нејзините солзи. Вестите ни кажаа дека Осмата велешка бригада, таа ноќ била разбиена кај Зелениково. </span><span ="clsStatijaTekst">Во бригадата беше и мојата братучетка. Цел ден се растрчувавме насекаде и татко ми некако преку неговите "волшебни канали" разбра дека дада ми е жива, но сите се растурени, заробени, отепани. Заробена беше и најдобрата другарка на братучетка ми, Маца Овчарова, речиси уште дете. Измачена, на кол ставена, со градите исечени, жива закопана. Цела ноќ селаните ги слушале нејзините вресоци без да можат да се приближат на живиот гроб"!-------------------------------------------------------------------------------------------------Еден од најтрагичните настани за време на бугарската окупација е токму убиството на Маца Овчарова. Инаку братучетката во текстот, најдобрата другарка на Маца Овчарова чија бригада "Димитар Влахов" е разбиена, всушност е моја блиска роднина ( самата авторка е истотака моја роднина ), која благодарение на бугарските "ослободители" остана инвалид, а поради тоа што избега подоцна си го спаси животот. </span> Значи признаваш дека во емоционалното писмо на твојата роднина има некои неточности? Освен дека едно училиште се вика „Маца Овчарова“ ништо друго нема за неа. Дај сите подробности што ти се познати, ако сакаш разбира се. За мене тука има нешто митично. Треба да го истражуваме. За писмото на Шаторов - во дневникот на Богдан Филов пишува дека на 27 април Германците решиле да го дадат Скопје на Бугарите.

Во писмото на мојата роднина нема неточности. Осмата бригада формирана во 1944 година се состои од повеќе одреди, меѓу кои и одредот Димитар Влахов, кој е формиран во 1942 година и тоа од партизани кои се бореле уште во 1941 година.
Маца Овчарова, најдобрата другарка и соборец на моја роднина ( мислам дека имала околу 20-тина години, дополнително ќе прашам ), по разбивањето на одредот, заедно со другите била спроведена во затвор, каде што прво биле тепани и малтретирани ( од тоа тепање мојата роднина остана речиси инвалид ), а подоцна некои и убивани. Маца била тепана, прободена со колец во градите и на крајот жива закопана за да послужи како пример за народот, а и за другите заробени од Бугарите да знаат што ги чека ако не кажат се што треба ( сличен е и примерот со Невена Георгиева ). Мојата роднина избегала, инаку и неа истото ќе и се случело, иако за неа друг платил уште веднаш откако станала партизанка во 1941 година ( по советот на Владимир некои работи не сакам да ги кажувам некои работи било кому  ).

Овде имаш и повеќе информации за Велес во Втората Светска Војна, за одредите и слично, иако нема за Маца Овчарова.

http://www.veles.gov.mk/index.php?option=com_content&task=view&id=29&Itemid=54&limit=1&limitstart=0

П.С. Во однос на писмото на Шаторов-Шарло, не е само Скопје град кој подоцна е предаден на Бугарите, дури и за Охрид имало превирања.

да бе напиша: jaс слободно си кажувам кажувам дек апартизанското движение во МК е многу по слобо од партизанското движение во БГ нема значение дека сте имале 200-300 баталиона и 60 дивизии гледам дека 90-95% от партизаните са станале партизани около 9ти септември - ФАКТ

Мојата роднина е со партизанска споменица од 1941 година, додека кај вас сите партизани се од 1944 година, кога веќе немало каде и како што и Лавче кажа од 200 000 испадна дека биле многу многу помалку, односно без една нула!

Черчетатор,

за страната можеби се голи фрази, ама за одредот Димитар Влахов, за моја среќа, а ваша несреќа, имам жив сведок на сите бугарски ѕверства, за убиството на Маца Овчарова ( многу убаво Буги ти кажа како што се квалификува тоа ѕверство, а јас комплетно се сложувам со тоа ). Меѓутоа, како што кажав, на тоа и ќе застанам, според дамнешниот совет на Владимир, нема фајде од понатамошно трошење на времето.

Odredot "Dimitar Vlahov"

Koja e tvojata rodnina? Ili ja nema?

Kamka


Изменето од cercetator - 15.Август.2009 во 21:51

Да се вратиме на НОБ. Интересно на ВИКИПЕДИЈА

На 30 октомври е формиран Вториот баталјон на Третата оперативна зона со 113 борци. За командант е назначен Тихомир Милошевски - Тико, заменик, Пандил Николовски, политички комесар Коле Тодоровски, заменик политички комесар Киро Спанџов - Коста. Националниот состав на Вториот баталјон бил: 31 Македонец, 28 Италијанци, осуммина Словенци, 29 Срби, осум Бугари, тројца Турци, а другите биле работници од пиротскиот крај.

На 18 декември 1943 година од заробените и доброволно дојдени бугарски војници од караулите Конско, Лукар и други во село Фуштани, Егејска Македонија бил формиран бугарскиот баталјон "Христо Ботев". Фактички тоа бил Третиот баталјон на Третата оперативна зона. За командант бил поставен поручникот од каруалата Конско, Дичо Петров, заменик Никола Пеев Груев, политички комесар Ристо Бајалски - Савата, и заменик политички комесар Мито Мицајков - Слободан.


Бугарски баталјон во македонската борба против бугарските окупатори?

Токму на тој 22 јуни 1941 година, во раните утрински часови, во Козле во Скопје, на партиското советување под раководство на Перо Ивановски - Тиквар, триесетината учесници дознаа дека фашистичка Германија подмолно го нападна СССР. Тиквар го смени дневниот ред и за новонастанатата ситуација одлучи: да не се чека директива - во борба (или, како што објави Шарло: "Чукна часот!"). А за оружена борба требаат подготовки (секако, повеќе отколку за свадба во тоа време). Веднаш е формирана е Воена комисија на чело со Шарло, формирани се диверзантски групи (за Ацо:"нужно прифаќање на директивата од СССР, по говорот на Сталин на 4.7.1941"?!), извршени се диверзии и саботажи, формирани се два партизански одреди - Скопскиот и т.н. Прилепска чета итн. На годишнината од одржувањето на Првата покраинска конференција (8.09.1940) на која е избран ПК и се донесени историски одлуки за создавање на самостојна и независна Македонија со право на отцепување. На годишнината од тој настан, на 8.09.1941 година т.н. Прилепска чета изврши акција со голем симболичен ефект - во вооружениот напад врз железничкиот тунел Богомила е убиен бугарски војник и со одземената пушка е пукано против другите окупаторски војници. Скопскиот одред е растурен на 3 октомври, една недела пред 11 октомври, а т.н. Прилепска чета не доби одзив на јавката за да учествува во нападот на Прилеп. Се запрашал ли некогаш Ацо Спасовски од кои причини се избришани двата први одреди за акција на 11 октомври (не се срами ли во улога на предавник етикетиран од оној кого сега го брани?), а брзоплето е формиран Кумановскиот одред од кој ненужно загинаа 10-мина најнеопходни за идните задачи на борбата.
Празникот 8 Септември, освен за референдумското изјаснување, треба да се слави и поради 8 септември 1940 и настанот од 1941 година, како троен празник.
http://217.16.70.245/?pBroj=1880&stID=43349&pR=9


Значи не е 11 октомври, туку 8 септември кога пукнала првата пушка и бил убиен војник на окупаторот?




Изменето од cercetator - 16.Август.2009 во 17:59