Ваша поезија

                   trinity

              pocetok
              sam sum
              opkruzen so nepoznati
              sliki
              zborovi
              lugje
              figuri
              nemam orientacija
              ne znam kade e dolu
              ne znam kade e gore
              kade sum
              zivot li e ova
              ili neshto drugo
              nepoznato
              novo
              vreme
              pocnuva da tece
              rastam
              razbiram
              cuvstvuvam
              naogam odgovori
              ova e zivot
              go ziveam
              doaga dobro
              doaga losho
              pagam
              no stanuvam
              odam samo napred
              se pojavuvash ti
              magepsan sum
              dozivuvam nedoziveano
              se budam od son
              go ziveam sonot
              ti si blisku
              no ne do mene
              te baram
              te nudam
              ti begash
              se vrakash
              se somnevash vo mene
              no sega si do mene
              sega sme dvajca
              sega sme zaedno
              imame se
              no fali neshto
              za da ne bideme
              dva dela
              za da bideme edno celo
              doaga i posledniot del
              sega sme trojstvo
              vo eden del
              ljubov e tretiot del
              go naogame toj del
              sega sme zaedno
              kako edno celo
              sostaveno od
              mene
              tebe
              ljubovta

              

Проста песна


Мртва
војска.

Бело
знаме.















Изменето од filmadzijka - 26.Јули.2008 во 22:35

x x x

vozduhot treperi, se branuva bez vetar.
vo nebesnoto more - samo eden brod.
soncevoto edro zaslepuva.








Изменето од filmadzijka - 19.Јули.2008 во 15:02

Дојди и љуби ме…


Дојди и љуби ме…
Љуби ме да се одморам
од сонот кој умира
кога денот се раѓа.

Дојди и љуби ме…
Љуби ме да се смирам
како далга на брегот
од животот твој.

Дојди и љуби ме…
Љуби ме да ја пополнам
празнината што ја прегрнувам.

Дојди и љуби ме…
Љуби ме да го отворам
цветот на возбудливи мириси
пред трепетот на твоите воздишки.

Дојди и љуби ме…
Љуби ме да ја избркаме тишината
што пее додека ние молчиме.





Изменето од fleur de lis - 20.Јули.2008 во 05:37

СРЕДБА

Те видов,
по два, или три века,
пак те видов
- Некој ги избришал нотите
на утринското адаџо
што потскокнуваа како мали лотки
по далгите на твоите езерца
кога плетевме килим
од миризливите акорди на немирот
бележани со сончевиот белег
од пупката на неотворениот сон
во едно време
на кое намерно не му дадовме име
оти сите имиња ги разименуваше
во речникот на нашиот занес...
Музико моја,
По вторпат согорувам
во твојата совршеност...

Нема веќе сон нема веќе насмевки


Каде ќе бидеш ако не тука?
Со кого ќе бидам ако не со тебе?
Како да чекорам без да ме водиш?
Како да зборувам без да ме прашаш?

Каде ли си?
Дали ти исчезна или пак јас се изгубив?
На овој ден на ова место,
јас и ти пред години
Но сега, но сега
Каде ли си?

И секогаш е исто, се е исто
Јас сум таа истата, а ти, а ти...
Каде ли си?

Нема веќе сон нема веке насмевки.
Сајот згасна, но не и мислата.
Бевме се, а сега не е повеќе ноќта прекратка,
таа сега е долга како година.

Се прашувам како времето помина?
Како животот продолжи?
сама во агонија,
се прашувам и сама одговарам
Нема веќе допири нема веќе сомнежи.
Те нема тебе!
А и јас веќе самата себеси се изгубив...



За оној кој знае дека постојано се прашувам каде е

х х х

Приквечер накитена со сенки од летачки цветови.
Каде спијат дење
ноќните пеперуги?