Ваша поезија

   Гледам некаде далеку
и паника ме фаќа,
сите од работите што ги сакам
таму се.
Суштинска цел за мене невозможна
толку секојдневна и проста,
зошто ли сеуште не сум над се ?
Ечи мелодија заносна
долго што трае и не излегува
додека се одбива
од зидовите на мојот череп
од решетките на мојот ум
толку силни и непробојни,
далеку посилни од мене,
а уште посилни од мојата верба.
Воздишка рамења што слегнува
молитва секојдневна,
навидум силен,
а толку покорен,
плукам сега по моите
војнички гени
и чекам некој да ме плесне
и по другиот образ.

Автор	Порака Тема Пребарувај Опции за темата Внеси реплика Внеси нова тема Верзија за печатење Преведи Тема
zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 14.Октомври.2008 во 18:43
	Гледам некаде далеку и паника ме фаќа, сите од работите што ги сакам таму се. Суштинска цел за мене невозможна толку секојдневна и проста, зошто ли сеуште не сум над се ? Ечи мелодија заносна долго што трае и не излегува додека се одбива од зидовите на мојот череп од решетките на мојот ум толку силни и непробојни, далеку посилни од мене, а уште посилни од мојата верба. Воздишка рамења што слегнува молитва секојдневна, навидум силен, а толку покорен, плукам сега по моите војнички гени и чекам некој да ме плесне и по другиот образ.

Quentin Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 12.Јануари.2008 Статус: Офлајн Поени: 763	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај Quentin Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 15.Октомври.2008 во 21:41
	Оди Чинам те напуштив... со свиткани улици во куфер излижан од неостварени патувања... Имаше нешто во твоите очи, нешто што повеќе не ме потсетува на тебе... И додека се двоев на одрекување и прашина, мојот простор беше прецртан од мечтата за островче на кое никој нема да постои. Оди, продај и’ се на страста за два гроша, за ноќи со полупразна месечина, за реки што се трошат од устите на препиени... Само јас и моите песни се сакаме вистински. Само јас и моите песни се лажеме вистински.
	http://www.thirdchapter.blog.mk http://www.poetryandbeyond.blog.com.mk

zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 16.Октомври.2008 во 21:15
	Гушни ме најнежно што знаеш, денес не е време за тага, прекрасен е денот како ретко до сега, косата ти ја пружам кон сонцето види какви бои, ти не знаеш, ги немаш моите очи за да видиш колку си и денес прекрасна. Уморен сум мило, а сепак ми се зголемува задоволство зошто си тука на секаков начин, легнувам со глава на препони твои одоздола ангел си гледам, а ти ме галиш најнежно што знаеш, ти не знаеш колку си убава, ги немаш моите очи.

anakin Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Unidentified Flying Object Регистриран: 08.Август.2005 Локација: Machku Pichku Статус: Офлајн Поени: 18535	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај anakin Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Октомври.2008 во 09:34
	Еееееј Еееееј, ме слушате? Дајте ми ден. Ден со мугри, дел без сенки, еден залез и милион ѕвезди. Ееееееј, ме слушате? Дајте ни‘ будење. Ден со утринско кафе, дел, заморен. едно заспивање, а ѕвездите не мораме да ги видиме. Еееееј, ме слушате? Ѕвезди, не мора! И така знаеме кои се наши. Ееееееј..........
	SILATA NEKA E SO VAS a ako ne vi treba, neka, i taka ne e nekoj trosok, ja ima nasekade okolu nas.

anakin Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Unidentified Flying Object Регистриран: 08.Август.2005 Локација: Machku Pichku Статус: Офлајн Поени: 18535	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај anakin Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Октомври.2008 во 16:12
	истО Те сакам, И јас те сакам. Ти верувам, И јас ти верувам. Се знам ,и тебе те знам, Јас верувам. Те допирам. Ладно е, Незнам,можеби да,. Ладно е. Секогаш си тука, Сум, сум, сум. Исто пееме, исто се смееме, се е исто, исто..ости ,ости е ес , емеемс .... Проклето глупо огледало,,,
	SILATA NEKA E SO VAS a ako ne vi treba, neka, i taka ne e nekoj trosok, ja ima nasekade okolu nas.

NiNa1 Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Love and peace Регистриран: 07.Август.2007 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 13795	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај NiNa1 Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 17.Октомври.2008 во 23:31
	Вечерва пред да си легнеш забележи ја црвената боја на зајдисонцето која ќе ја помешам со ведрото вечерно небо само за те*е! И почувствувај го допирот на нежното ветре кое ќе го пратам за да те погали наместо мене! Вечерва пред да и го предаде престолот Сонцето на Месечината и пред да засјаат ѕвездите на хоризонтот, погледни ја мојата слика која љубоморно ја чуваш во џебот на твојата кошула таму некаде до срцето, за да ме мислиш пред да заспиеш за да ме сонуваш кога ќе заспиеш!

