најдоброто од мајсторче62

ЦЕНА
Ја одрав кожата на најмеката ноќ
да направам плико за твоите мечти...


Ја затворивме муграта
со нашата занесеност,
птиците ја заборавија песната
во нотите на тажниот харфист,
твојата коса сеуште мирисаше на озон
од некој стар дожд
- беззначајно...


Расчисти ги тулите од ѕидот,
велиш,
сеќавањата се црни гаврани
од очите на сонот жедта ја гасат...


Полесно е сам себе да се расчистам,
да се затворам во штурилото на сонот
- кафезот празен се ниша
на гранката на неспокојот...


Реката е полна со мртви птици
а јас продолжувам да те барам меѓу нив...


Митот за Орфеј никогаш нема да поевтини...

РАСКИ

Секое време – невреме,
секое невреме – предвреме:
предвремено доцни времето
- колку да се разминеме...

Точки на два хоризонта
-толку навреме
за да не се разбереме...

Со време
ќе не однесе некое безвреме...

Само раски сме...

МЕЛНИЦА
си знаеш дека е за
тебе другите и не мора...

Ја запрев мелницата
на големиот часовник
- никој да не види

еднаа твоја насмевка
во запчаниците заглавив
- ни ти да не сетиш

времето чкулаво е
- нека е
и такво го разубавуваш

најубаво е кога е сино...

ЌЕ ОПСТОИМЕ

Гаврани грачат
очи да ти пијат
ко да малку им беше


Во твојата иловица
душата си ја огледувам
испукана
зажедната
а многуродна...

Твоите карпи
мои коски
настршлени
исправени
високи
дланки рапави
понудени
за гордоста гнездо...

Ветриштата твои
мој глас
во болката твоја испечен
во солзите твои искален
меч за сите битки
недобиени
што ќе ги добиеме

Кога газам по тебе
ко по себе да газам
толку сме исто
толку сме едно...

Не има
- ќе опстоиме...

ПРИКАЗНА

И ќе ги откопаме сите приказни
да не ни талкаат душите на претците


Раскажи ја приказната за принцезата
на дланка од воздишки што раснела
под дивите планини во срцето на јунакот
во пранги црни кога скапувал...

На три царства маќеата ја ветила
од три принца ниеден не и бил достоен...

Во девет лакти платно повиена
во девет води црни зацрнета
девет јуди на крст ја распнувале
сонот да не го досони...

Девет ловци мирасчии
девет сина Керубинови
со црни кучиња изесли
месото и го кинеле

Под девет камена вистина закопана
од девет чуми до коска раскостена
девет сонца на девет црни неба
- црни, неогреани...

Во девет кивоти солзалии
времето го броела
и нас да не дочека
сонот да го досони...

А мислевме – лесно ќе е...

ПРИКАЗНА ЗА ЉУБОВТА

Ако Оче наш не ја научив,
да те љубам можам посилно од сите свештеници
во молитвите што те спомнале...


Мојата љубов си ја мери силата со врутоците
на времињата што те престигнувале
- со крикот на унесреќените растечена
место песна заспивалка...

Колку високо да ги изѕидам столбовите
за да си ги бакнам корените

И благослов за семето
и клетва за сеачот си
- постојбино на исконските страданија...

Некој братоубиец писаниетони го напишал
со крвата на убиените браќа
та зборот ветрот сега ни го враќа
како сува плунка во лицето...

Од сортата на пирејот сме биле
а трски на лик
- танчерки на ветрот дабје што корни...

Приказната за Самсон во коренот ни е сплетена
- зар самите да си ја расплетеме...

И благослов за семето
и клетва за сејачот си
- во каква песна да се надживееме
да се соѕидаме...

ПРИКАЗНА ЗА СВЕТЛОЗРАЧНИТЕ

А сите подеднакво те љубеле
со мислата им светлозрачна
но во различен сон те сонувале...


Век немало да не дотече -
црни солзи реки набликнувале
раните да ти ги измијат...

Колку деца ти се удавиле
кај да фатат кога не знаеле

- на сретпат матната ги стрефила

Со зрак од кама кандило
на светци пред слава им палеле
светлини се престориле...

Црнилата пак останале
други да ги растегнуваат...

- ни крај ни почеток не им знаеле...

Скаменети крици низ горите
крв со крв закрвена
а една мајка ги раѓала...

И во крикот наш денешен
крвишта огној разгореле

- та чии сме ако свои не сме...