ПодВодно Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 09.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 7391	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај ПодВодно Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 19.Октомври.2008 во 01:48
	X x x Кога спие, лицето мило во мене буди нежност беспомошна. При секој трепет на агол на усни и клепки натежнати, плима од слатко и горчливо ме преплавува и в гради грутка копнеж набабрува – слаткото да го проникнам, горкото со очи да го испијам, оти не смеам да го допрам, да не го искршам како огледало, на остри парчиња, да не ги нагази нерасонет, оти, доста го болат старите рани незалечиви и доста ги стрват волците што трпеливо и злобно го опколиле чекајќи да им ја покажам наивно тајната патека до него.

zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 19.Октомври.2008 во 11:35
	Јасноста веќе ранлива не може да биде, пајажината падна од трепавици телефон слеп во грмушки фрлив лекцијата ја научив. Ослободена енергија во теретана ме тера повтрорно сум мој, заборавив колку среќен бев. Гмизавци избегнувам имам стаж многумина немаат затоа и не мислат нивна грешка не е. Стојам на ридот со полни плуќа остар воздух дур ме реже не се закашлав.

majstorce62 Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор ... Регистриран: 23.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4251	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај majstorce62 Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 20.Октомври.2008 во 10:27
	МУЗА на неа, оти и останав должен Ме роди жена, жена со сон во очите и тивка приказна за животот на светулките што издишувал меѓу капките роса во ливадите на нејзиното детство... Ме роди жена, жена со надрочени мисли во кои само болката останала да ги мрзне наутро расчаталените крвотоци на обидите да се дофати мигот на среќата што премногу блиску била. Ме роди жена, жена - зрак светлина, а јас во очите на нијанси ја разложив како виножито над две црни планини - црни думи недоречени...
	БИДИ СИ ГОСПОДАР НА СОПСТВЕНИОТ УМ

ПодВодно Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Регистриран: 09.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 7391	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај ПодВодно Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 20.Октомври.2008 во 15:41
	Хаику 14 Гулаб долета На погрешен прозорец – Дождлива есен.

zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 21.Октомври.2008 во 14:11
	Песочни луѓе пешачат низ пустината врела, мојата рака се рони додека мафтам на она што ветерот брзо го носи. Пропаѓам во живиот песок се вртам наоколу, сите патишта исти се, не морам никаде да брзам секако никаде нема да стигнам. Гледам во часовникот повеќе не го разбирам, сонцето свети не знам зошто, зар е важно што не знам ? Во дланките лицето ми падна гледам туѓинец ко да му е криво местото што ми го зеде, а мислеше смешно дека ќе биде и него ветерот го однесе.

NiNa1 Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Love and peace Регистриран: 07.Август.2007 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 13795	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај NiNa1 Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 21.Октомври.2008 во 14:15
	Само некои чувства... Покажи ми како Да ја симнам тагата од моите очи Темнината која го покрива моето срце Насмевката што солзите ја кочат. Неможам Твојата кожа над мојата Мирисот на страста Прегратки од кои се растреперувам. Копнежот по повеќе И моето те сакам Стискајќи го со забите Зашто не смеам да го проговорам. Соништата во кои потонувам А твојот лик не го гледам Усните на кои се предавам Како воздух, не ги ни чувствувам. Постоиш, за мене нема крај Далечен си како оваа месечина Ладен како овој тврдоглав камен А јас копнеам, и умирам полека Hold me now, as I fall again I want you, love you That's all I can say Чекам Твојот прст над моите усни да исчезне Додека молчам потонувам Оваа љубов е надреална. Покажи ми како да те избришам од себе Секој дел од тебе навлезен во секоја пора Секој дел од мене кој те посакува бескрајно.

zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 21.Октомври.2008 во 19:24
	Поглед што камчиња брои и во сенките засолниште бара зошто сонцето се повеќе смета, лице бледо од светлина одвикнато престава пред завеса од темнина изведува без публика никаква без накнада никаква без право каков било приговор без ништо. По дожд иде кал оставајќи стапки привремени стрепејќи од следниот дожд што ќе потсетува на оној претходниот никогаш заборавениот зашто потсетува колку жал ни беше, а тогаш само се срамевме, како деца на претстава прва возбудени и среќни зашто се учат на првиот нивен момент.

zbunet Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Додај во листа на пријатели Сениор Претседник Зеленковски Регистриран: 24.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 15549	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај zbunet Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 21.Октомври.2008 во 20:05
	п*ка плаче, зошто ли ? За кр плаче, не гледаш ли ? Доста бе, паметот сал таму ти е ! Како да не ми е, кога и он плаче ! За што он па плаче ? За п**ка плаче, не гледаш ли ? Бегај бе, улав еден ненормален ! Ене онаа ти прашај ја, дали и на неа и плаче ! Ја прашав сега, а она ми викна силно и уште посилно ! И да плаче, мајмун еден, за твојот сигурно не плаче !

Внеси реплика	страница <1 107 108109110 111 146 >
Tweet

Ваша поезија

Еееееј

истО